Library
Search
Home / Romance / After the Daylight / CHAPTER ONE HUNDRED-FOURTEEN

Share

CHAPTER ONE HUNDRED-FOURTEEN

Author: BITUING GRACIA'S
last update Last Updated: 2025-02-14 19:25:14

SOMEONE POV.

"WHAT THE HELL! ISANG BATA LANG NATAKASAN PA KAYO! ANONG KLASENG MGA BANTAY BA KAYO??? MGA WALANG KWENTA! NAGBANTAY BA TALAGA KAYO HAAA! KATANGAHAN ANG LAMAN NG KUKUTI NIYO! MGA WALANG SILBI!"

"Come on, just relax okay? Makukuha rin naman natin ulit ang bata, don't worry."

"What??? Gago ka talaga noh, dahil diyan sa kalokohan mo, malamang na diskubre na nila na hindi ikaw ang tunay na Darck! How can I relax in this fucking situation?? Tell me! Sh*t hindi mo man lang naisip na maari na nilang malaman ang mga plano natin. Hindi mo man lang nilagay sa KUKUTI mo ang mga pwedeng mangyari! Gusto mo bang mawalan na lang ng saysay ang lahat ng mga pinaghirapan natin???"

"Okay, fine, it's my fault. Sorry, gagawa pa rin ako nang paraan para makuha ulit ang bata."

"Hindi na madali 'yon baliw ka talaga."

"I know, I know, pero kung 'yan talaga ang gusto mo. I'll do everything, for you."

"Tsk! walang hiya, huwag ka magsalita nang ganyan, huwag na huwag mong gayahin ang walang kwentan
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Previous Chapter Next Chapter

Related chapters

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-FIFTEEN

    "Kung susubok ako, kukunin ko sayo si Kristine." "Ano grabe ka naman, pinapasubok lang kita tapos sa babaeng gusto ko pa. Napag-usapan na natin 'to. Kaya hindi mo pwedeng baliwalain ang sinabi mo na." "Ede tumigil ka na lang diyan. Kailangan natin ngayon, isipin kung sino ang taong gumagaya kay Darck. Dahil, sa kanya napagsabihan ko nang masama si Darck. Hindi ko talaga patatawarin ang lalaking 'yon, papatayin ko siya nang wala sa oras.""Ohh, easy. Bago ka, ako muna.""Baliw ka ba???""Psh, tulog ngayon ang mga bata. Huwag ka na maingay, okay? Kinokontra mo pa lahat ng sinasabi ko ehh.""Ok, okay. Let's stop this fucking conversation. Wala naman 'tong patutunguhan. Kapag talaga Ikaw ang kausap ko, puro na lang kagaguhan ang topic at kahanginan mo.""Ano??? Tatapusin na nga lang ang usapan, humirit ka pa noh, ang sakit mo naman. Emotional damage 'yon ahh. Lagi mo na lang sinasali ang kagwapuhan ko.""Oo na, oo na, tama na."DARCK YOUTAN POV.Paano ko 'to ipapaliwanag kay Princess, h

    Last Updated : 2025-02-15

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-SIXTEEN

    Nang nakarating kami sa hotel, agad kong kinuha ang mag-ina ko, upang ilipat agad sa mansion. Mabuti na lang at pumayag siya alang alang sa mga bata."Love, mag-iingat ka ahh. Huwag niyong pabayaan ang isa't isa. Nagtitiwala rin ako, na maayos agad ang problemang 'to.""Thank you for understanding, my wife. Don't worry, mag-iingat kami. At mas lalong mag-iingat rin kayo, okay? Mga ilang araw na naman kaming wala, kaya doon muna kayo kina, Mommy at Daddy, dahil mas maraming nagbabantay doon. Hindi kayo basta-basta mapapahamak.""Oum, salamat."Ilang oras, tuluyan na silang nagpaalam para magtungo sa tamang paroroonan. Ang asawa ko na ang magiging bahala sa mga anak namin at sa pamangkin ko. Hindi ko pwede ang hayaan na lang si Kuya na gumalaw nang mag-isa. And now, naririto pa rin kami sa hotel, to plan again with my friends. May ilang mga impormasyon silang nalalaman, mas lalo na si, Ruan. Hindi ko masisisi na mahilig siyang gumalaw nang palihim."So, what are we gonna do?" Prince ask

    Last Updated : 2025-02-15

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-SEVENTEEN

    ZINNIA POV.Matapos ang gabing nagtungo kami sa mansion. Kung saan makakasama namin sina Mommy at Daddy, ang mga parents ng asawa ko. Hindi maipinta ang mga ngiting gumuhit sa itsura nina Mom at Dad, habang nakakausap nila ang mga anak ko at si Alexios. Sa ngayon, hindi pa nila alam na apo nila ang batang, Alexios. Wala pa rin silang alam na si Kuya Darck ang nagpadala sa bata dito sa mansion. Umaasa akong umuwi sila ng ligtas. Sana rin, maamin na ni kuya Darck ang lahat sa Mom and Dad niya."Babies, tara na muna, tama na ang laro. Kumain na muna kayo, at para makapagpahinga na rin. Malalim na ang gabi, pero andiyan pa rin kayo, laro nang laro. Baka mamaya, umiyak na kayo sa kakatawa diyan.""Mommy, were okay lang po, isa pa ang astig po kasi talagang kalaro ni kuya Alexios, ehh." "True mom, we're playing pa po, later na po.""Mommy, 5 minutes pa po, please...""Please... please... please... mommy please..." pagpapacute ng mga bata. Ede wala na naman akong magagawa kundi pagbigyan an

    Last Updated : 2025-02-16

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-EIGHTEEN

    Habang tinatanaw kong matulog ang mga bata, may kung anong pumasok sa dibdib ko. Hindi ko masyadong maintindihan ang pakiramdam na 'to. Napahawak ako sa tiyan ko upang, alalahanin ang sanggol ko. Ngayon ko lang naalala na hindi ko pa pala nasabi ang tungkol dito sa asawa ko. Ilang araw na naman akong maghihintay sa pagbabalik niya bago ko masabi ang bagay na 'to. Ramdam ko naman ang kaligayahan ngunit, may kung anong lamig ang yumakap sa aking katawan. Tila'y, biglang nagbago ang aking emosyon at dahan-dahan na may tumulong luha sa aking mga mata, na hindi ko naman alam kung bakit. Dali dali akong napapunas sa aking luha ng gumalaw ang anak ko. Huminga ako nang malalim at huminga sa tabi nila. Ngunit bago ako tuluyan na natulog, pinagmasdan ko muna ang litrato ng asawa ko. Ramdam ko na naman ngayon ang sobrang pananabik sa kanya.FAST FORWARD Maaga akong nagising at agad din akong nag-asikaso. Iniwan ko muna ang mga bata dahil sarap na sarap sa kanilang pagtulog. Nang makababa ako, i

    Last Updated : 2025-02-16

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-NINETEN

    Ilang oras ang lumipas, tumunog ang cellphone ko, dahilan na napatigil at nagkatitigan kami. Maayos akong nagpaalam sa kanila upang sagutin muna ang tawag. Nanamg sinagot ko 'to, labi ang aking tuwa na nadarama dahil boses ito ng asawa ko. "Baby, did you eat your breakfast? Ang mga bata kumain na rin ba?" Ramdam na ramdam ko sa boses niya ang labis na pag-aalala."Opo, kumakain na kami. Huwga ka masyadong mag-alala sa amin love, dahil nasa maayos naman ang kalagayan namin. Masya rin ang mga bata.""Oum, that's good. Bye muna baby, may gagawin pa kami.""Huh? Wait, kakatawag mo pa lang ehh," pagtatampong boses ko. Paano ba naman, pwede naman na mamaya na niya i-off ang cellphone. Mas maganda sana kung gusto niya rin makausap ang mga bata, kahit saglit lang dahil hinahanap siya ng mga anak namin."I'm sorry, I'll call you later, okay? I love you baby, babye."Hindi ko na nagawang magsalita pa muli. Inayos ko na lamang ang cellphone ko at bumalik sa kinauupuan ko. Nakangiti akong humara

    Last Updated : 2025-02-17

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY

    Nagtungo kami sa loob ng cafeteria. Hindi ko maiwasan ang mapalingon lingon kahit saan dahil sa dulo nang katahimikan. Kaming dalawa lang ang naririto at ang mga waiter. Kahit hindi ko titigan ang mga taong 'yon, nararamdaman ko na parang malalim ang tingin nila sa amin."Ahmm Dave, bakit pala ang tahimik dito? Alam mo ba kung bakit?""Actually, pinareserve ko talaga ang lugar na 'to para sa ating dalawa.""Huh? Pero hindi naman na 'yon kailangan pa.""Kailangan 'yon, Zinnia. Ngayon na lang tayo muling nagkita kaya mas maigi na walang mag storbo sa ating dalawa."Hindi ko maintindihan si Dave, ngayon. Pero, siguro nga tama siya kaya magtitiwala na lamang ako. Kailanman naman talaga ay hindi ko pa nagawang pagdudahan siya. Dahil, mabuti siyang tao."Ahm, Dave kumusta ka na pala?" nakangiting tanong ko."Ayos lang ako, Zinnia. ehh ikaw kumusta ka?" "Ahmm, ito okay lang din naman.""Ganun ba? Ahm, let's go, lumakad muna tayo. Matagal tagal na rin na hindi tayo nakakapaglakad lakad kung

    Last Updated : 2025-02-17

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-ONE

    Nagmadali kaming dumating sa hide out ng mga kalaban kasama ang lahat ng mga tauhan ko. Ginagalit talaga nila ako, walang pwedeng mangyaring masama sa asawa ko. Anong kilabot ang biglang naramdaman ko, lumitaw sa aking isipan ang mga alaala kung saan pinagsasaluhan namin ng asawa ko ang magagandang araw na dumating sa buhay namin. Dahil sa lubos na pag-aalala at pangangamba, mahigpit akong napahawak sa manobela. Kailangan na kailangan kong magdali, dahil hindi maalis sa isipan ko na baka sa mga oras na 'to ay sinasaktan na siya, matapos kong masaksihan ang pananakit nila kay Alexios. Hindi ko napigilan ang aking mga paa, na humakbang papalabas ng sasakyan nang malapit na kami. Madilim na ang paligid at mararamdaman ang tahimik at lamig. Pinigilan ako nina Ruan na pumasok, ngunit may narinig agad kaming putok ng baril. "Kuya..." Tanging lumabas sa aking bibig. Hindi ako magkakamali, dahil nang nakarating kami kanina sa hide out wala na nag kuya ko. Tanging sulat lamang ang nasa mesa a

    Last Updated : 2025-02-18

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY-TWO

    "Zinnia! Kuya! Asan na kayo! Naririnig niyo ba ako???" Halos kanina pa akong pabalik pabaik at pa-ikot ikot sa lugar na 'to. Hindi ko pa rin nakikita ang asawa ko at ang kuya ko."Bro, ano na, wala pa rin?" Boses ni Ruan, galing sa likuran ko. "Tulong! Tulong! May tao ba diyan! Tulungan niyo ako!" "Sino 'yon???" Pagtataka ni Prince."Teka lang, that voice. Boses 'yok ni Princess!" Ilang ulit namin, hinanap ang boses kung saan nang galing 'yon. Dahil, walang mga kwarto dito. "Bro, sa ibaba, galing sa ibaba ang boses." Napatingin kami kay Alexander na nakadikit na ang palad niya sa sahig. Inapak-apakan ko ang sahig, hindi nga ito semento. Posibleng nasa ibaba siya."Andito, may daan dito!" Sigaw ni Prince.Walang alinlangan na binuksan namin 'yon. Nanalaki ang aking paningin nang makita ko kung sino. Bakat sa kanyang itsura ang takot, nakikita sa buong katawan niya ang panginginig. Anong ginagawa niya rito. Parang ang tagal na niya sa loob ng masalimuot na lunggang ito."Please... T

    Last Updated : 2025-02-18

Latest chapter

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE

    "Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR

    JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE

    "Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO

    "Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE

    "Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY

    "Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE

    RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT

    Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN

    Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status