บททั้งหมดของ เล่ห์รักพรางสิเน่หา: บทที่ 11 - บทที่ 20

“นี่ยังไม่หยุดสูบอีกเหรอลุง เดี๋ยวก็ได้เป็นมะเร็งตายหรอก” ลุงช่วงหัวเราะแหะๆ ยกมือเกาท้ายทอยแก้เก้อ“ก็ลดลงนิดหน่อยแล้วครับ พกไว้เวลาอยากจริงๆ แก้เครียดครับ” เหมันต์ส่ายหน้ากับคำแก้ตัวข้างๆคูๆของคนสูงวัย“แล้วของคนอื่นล่ะเป็นไงบ้าง เกี่ยวพร้อมกันเลยมั้ย”“พร้อมกันเลยครับ ว่าแต่ส่วนของคุณเหมจะให้ลุงจัดการให้พร้อมกันเลยมั้ยครับ”“อืม...ลุงช่วงจัดการให้ผมด้วยแล้วกัน เสร็จแล้วก็ค่อยมาเอาค่าจ้างเกี่ยวข้าวพร้อมกับค่าแรง อ้อ...แปลงที่เกษตรตำบลเขามาขอทำแปลงนาสาธิตไม่ต้องเกี่ยวนะครับ เดี๋ยวเขาจะให้ชาวบ้านมาลงแขกเกี่ยวช่วยกัน”“ครับคุณเหม เอ่อ...นั่นใครล่ะครับ ไม่เคยเห็นหน้า”“คุณขวัญ...เป็นเมียผม” คุณที่ถูกแนะนำตัวสั้นๆ เม้มปากแน่นแต่ก็คลายออกอย่างรวดเร็ว ยกมือไหว้ผู้สูงอายุอย่างอ่อนน้อม“ไหว้พระเถอะครับคุณ” ลุงช่วงรับไหว้แทบไม่ทัน เมื่อเมียเจ้าของที่นาซึ่งเขาและชาวบ้านหลายคนได้พึ่งใบบุญ ปลูกข้าวทำนาและหากินบนที่ดินผืนใหญ่ยกมือไหว้“เอ่อ...คุณเหมมีอะไรจะให้ลุงทำหรือเปล่าครับ”“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่อยากพาเมียมาดูไร่ดูนาเท่านั้นเอง เผื่อเขาเห็นแล้วไม่ชอบ ไม่อยากอยู่ จะได้เปลี่ยนใจเก็บกระเป๋ากล

“อยากอยู่อ่อยโจรปล้นสวาทที่บ้านก็เชิญ ได้ข่าวว่าเพิ่งแหกคุกออกมาเมื่อวานนี้เอง” เหมันต์ตวัดหางตามามองหญิงสาวเพียงแวบเดียวก็เดินเข้าห้องไป ค้นหาแจ็คเก็ตในตู้แล้วนำมาสวมใส่ เพียงขวัญยืนตกตะลึงอยู่กลางบ้าน ครู่เดียวก็วิ่งตามเขาเข้าไปในห้องนอน รีบเปิดตู้ค้นหาเสื้อแขนยาวมาสวม แล้วรีบวิ่งตามชายหนุ่มออกไปหน้าบ้าน เหมันต์หันกลับมาล็อกประตูบ้าน แล้วจูงจักรยานออกไปที่ถนน ร่างเล็กได้แต่เดินตามเขาต้อยๆ พอเขาขึ้นประจำตำแหน่งคนปั่น หญิงสาวก็นั่งซ้อนท้ายเกาะเกี่ยวเอวเขาไว้เสียแน่นเหมันต์ปั่นจักรยานมาจนถึงบ้านไม้หลังใหญ่ที่ปลูกอยู่ท้ายหมู่บ้านอีกฟากหนึ่ง เสียงคนคุยกันบนบ้านดังแว่วมาให้ได้ยิน เพียงขวัญก้าวเดินตามชายหนุ่มที่เดินนำขึ้นไปบนบ้านหลังใหญ่ก่อน พอขึ้นไปถึงบนบ้าน หญิงสาวก็ได้รับการแนะนำว่าเธอเป็น ‘เมีย’ ของเขา มือเล็กประนมขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม เธอคลี่ยิ้มหวานส่งให้กับทุกคน ซึ่งนั่งอยู่บนพื้นไม้ราวๆสักสิบคนได้“จะยืนอีกนานไหม มานั่งตรงนี้” เหมันต์ใช้เสียงดุกับเธออีกแล้ว ผู้คนมากมายเขาก็ยังวางอำนาจกับเธอ ช่างไม่รู้จักมารยาทเสียจริง เพียงขวัญนึกโกรธอยู่ในใจ แต่ก็เดินไปนั่งลงข้างๆเขาแต่โดยดี“นึกว

เมื่อประตูห้องปิดลงอีกครั้ง หลังจากที่รชายหนุ่มก้าวพ้นจากห้องไปแล้ว เพียงขวัญก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก หญิงสาวค่อยๆพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ ปลดเปลื้องชุดนอนอกจากกายแล้วเคลื่อนตัวเข้าอยู่ใต้ฝักบัว สายน้ำอุ่นทำให้ร่างกายรู้สึกผ่อนคลาย มือเล็กบีบครีมอาบน้ำใส่มือ แล้วถูไปตามร่างของตน แต่เมื่อก้มลงมองที่อกอวบ เพียงขวัญก็เบิกตากว้างอย่างตกใจ หนึ่ง สอง สาม สี่...ข้างละสอง เธออยากจะกรี๊ดดังๆให้ลั่นทุ่ง รอยจ้ำสีแดงเข้มบนผิวเนินเนื้ออวบ ต้องเกิดจากฝีมือของเหมันต์แน่ๆ หากเธอไปว่าที่เขาทำแบบนี้ ชายหนุ่มก็คงย้อนกลับมาว่าทำไปเพื่อวัดอุณหภูมิในร่างกายแน่ๆ ใบหน้านวลร้อนผ่าว เมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาทำกับร่างกายตนเอง หากเหมันต์ไม่หยุดตัวเองเพราะคำว่าหิวข้าวของเธอเสียก่อน เพียงขวัญเองก็ไม่มั่นใจว่าเธอจะหยุดเขาได้ไหม เพราะร่างกายของเธอมันแสดงออกมาว่าพร้อมที่สุดคนที่อ้างว่าอาบน้ำอีกห้อง กำลังใช้สายน้ำเย็นดับอารมณ์ร้อนที่ปะทุอยู่ภายใน อากาศจะหนาวเพียงใดก็ไม่อาจจะดับไฟพิศวาสลงได้ มันเกร็งเครียด เคร่งครัดไปหมด เหมันต์ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะอดทนไปเพื่ออะไร ในเมื่อเธอยินยอมที่จะรับข้อเสนอเขาเอง นี่เขากลา

เพียงขวัญจัดการปิดล็อกตรวจตรารอบบ้านแล้วจึงกลับเข้าห้องนอน ผู้ชายตัวโตนอนห่มผ้าหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข น่าหมั่นไส้นัก...คนบ้าอะไรระรานคนอื่นทั้งที่เขามาคุยธุระด้วยแท้ๆ ตัวแต่โต...นิสัยเหมือนเด็กห้าขวบ จมูกรั้นย่นใส่พร้อมกับสะบัดหน้าหนี ร่างเล็กเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเงียบเชียบ หลับไปก่อนก็ดีแล้ว...จะได้ไม่มากวนใจให้เธอต้องขวัญผวาร่างบางค่อยๆสอดตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ หญิงสาวระวังตัวสุดๆ เพราะกลัวว่าคนที่หลับไปแล้วจะตื่นขึ้นมาก่อกวนให้เธอต้องใจเต้นแรงอีกครั้ง เพียงขวัญผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆเมื่อประสบความสำเร็จในการเอนตัวลงนอน หญิงสาวนอนตะแคงหันหลังให้คนตัวโตแล้วหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราเมื่อตกดึกอากาศค่อนข้างเย็น ร่างเล็กจึงซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว คนที่นอนหลับไปก่อนเมื่อตอนหัวค่ำรู้สึกตัวตื่น เมื่อมีร่างนุ่มนิ่มมาเบียดกายเข้าหา ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มพอใจ วงแขนแกร่งรวบร่างคนขี้หนาวเข้ามาไว้เต็มอ้อมกอด จมูกโด่งกดหอมขมับสวยแรงๆ“อืมมม” คนถูกก่อกวนส่งเสียงครางในลำคอ หากแต่ยังคงหลับตามีความสุขอยู่ในห้วงนิทรา“ขี้เซาจริง” ริมฝีปากหนาไล่จูบไปตามแก้มเนียน วนเวียนซ้ำๆอย่างไ

“ไหนบอกว่าพร้อมแล้ว จะเอายังไงกันแน่” เหมันต์พยายามอย่างยิ่งที่จะปรับน้ำเสียงให้อยู่ในโทนปกติที่สุด ทั้งที่ร่างกายกำลังใกล้จุดพีคอยู่รอมร่อ จุดพีคที่เขาจะไม่สามารถควบคุมความต้องการของร่างกายได้อีกต่อไป“ขวัญขอเวลาอีกสักวันได้มั้ยคะ” เธออ้อมแอ้มถามเขาออกไป ดวงหน้าแดงนวลก่ำ เธอสะดุ้งขยับสะโพกหนีอะไรๆที่มันน่ากลัวของเขาเป็นระยะ แต่มันก็ยังตามมาทิ่มก้นเธออยู่นั่นแหละ...ฮือๆ เหมันต์แอบอมยิ้มในตอนที่หญิงสาวหลับตา แล้วรีบปั้นเป็นใบหน้าเคร่งขรึม เมื่อดวงตาคู่สวยลืมขึ้นมามองเขา“ไม่! ถ้าไม่ใช่คืนนี้ ก็กลับไปซะ” เพียงขวัญหน้าเสีย สบสายตาคมดุด้วยแววตาหวาดหวั่น“ว่าไง ยอมคืนนี้ หรือกลับบ้าน” คนถูกตะคอกถามอยากจะตะโกนใส่หน้าเขาเหลือเกิน จอมเผด็จการ เอาแต่ใจ หากแต่ที่ทำได้คือพยักหน้ารับน้อยๆด้วยใบหน้าเศร้าๆ“ยะ...ยอมคืนนี้ก็ได้ค่ะ” พูดจบก็หลับตา รอคอยเพชฌฆาตหน้าหล่อลงทัณฑ์พิศวาสด้วยหัวใจตุ๊มๆต่อมๆ เหมันต์กระตุกยิ้มอย่างพอใจ ชายหนุ่มขยับนั่งตัวตรง มือใหญ่แตะที่แก้มเนียนแผ่วเบา“จูบผมสิ” เสียงสั่นพร่าดังเบาแผ่วออกมาจากริมฝีปากหยักได้รูป เพียงขวัญลืมตามองใบหน้าคมเข้มอย่างกล้าๆกลัวๆ หากแต่พอสบสายตาคมดุ