All Chapters of ทะลุมิติไปเป็นแม่ม่ายเลี้ยงครอบครัวสามียุค70: Chapter 61 - Chapter 70

กัวเหม่ยอิงมองหานหรงเจ๋อยืนสะพายกระเป๋าก็ถอนหายใจออกมา หลังจากเธอตัดสินใจาจะเข้าปักกิ่งพร้อมกับน้องชายสาม หานหรงเจ๋อที่รู้เรื่องก็จะตามเธอไปด้วยทันที ซึ่งคนที่บ้านก็เห็นด้วย เพราะน้องชายสามต้องไปเรียนและกัวเหม่ยอิงยืนยันที่จะพาเสี่ยวลู่กับเสี่ยวหนิงไปด้วย หากกัวเหม่ยอิงหาร้านเช่าหรือไปไหน เด็ก ๆ ก็จะมีหานหรงเจ๋อดูแลระหว่างที่ไม่ได้ไปเรียนซึ่งตอนนี้กัวเหม่ยอิง หานหรงเจ๋อ น้องชายสาม เสี่ยวลู่และเสี่ยวหนิงทั้งห้าคนก็เดินทางมาถึงปักกิ่งเมื่อไม่กี่นาทีนี้ จริง ๆ น้องชายสามยังไม่ได้เปิดเรียน แต่กัวเหม่ยอิงกลัวว่าถ้าไม่เข้ามาอยู่ปักกิ่งเธอจะวุ่นวายเพราะน้องชายสามรู้จักปักกิ่งมากกว่าเธอที่ไม่เคยมา การที่จะให้น้องชายสามหาที่พักให้ก่อนที่เขาจะเข้าเรียนจึงเป็นเรื่องที่ดีมาก และวันนี้ของที่ติดตัวมาก็มีเยอะพอสมควรเนื่องจากมีเด็กมาด้วย“เราหาห้องเช่ากันก่อนดีกว่าครับ ตอนนี้ใกล้เย็นมแล้ว เดี๋ยวผมจะโทรไปบอกที่บ้านเอง เด็ก ๆ จะได้พักกันด้วย” น้องชายสามแนะนำกัวเหม่ยอิงที่ใช้เสื้อพัดให้ลูกสาวที่ร้อน“อืม นายคงจะรู้จักที่พัก” กัวเหม่ยอิงพยักหน้า“ไม่ไกลจากสถานีเท่าไรครับ อาจจะเปลี่ยวหน่อยช่วงเช้า แต่ไ

เงินจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันหยวนถูกจ่ายให้โจวเฟินเป็นค่ามัดจำเช่าบ้านจำนวนครึ่งปี ทำเอากัวเหม่ยอิงเคว้งไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะถ้าเอาไปเช่าที่ในอำเภอหรือมณฑลมันก็สามารถเช่าได้เป็นปี บางที่ก็สองปีเลย ไม่ก็สามารถซื้อตึกบางที่ได้เลยกัวเหม่ยอิงให้เสี่ยวลู่กับเสี่ยวหนิงนอนด้วยกันในห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดในบ้าน ส่วนเธอ หานหรงเจ๋อ แล้วก็น้องชายสามจะนอนคนละห้องก่อนที่จะไปหาร้านเช่าที่จะเปิดร้านขายเสื้อผ้าเมิ่งลู่สาขาสอง กัวเหม่ยอิงก็จะพาเด็ก ๆ ไปฝากตัวที่โรงเรียนในปักกิ่งก่อน และคงจะต้องจ่ายเงินค่าเทอมไม่น้อยเพราะมันเป็นโรงเรียนขนาดกลางที่ต้องใช้เงินเยอะช่วงบ่ายที่ว่างหลังจากทำสัญญาเสร็จแล้ว น้องชายสามก็เป็นคนออกไปซื้อของมาให้พี่สะใภ้ทำกับข้าวกินตอนเย็น อีกอย่างที่บ้านยังมีตู้เย็นอีกด้วยเพราะมันยังเป็นช่วงบ่ายอยู่ กัวเหม่ยอิงที่ว่างงานจึงต้องหาไม้กวาดที่มีอยู่ในบ้านมากวาดและทำความสะอาดอีกรอบ ต่อให้จะมีแม่บ้านมาทำความสะอาดประจำแต่ก็อาทิตย์ละครั้ง“ถ้าได้ร้านที่จะขายเสื้อแล้ว ผมขอออกไปหาเพื่อนนะครับ เห็นเจ้ารองบอกว่าเพื่อนของผมประจำการอยู่ที่นี่” หานหรงเจ๋อที่มาช่วยเช็ดทำความสะอาดบอก“จริง ๆ ไปหาเ

การจะเปิดร้านเสื้อผ้าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ต้องวางแผน ออกแบบชุด หาตึกเช่าที่จะเปิดร้าน ต้องมีเงินลงทุนมากพอสมควรหากไม่มีประสบการณ์ และถึงจะมีประสบการณ์มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเปิดร้านได้ ต่อให้มีเงินหลายแสนหยวน แต่ไม่มีความรู้ก็สามารถเจ๊งได้แต่กัวเหม่ยอิงจะดีหน่อยที่้เคยเปิดร้านมาก่อนถึงสามร้าน เธอจึงนับว่ามีประสบการณ์พอสมควร อะไรที่มีปัญหาในร้านเดิม กัวเหม่ยอิงก็จะแก้ไขในร้านนี้ให้ดีกว่าเดิมร้านเสื้อผ้าร้านใหม่ที่จะเปิดขายกัวเหม่ยอิงตั้งชื่อว่าร้านเสื้อผ้าเมิ่งลู่ของผู้เป็นลูกสาวเหมือนเดิม แต่สาขาที่นี่จะเป็นสาขารอง ส่วนสาขาหลักก็จะอยู่ในมณฑลบ้านเกิดครั้งนี้กัวเหม่ยอิงจะแบ่งเสื้อออกเป็นโซน แยกชายหญิงอย่างชัดเจน เพราะลูกค้าที่มาซื้อของในตลาดมีเยอะมาก จึงต้องแยกเพื่อความรวดเร็วในการซื้อขายกระดาษที่ถูกออกแบบลวดลายมีมากนับสิบลายที่กัวเหม่ยอิงจะส่งให้โรงงานตัดเย็บ ในปักกิ่งแบบนี้ส่วนมากต้องติดต่อโรงงานไม่มีสมาคมแม่บ้าน กัวเหม่ยอิงจึงออกแบบไว้หลายลายเพื่อส่งทีเดียวเห็นน้องชายสามเล่าว่าที่บ้านของโจวเฟินมีโรงงานขนาดใหญ่เป็นของตระกูล ที่สืบทอดมาหลายสิบรุ่นวันนี้น้องชายสามจะเป็นคนพากัวเห

รายชื่อทั้งสามสิบชื่อถูกกัวเหม่ยอิงติดประกาศไว้ที่หน้าร้านว่ามีใครผ่านการสมัครฝึกงานบ้าง พร้อมทั้งเปิดรับสมัครพนักงานอีกรอบที่หน้าร้านเฉพาะวันนี้ พรุ่งนี้ก็จะประกาศอีกรอบว่าจะมีใครผ่านเข้ามาฝึกงานบ้างกัวเหม่ยอิงแจ้งในใบประวัติแล้วว่าแต่ละคนจะได้เงินเดือนเท่าไรหากฝึกงานผ่าน และช่วงฝึกงานตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์กว่า ๆ กัวเหม่ยอิงจะไม่มีค่าจ้างให้ ใครผ่านก็จะได้เข้ามาทำงาน ใครไม่ผ่านก็ไม่ได้เข้ามาทำงานรอบแรกมีคนมาสมัครทั้งหมดสามสิบคน เป็นผู้ชายเจ็ดคน ที่เหลือยี่สิบสามคนจะเป็นผู้หญิง ซึ่งแน่นอนว่าเกณฑ์การคัดเลือกมีเยอะจึงมีหลายคนที่ไม่ผ่านคนที่ผ่านวันนี้มีแค่ผู้ชายสามคน ผู้หญิงแปดคน ซึ่งสามารถมารายงานตัวได้วันพรุ่งนี้ แต่ถ้าใครไม่อยากทำงานด้วยแล้วหรือได้งานทำแล้วก็สละสิทธิ์ได้ห้องเช่าที่ช่างได้เข้ามาต่อเติมให้ตามที่กัวเหม่ยอิงอยากได้ ตอนนี้ก็เสร็จหมดแล้ว รอแค่เอาเสื้อขึ้นแขวนกับสอนงานคนในร้านก็สามารถเปิดร้านได้แล้ว ซึ่งตอนนี้เสื้อที่สั่งตัดมาก็มาส่งเมื่อสองวันก่อนเสื้อเชิ้ตผ้าป๊อปลินจำนวนสองพันตัวถูกคละสี คละไซซ์ของผู้ชาย ผู้หญิง และเด็กเล็กที่ส่งมาไว้ที่บ้านทันทีที่ตัดเย็บเสร็จ ผลงา

สัปดาห์แรกของการเปิดร้านกัวเหม่ยอิงหัวหมุนมาก ไม่ว่าจะเป็นการเอาเสื้อขึ้นแขวนไม่ทัน ลูกค้าเข้าร้านทีละหลายคน พนักงานในร้านไม่เพียงพอต่อลูกค้า หานหรงเจ๋อจึงต้องเข้ามาช่วย ปล่อยให้เด็ก ๆ นั่งเล่นในห้องพักพนักงานไปส่วนน้องชายสามเห็นบอกว่าทางอาจารย์ที่ปรึกษาของเขาเรียกตัวให้เข้าไปช่วยงาน กัวเหม่ยอิงอนุญาตให้เขาไป เธอจึงต้องจัดการเองหลาย ๆ อย่างไม่รู้ว่าเป็นเพราะลวดลายเสื้อที่แปลกตา หหรือลูกค้าชอบเสื้อแบบนี้ภายในเจ็ดวันพวกเธอขายเสื้อไปพันกว่าตัวแล้ว ตอนนี้ก็ได้ไปสั่งตัดเย็บเสื้อเพิ่มแต่คงต้องรออีกหลายคิวถึงจะได้กัวเหม่ยอิงไม่ได้ใช้สัญญาในการลัดคิวลูกค้าคิวอื่น ทั้งที่หลายคนใช้สิทธิ์สัญญาในการเร่งลัดคิวให้ตัวเอง เพราะเธอคิดว่าหากเธอเป็นลูกค้าคนอื่นเธอก็อยากได้ของเร็ว ๆ เหมือนกันในร้านมีพนักงานสิบคน รวมกัวเหม่ยอิงก็สิบเอ็ดคน ตอนนี้คนที่ดูแลหน้าร้านมีเพียงแค่คนเดียว เพราะกัวเหม่ยอิงเห็นว่าในร้านมีพนักงานไม่พอเลยดึงเข้ามาช่วย แต่ทุกคนก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร อีกอย่างที่หน้าร้านก็มีหน้าที่ต้อนรับลูกค้างานไม่หนักมากยังดีที่การค้าขายเป็นไปด้วยดี ไม่อย่างนั้นกัวเหม่ยอิงคิดว่าเธอคงต้องใช้เงินประคอ