All Chapters of พลาดรักคนเลว: Chapter 1 - Chapter 10

pub..K.A.I"เคเดน ยินดีด้วยนะ""ฉันก็ยินดีด้วย ที่ได้มาคุมผับอย่างที่ใฝ่ฝันมานาน"นี้เป็นคำพูดของเจ๊พริกป่น ลูกพี่ลูกน้องผม ส่วนคนก่อนหน้านี้คือ พี่หมอคิณ ลูกพี่ลูกน้องผมเช่นกัน ผมเคเดนลูกชายคนเดียวของพ่อไคแม่ไออุ่น ตอนนี้ผมได้เรียนจบแล้ว พ่อจึงยกผับที่เขารักให้ผมดูแลต่อ เพราะตัวพ่อเองต้องเข้าไปบริหารงานที่บริษัทของคุณปู่อยากเต็มตัว เนื่องจาก ลุงคีย์ที่เป็นหมอ ไม่ถนัดด้านนั้น จึงต้องเป็นพ่อผมที่ต้องบริหารต่อ วันนี้เป็นการเปิดตัวเจ้าของผับคนใหม่ แน่นอนว่าจะต้องมีคนมาร่วมยินดี นอกจากลูกพี่ลูกน้องผมแล้ว ผมยังมีเพื่อน ๆ ที่เรียกมาด้วยกันอีกหลายคน หนึ่งในนั้นก็คือ ไอ้เจ ผมค่อนข้างจะสนิทกับมันที่สุด"เคเดน ชนแก้ว"เจ๊พริกป่นเอ่ยขึ้นแล้วยกแก้วขึ้นกลางวง เคร๊งง สิ้นเสียงแก้วกระทบกัน เธอก็กระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม เจ๊พริก หรือเจ๊พริกป่น อายุมากกว่าผม เธอเป็นลูกของป้าพั้นซ์กับลุงปุณ ตอนนี้เธอได้ช่วยทำงานบริษัทของพ่อเธอ "เป็นผู้หญิงทำไมดื่มเก่งขนาดนี้ รู้ไหมว่ามันดูไม่ดี.."ส่วนพี่หมอคิณ เขาเป็นลูกชายของลุงหมอคีย์พี่ชายพ่อนั้นเอง "พี่คิณพูดอย่างกับไม่เคยนั่งกินเหล้ากับเจ๊..""นั้นสิ..มากี่รอบ ๆ ก็

วันนี้ฉันตื่นแต่เช้า เพราะได้เปลี่ยนเวลาเข้างาน ที่คาเฟ่ ปกติฉันจะเข้างานช่วงบ่ายจนร้านปิด แต่เมื่อปิดเทอมแล้ว ฉันก็สามารถเข้างานได้ไวขึ้น ส่วนเรื่องที่มุกชวนไปสมัครงานที่ผับ ฉันไม่ได้คาดหวังหรอกว่าเขาจะรับ เพราะฉันรู้ตัวว่าฉันไม่ได้สวย อีกอย่างผอมอย่างกับไม้เสียบลูกชิ้นเหมือนกับที่ลูกค้าคนเมื่อวานพูด..ยังไงฉันต้องเกาะงานนี้ไว้เพราะว่า เงินดี เจ้านายก็ใจดีอีกต่างหาก เจ้าของร้าน หรือเจ้านายของฉันเป็นผู้หญิง เธอมีสามีแล้ว ซึ่งสามีเธอเป็นคนมีฐานะ คือรวยเลยแหละ จริง ๆ เธอไม่ต้องทำอะไรเลยก็ได้ แต่เธอเลือกที่จะเปิดร้านคาเเล็ก ๆ ทำแก้เหงา "สวัสดีค่ะพี่ขวัญ"พอฉันเปิดประตูเข้ามาในร้านก็เอ่ยทักทายแล้วยกมือไหว้เจ้าของร้านที่กำลังจัดขนมอยู่ พี่ขวัญหันมายิ้มให้ "สวัสดีจ้าด้าย..""พี่ฝันมาแล้วเหรอคะ"พี่ฝันเป็นพนักงานอีกคนในร้าน เธอมีหน้าที่ทำขนมอย่างเดียว จำพวกครัวซอง เค้กชิ้นเล็ก ๆ และอีกหลายอย่างที่เอาไว้ทานคู่กับกาแฟและเครื่องดื่ม พี่ฝันเรียนจบคหกรรมมา เธอทำขนมเก่งและอร่อยมาก "จ๊ะ"พี่ขวัญตอบกลับแล้วพยักหน้าให้ จากนั้นฉันเก็บกระเป๋าหยิบหมวก ผ้ากันเปื้อนมาสวมใส่ แล้วทำหน้าที่ของตัวเอง เช็ดกวา

ฉันโดนพี่เคเดนดึงแขนจนมาถึงที่จอดรถ..เขาถึงได้ปล่อยมือฉันแล้วเดินไปที่รภคันหรู ซึ่งดู ๆ แล้วราคาไม่เบาเลย พี่เคเดนเปิดประตูรถของเขาแล้วผายมือให้ฉันเข้าไป "เอ่อ..ด้ายกลับเองก็ได้นะ..พี่จะได้.."บอกตรง ๆ ฉันไม่ได้อยากที่จะให้เขามาส่งเลย.จึงได้พูดออกไป"เธอจะกลับยังไง"พี่เคเดนแทรกพูดขึ้นมา "ด้ายกลับรถเมล์ได้ค่ะ"ฉันตอบกลับไปแล้วก้มหน้าลง "หึ.ขึ้นรถเถอะ"เขาเปล่งเสียงหัวเราะออกมา ก่อนที่จะพูดขึ้น"เอ่อ..ว้ายพี่เคเดน"ฉันยังไม่พูดอะไร พี่เคเดนก็เดินเข้ามาโอบเอวฉันแล้วดันร่างฉันเข้าไปในรถโดยที่ฉันไม่ทันจะได้ตั้งตัว "พี่..ด้ายกลับเองได้จริง ๆ"ฉันทำท่าจะลงจากรถพี่เคเดนก็ยกนิ้วชี้ขึ้นแล้วจ้องหน้าฉัน"พี่ไม่ชอบให้ใครขัดใจ.."ว่าจบเขาก็ปิดประตูทันที แล้วเดินอ้อมมานั่งที่ฝั่งคนขับ พี่เคเดนหันมาจ้องหน้าก่อนที่จะดึงสายเบลล์มาคาดให้ฉัน มันทำให้ใบหน้าของเราสองคนชิดกันมาก จู่ ๆ หัวใจฉันก็เต้นแรงขึ้น ฉันได้สบตากับเขาแล้วได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาใกล้ ๆ หัวใจฉันก็ยิ่งเต้นไม่หยุด ตุ่บ ตุ่บ พอพี่เคเดนคาดเบลล์ให้ฉันเรียบร้อย เขาก็ยกมือขึ้นมาปัดผมหน้าฉันที่มันบังตาอยู่ แล้วยกยิ้มมุมปาก ก่อนที่จะขยับกายกลับไปน

พอพี่เคเดนได้เข้ามาในห้อง ก็ถอดรองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังออก แล้วเอามือล้วงกระเป๋าเดินสำรวจไปรอบ ๆ ห้องฉัน เขาเดินไปแทบทุกซอกทุกมุมของห้อง ไม่เว้นแม้แต่ในห้องน้ำ แล้วถือวิสาสะมานั่งที่ปลายเตียง โดยไม่เอ่ยขอเจ้าของห้องอย่างฉันเลย "ห้องเล็กอย่างกับรูหนู..อยู่ได้ยังไง"เขาบ่นพึมพำพร้อมกับยกขาข้างนึงไขว้กันแล้วกระดิกเท้ามองฉัน ที่ยังยืนนิ่งด้วยความหงุดหงิด บ้าจริง เข้ามาโดยที่ฉันไม่ได้อนุญาต ยังจะว่าห้องของฉันเล็กอีก "ห้องน้ำก็ไม่มีอ่าง ไม่มีน้ำอุ่น"ยังบ่นไม่เลิก "พี่ออกไปก่อนได้ไหม ด้ายจะใส่เสื้อผ้า""เชิญ"เขาพูดขึ้นแล้วหยัดกายลุก หันซ้ายแลขวาไปที่ระเบียงหลังห้อง "พี่จะไปสูบบุหรี่ข้างนอก"ว่าจบ เขาก็เดินไปที่ระเบียงด้านหลังราวกับเป็นเจ้าของห้อง.ฉันลอบถอนหายใจแล้วมองเขาที่ล้วงเอาบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วจุดสูบ "คิดผิดหรือเปล่านะที่ต้องไปทำงานกับเขา"ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วหยิบเสื้อผ้า เดินเข้าไปใส่ในห้องน้ำ พอแต่งตัวเสร็จ ฉันออกมาก็พบว่าพี่เคเดนมานั่งอยู่ที่ปลายเตียงแล้ว เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพ่นลมหายใจออกมา "แต่งตัวแบบนี้ จะไปช่วยเด็กเสิร์ฟเก็บร้าน?"เขาพูดพลางกับส่ายหน้า ฉันก็ก

ประตูเปิดด้วยคีย์การ์ดที่ทาบกับโลหะที่เป็นคล้ายแม่เหล็กอยู่หน้าประตู พี่เคเดนเดินนำฉันเข้าไปด้านใน พอได้ก้าวขาเข้ามาฉันต้องต้องเบิกตาโต เพราะห้องของเขาใหญ่มาก กระจกรอบด้านเลยว่าได้ เห็นวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนแทบจะร้อยแปดสิบองศา "มานั่งก่อน เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรให้ดื่ม"พี่เคเดนพูดพร้อมกับผายมือให้ฉันไปนั่งที่บนโซฟาหนังสีดำกริบ ที่ค่อนข้างมีราคา แล้วเขาก็เดินไปยังห้องครัวที่มีเคาน์เตอร์หรูหรา มองเห็นได้ ฉันนั่งลงแล้วยังคงกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องอย่างตื่นเต้น มันต่างจากห้องของฉันลิบลับเลยจริง ๆ สายตาของฉันยังคงสอดส่องไปที่ในห้องใหญ่นี้ ยังมีห้องแยกอีกสองห้อง ฉันคิดว่าคงจะเป็นห้องนอนล่ะมั้ง ไม่นานนักพี่เคเดนก็เดินเข้ามาพร้อมกับ ถาดที่มีน้ำส้มแก้วหนึ่ง และขวดเหล้ารูปทรงแปลก ๆ พร้อมกับแก้วและถังน้ำแข็งเขาวางถาดลงแล้วหยิบแก้วน้ำส้มยื่นมาให้ฉัน "กินน้ำก่อนสิ""ขอบคุณค่ะ"ฉันรับมาแล้วกล่าวขอบคุณเขาก่อนที่จะยกขึ้นดื่ม ในขณะที่พี่เคเดนมานั่งข้างฉันแล้วยกขวดเหล้ารินใส่แก้ว ก่อนที่จะเอาน้ำแข็งที่ยกมาใส่ไปหนึ่งก้อน "เธอไม่ดื่มใช่ไหม"เขายกแก้วมาวน ๆ แล้วหันมาพูดกับฉัน "ไม่ค่ะ..แต่พี่อย่าดื่มเยอะนะ เดี๋ย