All Chapters of มือปืนเกิดใหม่ในร่างทาสผู้ตํ่าต้อย: Chapter 11 - Chapter 20

"คุณชายขอรับ...""อู๋ห่าง...เจ้าคิดว่าเข่อซิงเป็นคนของใคร" หลี่หยางหันไปสบตากับอู๋ห่างแล้วนิ่ง อย่างคนที่กำลังใช้ความคิดอยู่"ข้าให้คนของเรา ตามไปจับสองคนที่ทำร้ายเข่อซิงมาแล้ว อีกไม่นานเราก็จะรู้ความจริงขอรับ คุณชายขอรับ คุณชายไม่คิดว่าเข่อซิงจะพูดเรื่องจริงรึขอรับ""เข่อซิงพูดจาฉะฉาน แล้วยังกล้าสบตากับข้าอีก สายตาของเข่อซิงมีความมั่นใจในตัวเอง สายตาเช่นนี้ ไม่ใช่สายตาของคนที่ทำงานรับใช้ในบ้านของใครแน่""แต่แววตาของเข่อซิงดูจริงจัง ไม่ล๊อกแล๊กและไม่ได้โกหก เข่อซิงสบตากับข้าเวลาที่เขาพูด ข้ามั่นใจว่าเข่อซิงพูดจริง""ถ้าเป็นเช่นนั้น เจ้าให้คนของเราเข้าไปสืบที่บ้านของตระกูลเจิ้ง ให้ได้เรื่องก่อนพรุ่งนี้เช้า ก่อนที่ข้าจะเข้าไป แล้วนี่เจ้าให้สองพ่อลูกนั่นพักอยู่ที่ไหน" หลี่หยางถามเสียงเรียบ ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมาในสีหน้า"ให้อยู่ในกระโจมด้านหลังสุด ให้คนของเราเฝ้าเอาไว้อยู่ขอรับ""เอาข้าวเอานํ้าให้พวกเขากินด้วย""ขอรับ" "เจ้าไปได้แล้ว ข้าอยากอยู่คนเดียว" หลี่หยางยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้อู๋ห่างออกไปจากกระโจม"ขอรับ" อู๋ห่างก้มหน้ารับคำสั่ง ก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากกระโจม..."เจ้าทั้งส

"ว่าไง เจ้าควรแนะนำให้ลู่จิวเรียกข้าว่าพ่อได้แล้ว และเจ้าควรเป็นแม่ เพราะว่าหลังจากที่เจ้าแต่งตัวเป็นคนรักของข้าเสร็จ ลู่จิวจะได้เรียกถูกและชินปาก" หลี่หยางเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนที่เขาจะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยอย่างนึกสนุก"ท่านดูมีความสุขดีเหลือเกิน ที่ได้เป็นพ่อของลู่จิว" ชัดพูดด้วยความหมั่นไส้ คนที่นั่งยิ้มกริ่มอย่างมีความสุขอยู่"มีความสุขสิ ที่จู่ๆข้าก็มีลูกโตแล้ว โดยที่ข้าไม่ต้องออกแรง" หลี่หยางพูดอย่างอารมณ์ดี"ท่างป้อ ข้ากิง ท่างป้อข้ากิงนี่" ลู่จิวออกมาจากที่อุ้มได้ เขาก็เขย่งขาดูบนโต๊ะที่มีจานซาลาเปากับถ้วยนํ้าชาวางอยู่"อ่ะนี่ เจ้าหิวแล้วใช่หรือไม่ลู่จิว" หลี่หยางหยิบซาลาเปาให้กับลู่จิวลูกหนึ่งอย่างใจดี"ท่างป้อ ข้า...""เจ้ารับมาสิลู่จิว แล้วเจ้าก็ขอบคุณด้วย" ชัดบอกกับลูกชาย เมื่อลูกชายเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของเขา เหมือนกับถามพ่อว่าเขารับซาลาเปาได้ไหม หลังจากที่คุณชายหลี่ยื่นซาลาเปาให้กับเจ้าตัวแล้ว"ขอกคุงขอรับ ข้ากิง ท่างป้อข้ากิงแย้วนะ" ลู่จิวรับซาลาเปามาได้ เขาก็ไปยืนแอบอยู่ทางด้านหลังของพ่อด้วยความเขินอาย ที่คนยื่นซาลาเปายิ้มให้เขาด้วยความเอ็นดู"เข่อซิง...ข้ารออยู่นะ"

"คุณหนูขอรับ คุณชายหลี่ลงมาจากรถม้าแล้วขอรับ คนของคุณชายหลี่ หอบของกำนันลงมาจากรถม้ามากมายเต็มไปหมดเลยขอรับ" พ่อบ้านหยุนเดินเข้าไปกระซิบบอกกับคุณหนูของเขา ด้วยท่าทางที่มีจริตอย่างลืมตัว หลังจากที่เขาไปยืนแอบดูที่หน้าต่าง จนคุณชายหลี่หายเข้าไปในตัวบ้านแล้ว"พ่อบ้านหยุน ทำไมท่านต้องทำกิริยาเช่นนั้นด้วยเล่า" อี้เฉินเหลือบตาไปมองหน้าของพ่อบ้านหยุน พร้อมกับอมยิ้มที่มุมปากไปด้วยเล็กน้อย เพราะเธอพอที่จะเดาได้ ว่าทำไมพ่อบ้านหยุน ถึงได้มีท่าทางที่กระดี๊กระด๊าไม่ต่างจากหญิงสาวเช่นนั้น "คุณหนูขอรับ คำรํ่าลือไปเกินจริง คุณชายหลี่รูปงามเช่นที่ผู้คนพูดถึงกัน เป็นบุญตาของข้ายิ่งนักที่ได้เห็น คุณหนูอี้เฉินช่างเป็นหญิงสาวที่โชคดีอะไรเช่นนี้ ที่จะได้ครองคู่กับชายที่เพียบพร้อมอย่างคุณชายหลี่ คุณหนู...""เอาล่ะ พอแล้ว ข้าลงไปเจอคู่หมายของข้าได้แล้วใช่หรือไม่" อี้เฉินถามพ่อบ้านหยุน พร้อมกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปด้วยอย่างพอใจ เพราะว่าในที่สุด คุณชายหลี่ที่เธอรอคอยก็มาถึงสะที"รอให้ซีห่าวเข้ามาตามก่อนขอรับคุณหนู จะได้ดูไม่น่าเกลียด" พ่อบ้านหยุนบอกกับคุณหนูของเขา ก่อนที่เขาจะเดินไปเงี่ยหูฟังที่ประตู เผื่อว่าเขา

"ข้าไม่คิดเลย ว่าการที่ข้ามาที่หย่งอานครั้งนี้ ข้าจะมาเจอพายุหิมะตกหนักเช่นนี้ ข้ากับคนของข้าต้องมารบกวนตระกูลเจิ้ง ข้าเกรงใจจริงๆ และข้าต้องขออภัยตระกูลเจิ้ง ที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น ข้ายินดีชดใช้ให้ ตามที่ตระกูลเจิ้งเรียกร้อง ข้าต้องขออภัยต่อท่านและตระกูลเจิ้งจริงๆ" หลี่หยางเอ่ยขึ้น ก่อนที่เขาจะยกมือขึ้นคำนับแสดงความเคารพ ต่อคนที่เขากำลังคุยอยู่ด้วย ในขณะที่ทุกคนนั่งล้อมวงรอบโต๊ะวงกลม กินข้าวมื้อคํ่าร่วมกันอยู่ โดยที่มีเฟยหงนั่งอยู่ทางด้านซ้ายมือของเขา ส่วนด้านขวามือ คือเจ้าของบ้านอย่างคุณชายเจิ้งและต่อด้วยภรรยากับลูกสาว แล้วก็หลี่ฟู่ที่นั่งอยู่ข้างแม่ เฟยหงนั่งตรงกลางระหว่างหลี่หยางกับหลี่ฟู่"คุณชายหลี่อย่าได้คิดมาก ท่านมาขอยกเลิกสัญญาด้วยตัวเองเช่นนี้ ท่านก็ให้เกียรติกับตระกูลเจิ้งมากแล้ว อย่างน้อยท่านก็ไม่ได้หลอกลวงตระกูลเจิ้ง ด้วยการมาแต่งงานกับลูกสาวของข้า ทั้งที่ท่านมีลูกเมียอยู่แล้ว ข้าไม่ถือโทษโกรธท่านแต่อย่างใด แต่ถ้าในวันข้างหน้า เรายังมีวาสนาที่จะได้มารวมตระกูลเป็นหนึ่งเดียว ข้าก็ยินดีต้อนรับท่าน หึหึ ลงมือกินข้าวเถอะ ทุกคนคงจะหิวมากแล้ว โดยเฉพาะหลี่ฟู่" เหิงเยว่เอ่ยขึ้น

"คุณชายหลี่ขอรับ คุณชายหลี่" อู๋ห่างเรียกคุณชายหลี่เสียงเบา ในขณะที่ตอนนี้เขายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน ของคุณชายหลี่กับเฟยหงที่นอนอยู่ในห้อง ในช่วงเช้ามืดของวันต่อมาแอ๊ด...ด(เสียงเปิดประตู)"เข้ามาก่อน" หลี่หยางกระซิบคนสนิทเสียงเบา หลังจากที่เขาเปิดประตูให้แล้ว"คุณชายขอรับ คนของข้าส่งม้าเร็วมาส่งข่าว ว่าคุณชายเจิ้งมีการเคลื่อนไหว ก่อนมื้อคํ่า มีม้าเร็วมุ่งไปทางเหอเป่ย์ขอรับ ข้าคาดการณ์ว่า...""คุณชายเจิ้งตลบหลังข้าใช่หรือไม่" หลี่หยางเอ่ยขึ้น ก่อนที่คนสนิทจะทันได้พูดจบ"ขอรับ มื้อคํ่าที่ผ่านมา คุณชายเจิ้งดูปกติดี หนําซํ้ายังดูอารมณ์ดีจนน่าสงสัย ทั้งที่เมื่อตอนบ่ายยังมีท่าที ไม่พอใจคุณชายกับเฟยหงอยู่เลยขอรับ ข้าเกรงว่า...""แล้วม้าเร็วของคุณชายเจิ้ง ไปถึงบ้านของข้าหรือไม่""ยังขอรับ คนของข้าดักเอาไว้กลางทาง ทำทีเป็นปล้นม้าของมันขอรับ เพื่อไม่ให้คุณชายเจิ้งสงสัย""เจ้าทำดีมาก ให้มันเดินแทนการขี่ม้า แล้วอย่าให้มันไปถึงบ้านของข้าได้เล่า ข้าไม่คิดเลย ว่าคุณชายเจิ้งจะใช้แผนนี้กับข้า" หลี่หยางบอกกับอู๋ห่างเสียงเครียด เขาไม่คิดเลย ว่าคุณชายเจิ้งจะน่ากลัวไม่ต่างกับลูกสาว หรืออาจจะน่ากลัวกว่