เพียงขวัญนอนมองแผ่นหลังกว้างด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอไม่ได้อยาก
แบ่งปันเขาให้ใคร อยากเก็บเขาเอาไว้คนเดียวตลอดไปด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อตัวเองมาที่นี่แบบไม่ถูกต้องเท่าไรนัก จึงไม่อยากคาดหวังในสิ่งที่เป็นไปได้ยากเหลือเกิน การที่เขามาอยู่กับเธอวันนี้ อาจเพราะเพียงฟ้ายังไม่ได้บอกว่าเธอเป็นเพียงบุตรบุญธรรมของแม่พรจันทร์เท่านั้น เธอไม่กลัวถ้าจะเขาจะโกรธและไล่เธอกลับเพราะเรื่องนี้ แต่เธอกลัว...กลัวว่าเขาจะเกลียด เกลียดผู้หญิงที่พรางตัวมาอยู่กับเขาแบบไม่ถูกต้อง
“คุณเหมคะ” หากจะต้องไปจากที่นี่เพราะรู้ความจริง เธอก็อยากจะรู้ว่าเขาจะเกลียดเธอไหม
“อืม” ชายหนุ่มครางรับในลำคอ
“เอ่อ...ขวัญขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”
“อะไร” เสียงห้วนๆของเหมันต์ ทำให้ความกล้าในหัวใจหญิงสาวลดลงเกือบครึ่ง
“เอ่อ...ถ้าขวัญไม่ใช่คนที่คุณเหมคิดว่าใช่ คุณเหมจะเกลียดขวัญมั้ยคะ”
“คุณไม่ใช่เพียงขวัญเหรอ” เหมันต์ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ขวัญก็คือขวัญค่ะ เพียงแต่ว่าขวัญอาจจะไม่ใช่คนที่คุณคิดว่าเป็น”
“พูดอะไรเข้าใจยาก ผมโง่ หรือคุณขาดทักษะในการสื่อสารกันแน่ฮึ” เพียงขวัญถ
“ขวัญ...ตื่นได้แล้ว” คนถูกปลุกขยับตัวเล็กน้อย แล้วซุกใบหน้าเข้าหาอกอุ่นเหมือนเดิม ลำแขนเรียวโอบรัดเอาร่างหนาไว้อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ“ผมมีประชุมแต่เช้า ไม่ว่างมานอนให้เมียกอดทั้งวันหรอกนะ” คนถูกกอดมาดเยอะบอกคนกอดเสียงเข้ม“ขวัญง่วง” เสียงอู้อี้ของหญิงสาวทำให้เหมันต์ยิ้มบาง“ง่วงก็นอนต่อเถอะ แต่ช่วยปล่อยกันก่อนได้มั้ย กอดแน่นๆแบบนี้เดี๋ยวผมก็ใจแตก โทรไปยกเลิกประชุมหรอก”“คุณเหมโตแล้ว ไม่ใช่เด็กจะใจแตกได้ไงคะ” เพียงขวัญตื่นเต็มตาแล้ว หากแต่เธอรู้สึกดีกับการนอนกอดเขาอยู่อย่างนี้ การถกเถียงกับเขาก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติเสียแล้ว เธอเพิ่งรู้ว่าชอบต่อปากต่อคำกับเขา สักวันเถอะเธอจะต้อนเขาให้จนมุมเถียงไม่ออกบ้าง“หึๆ ทำไมจะไม่ได้ ถ้าคุณยังเอาอะไรอวบๆนุ่มๆมาเบียดกันอยู่แบบนี้ ผมไม่รับประกันความปลอดภัยนะ” เพียงขวัญปล่อยแขนจากร่างหนาอบอุ่น หญิงสาวลืมตาแหงนเงยหน้าสบตาคมเข้ม เหมันต์นอนตะแคง ใช้มือเท้าศีรษะไว้ เขาจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว“คุณเหมอาบน้ำแล้วเหรอคะ” หญิงสาวเพิ่งสังเกตว่าเขาอยู่ในชุดผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวสอบไว้ ปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มเล็กน้อย
“เอาไว้มาต่อบ่ายนี้นะครับคนสวย ผมต้องไปประชุมแล้ว” เพียงขวัญพยักหน้าอย่างว่าง่าย ก้มหน้างุดด้วยความอายที่เผลอแสดงความต้องการออกไปทางสีหน้าและท่าทาง หัวอกหัวใจสั่นไหว วูบวาบไปทั้งตัวเหมันต์กดจูบลงบนหน้าผากมนแรงๆ แล้วดันบ่าบอบบางออกห่างกายเบาๆ เขาเองก็ต้องควบคุมอารมณ์อย่างยิ่งยวด รสชาติหอมหวานของปากเล็กนุ่มๆ กับตัวหอมๆของเพียงขวัญกำลังจะทำให้เขาคลั่ง ไม่ใช่แค่ความต้องการทางกายเท่านั้น เขารู้ดีว่าผู้หญิงตัวเล็กๆตรงหน้านี้กำลังสั่นคลอนหัวใจที่เคยแกร่งกล้ามานาน ให้สั่นสะเทือนจนน่าตกใจ ชายหนุ่มรุนหลังร่างบางเข้าไปในห้องน้ำ ส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะดึงประตูปิดเบาๆ ถ้าเขาไม่พาตัวเองออกจากบ้านตอนนี้ ประชุมเช้านี้คงจะเป็นหมันแน่นอนการประชุมเสร็จสิ้นตามเวลาที่กำหนดไว้ ระหว่างการประชุมนิธิซึ่งเป็นคนสนิทของเหมันต์ สังเกตว่าเจ้านายนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว ดูอารมณ์ดีเหลือเกิน ผิดกับเมื่อก่อนที่พอถึงเวลาประชุมเมื่อไร ลูกน้องแทบจะเข้าหน้าไม่ติด เพราะเจ้านายจริงจังตลอดเวลา“หน้าผมมีอะไรติดหรือเปล่าคุณนิธิ” เหมันต์ยังคงนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะภายในห้องประชุม ชายหนุ่มก้มหน้าเซ็นเอกสา
“พี่เหมกลับมาแล้วค่ะพี่ขวัญ” แก้วใจวิ่งเข้ามารายงานหญิงสาวถึงในห้องครัวเมื่อเห็นรถของเหมันต์แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้าน ขณะที่เพียงขวัญกำลังเตรียมอาหารมื้อกลางวันอยู่“จ้า...เดี๋ยวแก้วช่วยเอาจานนี้ไปวางบนโต๊ะให้พี่หน่อยนะจ๊ะ” แก้วใจยิ้มกว้าง รับเอาจานกับข้าวจานสุดท้ายแล้วถือไปวางที่โต๊ะอาหารหญิงสาวที่เดินตามพี่เหมของเธอเข้ามาในบ้านทำให้แก้วใจทำหน้าตาสงสัย หากแต่เด็กสาวก็ยกมือไหว้ทั้งสองตามมารยาท“ขวัญล่ะแก้ว”“พี่ขวัญอยู่ในครัวค่ะ”“อืม” เหมันต์ขานรับทราบในลำคอ แล้วก้าวเท้ายาวเดินไปยังห้องครัวทันที เพียงฟ้าแบะปากมองตามอย่างหมั่นไส้ แก้วใจมองดูอย่างไม่เข้าใจ เด็กสาวไม่รู้ว่าผู้หญิงสวยๆคนนี้เป็นใคร มากับพี่เหมทำไม“มองอะไร” เพียงฟ้าปรายตามองเด็กสาวอย่างดูแคลน เด็กสาวบ้านๆในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้น ถึงจะหน้าตาน่ารัก แต่ก็ยังดูบ้านนอกอยู่ดี แก้วใจเกาหัวมองตามร่างระหงของพี่สาวคนสวย หน้าตาก็สวย แต่ทำไมดุจัง แล้วนี่เธอไปทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่าเนี่ย เด็กสาวส่ายหน้างงๆแล้วเดินตามทั้งสองคนไปที่โต๊ะอาหาร“มีอะไรกินบ้างครับ แม่ครัวคนสวย” ลำแข
“ก็รีบไปจากที่นี่สิ” เพียงฟ้าเหยียดริมฝีปากสะบัดหน้าเดินออกไปทันทีที่พูดจบ เพียงขวัญมองตามด้วยหัวใจที่เต้นแรง ถึงเวลาที่เธอต้องไปจากที่นี่แล้วเหรอ ความสุขความหอมหวานที่เคยได้รับกำลังจะมลายหายไป หรือนี่จะเป็นเพียงความฝัน ความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงสำหรับเธอ“ที่นี่น่าอยู่จังเลยนะคะ” เพียงฟ้าเดินมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับเหมันต์ ชายหนุ่มปรายตามองอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไร ก่อนจะขยับออกห่างให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้“อืม...ฟ้าขอมาอยู่ที่นี่กับขวัญได้มั้ยคะพี่เหม” หญิงสาวยิ้มหวานออดอ้อน“ที่นี่มีห้องนอนห้องเดียว” เป็นคำตอบเชิงปฏิเสธ ซึ่งคนที่มีมารยาทย่อมรู้ดีว่ามันหมายถึงเจ้าของบ้านไม่ต้องการให้มาอยู่ด้วย แต่สำหรับเพียงฟ้าแล้วเธอไม่แคร์ว่าใครจะว่าอย่างไร ในเมื่อนั่นไม่ใช่คำปฏิเสธโดยตรง เธอก็ขอตีความเข้าข้างตัวเองว่าเธอสามารถอยู่ที่นี่ได้“ฟ้านอนโซฟาตัวนี้ก็ได้ค่ะ” เหมันต์ขบกรามแน่น ผู้หญิงคนนี้น่าเบื่อจริงๆ ทำไมพี่กับน้องถึงต่างกันสุดขั้วอย่างนี้ เพียงขวัญของเขาเป็นผู้หญิงน่ารัก เข้าใจอะไรง่ายๆ แต่เพียงฟ้ากลับดื้อดึงเอาแต่ใจ ไม่มีมารยาท“ก็แล้วแต่ฟ้าน
“ได้เวลาทำแบบทดสอบแล้วครับนักเรียนของผม เร็วๆสิ ผมรออยู่” เพียงขวัญถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอื้อมมือออกไปคว้าลำคอของคนเร่งยิกๆให้โน้มลงใกล้ หญิงสาวหลับตาลงเมื่อริมฝีปากหยักทาบลงบนกลีบปากบาง ปากเล็กเผยอน้อยๆ และเป็นฝ่ายเริ่มรุกด้วยการสอดลิ้นอุ่นๆเข้าไปในโพรงปากร้อนของอีกฝ่าย เหมันต์ผ่อนลมหายใจยาวอย่างรอคอย หัวใจหนุ่มเต้นรัวแรง ตื่นเต้นและสุขล้ำเมื่อนักเรียนหัวไวใช้ลิ้นเล็กซอกซอนดื่มด่ำในปากของตนอย่างกล้าๆกลัวๆชายหนุ่มใช้มือช้อนลงใต้ศีรษะทุย ตรึงใบหน้างามไว้แน่น ขยับกายทาบทับแนบชิด จากเป็นผู้รับกลับกลายเป็นผู้รุก เพราะอารมณ์ร้อนที่ถูกปลุกด้วยจุมพิตไร้เดียงสาทำให้เขาวาบหวิวแทบขาดใจ“เก่งมากที่รัก” เขากระซิบชมแผ่วพร่า กดจูบแก้มนวลแรงๆ แล้วเริ่มปลดเปลื้องพันธนาการออกจากเรือนร่างดงงาม“คุณเหม” เพียงขวัญครวญเสียงแผ่ว ไม่ว่าชายหนุ่มจะแตะต้องสัมผัสส่วนไหนผิวเนื้อก็สั่นระริก ตอบสนองอย่างยินดี“ขวัญ...รู้ตัวมั้ยว่าคุณสวยมาก สวยจนจะทำให้ผมคลั่งตายอยู่แล้ว” สายตาคมปลาบกวาดมองเรือนร่างงดงามอย่างพอใจ เพียงขวัญปิดเปลือกตาหนีสายตาที่เปิดเปลือยความรู้สึกของชายหนุ่ม หัวใจเต้นแรง
“งั้นตอนนี้ ขวัญก็ตามใจผมหน่อยสิ” เพียงขวัญเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ปากเล็กสีเรื่ออ้าเผยอน้อยๆ เหมันต์ยิ้มใส่นัยน์ตาตื่น ขยิบตาอย่างขี้เล่น แล้วถอดกางเกงนอนออกอย่างรวดเร็ว ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตั้งตัว ร่างสูงใหญ่ก็นอนหงายแผ่หลาหน้าไม่อายอยู่ข้างๆ ซึ่งเธอก็อาจหาญที่จะมองสำรวจเรือนกายสมบูรณ์แบบด้วยความเผลอตัว เขาโชว์ร่างกายแกร่งกำยำและความอลังการต่อหน้าต่อตาเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย เพียงขวัญอยากจะเป็นลม อยากหายตัวไปจากตรงนี้ จากประสบการณ์ที่เคยร่วมเรียงเคียงหมอนกันมา เธอรู้ดีว่าเขาต้องการให้เธอเป็นผู้นำ“คุณเหม” เสียงหวานครางอ่อนอกอ่อนใจ เขาก็รู้ว่าเธอไม่ประสาเรื่องนี้เลย แล้วยังจะให้เธอเริ่มอีกหรือเนี่ย“หืม...ว่าไงครับคนสวย” เหมันต์ขานรับทั้งๆที่หลับตาพริ้ม ใบหน้านิ่งเฉย หากแต่ในใจเต้นแรงจนแทบจะระบิดตู้มอยู่แล้ว เขาเฝ้ารออย่างมีความหวัง ความหวังอันแสนวาบหวาม“ให้ขวัญเริ่มตรงไหนคะ” ก็ในเมื่อต้องขอโทษเขาที่ขัดใจไปเมื่อสักครู่นี้ เพียงขวัญจึงต้องจำยอมทำตามใจเขาทุกอย่าง น้ำเสียงประชดทำให้เหมันต์รู้สึกสนุก ชายหนุ่มแตะนิ้วเรียวที่ริมฝีปากของตน แถมด้วยการยื่นออกมา
หญิงสาวโหมสะโพกเร่งรัวในจังหวะที่ใกล้จะคว้าดวงดาวมาไว้ในกำมือ ชายหนุ่มผู้ช่ำชองในการบรรเลงเพลงรัก เกร็งสะโพกเสยค้างไว้อย่างรู้ใจ ยอมให้คนบนร่างเสกสรรปั้นแต่งจังหวะสุดท้ายตามแต่ใจ เขาทำเพียงรอคอยอย่างอดกลั้นเท่านั้น และเมื่อถึงจังหวะสุดท้ายของการร่ายลีลาเพลงรัก เพียงขวัญก็กดกระแทกแนบแน่นครั้งสุดท้าย มือเล็กจิกแผ่นอกกว้างแน่น ใบหน้านวลแหงนเชิด น้ำหวานพร่างพรมชโลมลำกายแกร่งท่วมท้น และสุดท้ายหญิงสาวกรีดร้องอย่างสาสมใจในความรู้สึกที่ได้รับ“คุณเหม...อ๊ายยย!”เหมันต์ปลดปล่อยความอดกลั้นทั้งหมด ผ่อนกายลงแล้วกดเอวคอดไว้แน่น ถ่ายเทสายธารอุ่นร้อนเข้าสู่ร่างงามทุกหยาดหยด เขาจ้องมองสีหน้าและท่าทางของคนบนร่างด้วยหัวใจระทึก หญิงสาวผู้ได้รับการฝึกสอนจากเขาไปไม่นาน กลับกลายเป็นแม่เสือสาวร้อนแรงจนน่าพลีกายให้ขย้ำอีกหลายๆรอบ ชายหนุ่มรับรู้ถึงอาการตอดรัดลำกายของตน ได้ยินเสียงหายใจหอบหนัก ใบหน้างามยังคงแหงนเงยหลับตาพริ้ม อิ่มเอมกับความสุขเสียวซ่านที่ยังโอบล้อมอยู่รอบกาย เขาอมยิ้มไปกับหน้าตาแสนสุขของเธอ มือหนาลูบไล้คลึงวนสะโพกมนด้วยความรู้สึกผ่อนคลายเมื่อความสุขหวานล้ำผ่านไป ความกระ
เพียงฟ้าสะบัดหน้าหนี แล้วเดินออกจากห้องครัวไปทันทีที่พูดจบ เพียงขวัญมองตามด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บโต๊ะจัดการทำความสะอาดถ้วยชามด้วยความรู้สึกเลื่อนลอย มือบางสั่นน้อยๆ เมื่อคิดว่าเหมันต์จะเกลียดตนเพราะโกหกเขา เธอจะจัดการกับชีวิตอย่างไรดี แค่นึกว่าต้องไปจากเขาหัวใจวูบไหวราวกับเจ็บปวดนักหนาเขาจะไม่ทำอะไรให้ขวัญต้องเสียใจ เพราะตาเหมมีใจให้หนูขณะที่กำลังล้างถ้วยชามอยู่ จู่ๆประโยคที่มารดาบุญธรรมบอกเธอก็แวบเข้ามาในหัว เพียงขวัญนิ่งงันไปครู่หนึ่ง มือบางล้างถ้วยในมือช้าลง หญิงสาวค่อยๆคิดตามสิ่งที่มารดาได้บอกไว้ถ้าคุณเหมรู้สึกเหมือนกันกับเรา การที่เราจะไปจากที่นี่ คุณเหมก็คงรู้สึกเจ็บไม่ต่างกันกับเรา เรากล้าที่จะทำให้คุณเหมเจ็บเหรอ แล้วฟ้าล่ะ...คนที่มีสิทธิ์ยืนอยู่ตรงนี้คือฟ้า ไม่ใช่เรา เราเริ่มต้นมาจากการโกหกหลอกลวงนะ เราจะบอกความจริงกับคุณเหม ถ้าคุณเหมมีใจให้เราจริงๆ เขาก็ต้องให้อภัยสิ แต่ถ้าคุณเหมโกรธ แล้วเกลียดเราเพราะโกหกเขามาแต่แรกล่ะ เราก็จะยอมรับความจ
“สวัสดีค่ะพี่ขวัญ” แก้วใจยกมือไหว้ เด็กชายที่เดินตามหลังมาก็ยกมือไหว้หญิงสาวเช่นกัน“สวัสดีจ้ะแก้ว กลับมาเยี่ยมบ้านเหรอ มากี่วัน แล้วนั่นมากับใครอ่ะ พี่ขวัญไม่เคยเห็นเลย แต่หน้าคุ้นๆนะ” แก้วใจหัวเราะเสียงใส กับคำถามที่รัวมาเป็นปืนกล“แก้วกลับมาเยี่ยมบ้านสามวันค่ะพี่ขวัญ พรุ่งนี้กลับตอนเย็นๆ แล้วนี่...” แก้วใจดันบ่าของเด็กชายวัยสิบสี่ปีให้มายืนต่อหน้าเพียงขวัญ“บุรินทร์ หรือ แดนค่ะ เป็นน้องชายของพี่ดิน” เด็กชายบุรินทร์ยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ใบหน้าที่ฉายแววหล่อเข้มระบายยิ้มน้อยๆอย่างมีเสน่ห์ เพียงขวัญสบสายตาคมของเด็กชายแล้วยิ้มหวานให้อย่างรู้สึกถูกชะตา“สวัสดีครับพี่ขวัญ”“สวัสดีจ้ะหนุ่มน้อย พี่ขวัญไม่เคยรู้เลยนะเนี่ยว่าพี่ดินมีน้องชายด้วย แดนอายุเท่าไรคะ”“สิบสี่ปีครับ”“โอ้โห! ห่างกับพี่ดินตั้งสิบสามปีแน่ะ” เด็กชายบุรินทร์ยิ้มน้อยๆกับท่าทางแปลกใจของพี่สาวคนสวยตรงหน้า“ตอนแรกแก้วก็ตกใจเหมือนพี่ขวัญนี่แหละค่ะ คุณพ่อคุณแม่พี่ดินบอกว่าแดนเป็นลูกหลง”“ไม่ได้หลงนะครับพี่แก้ว คุณพ่อบอกว่าตั้งใจ” แก้วใจหันไปสบตาหนุ่มน้อยแล้วหันกล
“อยากรักขวัญทั้งวันทั้งคืน ห่างไปตั้งนาน แทบจะลงแดงตาย” เหมันต์กระซิบเสียงพร่าขณะที่พรมจูบไปทั่วใบหน้าภรรยาแล้วมาหยุดอยู่ที่ริมฝีปากนุ่มหวานละมุนลิ้น เพียงขวัญไม่ขัดสามี เธอเข้าใจและเห็นใจเขา หญิงสาวจูบตอบ กอดรัดเขาไว้แน่น ขยับสะโพกรับจังหวะรุกจากเขาอย่างเท่าเทียม บทเพลงรักเร่าร้อนจากคนช่างเรียกร้องทำเอาคุณแม่ยังสาวแทบจะละลายกลายเป็นวุ้นคาอกสามี เพียงขวัญกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะถูกส่งไปยังปลายทางของห้วงอารมณ์รักนับครั้งไม่ถ้วน เหมันต์เก็บตกจัดเต็มทุกท่วงท่า เท่าที่ห้องน้ำจะเอื้ออำนวยให้เขาทำได้ สุดท้ายจบลงที่อ่างอาบน้ำ ชายหนุ่มชำระล้างร่างกายให้ตนเองและภรรยาหลังจากจบสิ้นภารกิจทวงคืนพื้นที่ส่วนตัวจากลูกสาวตัวน้อย กว่าเขาจะพาร่างอ่อนปวกเปียกออกมาจากห้องน้ำก็ล่วงเลยเวลาไปเกือบสามชั่วโมงเพียงขวัญในชุดนอนใหม่หลับสนิททันทีที่หัวถึงหมอน เหมันต์จูบหน้าผากมนแผ่วเบา รู้สึกรักและหวงแหนเธอมากกว่าที่เคยรู้สึก“ผมรักคุณนะขวัญ” แววตาอ่อนโยนทอดมองใบหน้าของภรรยาอย่างแสนรักเสียงอ้อแอ้ของลูกสาวทำให้เหมันต์ละสายตาจากภรรยา ชายหนุ่มลุกไปหยิบขวดนมที่เตรียมการเอาออกมาจากตู้เย็นตั
“ขวัญ” เหมันต์ขยับกายขึ้นมาหอมแก้มเนียนของคนที่ยังล่องลอยอยู่ท่ามกลางความสุขสม“ก็ยังเหมือนเดิมนะ” เพียงขวัญขมวดคิ้วมุ่น ไม่เข้าใจว่าสามีหมายถึงอะไร“อะ...อะไรคะยังเหมือนเดิม” ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มอย่างจ้าเล่ห์ แล้วก้มลงกระซิบข้างใบหูเล็กบาๆ เพียงขวัญเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยิน อยากจะหยิกเนื้อคนช่างสำรวจแรงๆนัก“ก็ขวัญไม่มั่นใจ ผมเลยต้องบอกให้คุณมั่นใจไง ว่ามันเหมือนเดิม แผลฝีเย็บคุณหมอทำได้เนียนมาก แล้วตรง...” มือเล็กยกขึ้นมาปิดปากไว้ก่อนที่เขาจะพูดต่อ“พอเลยค่ะ ขวัญเพิ่งรู้ว่าคุณเหมเป็นผู้ชายขี้เม้าท์” เหมันต์หัวเราะเบาๆ“ผมรักคุณนะ” เพียงขวัญยิ้ม จับประคองใบหน้าสามีไว้ด้วยมือสองข้าง โน้มลงมาใกล้กับใบหน้าตัวเอง“ขวัญก็รักคุณเหมค่ะ” คำบอกรักแว่วหวานนัก หากแต่รสจูบกลับหวานซ่านกว่า หวานจนหัวใจสั่นสะท้าน ต่างคนต่างบรรจงถ่ายทอดความรู้สึกแห่งรักให้กันผ่านทางกาย สัมผัสอ่อนโยนทะนุถนอมราวกับว่าเธอคือสิ่งมีค่าสำหรับเขา ทำให้เพียงขวัญตอบสนองอย่างน่ารัก และเมื่อสองร่างค่อยๆหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน ร่างเล็กก็ผวากอดรัดเอาร่างของคนตัวโตไว้เต็มอ้อมกอด
“ขา...” หญิงสาวขานรับเสียงอ่อนเสียงหวาน ด้วยเพราะเข้าใจในธรรมชาติของมนุษย์ผู้ชาย และยิ่งเป็นมนุษย์สามีของเธอด้วยแล้ว เธอรู้สึกเห็นใจเขาอยู่ไม่น้อย“ผมจะไม่อดทนแล้วนะ” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมากระซิบบอกแนบใบหูเล็ก เพียงขวัญหัวเราะคิก เพราะสามีเป่าลมร้อนใส่หูเธอ“ลูกอยู่ด้วยนะคะ” มือบางยันบ่ากว้างไว้เมื่อคนตัวโตทำท่าว่าจะไม่อดทนแล้วจริงๆ“ผมจะทำเบาๆ” เขากำลังจะขาดใจตาย ต้องตายแน่ๆ ถ้าช้าไปกว่านี้“คุณเหม อื้อ!” จุมพิตอ่อนโยนแต่แฝงไว้ด้วยความเร่าร้อนปิดกั้นข้ออ้างทั้งหมดจากปากเล็กของภรรยา เหมันต์ดูดซับเอาความหอมหวานที่เขาหลงใหล จ้วงลิ้นร้อนเข้าสู่โพรงปากนุ่มอุ่นที่แสนคิดถึง ตะโบมจูบเอาๆ จนสาแก่ใจจึงยอมถอนจูบ แต่ก็ยังคงอ้อยอิ่งขบเม้มกลีบปากอิ่มดูดดึงหยอกล้อไม่ยอมผละหนี“คุณเหม” เพียงขวัญเรียกสามีเบาๆ เมื่อรับรู้ว่าเขากำลังแกะกระดุมชุดนอนของตน“อืม” ชายหนุ่มขานรับในลำคอ ขณะเลื่อนใบหน้าลงซุกไซ้ลำคอหอมกรุ่น และแล้วกระดุมเม็ดสุดท้ายของชุดนอนแสนเกะกะก็หลุดออก สาบเสื้อถูกแยกออกจากกัน เพียงขวัญสะดุ้ง รีบกอบเอาใบหน้าของสามีที่กำลังจะเลื่อนลงต่ำไว้ด้วยสองมื
หลังจากนั้นไม่ว่าคุณหมอบอกให้ทำอย่างไรเธอก็ทำตาม คุณหมอบอกให้เบ่งเธอก็เบ่ง บอกให้หยุดเบ่งเธอก็หยุด เหมันต์จับจ้องใบหน้าภรรยา สลับกับมองดูคุณหมอเป็นระยะ เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตอนที่ภรรยาออกแรงเบ่งเขาเองก็ครางในลำคอช่วยเบ่งด้วยอีกแรง จนกระทั่งเสียงร้องของทารกน้อยดังขึ้น“ผู้หญิงนะคะ แข็งแรง สมบูรณ์ดีค่ะ” คุณหมออุ้มเด็กทารกน้อยที่ยังเปื้อนคราบเลือดขึ้นมา ให้ทั้งสองดูเพศของเด็กหญิงผู้เป็นสายใยรักของเขาและเธอเพียงขวัญและเหมันต์จับจ้องภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม น้ำตาเม็ดใสๆกลิ้งลงตรงหางตาของคนที่ได้เป็นแม่เต็มตัว คุณแม่คุณพ่อมือใหม่หันมาสบตากันเมื่อคุณหมอส่งทารกน้อยให้พยาบาลนำไปทำความสะอาด เหมันต์จูบซับน้ำตาให้ภรรยาเบาๆ“ขอบคุณนะครับที่รัก เมียผมเก่งที่สุดในสามโลก” เพียงขวัญยิ้มให้สามี ยิ้มด้วยความเหนื่อยล้าแต่ก็แฝงไว้ด้วยความปลาบปลื้มยินดี“ผมรักคุณนะขวัญ” เหมันต์ลูบศีรษะและปัดเส้นผมที่ระใบหน้าเนียนออกอย่างเบามือ ชายหนุ่มจุมพิตที่หน้าผากมนแทนคำขอบคุณอีกครั้ง“ขวัญก็รักคุณเหมนะคะ รักลูกสาวของเราด้วย” สองสามีภรรยายิ้มให้กัน เหมันต์แนบใบหน้ากับแก้มชื้นเหงื่อของภร
“น่ารักจะตาย” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นทำให้แก้วใจหันกลับไปมอง แววตาล้อเลียนนั้นทำให้ใบหน้าสาวร้อนเห่อ“พี่ดิน เอ่อ...แก้วไปหาเพื่อนก่อนนะ” แก้วใจเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่ร่างสูงใหญ่ก็เดินมาขวางไว้“ถอยไปนะ แก้วจะไปหาเพื่อน”“คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”“ไม่เห็นมีอะไรจะต้องคุย”“มีสิ เยอะแยะเลย พี่มีเรื่องจะเล่าให้แก้วฟังเยอะแยะเลย ฟังหน่อยนะ”“อุ๊ย!” ร่างเล็กถูกดึงไปกอดแนบอก แก้วใจพยายามขืนตัวดิ้นยุกยิก แต่ก็ไม่สามารถจะหลุดพ้นจากอ้อมกอดแข็งแรงได้ บดินทร์กดศีรษะทุยเบาๆให้ใบหูเล็กแนบไปกับอกกว้าง“เดี๋ยวพ่อมาเห็น” แก้วใจอุบอิบบอก“นิดเดียวนะ พี่คิดถึงแก้วมาก ใจแทบขาด จนต้องทำงานหนักๆจะได้ลืมความคิดถึง มันเป็นความทรมานอย่างที่สุดเลยนะ แก้วรู้ไหม” แก้วใจอยากบอกเหลือเกินว่าเธอเองก็ทรมานไม่ต่างไปจากเขา คิดถึงแทบขาดใจ“แก้วก็ทรมาน คิดถึงพี่ดิน” วงแขนเรียวกอดรัดร่างใหญ่ไว้แน่น อบอุ่นและคุ้นเคย อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป“พี่จะให้พ่อกับแม่มาสู่ขอแก้วนะ เราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด”“แก้วยังไม่ได้รับปริญญาเลยนะ”“เรียนจบแล้วนี่
“พี่ดินเป็นเกษตรอำเภอที่นี่ ยังโสด ไม่มีแฟน ฉันแอบไปสัมภาษณ์พี่เขามาแล้ว คนอะไรดูไกลๆก็หล่อ ยิ่งพอไปดูใกล้ๆนะแกเอ๊ย! ฉันนี้แทบละลาย” เพื่อนสาวที่นั่งร่วมโต๊ะเอ่ยด้วยใบหน้าเพ้อฝันแก้วใจใบหน้าบูดบึ้งลงทันทีที่เพื่อนพูดจบ อะไรกัน โสดเหรอ ไม่มีแฟน อ้อ! ได้เลื่อนยศเลื่อนตำแหน่งแล้วนี้ คงลืมเด็กกะโปโลอย่างเธอแล้วล่ะสิ หญิงสาวจับจ้องมองแผ่นหลังกว้างราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ผู้ชายนิสัยเสีย รักง่ายหน่ายเร็ว ไหนบอกว่าจะรอ ไหนบอกว่ารักแก้วคนเดียว มือบางเผลอยกขึ้นถูแก้มเนียนแรงๆด้วยความโกรธ แก้มเนียนข้างนี้ไงที่ถูกเขาหอมฟอดใหญ่ เธอยังจำสัมผัสร้อนผ่าวนั้นได้ดี ทั้งที่ไม่ควรจะจำเลย เพราะเขาเองก็คงลืมเธอไปแล้ว เจ็บใจที่สุด“เฮ้ย! แก้วเป็นอะไรถูแก้มจนแดงเถือกไปหมดแล้ว” แก้วใจชะงักมือน้อย กวาดสายตามองเพื่อนที่จ้องเธอเป็นตาเดียวกัน“เอ่อ...ไม่มีอะไร เราขอตัวแป๊บนึงนะ” หญิงสาวลุกขึ้นเดินหนีไปจากกลุ่มเพื่อน เมื่อมาถึงหลังบ้านที่มีต้นมะขามใหญ่ และมีชิงช้าผูกกิ่งมะขามไว้สำหรับนั่งเล่น แก้วใจก็นั่งลงบนชิงช้าเหม่อมองออกไปยังทุ่งกว้างหลังบ้าน“มีอะไรหรือเปล่าลูก” แม่ติ๋มสังเกตเห
“ฟ้าเป็นอะไรก็ไม่รู้ น่าอายจังเลย” เพียงฟ้าซุกหน้ากับอกสามีอย่างอับอายเธอร่านร้อนตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว พอเช้ามาก็ยังใจกล้ากินสามีด้วยท่าทางน่าอายแบบนั้นอีก“อายทำไม เป็นผัวเมียกันเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ”“แต่ฟ้าเริ่มเองทุกครั้งเลย ลุงนิเต็มใจหรือเปล่าก็ไม่รู้”“เต็มใจที่สุด และชอบที่ฟ้าเป็นแบบนี้มากๆค่ะ” นิธิจูบขมับสวย ลูบไล้แผ่นหลังเนียนเบาๆ“ลุงนิอย่ามาใกล้ฟ้าบ่อยๆนะคะ เวลาได้กลิ่นลุงนิแล้ว ฟ้าจะรู้สึกอยากรักทุกทีเลย” เพียงฟ้าพูดอย่างไม่อาย เธอกลัวกว่าสามีจะหาว่าเธอมักมากในเพศรส“จะเข้าใกล้บ่อยๆ จะอยู่ใกล้ๆทั้งวัน ลุงนิอยากให้ฟ้ารัก” เพียงฟ้าเงยหน้ามองสามี ตากลมโตเบิกกว้าง“ได้ทีเลยนะคะ” แก้มป่องๆหน้างอนๆ ทำให้นิธิกดจมูกโด่งหอมแรงๆ“ก็คนมันอดมานานนี่นา”“ตาแก่ลามก” นิธิหัวเราะจนอกกระเพื่อม“ใครแก่คะ แถวนี้มีแต่คนเหล็กฆ่าไม่ตาย” มือใหญ่จับมือเล็กให้สัมผัสลำกายที่ขยายพองอีกแล้ว“ฆ่าไม่ตายจริงด้วย เดี๋ยวฟ้าจะจัดการมันเองนะคะ” นิธิเต็มใจยิ่งกว่าเต็มใจ ยอมให้ภรรยาจัดการโดยไม่มีปากเสียงใดๆ แบบนี้ดีจัง
“โอ๋ๆ ไม่เอาไม่ร้อง เดี๋ยวนี้เลยจ้ะ แต่ต้องช้าๆ ระวังหน่อยนะคะ” ร่างสูงขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ดึงสองขาเรียวมาพาดบนท่อนแขนแกร่ง โหย่งกายเข้าหา ค่อยๆสอดแทรกเชื่องช้า เพียงฟ้าหงุดหงิดจนต้องยันกายลุกขึ้น นั่งคร่อมร่างใหญ่ มือบางจับบ่าแกร่งสองข้างไว้แน่น ก่อนกดสะโพกแรงๆคราเดียวจนสุดทาง“อ๊าย!” ใบหน้าสวยแหงนเชิดไปด้านหลัง ทั้งเจ็บจุกแต่เสียวซ่านสะใจ“ฟ้า!” นิธิรวบกอดเอาร่างที่แอ่นโค้งไว้แน่น เรียกเธอด้วยน้ำเสียงร้อนรน เพราะเกรงว่าภรรยาจะเจ็บมาก“ดีจังเลยค่ะลุงนิ ฟะ...ฟ้าขยับนะคะ ได้ไหม” นิธิเบิกตากว้าง รีบพยักหน้ารับเร็วๆ“ได้ค่ะ ขยับได้เลยตามใจฟ้า” หนุ่มใหญ่ละล่ำละลักตอบด้วยน้ำเสียงยินดี เมื่อได้รับคำอนุญาตเพียงฟ้าก็ขยับร่ายรำอย่างใจต้องการ สะโพกสวยกดแรงไม่กลัวเจ็บ ส่ายร่อนหมุนวนในจังหวะที่ตนเองพอใจ ใบหน้าหวานก้มลงจูบสามีอย่างที่เขาทำกับตัวเอง เสียงครางอื้ออึงในลำคอของคนทั้งสองดังประสานกับเสียงเนื้อหนังกระทบกันในจังหวะเร่าร้อน อกอวบเสียดสีไปกับแผ่นอกกว้าง เพียงฟ้าจิกเล็บลงบนบ่าแกร่ง หญิงสาวกำลังโจนทะยานไปสู่จุดสุดยอดของบทเพลงกามา ใบหน้าสวยหวานสะบัดหนีจูบของสามี คร