All Chapters of ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70: Chapter 71 - Chapter 80

ห้องเช่าห้องสุดท้ายกัวเหม่ยอิงตัดสินใจเช่า ก่อนที่ลูกค้าคนอื่นจะมาเช่าเพียงแค่ไม่ถึงสิบหน้าที อย่างที่บอกตอนนี้ห้องเช่าเหลือแค่ห้องเดียวแล้ว การที่คนต้องการจะมาเช่ามันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และยังดีที่เธอได้เช่าทันกัวเหม่ยอิงจะทุบผนังห้องที่ติดกันแค่เดินผ่านได้สองคน ห้องเช่าห้องใหม่กัวเหม่ยอิงจะเพิ่มห้องลองเสื้อสองห้อง ห้องรับรองลูกค้าสองห้อง ที่เหลือจะมีโต๊ะให้นั่งประมาณสิบโต๊ะแต่ห้องพักข้างหลังกัวเหม่ยอิงทุบรวมกันทำเป็นห้องพักของพนักงาน ไหน ๆ พนักงานในร้านก็เยอะแบบนั่งพักในห้องไม่หมด กัวเหม่ยอิงเลยทำเพิ่ม เพราะยังไงก็ต้องได้รับพนักงานมาอีกเพราะต้องขยายร้านเพิ่ม กัวเหม่ยอิงจึงจะใช้เวลานี้ในการไปเลือกซื้อใบชามาใช้ในร้าน เธอได้คุยกับสามีแล้ว ตอนแรกเขาก็ไม่เห็นด้วยที่เธอจะไปคนเดียว แต่กัวเหม่ยอิงก็ไม่ยอมเช่นเดียวกันสำหรับคนเป็นพ่อค้าแม่ค้าแล้ว สิ่งไหนที่ดีกับลูกค้ากัวเหม่ยอิงก็ยินดีที่จะทำ อีกอย่างเธออยากส่งต่อร้านดี ๆ ให้กับลูกสาวกัวเหม่ยอิงยอมรับว่าตัวเองโอ๋ลูกสาวกับหลาน ๆ หนักมาก กว่าที่บ้านจะลืมตาอ้าปากได้ กัวเหม่ยอิงไม่อยากให้รุ่นลูก รุ่นหลานเป็นเหมือนรุ่นก่อน ๆ จึงต้องการปูทางให้

วิธีชงชาหลงจิ่งแบบคนในไร่ชานั้น พวกเขาจะล้างอุปกรณ์ที่ใช้ชงชาด้วยน้ำร้อน เป็นการอุ่นถ้วยชาให้มีความร้อนนำใบชาหลงจิ่งที่ผ่านการผัดมาใส่ถ้วยชาประมาณหนึ่งส่วนสามของถ้วย จากนั้นเทน้ำร้อนลงถ้วยเพื่อล้างใบชาและต้องเทน้ำทิ้งทันที น้ำที่ใช้ต้องไม่ใช่น้ำร้อนที่เดือดจัด เพราะมันเป็นใบชาที่อ่อนและใบชาสดเทน้ำร้อนใส่ถ้วยชาอีกครั้ง แช่ไว้ไม่เกิน 1 นาที ใบชาจะเริ่มส่งกลิ่นหอม หลังจากนั้นก็กรองน้ำชาดื่มได้เลย และใบชาที่นำมาชง สามารถเพิ่มน้ำร้อนดื่มชงได้อีก 3-5 ครั้งเป็นการชงชาที่กัวเหม่ยอิงได้ลองชงและชิมฝีมือของตัวเองจริง ๆ ชาหลงจิ่งเป็นชาที่มีกลิ่นหอมและใส่น้ำได้มากเมื่อเทียบกับปริมาณน้ำ มันจึงไม่แปลกที่ต่อให้ไม่เคยชงชาก็สามารถชงได้“กลิ่นหอมมากเลยค่ะ” กัวเหม่ยอิงเอ่ยชมชาหลงจิ่งเป็นชาที่มีกลิ่นหอมฟุ้งกระจาย น้ำชาจะมีสีเขียวมรกตอ่อน ๆ หรือสีเหลืองสว่างใส มีรสหวานปนฝาดนิด ๆ เหมาะสำหรับจิบตอนเช้ามาก และยังเต็มไปด้วยสรรพคุณที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย“นี้เป็นใบชาของรอบก่อน ใบชาของรอบนี้ยังเก็บไม่หมดและมีคนจองเอาไว้ก่อน กลิ่นเลยไม่ค่อยจะหอมเหมือนใบชาใหม่ ๆ” คุณยายที่เป็นคนสอนชงชาบอก“ใบชาเก่าเหรอคะ”“ใช่

กัวเหม่ยอิงลุกจากที่นอนก่อนฟ้าจะสางและก่อนที่หานหรงเจ๋อจะตื่นซะอีก เมื่อคืนนี้เธอนอนไม่หลับจริง ๆ พอเช้ามาถึงได้ง่วงแบบนี้ ยิ่งเห็นเขาเดินเข้ามาในครัวกัวเหม่ยอิงก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาซะงั้น“วันนี้ตื่นเร็วจังเลยครับ” หานหรงเจ๋อร้องทักปกติหานหรงเจ๋อจะเป็นคนตื่นก่อนกัวเหม่ยอิง กว่ากัวเหม่ยอิงจะตื่นในแต่ละวัน หานหรงเจ๋อก็เตรียมของไว้ทำกับข้าวมื้อเช้ารอแล้ว ต่างจากวันนี้ที่กัวเหม่ยอิงทำกับข้าวเสร็จ หานหรงเจ๋อค่อยรู้สึกตัวส่วนเด็ก ๆ ตอนนี้ก็กำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง เดี๋ยวก็ออกมากินข้าวมื้อเช้า ก่อนจะพากันไปโรงเรียนพรุ่งนี้ก็ถึงวันหยุดแล้ว“ฉันซักผ้าน่ะ” กัวเหม่ยอิงตอบซึ่งมันไม่ค่อยจะปกติเลย กัวเหม่ยอิงไม่มีเวลาในการทำงานบ้านในตอนเช้า เธอจะทำงานบ้านและซักผ้าในตอนเย็นหลังเลิกงาน แต่กว่าจะกลับมาถึงก็เหลือแค่ซักผ้า“ผมทำให้นอนไม่หลับหรือเปล่า”หานหรงเจ๋อหลับสบายมากเมื่อคืนนี้ กลิ่นกายหอมของภรรยาทำให้เขาหลับสนิท ปกติเขาจะต้องตื่นเช้า แต่วันนี้เขาตื่นสาย“หลับค่ะ เดี๋ยวส่งเด็ก ๆ เสร็จแล้วก็กลับมาอยู่ที่บ้านนะคะ ฉันจะให้โจวเฟินเข้ามาดูสักหน่อย” กัวเหม่ยอิงบอกหานหรงเจ๋อที่ช่วยยกหม้อโจ๊กเข้าในบ้าน

ความสัมพันธ์ระหว่างกัวเหม่ยอิงกับหานหรงเจ๋อปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ตลอดระยะเวลาที่อยู่ด้วยกันมาหลายเดือนกัวเหม่ยอิงไม่หวั่นไหว ยิ่งหลังจากที่หลังคาได้ถล่มลงกลางห้อง หานหรงเจ๋อที่ได้เข้ามานอนกับกัวเหม่ยอิงชั่วคราวหลังซ่อมแซมห้องเสร็จก็ไม่ยอมกลับไปกัวเหม่ยอิงไล่ก็แล้วเขาก็ไม่ยอมไป แล้วห้องมันก็เป็นห้องของเธอ ทำไมเธอถึงต้องเสียสละออกไป ไป ๆ มา ๆ ทั้งสองเลยต้องนอนเตียงเดียวกัน และที่สำคัญกัวเหม่ยอิงชินไปแล้ว จากวันแรกที่นอนไม่หลับ ทุกวันนี้พอหัวถึงหมอนก็หลับสนิทวันที่มามีแค่เสื้อคนละไม่กี่ตัว แต่พอตอนกลับใส่แค่กระเป๋าก็ไม่พอ ยิ่งนอกจากของใช้ส่วนตัวแล้วก็มีของฝากไปให้คนในบ้าน รวมถึงคนในหมู่บ้านที่พอกลับไปถึงจะต้องแห่มาดูแน่ ๆกัวเหม่ยอิงไม่ใช่คนใจร้ายที่จำเป็นต้องไล่คนที่มาดูให้ออกไป เธอเลยต้องซื้อของฝากไปเผื่อ จริง ๆ จะไม่ซื้อไปก็ได้แต่เธอไม่อยากได้ยินอะไรที่น่าขัดหู และเธอก็ซื้อลูกอมกระต่ายไปด้วยหลายถุง จะเอาให้เด็ก ๆ ที่บ้านกิน อีกส่วนก็จะเอาไปให้เด็กในหมู่บ้านที่มาเล่นด้วยตอนมาจากอำเภอถึงปักกิ่งใช้เวลาสามวันในการเดินทาง แต่พอมีรถส่วนตัวแล้วกลับใช้เวลาเพิ่มขึ้นอีก จากที่ความเป็นจริงต้องใช

กัวเหม่ยอิงได้พักหนึ่งวัน พักที่หมายถึงว่าพักจริง ๆ เมื่อวานนี้เธอถูกทุกคนในบ้านห้ามช่วยทำงานเพราะหน้ามืดตั้งแต่เช้า คงจะเป็นเพราะโหมงานหนักเกินขีดจำกัด แต่วันนี้เธออาการดีขึ้นแล้ว เลยจะเข้ามณฑลไปดูร้าน อีกอย่างก็อยากจะขยายร้านด้วย ไม่รู้ว่าจะทำได้หรือเปล่า ไหนจะสร้างสาขาใหม่ที่ปักกิ่งอีกหานหรงเจ๋อต้องวนหาที่จอดรถ เพราะไม่สามารถขับเข้าข้างในตลาดได้ กัวเหม่ยอิงเลยลงจากรถเดินมาที่ร้านก่อน ให้เขาจอดรถแล้วค่อยตามหลังมาบรรยากาศในตลาดยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แม้แต่ร้านทุกร้านก็เหมือนเดิม กัวเหม่ยอิงรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นเมื่อเห็นเหมือนคนรู้จักบริเวณนี้“คุณเหม่ยอิง!”“!”กัวเหม่ยอิงสะดุ้งตกใจ เธอรีบหนีแล้วแท้ ๆ แต่ยังไม่พ้นสายตาของเจ้าหล่อนได้ ไม่ใช่ว่าไม่ต้องการคุยกับหล่อน แต่กัวเหม่ยอิงไม่อยากติดต่อเจ้านายคนหล่อนมากกว่า“คุณเหม่ยอิงจริง ๆ ด้วย!” หล่อนตื่นเต้น“มีอะไรหรือเปล่าคะ”“คุณเหม่ยอิงหายไปไหนมาคะ!? รู้ไหมว่าคุณลี่สั่งให้มารอที่นี่ทุกวันเลยค่ะ” หล่อนบอกกัวเหม่ยอิง“ฉัน…ฉัน ฉันไปทำงานค่ะ” กัวเหม่ยอิงไม่รู้ว่าจะตอบยังไงจริง ๆ“ฉันจะรีบไปบอกคุณลี่ค่ะ!”“เดี๋ยว!”กัวเหม่ยอิ