All Chapters of ย้อนชะตากลับมาทวงแค้น: Chapter 51 - Chapter 58

50ไม่รู้เป็นตาย เสียงอึกทึกก่อนนี้เงียบลงทันทีเมื่อเพ่ยเลี่ยงหลิงกล่าวจบ จิ้งอ๋องผินมองหน้าบุตรชายคนรองสีหน้าเปลี่ยนไปครู่หนึ่งก็กลับมาราบเรียบเช่นเดิม“ไต่สวนให้ดี” ผู้ครองแคว้นกล่าวจบก็เดินออกไป เพ่ยเลี่ยงหลิงยิ้มรับพลางค้อมตัวน้อมส่งบิดา ฮุ่ยฉีเลี่ยเงยหน้ามองเพ่ยเลี่ยงหลิงหลังเหลือเพียงบรรดาขุนนางและแม่ทัพเพ่ย“ที่เหลือฝากท่านอำมาตย์แล้ว ข้าต้องรีบไปสอบสวนเรื่องราวเสียหน่อยว่าผู้ใดกันที่วางยาพิษท่านพี่ของข้า”“ข้าเข้าใจแล้ว เรื่องนี้ท่านชายโปรดวางใจ” นัยน์ตาเจ้าเล่ห์จ้องมองบุรุษที่อยู่ตรงหน้า เขาสวมอาภรณ์สีม่วงเข้มปักลวดลายวิจิตรงดงามท่าทางน่าเกรงขามไม่น้อยเลย เรียกได้ว่าเป็นผู้คู่ควรกับอำนาจยิ่ง กระทั่งเพ่ยเลี่ยงหลิงเดินลับสายตาไปเหล่าขุนนางในท้องพระโรงถกเถียงพูดคุยกันอีกไม่นานก็แยกย้ายกันกลับ ยามนี้มีเรื่องที่พวกเขาควรไตร่ตรองให้แน่ชัด บางคนคิดว่านี่คงถึงเวลาเปลี่ยนแปลงตำแหน่งซื่อจื่อที่มั่นคงมานานเสียทีบางตระกูลย

52เกลียดนางถึงพียงนี้เลยหรือ เพ่ยเลี่ยงหลิงสั่งการเสร็จจึงหันมามองสองสามีภรรยาที่อยู่ตรงหน้า เพื่อสอบสวนต่อเหลียงจินฮ่าวและถีเยว่สือสบนัยน์ตากันครู่หนึ่ง เพียงเท่านั้นก็ราวกับเข้าใจกันลึกถึงก้นบึ้ง“เหตุใดพี่ชายข้าจึงถูกพิษ”“ต้องเป็นเพราะเหลียงฟางหรูเป็นแน่ นางไม่เต็มใจสมรสจึงต้องการลอบวางยาซื่อจื่อ” ถีเยว่สือร้องขึ้นเสียงแหลม เพ่ยเลี่ยงหลิงสะบัดฝ่ามือหนึ่งครั้งแส้เส้นใหญ่ก็ถูกฟาดลงกลางหลังอีกครา“ข้าไม่ได้ถามเจ้า ผู้ใดอนุญาตให้สอดปาก” ชายหนุ่มกล่าวสียงทุ้มปนแข็งกร้าว เขารู้ดีว่านางจงใจโยนความผิดเหล่านี้ให้บุตรสาวที่ไม่รู้เป็นตายอย่างไรแต่หากนางยืนยันเพียงลำพังข้อกล่าวหานี้ก็เป็นอันจบ ผู้ใดจะเชื่อถือย่อมต้องให้สามีกล่าวเช่นเดียวกันเท่านั้นนางกล่าวขึ้นมาก่อนก็เพื่อให้ผู้เป็นสามีเข้าใจเจตนา และเป็นทางรอดเดียวในยามนี้“ใช่แล้ว เป็นเพราะเหลียงฟางหรูไม่เต็มใจสมรสกับซื่อจื่อ จึงจงใจทำเช่นนี้เพื่อให้พวกข้า

54ทั่วทั้งแคว้นมีเพียงท่านชายรอง “กล่าวว่าก่อกบฎก็ไม่ถูกนัก อย่างไรเสียท่านชายรองก็เป็นบุตรชายของพระชายาเอก มีสิทธิ์สืบทอดบรรดาศักดิ์ต่อจิ้งอ๋องได้อย่างชอบธรรม” เพ่ยเลี่ยงหลิงยืนนิ่งปล่อยให้ฮุ่ยฉีเลี่ยเป็นผู้ออกหน้าเอ่ยวาจาทั้งหมดเอง ฮุ่ยฉีเลี่ยเดิมทีกังวลว่าจะถูกประหารเพราะจิ้งอ๋องคงตรวจพบความผิดเขาจากบันทึกของเหลียงจินฮ่าว แต่เมื่อเพ่ยเลี่ยงหลิงปรากฎตัวความกลัวก็มลายหายไป เปลี่ยนเป็นขวัญกล้ากล่าวทุกสิ่งออกมา“ท่านชายใหญ่แม้จะเป็นบุตรพระชายาแต่ก็ไม่มีความชอบมากเท่าท่านชายรอง แคว้นนี้ยังคงต้องการท่านอ๋องที่ปรีชาสามารถ ออกรบไม่เกรงกลัว ควบคุมทหารได้ดุจเทพเซียน เช่นนี้ทั่วทั้งแคว้นก็มีเพียงท่านชายรองเท่านั้น แต่ท่านอ๋องไม่ทรงทอดพระเนตรใช้เพียงความชอบของพระองค์แต่งตั้งซื่อจื่อโดยไม่ดูความเหมาะสม อย่าได้กล่าวโทษข้าเลย”“เช่นนั้นผู้ที่วางยาซื่อจื่อก็เป็นเจ้าเองใช่หรือไม่ฮุ่ยฉีเลี่ย หลิงเอ๋อร์เจ้าเองก็ร่วมมือกับฮุ่ยฉีเลี่ยลอบทำร้ายพี่ชายตนเองหรือ” จิ้งอ๋องถามขึ้นอย่างปวดใจ น้ำเสียงแ

56ข้าเองก็เช่นกัน ขุนนางกังฉินทั้งหมดถูกโบยคนละหนึ่งร้อยไม้ ผู้ที่รอดจากการโบยก็ถูกเนรเทศจากแคว้นพร้อมครอบครัว ทรัพย์สินถูกยึด มีเพียงเหลียงจินฮ่าวและฮุ่ยฉีเลี่ยที่ถูกโบย ถูกวาดอักษรกังฉินไว้บนหน้า ขับไล่ไปเป็นทาสที่แถบชายแดนซึ่งกำลังสร้างกำแพงเมืองอยู่เหลียงจินฮ่าวถูกพาไปเป็นทาสใช้แรงงานพร้อมถีเยว่สือที่ตอนนี้ร่างกายอ่อนแอลงมาก เพราะก่อนหน้านี้ถูกคุมขังในคุกนาน ถูกลงโทษได้แผลมาไม่น้อยหากไม่ใช่เพราะเหลียงฟางหรูตั้งครรภ์จึงไม่เอยากเอาชีวิตผู้ใด คนเหล่านี้คงถูกประหารไปจนสิ้น แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีผู้ใดได้รับโทษน้อยเลยโทษตายเว้นได้แต่โทษเป็นนั้นยากหลีกหนี เหลียงจินฮ่าวและถีเยว่สือต้องใช้แรงงานของตนเพื่อแลกอาหารกิน เหลียงฟางหรูไม่แม้แต่จะเอ่ยปากกับผู้เป็นบิดาตอนถูกขับไล่ นางเพียงปลายตามองแวบเดียวก็กลับไป แต่เพราะเหลียงฟางหรงเป็นคนสกุลเฉิงไปแล้วจึงมิได้ถูกเนรเทศขับไล่ไปเป็นทาสด้วย“เจ้าพอใจหรือไม่” ผู้เป็นสามีเอ่ยถามขณะกอดประคองนางอยู่บนกำแพงเ