All Chapters of พลาดรักคนเลว: Chapter 31 - Chapter 40

Austinเมื่อผมได้รู้ว่า พ่อของโดสลูกชายเส้นด้าย ผู้หญิงที่ผมรู้สึกดี และชอบเธอ เป็นเคเดนหลานชายผม มันก็ทำให้ผมแทบอยากจะทรงตัวไม่อยู่ หัวใจสั่นหวิว ๆ แต่ต้องเก็บอาการไว้ อันที่จริงแล้ว ผมเองก็สงสัยมาก่อนหน้านี้ และภาวนาอย่าให้เป็นแบบนั้นเลย แต่คำภาวนาของผมก็ไม่เป็นผล เคเดนเป็นพ่อโดสจริง ๆ ผมชอบเส้นด้าย หรือจะพูดได้เต็มปากเลยว่า ผมรักเธอ..แต่ผมจะต้องหยุดความรู้สึกนั้นไว้ เพราะผู้หญิงที่ผมรัก เธอเป็นแม่ของลูกไอ้เคเดนหลานชายผม นี้ผมอกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่มเลยเหรอเนี่ย ตอนนี้ผมต้องยอมรับว่า เส้นด้ายเธอเป็นหลานสะใภ้ของผมสินะ แล้วโดสก็เป็นหลานแท้ ๆ ของผมด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ ผมไม่ยอมให้หลานสะใภ้และโดสหลานชายของผมต้องมาลำบากแน่ ๆ ผมจะทำให้ไอ้หลานชายผมรับผิดชอบในสิ่งที่มันทำเอาไว้ แน่นอนว่าผมรู้จักนิสัยเคเดนดี มันไม่ชอบเด็กและไม่อยากมีครอบครัว จะเดินไปบอกให้มันรับผิดชอบเส้นด้ายกับลูกมันคงไม่ง่าย และเส้นด้ายก็ไม่ต้องการให้ผมทำแบบนั้นแน่ ผมจึงต้องมีแผน... _____________________________________Zendai"พี่รู้ว่าด้ายก็ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น..งั้นเรามาร่วมมือกัน"พี่ออสตินพูดจบแล้วกระตุกยกยิ้มมุมป

"เคเดน แกเป็นอะไร ตบโต๊ะอยู่ได้ นั่งลงฉันจะฟังออสตินพูดต่อ"เป็นคุณไออุ่นที่เอ่ยปากเอ็ดเขา "ผมไม่ฟังอะไรแล้ว ผมกลับก่อนนะ ไร้สาระ"พี่เคเดนหันไปพูดกับแม่ตัวเองแล้วหันมาที่ฉันด้วยประโยคสุดท้ายและกำลังจะก้าวขาเดิน"ผมจะเอาเจ้าโดสลูกชายเส้นด้ายมาอยู่ที่นี้"พอพี่ออสตินพูดจบ พี่เคเดนที่กำลังจะเดินออกก็หยุดชะงักทันที แล้วหันมามองหน้าพี่ออสติน "ดีเลย พี่จะได้เจอเจ้าตัวเล็กบ่อย ๆพี่รู้สึกรักเด็กคนนี้จัง"คุณไออุ่นพูดขึ้นด้วยความดีใจแล้วหันไปยิ้มกับสามี แล้วหันมายิ้มหวานให้ฉันด้วย"ผมก็รักเจ้าโดสอย่างกับลูกตัวเองเลยครับ"พี่เคเดนยังไม่เดินออก เขาหันขวับมาที่ฉันสลับกับพี่ออสติน ส่วนฉันนั่งนิ่ง ไม่ได้พูดอะไรออกมาเพราะพี่ออสตินให้ฉันมานั่งเฉย ๆ"เคเดน คงยังไม่เคยเห็นเจ้าตัวเล็กลูกเส้นด้ายสินะ"คุณไออุ่นหันไปพูดกับเขา "หน้าตาคล้ายแกตอนเด็กเลย"คุณไคพูดต่อ แล้วก็หันไปที่ภรรยาตัวเอง ทั้งคู่มองหน้ากันพร้อมทั้งขมวดคิ้ว ก่อนที่จะหันมาที่ฉันแล้วพี่เคเดนสลับกัน ทำให้หัวใจฉันเกิดเต้นแรงขึ้นมาทันที เพราะท่าทางทั้งสองราวกับสงสัยอะไรบางอย่าง "จะเหมือนผมได้ยังไง ไม่ใช่ลูกผม"คำพูดที่เขาเปล่งออกมา มันคล้ายกับเอา

"พี่สำนึกผิดแล้ว ยกโทษให้พี่นะเส้นด้าย"พี่เคเดนพูดคำนี้มันทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้น ปากสั่นระริก ไม่คิดว่าฉันจะได้ยินคำนี้จากปากของเขา "...."ฉันยืนนิ่งก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับลูกบิด "ออกมาคุยกับพี่หน่อยได้ไหม"ในขณะที่ฉันกำลังตัดสินใจว่าจะออกไปหรือไม่ ในหัวก็เกิดผุดภาพวันนั้นขึ้นมา วันที่เขาบอกกับฉันว่า เขาไม่รับ และยังบอกให้ออกไปจากชีวิต "กลับไปเถอะ ฉันจะนอน"สุดท้ายฉันก็ไม่เปิดประตูออกไป แล้วยังเอ่ยไล่เขาก่อนที่จะเดินกลับมาที่เตียง "พี่เข้าใจ ด้ายคงไม่ให้อภัยพี่ง่าย ๆ หรอก แต่พี่จะทำให้เธอเห็นว่าพี่สำนึกผิดจริง ๆ"พี่เคเดนพูดจบ ฉันก็ได้ยินฝีเท้าเขาเดินไปที่ห้องริมสุด และเสียงประตูก็เปิดแล้วปิดลง ฉันถอนหายใจออกมาหนัก ๆ ก่อนที่จะล้มตัวนอน ตื่นมาตอนเช้าหลังจากที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็เปิดประตูออกมาจากห้อง ก็เห็นพี่เคเดนกับพี่ออสตินนั่งคุยกันอยู่ด้วยสีหน้าตึงเครียด พอฉันเดินเข้าไปทั้งสองก็หันมาที่ฉัน แล้วพี่เคเดนก็หยัดกายลุกขึ้น เขาถอดชุดกันเปื้อนออก แล้วเดินเข้ามาดึงแขนฉัน ไปที่โต๊ะอาหาร ที่มีถ้วยข้าวต้มตั้งอยู่ "พี่ตื่นมาทำข้าวต้มไว้ให้แต่เช้าเลย"ฉันตกใจเล็กน้อย แล้วมองหน้าเขาสลับ

รถของพี่เคเดนและของพ่อแม่เขาขับมาถึงที่บ้านฉันไล่เลี่ยกัน ก่อนหน้านี้ฉันได้โทรบอกกับยายว่าฉันจะมารับท่านกับโดสไปอยู่ที่กรุงเทพด้วยกัน ซึ่งยายพูดในทำนองไม่อยากจะไป ท่านอยากจะอยู่ที่บ้านมากกว่า แต่ฉันก็ตัดบทบอกไปว่า เดี๋ยวค่อยคุยกันอีกที แต่ฉันยังไม่ได้บอกยายเรื่องพ่อของโดสเลย และรวมถึงเรื่องที่คุณไออุ่นจะรับโดสไปอยู่ที่บ้าน ฉันลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าไปในบ้าน โดยมีพี่เคเดนตามมาติด ๆ รวมถึงพ่อกับแม่เขาด้วย ฉันเห็นลูกชายนั่งที่บนตักยายอยู่ที่แคร่ ก็รีบเดินไปยกมือไหว้ ก่อนที่จะอุ้มลูกขึ้นมา "แมะ แมะ"ลูกชายเอ่ยขึ้นแล้วหัวเราะชอบใจปรบไม้ปรบมือ "สวัสดีครับ"พี่เคเดนยกมือไหว้ยาย แล้วพ่อกับแม่เขาก็เข้ามาพอดี ทั้งคู่ก็ยกมือไหว้ยายเช่นกัน ฉันสังเกตเห็นใบหน้ายายมองพี่เคเดนด้วยความสงสัย "เชิญนั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปยกน้ำมาให้"ยายเอ่ยขึ้นแล้วกำลังจะเดินไปที่ครัว "ยายเดี๋ยวด้ายช่วย"ฉันกำลังจะเดินอุ้มลูกตามไป "เอาลูกมาให้พี่อุ้ม"พี่เคเดนพูดขึ้น ยายก็หยุดชะงักหันมา พร้อมกับฉันที่หันไปที่เขา แต่พอโดสเห็นหน้าพี่เคเดน ก็เกิดร้องขึ้นมาทันที "แง แง แง"แล้วหันหน้ามาซบอกฉันน้ำตาไหลพราก พี่เคเดนทำหน้าเลิ

เลิกเรียน พี่เคเดนก็ขับรถมารับฉันแล้วพาไปที่บ้านของเขาซึ่งลูกอยู่ที่นั้น พอมาถึงก็เห็นคุณไออุ่นกับคุณไคสวมชุดทำงานนั่งเล่นอยู่กับลูกของฉัน คงจะเพิ่งเลิกงาน พี่เคเดนพาฉันเดินเข้าไปหาพวกท่าน แล้วโดสดันหันมาพอเห็นพี่เคเดนก็ร้องขึ้นมาอีก "แง แง แง""หลบไปก่อนเคเดน"คุณไออุ่นเอ่ยขึ้น แล้วกอดปลอบ โอ๋โดส"ไม่ ผมอยากรู้นักโดสมันจะร้องทำไม ผมพ่อมันนะ"พอพูดจบ เขาก็เดินเข้าไปอุ้มลูกเลยจ้า และโดสก็ร้องโวยวาย หันหน้าหนีพ่อของเขา พี่เคเดน "อย่าร้อง ฉันพ่อของแกนะตาโดส"เขาเอ็ดลูก แล้วอุ้มออกไป "แง แง แง"โดสก็ร้องไม่หยุดพอเดินผ่านฉันก็ชูแขนให้ฉันอุ้ม "ไม่ต้อง พี่จะคุยกับลูกเอง"ฉันกำลังจะเข้าไปรับลูกพี่เคเดนก็พูดขึ้น แล้วอุ้มลูกออกมาข้างนอก ท่ามกลางสายตาคุณไออุ่น คุณไค และป้าแม่บ้านรวมถึงฉัน "เคเดนจะพาตาโดสไปไหนนะ"คุณไออุ่นพูดจบ ฉันก็หันไปที่เธอ "พาไปปรับทัศนคติ"คุณไคตอบแต่ตายังมองลูกชายตัวเองที่อุ้มโดสออกไป "เคเดนเริ่มมีความเป็นพ่อขึ้นมาบ้างแล้ว"คุณไออุ่นพูดขึ้นแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ ฉันลอบหายใจเบา ๆ กลัวเขาทำลูกร้องจนคอแห้งจังเลย "ไอ ฉันขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ"คุณไคพูดกับภรรยาก่อนจะหยุดกายลุกขึ้นจากโ