All Chapters of เล่ห์รักพรางสิเน่หา: Chapter 41 - Chapter 50

“เอ่อ...ดิฉันพาลูกสาวอีกคนมาแนะนำให้คุณสายฝนกับตาเหมได้รู้จักค่ะ เอ่อ...เผื่อตาเหมไม่พอใจขวัญ จะเปลี่ยนใจรับฟ้ามาเป็นภรรยาแทนก็ได้นะคะ ลองให้น้องอยู่ที่นี่ก่อน เรียนรู้กันไปสักเดือนสองเดือน แล้วค่อยตัดสินใจอีกทีหนึ่งก็ได้” คิ้วเข้มของคนที่ได้ตัวเลือกภรรยาเพิ่มเลิกสูง ก่อนจะหรี่ตามองสองแม่ลูกอย่างจับผิด เพียงขวัญก้มหน้าบีบมือที่ประสานกันอยู่บนตักแน่น“อีกสองเดือนถ้าเกิดผมเปลี่ยนใจไปเลือกน้องฟ้ามาเป็นภรรยา แล้วขวัญจะไม่เสียหายเหรอครับ” เหมันต์ถามกลับด้วยน้ำเสียงปกติ ชายหนุ่มชำเลืองตามองคนที่นั่งข้างๆแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปสบตาผู้สูงวัยกว่า“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขวัญเขายินดีที่จะให้คุณเหมได้มีสิทธิ์เลือก ใช่มั้ยจ๊ะลูก...ขวัญ” เพียงขวัญเงยหน้ามองสบสายตาคมดุของคนตัวโตแล้วรีบหลบมองไปทางผู้มีพระคุณ ซึ่งคุณพรจันทร์มองมาที่เธอด้วยสายตาอ้อนวอน และเมื่อสบสายตากับเพียงฟ้า หญิงสาวก็เจอกับสายตาที่เขม่นมอง บอกให้รู้ว่าเธอต้องยอม เหมือนที่เคยยอมเพียงฟ้ามาตลอด“ค่ะ ขวัญแล้วแต่คุณแม่” คุณสายฝนยกมือทาบอก เออหนอ...บ้านนี้เป็นอย่างไรกัน ส่งลูกสาวมาอยู่กับลูกชายของเธอเป็นเดือนแล้ว ยังจะ

เพียงขวัญนอนมองแผ่นหลังกว้างด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอไม่ได้อยากแบ่งปันเขาให้ใคร อยากเก็บเขาเอาไว้คนเดียวตลอดไปด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อตัวเองมาที่นี่แบบไม่ถูกต้องเท่าไรนัก จึงไม่อยากคาดหวังในสิ่งที่เป็นไปได้ยากเหลือเกิน การที่เขามาอยู่กับเธอวันนี้ อาจเพราะเพียงฟ้ายังไม่ได้บอกว่าเธอเป็นเพียงบุตรบุญธรรมของแม่พรจันทร์เท่านั้น เธอไม่กลัวถ้าจะเขาจะโกรธและไล่เธอกลับเพราะเรื่องนี้ แต่เธอกลัว...กลัวว่าเขาจะเกลียด เกลียดผู้หญิงที่พรางตัวมาอยู่กับเขาแบบไม่ถูกต้อง“คุณเหมคะ” หากจะต้องไปจากที่นี่เพราะรู้ความจริง เธอก็อยากจะรู้ว่าเขาจะเกลียดเธอไหม“อืม” ชายหนุ่มครางรับในลำคอ“เอ่อ...ขวัญขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”“อะไร” เสียงห้วนๆของเหมันต์ ทำให้ความกล้าในหัวใจหญิงสาวลดลงเกือบครึ่ง“เอ่อ...ถ้าขวัญไม่ใช่คนที่คุณเหมคิดว่าใช่ คุณเหมจะเกลียดขวัญมั้ยคะ”“คุณไม่ใช่เพียงขวัญเหรอ” เหมันต์ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ“ขวัญก็คือขวัญค่ะ เพียงแต่ว่าขวัญอาจจะไม่ใช่คนที่คุณคิดว่าเป็น”“พูดอะไรเข้าใจยาก ผมโง่ หรือคุณขาดทักษะในการสื่อสารกันแน่ฮึ” เพียงขวัญถ

“เอาไว้มาต่อบ่ายนี้นะครับคนสวย ผมต้องไปประชุมแล้ว” เพียงขวัญพยักหน้าอย่างว่าง่าย ก้มหน้างุดด้วยความอายที่เผลอแสดงความต้องการออกไปทางสีหน้าและท่าทาง หัวอกหัวใจสั่นไหว วูบวาบไปทั้งตัวเหมันต์กดจูบลงบนหน้าผากมนแรงๆ แล้วดันบ่าบอบบางออกห่างกายเบาๆ เขาเองก็ต้องควบคุมอารมณ์อย่างยิ่งยวด รสชาติหอมหวานของปากเล็กนุ่มๆ กับตัวหอมๆของเพียงขวัญกำลังจะทำให้เขาคลั่ง ไม่ใช่แค่ความต้องการทางกายเท่านั้น เขารู้ดีว่าผู้หญิงตัวเล็กๆตรงหน้านี้กำลังสั่นคลอนหัวใจที่เคยแกร่งกล้ามานาน ให้สั่นสะเทือนจนน่าตกใจ ชายหนุ่มรุนหลังร่างบางเข้าไปในห้องน้ำ ส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะดึงประตูปิดเบาๆ ถ้าเขาไม่พาตัวเองออกจากบ้านตอนนี้ ประชุมเช้านี้คงจะเป็นหมันแน่นอนการประชุมเสร็จสิ้นตามเวลาที่กำหนดไว้ ระหว่างการประชุมนิธิซึ่งเป็นคนสนิทของเหมันต์ สังเกตว่าเจ้านายนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ดูอารมณ์ดีเหลือเกิน ผิดกับเมื่อก่อนที่พอถึงเวลาประชุมเมื่อไร ลูกน้องแทบจะเข้าหน้าไม่ติด เพราะเจ้านายจริงจังตลอดเวลา“หน้าผมมีอะไรติดหรือเปล่าคุณนิธิ” เหมันต์ยังคงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะภายในห้องประชุม ชายหนุ่มก้มหน้าเซ็นเอกสา

“ก็รีบไปจากที่นี่สิ” เพียงฟ้าเหยียดริมฝีปากสะบัดหน้าเดินออกไปทันทีที่พูดจบ เพียงขวัญมองตามด้วยหัวใจที่เต้นแรง ถึงเวลาที่เธอต้องไปจากที่นี่แล้วเหรอ ความสุขความหอมหวานที่เคยได้รับกำลังจะมลายหายไป หรือนี่จะเป็นเพียงความฝัน ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงสำหรับเธอ“ที่นี่น่าอยู่จังเลยนะคะ” เพียงฟ้าเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับเหมันต์ ชายหนุ่มปรายตามองอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไร ก่อนจะขยับออกห่างให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้“อืม...ฟ้าขอมาอยู่ที่นี่กับขวัญได้มั้ยคะพี่เหม” หญิงสาวยิ้มหวานออดอ้อน“ที่นี่มีห้องนอนห้องเดียว” เป็นคำตอบเชิงปฏิเสธ ซึ่งคนที่มีมารยาทย่อมรู้ดีว่ามันหมายถึงเจ้าของบ้านไม่ต้องการให้มาอยู่ด้วย แต่สำหรับเพียงฟ้าแล้วเธอไม่แคร์ว่าใครจะว่าอย่างไร ในเมื่อนั่นไม่ใช่คำปฏิเสธโดยตรง เธอก็ขอตีความเข้าข้างตัวเองว่าเธอสามารถอยู่ที่นี่ได้“ฟ้านอนโซฟาตัวนี้ก็ได้ค่ะ” เหมันต์ขบกรามแน่น ผู้หญิงคนนี้น่าเบื่อจริงๆ ทำไมพี่กับน้องถึงต่างกันสุดขั้วอย่างนี้ เพียงขวัญของเขาเป็นผู้หญิงน่ารัก เข้าใจอะไรง่ายๆ แต่เพียงฟ้ากลับดื้อดึงเอาแต่ใจ ไม่มีมารยาท“ก็แล้วแต่ฟ้าน

“งั้นตอนนี้ ขวัญก็ตามใจผมหน่อยสิ” เพียงขวัญเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ปากเล็กสีเรื่ออ้าเผยอน้อยๆ เหมันต์ยิ้มใส่นัยน์ตาตื่น ขยิบตาอย่างขี้เล่น แล้วถอดกางเกงนอนออกอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตั้งตัว ร่างสูงใหญ่ก็นอนหงายแผ่หลาหน้าไม่อายอยู่ข้างๆ ซึ่งเธอก็อาจหาญที่จะมองสำรวจเรือนกายสมบูรณ์แบบด้วยความเผลอตัว เขาโชว์ร่างกายแกร่งกำยำและความอลังการต่อหน้าต่อตาเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย เพียงขวัญอยากจะเป็นลม อยากหายตัวไปจากตรงนี้ จากประสบการณ์ที่เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกันมา เธอรู้ดีว่าเขาต้องการให้เธอเป็นผู้นำ“คุณเหม” เสียงหวานครางอ่อนอกอ่อนใจ เขาก็รู้ว่าเธอไม่ประสาเรื่องนี้เลย แล้วยังจะให้เธอเริ่มอีกหรือเนี่ย“หืม...ว่าไงครับคนสวย” เหมันต์ขานรับทั้งๆที่หลับตาพริ้ม ใบหน้านิ่งเฉย หากแต่ในใจเต้นแรงจนแทบจะระบิดตู้มอยู่แล้ว เขาเฝ้ารออย่างมีความหวัง ความหวังอันแสนวาบหวาม“ให้ขวัญเริ่มตรงไหนคะ” ก็ในเมื่อต้องขอโทษเขาที่ขัดใจไปเมื่อสักครู่นี้ เพียงขวัญจึงต้องจำยอมทำตามใจเขาทุกอย่าง น้ำเสียงประชดทำให้เหมันต์รู้สึกสนุก ชายหนุ่มแตะนิ้วเรียวที่ริมฝีปากของตน แถมด้วยการยื่นออกมา