All Chapters of เล่ห์รักพรางสิเน่หา: Chapter 21 - Chapter 30

“นานแล้วนะ ถอดเสร็จหรือยัง ผมรออยู่นะเนี่ย” เพียงขวัญสะบัดค้อนในความมืด เธอเปลือยเปล่าไปทั้งร่าง แต่กำลังนั่งทำใจอยู่ อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ได้แต่บอกตัวเองในใจว่า ตัดสินใจแล้วก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเลือก“เสร็จแล้วค่ะ” เสียงหวานกระแทกกระทั้น“เสร็จแล้วก็ขึ้นมาบนตัวผมสักทีสิ” คนรอคอยเร่งยิกๆ ร่างงามจึงค่อยเคลื่อนกายขึ้นไปนั่งอยู่หน้าท้องแกร่ง หัวใจหญิงสาวกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง มือไม้ก็ไม่รู้จะเอาวางไว้ตรงไหน รู้สึกเกะกะเหลือเกิน“เอ้า! จูบสิ” เสียงสั่งสั่นพร่าของเหมันต์ทำให้เพียงขวัญสะดุ้ง ขยับกายยุกยิกด้วยความอึดอัด และหวาดหวั่น“ผมรออยู่นะ” นี่ก็ช่างเร่งเสียจริง ให้เวลาเธอทำใจหน่อยก็ไม่ได้“จุ๊บ!” รวดเร็วปานสายฟ้าฟาด แผ่วเบาดุจปุยนุ่นตกสัมผัสน้ำ คนที่ทำเป็นใจเย็นมานานลืมตาตื่น แล้วพลิกร่างของตนเองคร่อมทับร่างบางไว้ทันที“คุณเหม!” เพียงขวัญดิ้นรน ร้องเรียกชายหนุ่มเสียงหลง“ทำอะไรก็ไม่เป็น ชักช้าจริง เดี๋ยวผมจะสอนเอง”“อื้อ!” ริมฝีปากบางถูกครอบครองทันทีที่จบประโยค เพียงขวัญดิ้นรนเล็กน้อย แต่เมื่อได้ยินเสียงคำรามในลำคอของเหมันต์ ก็ยอมโอนอ่อนผ่อนตาม“ถ้าคุณคิดว่าการนอนนิ่งๆคือการไ

“ผมถามว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง” สายดุและน้ำเสียงเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มทำให้หลายคนสะดุ้ง“เกิดจากตัวเชื่อมค้ำยันหลุดไปหนึ่งตัวครับ แต่ฐานเครนยังยึดแน่นอยู่กับจุดรับน้ำหนัก เครนไม่ล้มแน่นอนครับ ตอนนี้ผมได้สั่งให้รีบแก้ไข และเพิ่มตัวเชื่อมค้ำยันอีกสองตัวแล้วครับ” เหมันต์เอนหลังพิงพนักเก้าอี้หนังตัวใหญ่ ตั้งใจฟังในสิ่งที่นิธิกำลังบอก เขาถอนหายใจหนักหน่วง“หน่วยงานโยธาธิการและผังเมืองจังหวัดได้ลงพื้นที่ตรวจสอบร่วมกับเราด้วย และเพื่อความมั่นใจของประชาชน เราจะจัดงานแถลงข่าวตอนสองทุ่ม คุณเหมต้องอยู่ด้วยนะครับ” เหมันต์พยักหน้ายอมรับกับการจัดการปัญหาต่างๆของนิธิ ท่าทีแข็งกร้าวจึงค่อยลดลง ผู้เข้าร่วมประชุมก็พลอยผ่อนคลายไปด้วย“หลังจากผู้เข้าประกวดได้เดินอวดโฉมกันครบทุกคนในรอบแรกไปแล้ว ต่อจากนี้เราจะให้เหล่าสาวงามไปยืนโชว์ที่ด้านหน้าเวทีกันอีกครั้ง ใครเชียร์หรือชอบคนไหนก็ซื้อดอกกุหลาบสีแดงที่ขายอยู่ซุ้มข้างเวทีมาให้ได้เลย ดอกละหนึ่งร้อยบาทนะครับ” สิ้นเสียงของพิธีกร เหล่าผู้เข้าประกวดที่ยืนเรียงแถวกันอยู่บนเวทีก็เริ่มขยับเดินไปยืนเรียงแถวที่ด้านหน้าเวที แต่ละคนก็ได้ดอกกุหลาบกันไปตามสมควร เพียงขวัญเ

“เลือกเอาว่าจะออกไปดื่มน้ำก่อน แล้วกลับมาอยู่บนเตียงกับผมแบบไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนถึงเช้า หรือจะไปอยู่บนเตียงกับผมก่อนสักครึ่งชั่วโมง ไม่สิ...น่าจะสักสองสามชั่วโมง แล้วหลังจากนั้นผมก็จะไม่กวนคุณอีก ตอนนั้นคุณค่อยออกไปดื่มน้ำก็ได้” เพียงขวัญเลิกคิ้วเรียวสูง ปรายตามองนาฬิกาที่ติดอยู่กับผนังห้อง มันบอกเวลาสองนาฬิกากับอีกสามสิบนาที หญิงสาวกำลังสงสัยว่าข้อเสนอทั้งสองของเขามันแตกต่างกันตรงไหนนะ เพราะไม่ว่ายังไงแล้ว บทสรุปของอิสรภาพทางร่างกายของเธอก็จะได้รับอีกครั้งในตอนตะวันขึ้นแน่ๆ“เอ่อ...ขวัญว่า...” เพียงขวัญต้องกลืนคำพูดกลับเข้าไปในลำคอแทบทันทีเมื่อริมฝีปากของเธอถูกครอบครองอย่างเอาแต่ใจด้วยปากของคนตัวโต วงแขนแกร่งกอดรัดเอวคอดแน่นขึ้น มือใหญ่ยกขึ้นประคองท้ายทอยเธอ ตรึงใบหน้างามไว้ไม่ให้หลีกหนีจุมพิตแสนหวามไปได้เหมันต์ละเลียดชิมความหวานจากโพรงปากนุ่มอยู่นาน ล่อหลอกให้คนตัวเล็กหลงใหลไปกับความหวามไหว ก่อนจะบดเบียดดูดดื่มตวัดลิ้นสากอย่างมีชั้นเชิง สำรวจไปทั่วปากบางจิ้มลิ้มทุกซอกมุม กวาดต้อนรุกไล่เอาลิ้นเล็กเข้ามาในโพรงปากร้อน ดูดดึงเกี่ยวกระหวัดรัดรึงราวกับจะเอามาเป็น

เพียงขวัญขยับตัวด้วยความเมื่อยขบไร้สิ้นเรี่ยวแรง ความทรงจำสุดท้ายก่อนจะหลับใหลไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วคือ เสียงกรีดร้องยาวนานของตนเอง กับร่างกายที่เกร็งสะท้านหวามไหวจนแทบขาดใจ แล้วใบหน้านวลก็เห่อร้อนขึ้นมาทันใดเมื่อจำได้ว่า เหมันต์ไม่ได้ใช้กำลังบังคับขู่เข็ญ เขาไม่ได้เอาแต่ใจ ชายหนุ่มอ่อนโยนในตอนแรก ปลอบประโลมเธอจนโอนอ่อน เขารอจนเธอพร้อม แล้วจึงชักนำเธอไปบนเส้นทางสิเน่หา ปรนเปรอด้วยความเร่าร้อน และที่สำคัญเธอร่วมมือไปกับเขา ตอบสนองเขาด้วยความเต็มใจ เพียงขวัญไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความสุขซ่านจากรสรักจะทำให้ตัวเองเผลอไผลและหลงใหลไปได้ขนาดนั้นหญิงสาวสลัดความคิดที่ผุดพรายขึ้นมาทิ้ง สะบัดส่ายหน้าแรงๆสองสามครั้ง เหลียวมองรอบห้อง เมื่อไม่เห็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เธอไร้สิ้นเรี่ยวแรงและนอนตื่นสาย จึงค่อยยันกายลุกขึ้นช้าๆ โดยไม่ลืมที่จะดึงรั้งผ้าห่มผืนใหญ่ที่ปกปิดร่างกายขึ้นมาไว้แนบอกด้วย ห้องน้ำคือจุดหมายแรก...เธอต้องอาบน้ำชำระล้างร่างกายก่อน แล้วค่อยไปทำอาหารมื้อเช้าให้เหมันต์ ป่านนี้คนชอบดุไม่เตรียมคำพูดไว้มาเชือดเฉือนเธอได้เป็นกระบุงโกยแล้วเหรอกลิ่นอาหารโชยมาเข้าจมูกทันทีที่เ

“อ๊ะ!” หญิงสาวครางหวิว เมื่อท่อนขาแกร่งแทรกลงตรงกลางเรียวขาเสลา บดเบียดกล้ามเนื้อต้นขาแนบไปกับดอกไม้สาวบานฉ่ำ ร่างเล็กเบียดเข้าหากระส่ายกระสับ ความร้อนวูบวาบแผ่ลามไปทั้งร่าง ดูเหมือนว่าเหมันต์จะมีมนตร์วิเศษจริงๆ ตรงที่ถูกเขาเป่าปัดไปเมื่อสักครู่ จึงไม่หลงเหลือความเจ็บปวดแม้แต่น้อย แต่กลับมีความรู้สึกใหม่วูบวาบอยู่ตรงนั้น ประสบการณ์ที่เขาเพียรสอนอยู่ทั้งคืน ทำให้เพียงขวัญรู้ว่าร่างกายตัวเองต้องการอะไร“คุณเหม คุณเหม” เธอครางเรียกเขาเสียงแผ่ว แอ่นร่างเสนอตัวให้ด้วยความเต็มใจ เฝ้ารอคอยว่าเมื่อไรเขาจะเติมเต็มเสียที“ผมยังเจ็บอยู่เลย คุณต้องเป่าให้ผมแล้วล่ะคนเก่ง” คำพูดออดอ้อนกับแววตาเว้าวอน บวกกับอารมณ์ที่ถูกชักนำมาไกลเกินจะหันหลังกลับ ทำให้เพียงขวัญสบตาเขานิ่งพยักหน้ารับน้อยๆ จึงได้รับรอยยิ้มให้กำลังจากคนสำออยเจ็บเป็นรางวัลร่างใหญ่ลุกขึ้นนั่งตัวตรงพร้อมรั้งร่างนุ่มนิ่มขึ้นมานั่งหันหน้าเผชิญกัน ชายหนุ่มกดจูบดูดดื่มหลอกล่อให้คนเก่งของตนให้หลงวนอยู่ในห้วงพิศวาส ก่อนจะพรมจูบไปทั่วดวงหน้าเนียนอย่างให้กำลังใจ มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างนุ่มนิ่ม กระซิบแผ่วพร่า“ผมเจ็บเ