เข้าสู่ระบบแชร์
CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-17 07:38:17
บทที่เกี่ยวข้อง
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-ONE
Nagmadali kaming dumating sa hide out ng mga kalaban kasama ang lahat ng mga tauhan ko. Ginagalit talaga nila ako, walang pwedeng mangyaring masama sa asawa ko. Anong kilabot ang biglang naramdaman ko, lumitaw sa aking isipan ang mga alaala kung saan pinagsasaluhan namin ng asawa ko ang magagandang araw na dumating sa buhay namin. Dahil sa lubos na pag-aalala at pangangamba, mahigpit akong napahawak sa manobela. Kailangan na kailangan kong magdali, dahil hindi maalis sa isipan ko na baka sa mga oras na 'to ay sinasaktan na siya, matapos kong masaksihan ang pananakit nila kay Alexios. Hindi ko napigilan ang aking mga paa, na humakbang papalabas ng sasakyan nang malapit na kami. Madilim na ang paligid at mararamdaman ang tahimik at lamig. Pinigilan ako nina Ruan na pumasok, ngunit may narinig agad kaming putok ng baril. "Kuya..." Tanging lumabas sa aking bibig. Hindi ako magkakamali, dahil nang nakarating kami kanina sa hide out wala na nag kuya ko. Tanging sulat lamang ang nasa mesa a
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY-TWO
"Zinnia! Kuya! Asan na kayo! Naririnig niyo ba ako???" Halos kanina pa akong pabalik pabaik at pa-ikot ikot sa lugar na 'to. Hindi ko pa rin nakikita ang asawa ko at ang kuya ko."Bro, ano na, wala pa rin?" Boses ni Ruan, galing sa likuran ko. "Tulong! Tulong! May tao ba diyan! Tulungan niyo ako!" "Sino 'yon???" Pagtataka ni Prince."Teka lang, that voice. Boses 'yok ni Princess!" Ilang ulit namin, hinanap ang boses kung saan nang galing 'yon. Dahil, walang mga kwarto dito. "Bro, sa ibaba, galing sa ibaba ang boses." Napatingin kami kay Alexander na nakadikit na ang palad niya sa sahig. Inapak-apakan ko ang sahig, hindi nga ito semento. Posibleng nasa ibaba siya."Andito, may daan dito!" Sigaw ni Prince.Walang alinlangan na binuksan namin 'yon. Nanalaki ang aking paningin nang makita ko kung sino. Bakat sa kanyang itsura ang takot, nakikita sa buong katawan niya ang panginginig. Anong ginagawa niya rito. Parang ang tagal na niya sa loob ng masalimuot na lunggang ito."Please... T
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-18After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY-TRHEE
ZINNIA POV.Ang sakit nang sobra ng ulo ko. Hindi ko ka-agad maimulat nang maayos ang mga mata ko. Napahawak ako sa leeg ko, at hinilot ito nang mahina. Napahaplos din ako sa tiyan ko. Mabuti na lang walang may nangyaring masama sa anak ko. Pero, teka nga lang. Asan ba ako? Anong klaseng lugar ba 'to? Bakit ako nandito? Pinilit kong alalahanin ang mga nangyari kanina. Teka lang, nakasakay lang naman ako kanina sa sasakyan ni Dave. Bakit, ngayon nandito na ako. Hindi kaya, hindi kaya siya ang dahilan kung bakit ako naririto???? Bakit, Dave? Sa anong dahilan? Kalaunan, bumukas ang pintuan at iniluwa nito si, Dave. "Gising ka na pala, Zinnia.""Dave, anong ginagawa mo? Na saan ako? Anong klaseng lugar ito? Bakit ako nandito? May ginawa ka rin ba kanina sa sasakyan para mawalan ako nang malay? Bakit Dave? Sa anong dahilan at ginawa mo ang bagay na ito?" "Zinnia, huwag ka nga masyadong mag-isip nang kung ano-ano. Magiging maayos ka rin dito, hindi ko hahayaan na may mangyaring masama say
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-19After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY-FOUR
ZINNIA POV."Ohh, sad gurl???" Boses ng isang babae. Hindi ko napansin na may pumasok pala dahil, nakatutok lamang ako sa labas."Sino ka?" Tanging lumabas sa aking bibig."Ohh, you don't know me. Pero, still hindi mo na kailangan pang malaman kung sino ako." Mataray niyang sambit."Ano ibig mong sabihin? Dave, ano ginagawa niyo? Siya ba ang kapatid mo?""Zinnia... Oum.""Ohh my gosh! Sinabi niya pala sayo, na may kapatid siya. Hmm, well, okay.""Sige na, sabihin mo na ang gusto mong sabihin kay, Zinnia. Pero, hindi mo siya pwedeng hawakan." Mahinang tugon ni, Dave.Hindi ko na talaga siya maintindihan. Anong klaseng pangyayari ba ang nangyari sa kanila, kaya nila ginagawa 'to sa 'kin. Wala naman akong maalala na may atraso akong nagawa sa kanila. Bakit hindi na lang nila ako deretsuhin."Anong gusto niyong sabihin? Pwede bang deretsuhin niyo ako?" "Ohh, wow I like being you. Matapang ka rin pala, katulad ng kuya mo.""Ano? Kilala mo ang kuya Ruan ko?" pagtataka ko."Yes, kilalang ki
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-19After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-FIVE
MARK STEVE YOUTAN POV."What did you say? Ezekiel? How did you say that fucking such things? Huwag mong siraan ang kaibigan ko, Princes. Dahil siya ang kanang kamay ko, maliban kay Patrick.""I'm just telling the truth, hindi ako magkakamali na siya ang lalaking nagpapanggap bilang, Darck. Hindi ko naman siya sinisiraan sayo, Steve. Pwede ba kahit ngayon lang maniwala ka naman sa lahat ng mga sinasabi ko. Dahil alam ko ang lahat. Ilang taon nila akong kinulonh doon, at ilang beses ko na silang nakita at naka-usap. Kaya alam ko, Steve. Alam na alam ko." "Bro, kung tama ang sinasabi niya. Ibig sabihin lang nito, siya ang dahilan kung bakit, palaging nauudlot ang ating mga plano.""Tama si Prince, bro. Baka ginamit ka lang niya, dahil alam niyang pagkakatiwalaan mo siya, matapos ka niyang sinagip noon sa airport. Pare-pareho naman natin na alam, kung saan siya unang nang galing. Tanging sa Butterious Gang siya, diba?""But, he promised me, na kailan man hindi na siya babalik doon. Kaya,
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-SIX
"Ano na surprise ba kita? Mark Steve Youtan? Mahaba na rin ang mga nakalipas na panahon nang hindi tayo nagkikita." Nakangiting tugon nito."Myrna...""Yes, it's me, Myrna, ang dating kasintahan ng kuya mo. Nakakatuwa hindi ba? Dahil, nagkita tayo muli sa ganitong paraan. Ikinakasaya ko ang bagay na 'to. Ikaw, masaya ka ba?""Anong pinagsasabi mo? Nababaliw ka na ba??? Ano ang naging atraso ko sayo! Bakit mo ginagawa ang bagay na 'to! Sabihin mo sa 'kin nang deretso, Myrna. DAHIL HINDING HINDI KO INAASAHAN NA MAGAGAWA MO 'TO!""Pwede ba huwag mo na lang itanong ang bagay na 'yan. Maaari mo naman isipin nang mabuti kung ano ang mga nagawa niyo noon, Steve. Manghihinayang nga ako ehh, kasi dahil sa bagay na 'yon nawala ang pagmamahal ko sa kuya mo. Hay naku ang hirap niyo naman intindihin. Paano nga ba maiintindihan ang mga taong hindi marunong mag-isip sa mga nararamdaman ng iba. Naku Steve, Ikaw ang may kasalanan ng lahat. At ngayon, ipinapahamak mo ang mga taong nagmamahal sayo, dahi
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-20After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-SEVEN
RUAN POV. "Steve is not there, what happened inside of this hide out?" I said with a low tone to my friends."Bro, I think we need to go inside. Baka kung ano na ang ginawa nila kay Steve.""That's true, but how? Kung ganyan ka rami ang mga tauhan nila dito, paano tayo makakapuslit sa loob? Ano ang gagawin natin, ngayon. Paano natin sila ma-ililigtas?""Alexander, madami pang paraan.""Don't worry, bro. Let me do this." I seriously said."What? What are you talking about? Don't tell us, susugod ka rin sa loob? Bro, baka ikaw naman ang mawala sa amin. Hindi pa nga natin makukuha ang iba, dadagdag ka pa.""Don't think like that, maghintay lang kayo. May mga darating pa.""Who????"I didn't answer. Maya-maya pa, dumating na rin ang mga taong hinihintay ko. It was Patrick, thank you to him, he did everything to spy this fucking bulshit Gang. "Eyy? Patrick?" pagtatakang sambit nina Prince and Alexander."Yes, it's me, why? Miss me?" "Psh... Stop that guys, may seryosong problema tayo. W
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-EIGHT
"No Myrna, that's not what I mean. May mission na inatas sa amin noon. Kailangan namin dakpin ang Butterious Gang, hindi ko alam na nadamay kita. I'm very sorry..." Kasabay nito ang pagpatak ng aking mga luha."Ano pa ang magagawa ng sorry mo? Maibabalik ba nito ang mga taong pumanaw na?""Myrna, walang kasalanan si Ruan, mission namin na panatilihin na maayos ang lahat. Isa pa, kung may dapat sisihin sa mga pangyayaring 'to. Walang iba kundi ang Butterious Gang, dahil sila ang gumawa nang gulo. Kung hindi lang sana nila ginawa ang Mang holdap sa lugar na 'yon. Hindi sana mangyayari ang lahat ng mga bagay na 'to." Tugon ni, Alexander."Tama, kaya huwag mo kaming sisihin. Alam mo naman siguro kung ano ang tama at mali. Ginawa lang namin ang tama noon. Hindi namin entensiyon na mangyari 'yon sa pamilya mo." Seryosong dagdag pa ni Prince."No. Kasalanan niyo pa rin ang lahat.""That's right, Myrna. Ganyan nga, tama ang ginagawa mo." Buong boses ng isang lalaking biglang lumitaw sa aming
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-21
บทล่าสุด
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SEVENTY
"Bro, halos walang may gusto na mag donate ng dugo, kahit magkano pa ang ibayad wala talaga. Ang hirap bro, hindi na namin alam kung saan kami pupunta." Alexander said."Bro, I'm very sorry. Ginagawa namin ang lahat, pero wala talaga ehh. Kung pwede lang sana ako na lang, kaso hindi rin tugma ang dugo namin ni, Dion," dagdag pa ni Prince. Kahit ako wala na akong ibang malapitan. Nag-offer na ako ng million pero wala pa rin. Mamaya na ang operasyon ng ng anak ko. Kapag, hindi umabot sa oras, mawawala sa akin ang anak ko. Maghihintay na lang ba ako dito, kailangan kong isakripisyo ang buhay ko. Pero, hindi ako ang pwedeng magbigay ng dugo dahil hindi rin kami tugma. Ang sakit pa sa ulo, hindi ko na alam kung ano ang iisipin ko.SOMEONE POV. "Sigurado ka ba?" Pagtatakang tanong nito sa akin."Yes, I'm very sure. Don't worry, I know, magiging maayos ang results. But, please ayaw kong ilabas ang bagay na ito sa iba. Let's make this secret, especially to my husband." "Okay. Mukhang disid
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY NINE
MARK STEVE YOUTAN POV."Ano ang ibig mong sabihin huh?""Bro, dinala sa hospital si Dion," nanginginig na sagot ni Simon."Why? What's wrong!""Bro, pumunta ka na dito ngayon na. May kailangan kang pirmahan dito sa hospital. Nanganganib ang buhay ni, Dion.""Okay, I'm coming. Huwag mong pababayaan ang anak ko diyan.""Yes, bro."Mabilis akong nagmaneho upang agad na makarating doon. Nang nakarating na ako, hindi ko inaasahan ang madidiskubrihan ko. Tinusok ang dibdib ko na tila'y hindi na ito hihilom. Walang lakas, tulog na tulog ang anak ko, gusto kong pumasok pero hindi pwedeng basta-basta na lang."Bro, I'm very sorry, akala natin dati tuluyan na siyang nasa maayos. Pero, sinumpong siya kanina lang. Mas lalo daw lumala ang sakit niya sa puso. Kung hindi ito ma-ooperahan, maaari niyang ikamatay. Ang malala pa, kailangan niya ng dugo. Pero, hindi kayo pareho ng type, saan tayo nito kukuha.""Bro, HUMANAP KA NANG PARAAN! HINDI KO PWEDENG HAYAAN NA LANG MAWALA SA BUHAY KO ANG ANAK KO!
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY EIGHT
SIMON POV.Kulang na lang mapagbuhatan ko na ng kamay si Miana. Magpasalamat siya, dahil ginagalang ko ang pamilya niya. Pero, kapag ito ay maulit muli. Maulit ang pananakit niya sa mga bata, hindi na ako magpipigil pa. Tsk! Wala siyang karapatan, isa pa kailangan kong tuparin ang ipinangako ko kay ma'am Zinnia, bago siya nawala."Ano ba ang pake-alam mo huh? Di hamak na isa ka lang driver! Kaya, huwag na huwag kang mangi-alam kung ayaw mong idamay kita!""Tsk! Wala akong pakealam kung ano ang istasiyon ng buhay ko. Kung sino ang gusto kung patulan, papatulan ko. Kahit ang taong nasa mataas na antas, ay hindi ko rin palalagpasin. Kaya, Miana, huwag mong tangkain ang katulad ko. Baka, mamaya bumaliktad pa ang lahat sa mga sinabi mo!""Wow, Simon. Huwag mo akong takutin, dahil hindi mo ako madadala sa ganyang bagay. Tsk! Kunin mo na lang ang mga batang walang kwenta na ito! Baka mapatay ko pa ng wala sa oras!""Kid, Hali na kayo.""Uncle...."Tumakbo sa akin ang mga bata sabay yakap. Ra
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SEVEN
Habang nagmamaneho ako muli, patungo sa mansion. Tumunog ang cellphone ko at agad itong sinagot. "BRO, What happend? Nabalitaan namin na sinugod raw sa hospital si uncle," Prince said. "Saan mo naman nabalitaan ang bagay na iyan?" Mukhang ang bilis kumalat ngayon. "Bro, hindi mo ba alam Kalat na kalat sa media ngayon. kaya alam na alam namin. Then, asan ka ba ngayon? Nasa hospital ka ba? Sabihin mo kung na saan ka, pupuntahan ka namin. Nag-aalala kami sayo." "I'm okay, don't worry." "Ayan ka na naman, asan ka nga sabihin mo na." "Ang kulit, okay fine, papunta pa lang ako sa mansion ngayon. OKAY?" i put down the call. I dont know why. Ang tanging alam ko lang ay nag-aalala sila sa akin, pero nataasan ko pa siya ng boses. Hats, ano na ba ang dapat kong gawin ngayon, nagkasabay sabay na ang lahat. Pakiramdam ko, binagsakan ako ng mundo. PUTANG INA!!!!!SIMON POV.Ag kukulit ng mga bata dito sa mansion. Ang likot likot pa, hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Mabuti na lang at
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY SIX
"Bro, hindi naman sa ganun.""Okay. For the next time huwag niyo na lang ulitin baka ipahamak niyo pa.""Bro, I'm going." Ruan said, kasabay nito ang pagtayo niya."Where are you going? Hindi pa tayo tapos dito, aalis ka na?""I'm sorry, I'm very busy this day. I hope you will understand my situation now.""Ok bro, you may go, be careful." I said. "Kayong dalawa, ano naman ngayon ang balak niyo? Kung aalis na din kayo, huwag kayong magdalawang isip.""Bro, hindi na muna dito na muna kami. Wala din kaming ibang gagawin ngayong araw.Mas mabuting imbistigahan na lang muna natin ang araw na ito. Tiyak kaming, may koneksiyon sa kompanya mo ang mga ginawa nila.""Bro, may nais atang ipabagsak ka muli. Malayo naman kung sa isyong personal mo diba? Wala ka naman sigurong kaalitan.""Ok. I know that. Hindi nga malayong may gustong magpabagsak ulit sa akin. Then, who? Sino naman kaya ang taong nasa likod nito."RUAN POV. Lately, hindi ko masabi sa mga kaibigan ko ang nakita ko. Alam kong mat
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FIVE
Ang dami kong dapat unahin, bwesit bakit dumagdag na naman ang problemang ito sa akin. Gusto talaga nilang makita kung sino talaga ako. Mga walang hiya, dinamay pa nila ang condo ko. Now, nagplano kami ng mga kaibigan ko kung paano ma trace ang may gawa nito. Hindi naman si, Ruan nagsasalita. Hindi ko na siya maintindihan, maayos lang naman kaming dalawa. Pero, matapos kanina, wala na siyang imik. Ano ba kaya ang gusto niyang iparating sa kanyang mga kilos ngayon. Maya-maya pa, tumawag ang isang tauhan ko galing sa hide out ko. Agad ko itong sinagot ng kalmado. Ngunit, may natikig akong hindi ko nagustuhan, kaya paano pa ako magiging kalmado nito. Putang Ina, kailangan kong pumunta ngayon roon, upang icheck ang kanilang mga kalagayan. Nagmadali akong magmaneho kasama ang mga kaibigan ko. Nang nakarating kami roon, nadatnan namin ang mga tauhan namin na sugatan, at magulo ang loob na tila ba ay may sumabog. Malalim akong napatingin sa kanila habang nanyuyumo ang aking mga kamao. Kalau
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY FOUR
Seryosong may pinag-uusapan sina Youtan, ang daya naman kung kailan ako nandito sa photoshoot tsyaka pa talaga sila nag-usap ng ganun. Pwede bang mamaya na lang at hintayin nila ako. Ang daya talaga nila ehh noh, huhuhu kainis naman ehh.MARK STEVE YOUTAN POV. "Huh? Kung ganun, sino naman?" ALEXANDER said."I don't know, who." I said."Bro, kailan ka ba lulubayan ng mga 'yon? Ang gugulo naman nila, parang nakita ko nga 'yon sa bar noon ehh. Ano ba kasi ang nangyari? Bakit hindi niyo man lang sa amin sinasabi?""Bro, hindi naman kailangan pang sabihin, problema ko na ang bagay na 'yon. Kung gusto nila akong patayin, then go. I don't care about it, alam kong hindi naman nila makakaya. Tsk! Mga duwag nga kumbaga.""Kahit na bro, problema mo man iyon o hindi, hindi ka pa rin namin pwedeng pabayaan. Ano ka ba naman, baka ikaw naman ang mawala sa amin. Nakakasawa na ang mawalan ng kaibigan. Pansin niyo si, Prince. Kaya lang naman siya ganyan ka pasaway, dahil na nanabik siya sa kanyang kap
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY THREE
ALEXANDER POV.Hahah, natatawa ako sa mga mukha nila kagabi. Grabe, ganun kalaki ang inaasahan nila bwahahah. Halos, umabot sa ibang bansa ang tawa namin ni Prince, kagabi. Kahit ngayong araw ay hindi ako makapag-move on. Paano ba naman kasi, muntik pa kaming malagot nina Steve at Ruan. Grabe din ang gigil nilang dalawa, bagay talaga silang magsama. By the way, kaharap ko ngayon sina Mom, and Dad sa hapag kainan. Hindi ako maka-focus sa kinakain ko. Pinipilit kong itago ang emosyong ito. Hanggang sa hindi ko na makaya, malakas na tawa ang aking pinakawala. Ramdam ko ang titig nina Mom and Dad, na puno nang pagtataka. Kulang na lang isipin nilang baliw na ang anak nila. Pasenya naman na ohh, hindi ko talaga mapigilan, dahil nakakatawa naman talaga lalo na ang mga itsura nila."Son, are you okay? Pansin lang namin ng daddy mo, kanina ka pa tumatawa diyan. ano ang nangyayari sayo? Wala naman nakakatawa, right honey?""Hayts, darling. I think masanay na tayo sa kanya, siguro may babaeng i
After the Daylight CHAPTER ONE HUNDRED SIXTY-TWO
"Ano, hindi ba kayo gagalaw? Tsk! Gusto niyo pa talaga na ako ang mauna? Akala ko ba kayo ang may gustong patayin ako, pero bakit ang tagal naman. Pinapahintay niyo pa ba ako? Nakakainip na." I said with a deep tone.Akala ko ba matatapang ang mga taong ito. Tsk! kaaawa-awa lang, ang hina ng mga loob nanginginig sa takot. Bakit kasi ito pa ang pinadala nila, nakakawala ng gana. Gusto ko pa naman ngayon ang manapak at pumatay, dahil tumayo na naman ang galit sa aking damdamin. Walang kwenta, kung ganito ang aking mga kalaban nakakawalang gana sa buhay. "Mr. Youtan, ang lakas talaga ng loob mo. Pero sige, sa araw na ito, hindi ka na lang namin gagalawin. Pero, next time, kapag makita ka ulit namin hindi na kami magpipigil. Warning lang ito sayo, Mr. Youtan.""Warning? Tsk! Sino ba ang kupal na nagpadala sa inyo rito! Napakawalang hiya naman.""Malalaman mo rin!" Marami pang sinabi ang gunggong na ito. Dahil nawalan naman na ako ng gana. Hinayaan ko na lamang silang umalis. Pumasok nam
