Semua Bab หนิงชิง: Bab 101 - Bab 110

       หลังจากทานอาหารเที่ยงกันแล้ว หนิงชิงก็ให้เจิ้งเปาไปเรียกต้าเจียงมาหานางก่อนเพื่อคุยเรื่องการย้ายร้าน  หนิงชิงยังบอกเจิ้งจิงไปเรียกน้องสาวนางกับสามีมาคุยเรื่องคนงานที่นางให้ไปซื้อแต่พวกเขายังไม่ว่างไปซื้อเสียที  นางอยากให้พวกเขาเตรียมคนให้พร้อมก่อนนางจากไป นางจะได้วางใจว่าน้องสาวจะไม่ลำบากหากไม่มีนางกับพ่อแม่อยู่ช่วยงาน       เจียงเฉิงเห็นว่าภรรยายุ่งอีกแล้ว เขาเองอยากรู้ว่านางจะจัดการเรื่องราวอย่างไรจึงนั่งอยู่เป็นเพื่อนนางกับท่านพ่อตา แม่ยายเช่นกัน เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่หากจะย้ายไปเมืองหลวงเขาก็มีจวนว่างให้เช่าอยู่ไม่น้อย เพียงแค่เลือกจวนว่างสักจวนให้พ่อตากับแม่ยายอยู่นั้นเขาไม่ลำบากสักนิด ในเมื่อเขาทั้งหล่อทั้งรวยนี่นา       เมื่อต้าเจียงกับหนิงกุ้ยและสามีมาถึงแล้ว หนิงชิงก็ไม่รอช้าที่จะบอกกำหนดการการย้ายร้านให้พวกเขารู้ว่าในอีกเจ็ดวันถัดไป ทุกคนจะต้องย้ายไปเมืองหลวงแล้ว  เนื่องจากระยะทางไกล หนิงชิงจำเป็นต้องรีบเดินทางก่อน

       ช่วงบ่ายหนิงชิงให้บ่าวไพร่ที่เจียงเฉิงพามาด้วยไปหาซื้อโถสำหรับใส่เครื่องปรุงต่าง ๆ มาให้นางเป็นจำนวนมาก นางให้เงินไปถึงสองร้อยตำลึงและบอกให้ซื้อใบใหญ่หน่อยมาให้หมด  หากเงินไม่พอก็มาเอาที่นางเพิ่มได้ นางต้องการโถจำนวนมาเพื่อมาใส่เครื่องปรุงให้กับท่านป้าและน้องสาวของนางนั่นเอง       นางกำนัลกับขันทีรับใช้รับเงินหนิงชิงมาแล้วจึงให้คนขับเกวียนพาไปหาร้านเพื่อซื้อโถขนาดใหญ่ให้ฮูหยินแม่ทัพ  พวกเขาไม่รู้ว่าโถนั้นราคาเท่าใดแต่ในเมื่อหนิงชิงขอโถใหญ่หน่อยและไม่จำเป็นจะต้องเป็นของสวยงามพวกเขาจึงเลือกเข้าร้านขายถ้วยชามที่น่าจะมีโถใหญ่อยู่บ้างกระมัง       หนิงชิงหลังจากส่งคนออกไปซื้อโถให้นางแล้วก็นั่งพักผ่อนรอเจียงเฉิงที่คุยกับกงกงเรื่องที่พักอยู่ในห้อง  นางเองก็ต้องเก็บของเตรียมเอาไว้อีกเช่นเดียวกัน  หนิงชิงยังคิดว่าจะให้เงินน้องสาวเอาไว้สักห้าพันตำลึง เผื่อว่าน้องสาวนางจะพัฒนาร้านค้าของตนเองได้จากเงินจำนวนนี้  นางเผื่อเหลือดีกว

       เมื่อหนิงชิงมาถึงจวนแล้วนางก็สอบถามกงกงเรื่องห้องครัว  หนิงชิงต้องการทำอาหารให้ทุกคนในจวนกินในมื้อเย็นนี้  กงกงนึกแปลกใจแต่ไม่กล้าขัด เขาพานางไปที่ครัวใหญ่ของจวนที่มีพ่อครัวและแม่ครัวกำลังเตรียมวัตถุดิบเพื่อทำอาหารเย็น       หนิงชิงเห็นพวกเขาเตรียมแต่อาหารมัน ๆ ก็ได้แต่ละเหี่ยใจ แบบนี้มีหวังนางต้องอ้วนเป็นหมูแน่ หนิงชิงล่ะอยากเอาอาหารทะเลมาทำให้พวกเขากินเสียจริง ๆ เพียงแต่นางไม่มีเวลาแวะตลาดเท่านั้นเอง       บรรดาพ่อครัว แม่ครัวเห็นฮูหยินท่านแม่ทัพมาก็ทำความเคารพกันตามธรรมเนียม  พวกเขามาจากวังหลวงจึงต้องมากมารยาทเช่นนี้  หนิงชิงเห็นพวกเขาคารวะนางแล้ว หนิงชิงจึงบอกความต้องการว่าจะทำอาหารให้สามีนางทานเองวันนี้ พร้อมทั้งทำอาหารให้ทุกคนในจวนกินด้วย       พ่อครัวและแม่ครัวหันไปมองกงกง  พอเห็นเขาพยักหน้าให้พวกเขาก็เปลี่ยนเป็นลูกมือของหนิงชิงทันที  หนิงชิงที่ไม่ค่อยชอบค

       หลังอาหารเช้าวันต่อมา หนิงชิงกับเจียงเฉิงเดินทางไปที่จวนท่านพ่อท่านแม่ของหนิงชิงด้วยกัน  คนขับรถม้ารู้ดีว่าจวนแห่งนั้นอยู่ไม่ไกลนักจึงใช้เวลาไม่ถึงเค่อก็มาถึงหน้าจวนแห่งหนึ่งที่มีขนาดเล็กกว่าจวนแม่ทัพใหญ่ แต่ก็ยังถือว่าเป็นจวนที่มีขนาดใหญ่ไม่น้อย“ท่านให้พ่อกับแม่ข้าพักที่นี่เหรอเจ้าคะ”“ใช่แล้วล่ะ จวนนี้ว่างอยู่และอยู่ไม่ไกลจากจวนของเราด้วย เจ้าคิดว่าดีหรือไม่เล่าภรรยา”“ดีเจ้าค่ะ ขอบคุณท่านมากที่ดูแลครอบครัวข้าเป็นอย่างดี”“เพ้ย!!! เจ้าจะมาขอบคุณข้าทำไมภรรยา  ทุกอย่างที่ข้าทำก็ต้องทำเพื่อเจ้าอยู่แล้ว  เจ้าเป็นภรรยาของข้า หากข้าไม่ดูแลเจ้าแล้วข้าจะไปดูแลใครเล่า”       เจียงเฉิงพูดจบก็ลูบหัวภรรยาตัวน้อยพร้อมรอยยิ้มเอ็นดู หนิงชิงได้แต่กลอกตาที่เขาเห็นนางเป็นเด็ก ๆ อีกแล้ว  จากนั้นทั้งสองก็ลงจากรถม้าแล้วเข้าไปในจวนก็พบกับต้าเจียงที่ทำหน้าที่พ่อบ้านอยู่นั่นเอง“ต้า

       หลังจากดูพื้นที่ทั้งหมดแล้ว หนิงชิงพอใจมากกับร้านค้าแห่งนี้  นางบอกเจียงเฉิงว่าร้านนี้เหมาะสมที่จะเปิดร้านขายของแปลกของนาง เจียงเฉิงจึงให้กุญแจกับภรรยาทันที  เขาบอกว่านางอยากทำสิ่งใดปรับปรุงสิ่งใดในร้านก็สามารถทำได้เลย  ร้านนี้เขามอบให้นาง ส่วนโฉนดนั้นเขาจะให้พ่อบ้านเอามาให้นางทีหลัง       หนิงชิงขอบคุณสามีของนางพร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ ที่เจียงเฉิงชอบ  ทำเอาเจียงเฉิงแทบทนไม่ไหวอยากหอมแก้มภรรยาตะหงิด ๆ แต่เขารู้ว่าอยู่ในสถานที่ที่ไม่เหมาะสมนัก  จึงได้แต่ยิ้มตอบภรรยาและคิดในใจว่าฝากเอาไว้เสียก่อน คืนนี้เขาจะให้รางวัลนางหนัก ๆ เลยเชียว       หนิงชิงที่ไม่รู้ว่ารอยยิ้มของนางทำให้เจียงเฉิงคลั่งรักขนาดไหนก็ยังยิ้มอย่างอารมณ์ดี ทั้งสองเดินทางกลับจวนหลังจากปิดประตูร้านเรียบร้อยแล้ว วันนี้หนิงชิงมีความสุขมาก นางคิดจะทำอาหารให้กับทุกคนในจวนกิน จึงได้สอบถามเจียงเฉิงว่านางทำอาหารได้หรือไม่ในมื้อเย็น  เจียงเฉิงมีหรือจะปฏิเสธภรรย