All Chapters of TBD #1: His Redemption: Chapter 51 - Chapter 60

This chapter includes sensual and intimate moments between characters. If this isn't your cup of tea, please proceed with caution.(PAST)KHALESSI MONDRAGONMabilis na lumipas ang araw. Patapos na ang prelims at walang araw na hindi tumatawag si Fabian. He updated me on his daily life and I became happier than ever. Araw-araw pa ring nagpapadala ng bulaklak at tsokolate.“Fabian!” Sigaw ko nang makababa ako sa building namin.Nakita ko siyang nakaupo sa kanyang motor at nag-aantay sa’kin. Nakasuot siya ng grey t-shit at napasinghap ako kung gaano iyon kasikip sa kanya—to the point na bumakat na ang kanyang dibdib, bicep at abs. Pinagtitinginan tuloy siya ng mga babae!“Anong tinitingin-tingin niyo? Back-off! He’s mine! Tusukin ko mga mata niyo e!” Bulyaw ko sa kanila kaya mabilis silang naglakad papalayo.Fabian chuckled darkly. It was so amusing that it caught me in between. Shets! Ang gwapo niya! Napatingin ako sa paanan ko kung nahulog ba ang panty ko, so far hindi naman kaya tuma

(PRESENT)KHALESSI MONDRAGONNapapikit ako ng mariin ng makitang nag-aagawan ng upuan sila Fabian at Alej sa tabi ko. We’re acting out a scene. Sa script, mauunang mauupo roon si Fabian, pero may ibang plano si Alej. Sobrang sama pa ng tingin kay Fabian at kulang na lang ay magpatayan sila ngayon sa harapan ko.“Cut! Ano ba ‘yan, Alej!” Sigaw ni Direk.We didn’t take a break after that. Paulit-ulit kami sa scene na iyon dahil umiiba ang linyahan ng dalawa at mas lalo kong nararamdaman ang pagtaas ng tensyon sa pagitan nilang dalawa.“Pwede ba, ayusin niyo! May lakad pa ako!” Singhal ko sa kanila. Maging si Direk ay sumasakit na ang ulo. I glared at Fabian and he seemed to get my point. Pero kung wala lang sigurong tao sa paligid ay baka nagta-tantrums na ito ngayon. Gano’n siya ka-isip bata, lalo na kung pagdating lang din naman sa’kin ang usapan.The scene was intense. Aside sa nagsasalitan silang dalawa na i-serve ako ng pagkain, Fabian’s hands roamed on my thigh making my breath

(PAST)FABIAN MONTEROI walked out after Khalessi told me that she’s tired from school and work and everything including me—or just what I thought.Pero parang gano’n na rin iyon. I just lost everything I built for myself, for my future, for her. I already expected it. But it was all of a sudden and I was not even prepared for it.“Marry the heiress of Everhart Entertainment, Fabian,” wika agad ni Dad ng makapasok ito sa opisina ko.“Ayoko. I have a girlfriend, Dad. And I love her,” I firmly said, clenching my fists at my sides.He laughed—loud, sharp, and mocking, his voice echoing throughout my office. It was fucking annoying.“Love?” He scoffed, shaking his head. “There’s no such thing as love, Fabian. You’re only fooling yourself into believing it’s real. But it’s not.” A smirk tugged at his lips, yet for a fleeting moment, I saw something else in his eyes—pain.“In the end, she’s going to leave you. And when she does, you’ll realize how stupid and pathetic you were for thinking it

This chapter includes sensual and intimate moments between characters. If this isn't your cup of tea, please proceed with caution.(PRESENT)KHALESSI MONDRAGON“Fabian, tingin ka rito!” Tawag ko sa lalaki nang mag-live ako.I was doing some ‘get ready with me’ short video to notify the fans that I am doing well—well, to promote Kamali’s products also. But someone already commented on taking a live video with Fabian, so I had no choice.Everyone is loving him. He’s gaining a lot of support and I’m so happy for him.“Hmm?” Tawag niya saka lumapit sa’kin. Kitty was doing his make-up when I called him. May taping kasi kami ngayon at nasa iisang tent lang kami ni Fabian ngayon dahil simula nang dumating ako ay dito na siya nakatambay. Galit pa nga dahil nagising daw siya kanina na wala na ako sa tabi niya.“Ako na magme-make up sa kanya,” sabi ko kay Kitty. Kinilig naman ang bata kaya natatawa akong napairap sa kanya.Umupo naman sa tabi ko si Fabian kaya inayos ko ang upuan ko maging kan

(PAST)KHALESSI MONDRAGONI shoved Fabian away but he stayed. Inalalayan niya ako kahit ayaw ko. Halos wala din siyang tulog kakaiyak, o hindi kaya para bantayan ako. Naaawa ako sa kanya. But this thing wouldn’t happen if he didn’t leave that night.“Baby,” tawag niya saka niya binitbit ang mga pagkain at nilagay sa lamesa na nakakabit sa kama nang ayusin niya iyon kanina para makakain ako ng lunch. “Kain na.” Namamaos niyang saad.Hindi lang bakas sa kanyang mukha ang pagod, maging sa kanyang boses, pero pinipilit niya ang sarili niyang magpakatatag para sa’kin.Susubuan na niya sana ako nang pigilan ko siya. “I can manage,” mahina ang boses ko dahil wala akong sapat na lakas para makipag-away sa kanya. Isa pa, naaawa ako sa kanya kung aawayin ko pa.“Y-you should sleep. Kaya ko na ang sarili ko.” Napalunok ako ng laway matapos kong magsalita at hindi na nag-angat ng tingin sa kanya pero ramdam kong nakatitig pa rin siya sa’kin.Namumutla na siya at baka mamaya’y siya na ang nakahil