All Chapters of ย้อนชะตากลับมาทวงแค้น: Chapter 41 - Chapter 50

39เตรียมการสมรสที่ดี นางเพียงฝากคำพูดบางอย่างไปบอกแก่ซื่อจื่อเท่านั้นจึงได้เรียกรั้งบ่าวของเขาไว้ บอกกล่าวกันไม่กี่ประโยคก็กลับไป จวนแห่งนี้ดูสงบขึ้นไม่น้อยหลังจากที่ส่งถีเยว่สือไปศาลบรรพชนได้สามนายบ่าวนั่งอยู่ที่ม้าหินใกล้ต้นบ๊วยปรึกษาเรื่องบางอย่างด้วยกันอยู่สักครู่จึงได้ความ“เช่นนี้เรื่องนี้ให้เสี่ยวไป๋ไปทำ”“เจ้าค่ะคุณหนูเสี่ยวไป๋จะรีบไปรีบกลับ” เด็กสาวเกล้ามวยผมขึ้นสองข้างรับคำ จากนั้นจึงออกจากจวนไปเหลือเพียงซ่านซ่านและเหลียงฟางหรู สิ่งเดียวที่นางมักทำเมื่อเว้นว่างคือการปักผ้ายังมีที่นางรับปากเขาไว้ว่าจะเย็บชุดคลุมให้เขาด้วย ยามนี้จึงนั่งวาดภาพหาลวดลายที่ตั้งใจจะปักเสื้อคลุมให้เพ่ยเลี่ยงหลินอยู่บ่าวไพร่ที่เคยไม่เหลียวแลนาง ผ่านเหตุการณ์เพียงเล็กน้อยก็พากันประจบประแจงนางกันหมด แม้จะเข้าใจว่าผู้คนเหล่านี้ถูกบังคับจากถีเยว่สือหากไม่ทำคงมีภัยแก่ตัว แต่นางก็ยังรู้สึกว่าตนเองถูกกลั่นแกล้งมามากนัก เกินกว่านางจะอภัยผู้ใ

41โทษทัณฑ์ “คุณหนูเหตุใดจึงสีหน้าไม่ดีเช่นนี้” เสี่ยวไป๋ที่นั่งอยู่ด้านข้าง ถามขึ้นเมื่อเห็นคิ้วเรียวขมวดแน่นตั้งแต่ขึ้นรถม้าจาก คุณชายของนางนี่ก็ช่างทำจริง ๆ ทั้งที่เป็นห่วงคุณหนูเหลียงมากจนสั่งให้หมาจื่อคอยเฝ้าอยู่ใกล้จวนเหลียง กลับไม่ยอมพูดคุยกับนางให้ดี“ไม่มีอะไร แค่คิดมากไปเท่านั้น” นางตอบพร้อมส่งรอยยิ้มให้สาวใช้สองคนของตน เสี่ยวไป๋ยิ้มกว้างก่อนจะเริ่มพูดเรื่อยเปื่อยตามนิสัยซุกซน“ก่อนนี้เสี่ยวไป๋คุยกับพี่หมาจื่อเรื่องที่ท่านถูกลอบทำร้าย คุณชายต้องโกรธมากแน่ ๆ เขาถึงได้ถูกลงโทษโหดเหี้ยมเช่นนี้” เสี่ยวไป๋กล่าวด้วยท่าทางภูมิอกภูมิใจ เล่าไปก็ยิ้มไปตามประสาเด็กไม่คิดสิ่งใด“อย่างไรหรือ”“พี่หมาจื่อกล่าวว่าคุณชายไปกดดันแม่ทัพเพ่ยที่ค่าย เสี่ยวไป๋ก็ไม่รู้ว่ากดดันอย่างไร สุดท้ายนายกองนั่นถูกลงโทษประหาร แต่คุณชายอยากให้เขาตายอย่างทรมาน จึงเสนอให้ลงทัณฑ์ตัดนิ้วทีละข้อจนกว่าเขาจะขาดใจตาย” เสี่ยวไป๋กล่าวจบก็ยกมือขึ้นมาลูบแขนตัวเอง แม้แต่ซ่านซ่า

43อยากเป็นหม้ายหรือ “คารวะท่านแม่” ถีเยว่สือพยักหน้ารับสีหน้ามิได้บึ้งตึงเท่าเมื่อก่อน แต่ก็ยังแสดงห็เห็นว่าไม่ชอบใจบุตรสาวคนโตเท่าใดนัก แต่ยามนี้เหลียงฟางหรูกำลังจะสมรสกับเพ่ยซื่อจื่อ นางถือเป็นว่าที่ชายา นางแสดงท่าทีเช่นเดิมคงไม่เหมาะนัก“พี่ฟางหรู” เหลียงฟางหรงเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มดังเคย ทั้งที่เกลียดนางมากแท้ ๆ แต่น้องสาวต่างมารดาผู้นี้กลับยิ้มแสร้งมีไมตรีที่ดีต่อนางได้ ช่างน่ากลัวยิ่งนัก“ท่านแม่สบายดีหรือไม่ เดินทางมานานคงเหนื่อยล้าแล้ว ฟางหรูให้บ่าวเตรียมชาและอาหารรอท่านเอาไว้ เชิญท่านแม่เจ้าค่ะ ฟางหรงก็มาเถิดไปลำบากที่ศาลบรรพชนตั้งหลายวัน” เมื่อกล่าวถึงศาลบรรพชนผู้คนจึงพากันเงียบเสียง ถีเยว่สือเองก็ไม่ได้กล่าวสิ่งใด ผู้คนในจวนย่อมรู้กันดีว่าที่นางถูกส่งไปศาลบรรพชนเพราะทำผิด ไม่เช่นนั้นฮูหยินเหลียงซ่างซูจะถูกส่งไปที่ศาลบรรพชนตั้งครึ่งเดือนได้อย่างไรกันไฟโทสะในใจราวกับถูกพัดให้ติดขึ้น เหลียงฟางหรูยังมีใบหน้าใสซื่อตอนพูดถึงศาลบรรพชน คล้ายมิได้ตั้งใจกล่าวอ

45ช่วยข้าเหมือนที่ท่านเคยช่วย “หรงเอ๋อร์พี่ขอโทษด้วย ชุดของเจ้า”“ไม่เป็นไร นี่ไม่ได้เลอะมากนักหากพี่ง่วงก็พักเถิด” เพราะมีแผนในใจเหลียงฟางหรงจึงไม่ถือโทษสิ่งเล็กน้อยเช่นนี้“เช่นนั้นหรงเอ๋อร์เจ้ารอที่ห้องจิบชาเถิด พี่จะให้เสี่ยวไป๋นำอาภรณ์ใหม่ไปให้ พี่ขอพักเสียหน่อย” เหลียงฟางหรูยิ้มก่อนจะพยักหน้ารับ นางย่อมต้องอยู่รอเป็นสักขีพยานความเลวร้ายในชีวิตผู้เป็นพี่สาวแน่นัยน์ตาดอกท้อปิดลงเมื่อกล่าวจบ ผู้เป็นน้องสาวจึงประคองนางไปนอนบนเตียงยิ้มร้ายกาจแล้วเดินออกจากห้องหอของเหลียงฟางหรู นางเดินเชื่องช้าไปยังห้องจิบชาที่ห่างออกไปไม่ไกล เพื่อรอให้คนอีกผู้หนึ่งปรากฎกาย “ฟูเหรินเจ้าคะ” หลังสมรสนางจีงต้องเปลี่ยนคำเรียกขานเดิม เสี่ยวไป๋เรียกเสียงเบาพลางใช้มือแตะแขนผู้ที่นอนหลับอยู่บนเตียง ไม่คิดว่าอยู่ ๆ ร่างบอบบางก็ลุกนั่งอย่างง่ายดายราวกับเมื่อครู่ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น การง่วงซึมก่อนนี้เป็นเพียงงิ้วฉากหนึ่งที่นางเล่นเท่านั้น

47เกิดขึ้นแล้วดีเสมอ “คุณชายเพ่ย”“ยังจะเรียกข้าเช่นนี้อีก ก่อนนี้ก็เรียกท่านพี่แล้วมิใช่หรือ” เพ่ยเลี่ยงหลินกล่าวด้วยรอยยิ้มอบอุ่น บอกไปผู้ใดจะเชื่อเล่าว่าทั้งคู่จะได้โอกาสย้อนกลับมาอยู่ด้วยกันเช่นนี้เหลียงฟางหรูตั้งใจเรียกชื่อเขาดังที่เคยเรียกในชาติก่อน เพราะอยากทดสอบว่าตนเองไม่ได้ฝันไปจริง“ฟางหรูเพียงอยากเรียกท่านดังชาติก่อนเท่านั้น ให้แน่ใจว่าตนเองไม่ได้เผลอหลับแล้วฝันไป”“จะเป็นไปได้อย่างไร เอาล่ะทีนี้เจ้าเล่ามาเถิดว่าต้องการทำสิ่งใดกันแน่” ฝ่ามือใหญ่ดันไหล่หญิงสาวออกจากอ้อมกอดแผ่วเบา พลางเอ่ยถามเสียงทุ้มต้องการรู้ว่าแท้จริงนางอยากทำสิ่งใดบ้างชาติก่อนเขาไม่ได้ช่วยเหลือหรือปกป้องนางจนเป็นเหตุให้เกิดเหตุการณ์มากมาย ครานี้เขาจะไม่ให้ผิดพลาดซ้ำเดิมอีกแล้ว“แก้แค้น ข้าต้องการทำให้ทุกคนที่เคยทำกับข้าได้รับกรรมนั้น แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้เลยก็ตาม” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงเจ็บแค้น ใช่ เขาเหล่านั้นไม่รู้ว่