Semua Bab เล่ห์รักนายมาเฟีย: Bab 41 - Bab 50

ฉันตื่นมาบ่ายของอีกวัน ฟังไม่ผิดหรอก บ่ายจริง ๆ แถมยังปวดเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะหลังกับเอว ตามตัวยังมีร่องรอยของแส้ เป็นริ้วแดง ๆ อยู่เมื่อคืนเราดุเดือดกันมาก เขาเสนอ ฉันก็สนอง ผลลัพธ์มันเลยเป็นแบบนี้ยังไงล่ะ หัวก็ปวด ตัวก็ปวด ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะลุกเลย'แกร๊ก' "ตื่นแล้วเหรอครับ”"ยังค่ะ ละเมออยู่"“งั้นพี่ปลุกดีไหม เอาแบบเมื่อคืน....”"ไม่ค่ะ ตื่นแล้ว ๆ”ฉันตาลีตาเหลือกตอบ ยังระบมไม่หายเลยนะ ให้น้องสาวฉันพักเถอะ"หึ หึ มาครับกินข้าว”ยังจะมาหัวเราะฉันอีก ตาบ้า ทั้งหื่น ทั้งบ้าเลยขืนเป็นแบบนี้บ่อย ๆ ฉันคงพังหมดแน่"ไม่เอาแบบเมื่อคืนแล้วนะคะ""ทำไมล่ะ หนูก็ชอบนิคะ"นิ้วเรียวเขี่ยจมูกฉันเบา ๆ อย่างเอ็นดูจนฉันอดหน้าแดงไม่ได้"เอ่อ กะ ก็ชอบค่ะ แต่มันเหนื่อย""งั้นนาน ๆ ทีแล้วกัน "หมดกัน! ฉันเถียงไม่ได้เลย ก็ชอบจริง ๆ นั่นล่ะ แต่ถ้าทำแบบนั้นทุกคืนฉันคงตายก่อนแน่ ๆพอฉันอ้าปากจะต่อรองเขา เขาก็ยัดข้าวเข้าปากฉันทันทีเออ! เอาที่สบายใจเลย ฉันนั่งกินข้าวไปเงียบ ๆ จะเถียงหรือต่อรองก็ไม่มีช่องว่างเลย จะแย่งช้อนมากินเองก็ไม่มีแรงอีก เลยได้แต่เลยตามเลย พอกินข้าวเสร็จเขาก็เอายาแก้ปวดมาให้กิน แล้วให

หลังจากที่กัดไอ้บ้านั่น เธอก็ถูกพามาขังไว้ที่ห้องข้าง ๆเธอพยายามจะหาทางออกแต่ในห้องนี้นอกจากประตูที่เข้ามาก็ไม่มีทางออกอีกเลยเธอเดินวนไปทั่วห้องพยายามหาทางหนีให้ได้ จนไปเจอกับกองเอกสารที่เรียงรายอยู่ ถ้าให้เดาห้องนี้คงเป็นห้องที่เอาไว้เก็บเอกสารลับดูจากวันที่ในกระดาษแล้วขบวนการนี้ทำมานานพอสมควรเลยเธอพลิกอ่านเอกสารไปเรื่อย ๆ สายตาคอยสอดส่องไปที่ประตูเผื่อจะมีคนเข้ามา เอกสารส่วนใหญ่เป็นสัญญาการซื้อขายกับต่างประเทศ มีทั้งค้าอวัยวะ ส่งออกผู้หญิงและยาเสพติดเธอยืนอึ้งกับสิ่งที่ได้รู้ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เป็นถึงนายตำรวจระดับสูงจะทำแบบนี้ได้เธอได้รู้ความลับของมันทั้งหมดแล้ว นภาแอบขโมยเอกสารบางส่วนยัดไว้ในร่างกายของเธอ โดยเลือกเอาใบที่สำคัญ ๆ ตั้งใจไว้แล้วว่าถ้าออกไปได้เธอจะเข้าไปแจ้งความถ้ารอดไปได้อ่ะนะเธอได้แต่ภาวนาในใจให้รอดพ้นจากเงื้อมมือมันไปได้เท่านั้นถ้าต้องมีอะไรกับมันจริง ๆ สู้ยอมตายซะยังดีกว่าหลังจากถูกขังไว้ในห้องนานหลายชม. จนเริ่มจะถอดใจที่จะหนี เอกฤทธิ์ที่อาการดีขึ้นแล้วก็เข้ามาหาเธอถึงในห้องมือมันถือแส้ที่เอาไว้ฟาดสัตว์มาด้วยเธอยืนมองจ้องตามันเขม็งไม่มีท่าทีจะอ่อนลงเลยแม้

นนท์กลับมาหานภาที่ห้องพัก เธอไม่ได้หลับอย่างที่เขาคิดไว้พอเธอเห็นเขาก็รีบวิ่งเข้ามากอดเขาไว้แน่น ร่างบางยังคงสั่นเล็กน้อยเขากอดเธอไว้แล้วลูบหลังปลอบโยนเธอ สำหรับเขาการฆ่าคนหรือทำร้ายคนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่สำหรับคนตรงหน้า มันเป็นเรื่องที่ยากพอสมควร ยิ่งนภาเป็นคนจิตใจดี ย่อมต้องรู้สึกผิดเป็นธรรมดา"ไม่เป็นไรครับ มันจบแล้วนะ”"มันตายหรือเปล่าคะ?""....""หนูไม่ได้กลัวนะ แค่อยากรู้”ใจจริงเขาไม่อยากบอกเท่าไหร่นัก แต่ในเมื่อเธอถามแสดงว่าเธอคงรับมันได้..."ครับ ตาย"เธอเงียบไปครู่หนึ่งจนนนท์อดหวั่นใจไม่ได้ถ้าเธอกลัวล่ะ ถ้าเธอรังเกียจเขาที่ฆ่าคน....แต่ก่อนที่เขาจะคิดฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ นภาก็เอ่ยขึ้นมาก่อน"เฮ้อออ โล่งใจ ตายได้ก็ดี”ไม่ได้พูดเปล่า เธอถอนกอดออกมายิ้มส่งยิ้มหวาน ๆ ให้เขา ทำเอานนท์ทั้งงงทั้งตกใจ ตอนแรกเธอทำท่าเหมือนจะรับไม่ได้ แต่อยู่ดี ๆ ก็ยิ้มแฉ่งออกมาซะงั้น เล่นเอานนท์ไปไม่เป็นเลยทีเดียว"เป็นอะไรไปคะ ตกใจอะไร”"เอ่อ พี่งงนิดหน่อยครับ หนูไม่เสียใจเลยเหรอ”"ทำไมต้องเสียใจให้คนชั่ว ๆ อย่างมันด้วยอ่ะ”เธอทำหน้างงใส่เขา แน่ล่ะ จะไม่งงได้ไงคนที่พาเธอมาแก้แค้นก็คือเขาเองนะ จ

เล่นยั่วกันขนาดนี้ ทิวเทพจะปล่อยให้หลุดมือไปได้ยังไงพอได้สติร่างสูงก็เผยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา เขาจะจัดให้จนเธอต้องร้องขอชีวิตเลย ทิวเทพคิดในใจแล้วเดินไปนั่งที่ของตัวเองตลอดเวลาที่ดินเนอร์ สายตาคมคอยจับจ้องที่หญิงสาวตลอดเวลา มือหนายกไวน์แดงขึ้นดื่มเป็นพัก ๆทิชาเองก็มีท่าทีไม่ต่างกัน หลายครั้งที่หันไปสบตาเธอก็ส่งสายตายั่วยวนไปให้เขาเช่นกันทั้งคู่พูดคุยระหว่างนั่งทานกันไม่มาก ในห้องมีแต่เสียงมีดกระทบจานกับเสียงแก้วชนกันเท่านั้นไวน์แดงดีกรีสูงหมดไปเกือบ 2 ขวดแล้ว ตอนนี้ทิชานั่งหน้าแดงตัวโคลงเคลงไปมา ต่างจากทิวเทพที่ยังมีท่าทีสบาย ๆ ราวกับกินแค่น้ำเปล่าจะไม่ให้เธอเมาได้ยังไงล่ะ พอหมดแก้วเขาก็คอยเติมให้เรื่อย ๆ อาหารก็อร่อย บรรยากาศก็ดี ทิชาดื่มเพลินโดยไม่รู้ตัวจนทิวเทพเห็นท่าไม่ดีเกรงว่าจะได้ได้พาเธอเข้านอนแทนทำเรื่องสนุก ๆ เขาจึงดึงแก้วออกจากมือเธอ"พอได้แล้วครับ ทิชาเมาแล้วนะ""อื้ออ ใครเมา หนูยังไม่เมานะ”หนู? ขนาดนี้แล้วไม่เมาตรงไหน เขาวางแก้วแล้วพยุงเธอขึ้นมา เธอตัวอ่อนซบไปกับอกแกร่งทิวเทพส่ายหัวเบา ๆ ให้กับความดื้อของเธอ เมื่อพาเธอมาถึงในห้องก่อนที่ทิวเทพจะได้พาเธอนอนลงบนเตียงคน

หลังจากที่ยอมรับคำขอของเขาฉันก็แทบไม่ได้พักเลย ตลอด3 วันที่เหลือของทริปฮันนีมูน ถ้าไม่ได้ออกไปทำกิจกรรมอื่น ๆ เขาก็พยายามจะเสกเด็กเข้าท้องฉันตลอดเวลาให้ตายเถอะ แทบจะไม่ได้พักผ่อนเลยด้วยซ้ำ!!ถึงแม้จะเผลอรับปากไป แต่ฉันก็ยังแอบกินยาคุมอยู่โดยไม่ให้เขารู้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากมีแต่มันยังไม่พร้อมจริง ๆ อย่างน้อยก็ขอแค่เรียนจบ แล้วฉันจะมีให้เขาสักโหลเลย'ฟุ่บบบ'"เฮ้อ เฮ้อ เฮ้อ พะ พอแล้วนะคะ ไม่ไหวแล้ว”ฉันนอนหายใจหอบอยู่ข้าง ๆ เขาหลังจากจบรอบที่ 4 ไม่รู้เขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา"เหนื่อยเหรอ หรือพี่ทำแรงไป""ยังจะถามอีกเหรอคะ ให้หนูพักเถอะนะ”ฉันส่งสายตาอ้อนวอนให้เขา ช่วยเห็นใจฉันทีเถอะ"งั้นทิชาพักนะ เดี๋ยวที่เหลือพี่จัดการเอง”ฉันหลับตาลง ไม่นานความเหนื่อยล้าที่สะสมมาทั้งวันก็ทำให้ผล็อยหลับไปได้อย่างง่ายดายวันรุ่งขึ้นฉันตื่นมาด้วยอาการระบมไปทั้งตัวร่างกายยังเปลือยเปล่าเหมือนเดิมตั้ง แต่วันแรกที่มาที่นี่ตกกลางคืนอย่าได้ถามหาชุดนอนเลยแทบไม่ได้ใส่ นี่ถ้าไม่มีกิจกรรมที่เขาจองไว้คงไม่ได้ออกไปเห็นทะเลด้วยซ้ำฉันนอนเหม่อมองเพดาน จนพี่ทิวเข้ามาเรียกเพราะวันนี้เราจะเดินทางกลับแล้วแต่ฉันไม่มี