Pustaka
Cari
Beranda / Romance / After the Daylight / CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY

Share

CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY

Penulis: BITUING GRACIA'S
last update Terakhir Diperbarui: 2025-02-17 07:38:17

Nagtungo kami sa loob ng cafeteria. Hindi ko maiwasan ang mapalingon lingon kahit saan dahil sa dulo nang katahimikan. Kaming dalawa lang ang naririto at ang mga waiter. Kahit hindi ko titigan ang mga taong 'yon, nararamdaman ko na parang malalim ang tingin nila sa amin.

"Ahmm Dave, bakit pala ang tahimik dito? Alam mo ba kung bakit?"

"Actually, pinareserve ko talaga ang lugar na 'to para sa ating dalawa."

"Huh? Pero hindi naman na 'yon kailangan pa."

"Kailangan 'yon, Zinnia. Ngayon na lang tayo muling nagkita kaya mas maigi na walang mag storbo sa ating dalawa."

Hindi ko maintindihan si Dave, ngayon. Pero, siguro nga tama siya kaya magtitiwala na lamang ako. Kailanman naman talaga ay hindi ko pa nagawang pagdudahan siya. Dahil, mabuti siyang tao.

"Ahm, Dave kumusta ka na pala?" nakangiting tanong ko.

"Ayos lang ako, Zinnia. ehh ikaw kumusta ka?"

"Ahmm, ito okay lang din naman."

"Ganun ba? Ahm, let's go, lumakad muna tayo. Matagal tagal na rin na hindi tayo nakakapaglakad lakad kung
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Bab sebelumnya Bab selanjutnya

Bab terkait

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-ONE

    Nagmadali kaming dumating sa hide out ng mga kalaban kasama ang lahat ng mga tauhan ko. Ginagalit talaga nila ako, walang pwedeng mangyaring masama sa asawa ko. Anong kilabot ang biglang naramdaman ko, lumitaw sa aking isipan ang mga alaala kung saan pinagsasaluhan namin ng asawa ko ang magagandang araw na dumating sa buhay namin. Dahil sa lubos na pag-aalala at pangangamba, mahigpit akong napahawak sa manobela. Kailangan na kailangan kong magdali, dahil hindi maalis sa isipan ko na baka sa mga oras na 'to ay sinasaktan na siya, matapos kong masaksihan ang pananakit nila kay Alexios. Hindi ko napigilan ang aking mga paa, na humakbang papalabas ng sasakyan nang malapit na kami. Madilim na ang paligid at mararamdaman ang tahimik at lamig. Pinigilan ako nina Ruan na pumasok, ngunit may narinig agad kaming putok ng baril. "Kuya..." Tanging lumabas sa aking bibig. Hindi ako magkakamali, dahil nang nakarating kami kanina sa hide out wala na nag kuya ko. Tanging sulat lamang ang nasa mesa a

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY-TWO

    "Zinnia! Kuya! Asan na kayo! Naririnig niyo ba ako???" Halos kanina pa akong pabalik pabaik at pa-ikot ikot sa lugar na 'to. Hindi ko pa rin nakikita ang asawa ko at ang kuya ko."Bro, ano na, wala pa rin?" Boses ni Ruan, galing sa likuran ko. "Tulong! Tulong! May tao ba diyan! Tulungan niyo ako!" "Sino 'yon???" Pagtataka ni Prince."Teka lang, that voice. Boses 'yok ni Princess!" Ilang ulit namin, hinanap ang boses kung saan nang galing 'yon. Dahil, walang mga kwarto dito. "Bro, sa ibaba, galing sa ibaba ang boses." Napatingin kami kay Alexander na nakadikit na ang palad niya sa sahig. Inapak-apakan ko ang sahig, hindi nga ito semento. Posibleng nasa ibaba siya."Andito, may daan dito!" Sigaw ni Prince.Walang alinlangan na binuksan namin 'yon. Nanalaki ang aking paningin nang makita ko kung sino. Bakat sa kanyang itsura ang takot, nakikita sa buong katawan niya ang panginginig. Anong ginagawa niya rito. Parang ang tagal na niya sa loob ng masalimuot na lunggang ito."Please... T

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-18

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY-TRHEE

    ZINNIA POV.Ang sakit nang sobra ng ulo ko. Hindi ko ka-agad maimulat nang maayos ang mga mata ko. Napahawak ako sa leeg ko, at hinilot ito nang mahina. Napahaplos din ako sa tiyan ko. Mabuti na lang walang may nangyaring masama sa anak ko. Pero, teka nga lang. Asan ba ako? Anong klaseng lugar ba 'to? Bakit ako nandito? Pinilit kong alalahanin ang mga nangyari kanina. Teka lang, nakasakay lang naman ako kanina sa sasakyan ni Dave. Bakit, ngayon nandito na ako. Hindi kaya, hindi kaya siya ang dahilan kung bakit ako naririto???? Bakit, Dave? Sa anong dahilan? Kalaunan, bumukas ang pintuan at iniluwa nito si, Dave. "Gising ka na pala, Zinnia.""Dave, anong ginagawa mo? Na saan ako? Anong klaseng lugar ito? Bakit ako nandito? May ginawa ka rin ba kanina sa sasakyan para mawalan ako nang malay? Bakit Dave? Sa anong dahilan at ginawa mo ang bagay na ito?" "Zinnia, huwag ka nga masyadong mag-isip nang kung ano-ano. Magiging maayos ka rin dito, hindi ko hahayaan na may mangyaring masama say

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-19

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED-TWENTY-FOUR

    ZINNIA POV."Ohh, sad gurl???" Boses ng isang babae. Hindi ko napansin na may pumasok pala dahil, nakatutok lamang ako sa labas."Sino ka?" Tanging lumabas sa aking bibig."Ohh, you don't know me. Pero, still hindi mo na kailangan pang malaman kung sino ako." Mataray niyang sambit."Ano ibig mong sabihin? Dave, ano ginagawa niyo? Siya ba ang kapatid mo?""Zinnia... Oum.""Ohh my gosh! Sinabi niya pala sayo, na may kapatid siya. Hmm, well, okay.""Sige na, sabihin mo na ang gusto mong sabihin kay, Zinnia. Pero, hindi mo siya pwedeng hawakan." Mahinang tugon ni, Dave.Hindi ko na talaga siya maintindihan. Anong klaseng pangyayari ba ang nangyari sa kanila, kaya nila ginagawa 'to sa 'kin. Wala naman akong maalala na may atraso akong nagawa sa kanila. Bakit hindi na lang nila ako deretsuhin."Anong gusto niyong sabihin? Pwede bang deretsuhin niyo ako?" "Ohh, wow I like being you. Matapang ka rin pala, katulad ng kuya mo.""Ano? Kilala mo ang kuya Ruan ko?" pagtataka ko."Yes, kilalang ki

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-19

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-FIVE

    MARK STEVE YOUTAN POV."What did you say? Ezekiel? How did you say that fucking such things? Huwag mong siraan ang kaibigan ko, Princes. Dahil siya ang kanang kamay ko, maliban kay Patrick.""I'm just telling the truth, hindi ako magkakamali na siya ang lalaking nagpapanggap bilang, Darck. Hindi ko naman siya sinisiraan sayo, Steve. Pwede ba kahit ngayon lang maniwala ka naman sa lahat ng mga sinasabi ko. Dahil alam ko ang lahat. Ilang taon nila akong kinulonh doon, at ilang beses ko na silang nakita at naka-usap. Kaya alam ko, Steve. Alam na alam ko." "Bro, kung tama ang sinasabi niya. Ibig sabihin lang nito, siya ang dahilan kung bakit, palaging nauudlot ang ating mga plano.""Tama si Prince, bro. Baka ginamit ka lang niya, dahil alam niyang pagkakatiwalaan mo siya, matapos ka niyang sinagip noon sa airport. Pare-pareho naman natin na alam, kung saan siya unang nang galing. Tanging sa Butterious Gang siya, diba?""But, he promised me, na kailan man hindi na siya babalik doon. Kaya,

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-20

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-SIX

    "Ano na surprise ba kita? Mark Steve Youtan? Mahaba na rin ang mga nakalipas na panahon nang hindi tayo nagkikita." Nakangiting tugon nito."Myrna...""Yes, it's me, Myrna, ang dating kasintahan ng kuya mo. Nakakatuwa hindi ba? Dahil, nagkita tayo muli sa ganitong paraan. Ikinakasaya ko ang bagay na 'to. Ikaw, masaya ka ba?""Anong pinagsasabi mo? Nababaliw ka na ba??? Ano ang naging atraso ko sayo! Bakit mo ginagawa ang bagay na 'to! Sabihin mo sa 'kin nang deretso, Myrna. DAHIL HINDING HINDI KO INAASAHAN NA MAGAGAWA MO 'TO!""Pwede ba huwag mo na lang itanong ang bagay na 'yan. Maaari mo naman isipin nang mabuti kung ano ang mga nagawa niyo noon, Steve. Manghihinayang nga ako ehh, kasi dahil sa bagay na 'yon nawala ang pagmamahal ko sa kuya mo. Hay naku ang hirap niyo naman intindihin. Paano nga ba maiintindihan ang mga taong hindi marunong mag-isip sa mga nararamdaman ng iba. Naku Steve, Ikaw ang may kasalanan ng lahat. At ngayon, ipinapahamak mo ang mga taong nagmamahal sayo, dahi

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-20

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-SEVEN

    RUAN POV. "Steve is not there, what happened inside of this hide out?" I said with a low tone to my friends."Bro, I think we need to go inside. Baka kung ano na ang ginawa nila kay Steve.""That's true, but how? Kung ganyan ka rami ang mga tauhan nila dito, paano tayo makakapuslit sa loob? Ano ang gagawin natin, ngayon. Paano natin sila ma-ililigtas?""Alexander, madami pang paraan.""Don't worry, bro. Let me do this." I seriously said."What? What are you talking about? Don't tell us, susugod ka rin sa loob? Bro, baka ikaw naman ang mawala sa amin. Hindi pa nga natin makukuha ang iba, dadagdag ka pa.""Don't think like that, maghintay lang kayo. May mga darating pa.""Who????"I didn't answer. Maya-maya pa, dumating na rin ang mga taong hinihintay ko. It was Patrick, thank you to him, he did everything to spy this fucking bulshit Gang. "Eyy? Patrick?" pagtatakang sambit nina Prince and Alexander."Yes, it's me, why? Miss me?" "Psh... Stop that guys, may seryosong problema tayo. W

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-21

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED TWENTY-EIGHT

    "No Myrna, that's not what I mean. May mission na inatas sa amin noon. Kailangan namin dakpin ang Butterious Gang, hindi ko alam na nadamay kita. I'm very sorry..." Kasabay nito ang pagpatak ng aking mga luha."Ano pa ang magagawa ng sorry mo? Maibabalik ba nito ang mga taong pumanaw na?""Myrna, walang kasalanan si Ruan, mission namin na panatilihin na maayos ang lahat. Isa pa, kung may dapat sisihin sa mga pangyayaring 'to. Walang iba kundi ang Butterious Gang, dahil sila ang gumawa nang gulo. Kung hindi lang sana nila ginawa ang Mang holdap sa lugar na 'yon. Hindi sana mangyayari ang lahat ng mga bagay na 'to." Tugon ni, Alexander."Tama, kaya huwag mo kaming sisihin. Alam mo naman siguro kung ano ang tama at mali. Ginawa lang namin ang tama noon. Hindi namin entensiyon na mangyari 'yon sa pamilya mo." Seryosong dagdag pa ni Prince."No. Kasalanan niyo pa rin ang lahat.""That's right, Myrna. Ganyan nga, tama ang ginagawa mo." Buong boses ng isang lalaking biglang lumitaw sa aming

    Terakhir Diperbarui : 2025-02-21

Bab terbaru

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FIVE

    "Hindi ko alam. Hindi ko na alma kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na alam kung sino ang dapat kung paniwalaan. Siguro nga nagkamali ako. Pero, hindi ko kasalanan ang lahat ng 'to. Gusto ko lang maging masaya. Gusto kong makasama nang matagal ang anak ko at ang pamilya ko. Pero sa mga nalaman ko, sa mga narinig ko. Parang pakiramdam ko ngayon wala akong pamilya. Dahil puso panloloko ang nangyari ehh. Bakit ganun bakit parang ang daya ng lahat. Steve, kilala kita dahil sikat ka, pero hindi ko inaasahan na sasabihin niyo na asawa kita. Hindi ko alam na lubos at sobra sobra pa pala ang lahat." Hindi ko mapigilan ang mga luha ko. Dapat hindi ako umiiyak sa harap ng anak ko. Kailangan kong maging malakas, ngunit paano ko gagawin. Kung sa puntong 'to tila'y may mga punyal ang tumarak sa puso ko. Halos madurog at maguho na ang mundo ko."I'm sorry, it's all my fault. Still Zinnia, kailanman hindi kita sinisi at hindi kita sisisihin. Nawala ako sa tabi mo. Malaki ang naging pagkukulang at kas

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY FOUR

    JOYCE or ZINNIA POV.Hindi ko lubos maintindihan kung ano ang nangyayari. By the way, nandito ako ngayon sa tapat ng anak ko. Balot na balot ang buong katawan ko, dahil hindi maaaring hindi. Sobrang nasasaktan ang damdamin ko habang pinagmamasdan na walang lakas ang anak ko. Kahit ako ay unti-unting nang hihina. Lalo na hindi ko gusto ang nakikita ko ngayon. I'm just hoping na maging maayos lang ang pamilya ko, na maging masaya lang kami. Pero, nang dumating sina Youtan, tila'y nagbago ang lahat. Bakit kasi, pinipilit nila ang sarili nila sa akin, kahit hindi ko naman sila lubos na nakikilala. Gusto kong sumigaw, pero hindi ko magawa. Ang aking mga luha, ay hindi man lang tumitigil sa pagbuhos. Pakiramdam ko, walang wala na ako. Kung alam ko lang na ganito lang din ang mangyayari sa ana ko, hiniling ko na lang sana . Na sana ay ako na lang ang tinutukoy nilang namatay na at kailan man hindi na babalik pa. "Anak, hindi ko maintindihan kung bakit ginawa sa atin ng dad mo ito. Si daddy

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY THREE

    "Ano bakit ang tahimik niyo haa! Sabihin niyo sa akin ngayon, pinagloloko niyo lang ako! Wala ba kayong ibang magawa! Josh! Ipaliwanag mo sa akin ngayon ang lahat lahat! Ito ba ang dahilan huh? Bakit sinabi mong maayos lang ang lahat, sa tuwing tinatanong ko sayo na parang wala akong maalala. Bakit ka nagsinungaling sa akin, pwede mo naman sabihin ang totoo diba? Gagawin ko rin naman ang lahat para umintindi. Pero, bakit??? Bakit ganito ang malalaman ko ngayon, ang sakit sa dibdib." "Please, Joyce, calm down...." "How??? Paano ako kakalma! Ang sakit niyo! Mga sinungaling!" Tumalikod siya sa amin at akmang aalis na. "Joyce... Wait.." I shout. Napahinto naman siya, ngunit hindi lumingon sa amin. Maya-maya pa, may isang Yaya ang natatarantang biglang dumating na tila'y naguguluhan at hindi alam kung ano ang kanyang gagawin. "Ma'am, ang bata po, dumudugo ang ilong...." Natatakot na boses niya. "Ano????" Tila'y nadagdagan ng sakit ang nararamdaman ko ngayon. Paanong dumugo ang

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY TWO

    "Josh, what are you talking about?""Simple lang naman, Prince. Ito talaga ang hinihintay kung mangyari. At hindi nga ako nagkamali, natupad din ngayon." Tumayo siya at ngumiti sa amin."Alam niyo, natutuwa ako sa inyo. Ginagawa niyo ang lahat para kunin ang mahahalagang bagay sa buhay niyo. Ginagawa niyo ang lahat para ipaglaban ang mga mahal niyo sa buhay. Isa sa mga pagsisising nangyari sa buong buhay ko ang lumayo sa inyo. Nang una, akala ko mahaharap ko ang lahat lahat. Inakala kong magiging maayos lang, pero hindi pala. Ilang taon akong naging mag-isa sa ibang bansa. Hindi ako nakabalik agad dito sa inyo dahil gusto kong pagsisihan ang lahat. Pakiramdam ko noon, parang isa akong duwag na nagtatago at tinatakasan ang lahat. Simula nang na wala sa akin ang mga mahal ko sa buhay, inisip ko noon na lahat ng nagmamahal sa akin at minamahal ko ay iiwan lang din ako sa huli. Kaya, lumayo ako upang palawakin ang utak ko. Pero, sa kasamaang palad, parang naging isa lang akong malaking du

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY ONE

    "Oh, ayan na sa wakas umandar din." Biglaang saad ni Prince, dahilan na nawala ang imahinasyon ko.Inumpisahan ko naman ulit ang pagmamaneho. Mabuti na lang, bumilis ang andar ngayon. Pero, sa dami dami na pinagdaanan namin ngayon. Hindi malayong gabi na kami makakarating kung saanna paroroon si, Josh kasama ang asawa ko at ang anak ko. "Oo nga pala noh, nakalimutan na natin kumain, kaya naman pala ang hapdi ng tiyan ko.""May gana ka pa bang kumain, Alexander? Nakaka-pagod, kaya na kaka-tamad kumain ngayon. Siguro, sa sunod ka na lang kumain, pagkatapos ng lahat.""Alam ko.""Alam mo Alexander, ang sarap bumalik sa nakaraan. Ang walang problema, walang kahit na anong ganitong sakit sa ulo na dapat isipin. Kung maaari nga lang, pipiliin ko talaga ang bumalik sa dating maayos, tahimik at masaya kasama ang kapatid ko. Kung hindi lang sana nangyari ang trahedyang 'yon, kasama ko pa sana ang kapatid ko ngayon." Masyadong kumirot ang puso ko. Ngunit, hindi na ako umimik pa at patuloy na l

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED NINETY

    "Baby, don't cry, nandito lang naman si Mommy, hinding hindi ka pababayaan ng Mommy. Sorry baby, busy ang Dad, kaya wala siya rito now. I love baby." Hinalikan ko ang anak ko sa kanyang noo at pisngi. Pakiramdam ko talaga na gawa ko na rin ito sa iba noon pa."Baby, matulog na ahh, kailangan nang magpahinga nang maaga ang baby, para madaling tumangkad at palaging healthy." Saad ko pa sabay halik sa noo niya ulit.Mabuti na nga lang at madaling tumahan ang anak ko ngayon. Inilapag ko siya ng dahan-dahan sa kama. Ang bait bait niya talagang tingnan.Habang lumilipas ang segundo, minuto, at oras. Tila'y may kung anong takot ang bumabagabag sa damdamin ko. Habang tumatagal parang mas lalong bumibigat. Pakiramdam ko, may darating na kung ano o kung sino. Subalit, hindi ko ito matukoy. Nakakaramdam ako nang takot, kaba at kung ano ano pang nagiging dahilan ng pagkabahala ko. Mahirap intindihin kaya mahirap din itong sabihin. Maya-maya pa, biglang tumunog ang pintuan, dahilan na bigla rin ak

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY NINE

    RUAN POV. Kahit anong mangyari ang tanging nasa isip ko lamang ngayon ay ang mabawi ang kapatid ko at ang pamangkin ko. Minsan na kaming naghiwalay, paulit-ulit pa na nangyari, and now kailangan ko siyang ibalik. Wala mansiya sa kanyang pag-iisip, ede ipapaalala ko sa kanya kung sino siya. Sa mga sinabi kanina ni, Josh. Tila'y totoo ang lahat, hindi na bigyan ng oras ang kapatid ko, hindi ko siya naipagtanggol. Sa mga oras na kailangan niya ako, hindi ko siya na samahan, pero hindi naman ibig sabihin nito ay hindi ko na siya mahal bilang kapatid ko. Kanina pa kami pabalik balik, parang naglalaro lang kami sa araw na ito, ang dami daming humahadlang sa mga kailangan namin gawin. Ang sakit sakit sa ulo, gulong gulo ang isipan ko. Halos hindi ko na nga alam kung ano ang uunahin ko. Si Tita Lorna, nagbago ang itsura niya. Ano kaya ang nangyari sa kanya, dati naman hindi siya ganun. Sino ba ang may gawa no'n sa kanya, nang una ko siyang makita ulit kanina, nagduda akong si, Josh ang may

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY EIGHT

    Nang makarating kami roon, tila'y nagbago agad ang lahat. Parang may mali na rito, na wala pati ang mga bantay. Mas lalo lang binahidan ng pagtataka ang utak ko ngayon. "What's happening? Anong meron? Bakit ang tahimik rito?" Prince asked na may pagtatakang boses."Mag-iingat na lang tayo, baka mamaya may patibong lang dito." Tugon namn ni, Alexander."Wait, andiyan ang ale kanina, look ayon siya ohh... Ano kaya, ginagawa niya, mag-isa lang kaya siya diyan?" Sabay turo ni, Prince. Sabay sabay naman kaming napatingin roon. Sakto andoon nga si Tita Lorna. Naisipan kong bumaba sa kotse, tinawag pa nila ako ngunit hindi ko ito pinakinggan. Dali-dali rin akong lumapit kay Tita Lorna. Gusto ko siyang tanungin kung ano ang nangyari sa kanya. Dahil, hindi ko rin inaasahan na makikita ko siya muli, na nagkaganyan pa ang kanyang itsura. Malayong malayo ito sa dating siya. Tinawag ko siya, ngunit tumingin lang siya sa akin, then umakbang naan siya upang lumayo sa akin. Wala akong ibang magawa

  • After the Daylight    CHAPTER ONE HUNDRED EIGHTY SEVEN

    Kanina pa kami palibot libot dito matapos kami g maghiwalay kanina ng mga kaibigan ko. Nagtataka ako, kung bakit walang katao tao, kahit alam ko naman na pinadara nga ni, Alexander ang lahat. Kung hindi talaga nakatakas nang tuluyan sina, Josh. Dapat ay narito sila ngayon. Habang patuloy akong naglalakad para magahanap, nagkasalubong kaming magkakaibigan. Nagkatitigan kaming lahat sabay iling ng mga ulo namin. Hindi nga nila nakita."Wala ehh, ano ba naman.""Pero, imposible, dahil pinasara ko na kanina pa ang airport, at wala naman balita sa akin na, may nakalabas na eroplano." Smabit ni, Alexander, sabay hawak sa kanyang makabilang bewang. "Mukhang naisihan tayo.""Ikaw Ruan, anong balita ng mga tauhan mo? I asked."Wala rin silang nakita.""Ano? Pinagloloko lang ba tayo dito." Alexander said."Hindi naman kaya, nagsinungaling sa atin ang ale kanina?" Prince said."Balikan natin siya." I said with my deep tone. Ang ayaw ko sa lahat, ang pinagsisinungalingan ako at pinaglalaruan ak

Anda juga akan menyukai

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status