All Chapters of พลาดรัก ทวงคืน: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่ 21 (อยากมีสิทธิ์ไหมNC+)คีตภัทรเดินเข้ามาภายในห้องนอนเงียบๆ ก่อนจะทอดมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มเฝ้าพระอินทร์ไปก่อนแล้ว เธอหลับลึกจนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากลับมาแล้ว ชายหนุ่มหยุดมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงสักพัก ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายตัวเอง เขาหายเข้าไปในห้องน้ำประมาณยี่สิบนาทีกว่าจะเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวที่พันเอวไว้ ชายหนุ่มรูปร่างสมส่วนเดินเลี่ยงเข้าไปยังห้องแต่งตัว เขาใส่เพียงแค่กางขายาวสำหรับใส่นอนสบายๆตัวเดียวและเปลือยท่อนบน ก่อนคนตัวโตจะเดินมาหยุดอยู่ตรงขอบเตียงและยืนปรายตามองคนตัวเล็กที่นอนหลับตาพริ้มอยู่สักพัก ก่อนจะเดินขึ้นมาบนเตียงและสอดตัวเข้ามาภายใต้ผ้าห่มผืนหนา คีตภัทรสอดแขนแกร่งเข้าไปโอบกอดร่างบอบบางของคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน แต่ความรู้สึกของอีกคนก็ช่างไวนัก เมื่อมีคนมาสัมผัสร่างกายของเธอ เฟื่องฟ้าก็ตกใจตื่นสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ได้ถึงการถูกกอดรัดจากทางด้านหลัง“เอ้ะ นี่คุณ!”“นอนเถอะ ดึกมากแล้ว” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นเบาๆข้างๆใบหูขาวเนียน กลิ่นหอมอ่อนๆของกลิ่นกายสาวทำให้เขารู้สึกเคลิบเคลิ้ม เขาอดที่จะซุกใบหน้า

ตอนที่ 23 (คุยงาน) เฟื่องฟ้าเดินออกมาจากภายในห้องแต่เธอก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้าเมื่อเห็นคีตภัทรเล็งปลายกระบอกปืนไปที่เพื่อนของเธอด้วยแววตาโกรธเคือง ก่อนเพื่อนสาวของเธอจะรีบลนลานออกไปจากห้อง“นี่คุณ! ทำอะไรของคุณน่ะเอาปืนไปจ่อวาวาทำไม?” เฟื่องฟ้าพูดขึ้นมาเสียงดังด้วยความตกใจก่อนจะรีบเดินปรี่ตามวาวาไปแต่ประตูลิฟต์ถูกปิดลงก่อน“คุณทำบ้าอะไรของคุณ คุณคีย์!” เฟื่องฟ้าหันกลับไปเอาเรื่องคนตัวโตด้วยแววตาขุ่นเคือง“ถามเพื่อนเธอสิว่ามันทำบ้าอะไร!!” น้ำเสียงเข้มที่แฝงไปด้วยความจุ่นเคืองถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากหนา ก่อนเขาจะเอื้อมไปคว้าเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรออกหาลูกน้องที่อยู่ด้านนอกแรมโบ้ : [ครับนาย]คีย์ : [มึงจับยัยเพื่อนอัปรีย์ของเฟื่องฟ้าไปโยนทิ้งกองขยะซะ!]แรมโบ้ : [คุณวาวาหรอครับนาย]คีย์ : [เออ! ผู้หญิงขยะแบบนั้นก็สมควรไปนอนเล่นที่กองขยะ!]แรมโบ้ : [ครับนาย]ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด !!จบบทสนทนาคีตภัทรก็กดตัดสายทันทีด้วยอารมณ์ที่ยังคุกรุ่น ก่อนลูกน้องคนสนิทจะรีบไปดำเนินการทำตามคำสั่งของผู้เป็นเจ้านาย“วาไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจนักหนาถึงกับขนาดต้องเอาปืนมาจ่อกันขนาดนี้ มันไม่รุนแรงไปหน่อยห

ตอนที่ 25 (ลงโทษคนขัดคำสั่งNC+) “ไม่นะ ถอยปะ อื้อออ..” ประโยคสุดท้ายถูกปิดเงียบทันทีเมื่อริมฝีปากหนาประกบจูบริมฝีปากอวบอิ่มลงมาอย่างดุเดือด ราวกับว่าเขาจะดูดเอาวิญญาณของเธอออกจากร่าง คีตภัทรตวัดเรียวลิ้นอันร้ายกาจเข้าไปหยอกล้อทั่วทั้งโพรงปากของเธอโดยไม่ได้สนแรงต่อต้านจากคนตัวเล็กเลย กำปั้นน้อยๆที่ทุบแผงอกแกร่งตุบตุบไม่ได้ทำให้คนตัวโตสะทกสะท้านอะไรได้เลยสักนิด “ฉัน หะ หายใจไม่ออก พะ พอก่อน” ใบหน้าหวานเอียงหน้าหลบทันทีเมื่อเขาปล่อยริมฝีปากของเธอให้เป็นอิสระอีกครั้ง มือสองข้างสั่นเทาและอ่อนแรงลงไปเอาเสียดื้อๆ หัวใจไม่รักดีของเธอก็เต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ เพียงแค่เขาสัมผัสทำไมร่างกายก็พลันอ่อนปวกเปียกไปทันที ทำไมเธอถึงได้โอนอ่อนไปกับเขาได้ง่ายขนาดนี้นะ “แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วหรอ เธอจะไม่ตายเลยหรือไงถ้าหากว่าฉันเอาจริงขึ้นมา” คีตภัทรรวบแขนเรียวเล็กของเธอทั้งสองข้างด้วยมือหนาของเขาเพียงข้างเดียวตรึงเอาไว้เหนือศีรษะทุย ใบหน้าคมคายของเขาซุกไซ้ลงบนซอกคอหอมกรุ่นประกอบกับการหายใจที่พ่นแรงราวกับคนอดอยากเรื่องอย่างว่ามาเป็นเวลานาน เรียวลิ้นอันร้ายกาจโลมเลียตามผิวอ่อนของเธอจนขนอ่อนตามตัวต่างลุ

ตอนที่ 27 (เจ็บที่อกด้านซ้าย) เจไดและอาชาขึ้นลิฟต์ส่วนตัวเข้ามาภายในห้องสุดหรูของคีตภัทร ชายหนุ่มเพื่อนสนิททั้งสองคนมาที่นี่เพื่อพูดคุยเรื่องธุรกิจสีเทาของพวกเขา แต่พอโทรหาอีกคนกลับไม่รับสาย ทั้งสองเลยชวนกันมาบุกถึงที่เพ้นท์เฮ้าส์ ~ติ๊ง~เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกทั้งสองหนุ่มหล่อก็เดินเข้ามาทันทีอย่างไม่รีรอ ก่อนจะเข้ามาเจอกับฉากเด็ดของเพื่อนรักที่กำลังนัวเนียกอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่กับผู้หญิงสาวสวยหุ่นดีราวกับนางแบบอยู่ตรงระเบียง “โอ๊ะโอ!” เจไดพูดขึ้นก่อนจะยืนกอดอกปรายตาไปมองคีตภัทรด้วยใบหน้ายียวนกวนประสาท ก่อนชายหนุ่มกับหญิงสาวที่กำลังนัวเนียกันอยู่จะรีบผละออกจากกัน“นี่พวกมึงสะเหล่อมาที่นี่ทำไมวะ!” คีตภัทรพูดขึ้นมาอย่างหัวเสียเมื่อเจอหน้าไอ้เพื่อนจอมกวนประสาทของเขาที่นี่“พวกกูโทรหาแต่มึงดันเสือกไม่รับ ผ่านมาทางนี้ก็เลยกะว่าจะแวะมาทักทายซะหน่อย แต่ไม่คิดว่าจะได้เข้ามาเห็นฉากเลิฟซีน” อาชาพูดขึ้นพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก“ไงธัญญ่า ไม่เจอกันนานเลยนะ นึกว่าหนีตามผู้ชายไปแล้วซะอีก” เจไดพูดทักทายขึ้นมาอีกครั้งจนคนที่ถูกทักหน้าเสียไปเพียงนิด ก่อนจะปรับสีหน้าของตัวเองให้กลับมาเป็นปกติเหมือนเ

ตอนที่ 29 (เริ่มต้นชีวิตใหม่) คีตภัทรเดินออกมาจากภายในห้องด้วยหัวใจวาบหวิวแปลกๆ เพียงแค่เฟื่องฟ้าพูดขอจบความสัมพันธ์กับเขาแต่ทำไมเขาต้องรู้สึกใจวูบโหวง ดีซะอีกไม่ใช่หรือไงที่เขาไม่ต้องสรรหาคำพูดที่ดูสวยหรูเพื่อมาบอกเลิกเธอ ในเมื่อเธอเป็นฝ่ายพูดกับเขาก่อนและขอตัดความสัมพันธ์กับเขาก่อน มันน่าจะเป็นเรื่องที่ดีเพราะตัวเขาเองจะได้ไม่ต้องเสียเวลาพูดอะไรกับเธอให้มากความชายหนุ่มได้แต่คิดวกไปวนมาในขณะที่ยังขับรถอยู่บนถนน จนเขาเองแทบจะไม่มีแม้แต่สมาธิในการขับรถ ทำไมเขาต้องไปคิดถึงแต่เรื่องของยัยปีศาจเฟื่องฟ้านั่น และที่สำคัญตัวเขาเองไม่รู้เลยว่าธัญญ่ากลับมาหาเขาเพราะอะไร ทั้งที่เธอเองหายตัวไปหลายปีโดยไร้ซึ่งการติดต่อใดๆกลับมาเลย เขาพยายามที่จะตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน แม้กระทั่งจ้างนักสืบหลายสำนักให้ตามหา แต่กลับไร้วี่แววไม่พบแม้แต่ร่องรอยของเธอ ราวกับว่ามีใครบางคนคอยขัดขวางไม่ให้เขาตามหาเธอเจอ แต่พอมาวันนี้จู่ๆธัญญ่าก็กลับมาหาเขาเอาเสียง่ายๆ และตอนนี้ถ้าจะบอกว่าเขารู้สึกดีกับเฟื่องฟ้าแต่ก็ยังคงรักธัญญ่าอยู่…มันคงอาจจะดูเห็นแก่ตัวเกินไป คีตภัทรเหยียบเบรกลากยาวเสียงดังก่อนจะตีไฟเลี้ยวเพื่อกล