Semua Bab กลวิธีหนีการเป็นนางร้าย: Bab 31 - Bab 40

 30 พี่ไปครู่เดียวแล้วจะกลับมา   กว่าจานในครัวจะถูกล้างถึงครึ่งก็ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วยาม กระทั่งข้าวขายจนหมดจานยังล้างไม่เสร็จ มือไม้บัณฑิตไหนเลยจะเคยจับต้องงานเช่นนี้ ท่าทางเขาเก้งก้างจนทนดูแทบไม่ได้แต่โจวเจียวเจียวก็ยังยืนดู กลั้นหัวเราะไม่ให้บุรุษที่นั่งล้างจานอยู่รับรู้ว่ากำลังถูกหัวเราะเยาะ ทั้งที่เขาจะเลิกล้างแล้วกลับไปก็ได้แต่ก็ไม่ทำ นางยืนมองอยู่นานจนมู่หลินเฟิงรู้สึกตัวแล้วหันมองทางเข้าห้องครัว หญิงสาวผู้หนึ่งยืนกอดอกใช้ไหล่พิงกรอบทางเข้า ใบหน้าเปื้อนยิ้ม นางคงมีความรู้สุขมากที่เห็นเขาลำบากเช่นนี้ แต่เอาเถิดถือว่าให้นางได้เอาคืน “มีความสุขดีหรือไม่” “ขอเพียงท่านทุกข์ ข้าย่อมสุขเป็นแน่” นางลอยหน้าพูดอย่างไม่กลัวฟ้ากลัวดิน ท่าทางยโสถือดีช่างน่าหมั่นไส้ยิ่งนักแต่ขณะเดียวกันก็น่าเอ็นดูไปด้วย 

 32 ผู้ใดเป็นคนผิด   มู่หลินเฟิงมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาทันที มารดาเขาเพิ่งดีขึ้นแท้ ๆ เหตุใดจึงถูกพิษได้ ร่างสูงโปร่งเดินเข้าไปนั่งข้างเตียงมารดากุมมือนางเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง จากนั้นจึงหันไปกล่าวกับท่านหมอ “ท่านหมอรักษาได้หรือไม่” “เรียนคุณชายตามตรง หากไม่ทราบว่าเป็นพิษใดก็ยากจะแก้” “เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีเล่าเจ้าคะท่านหมอ” หญิงสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน พลางมองใบหน้าซีดเซียวบนเตียงของอี้ฮูหยินด้วยความเป็นห่วง นางหันไปหาป้าจางแล้วถามเสียงเคร่งเครียด “เช่นนั้นวันนี้ท่านป้ากินสิ่งใดไปบ้าง ป้าจางท่านรู้หรือไม่” ป้าจางครุ่นคิดแล้วจึงเดินหายไปก่อนจะกลับมาพร้อมอาหารที่อี้ฮูหยินกิน “นี่เจ้าค่ะ วันนี้ฮูหยินกินเพียงข้าวต้มกับผัดผักบุ้งเท่านั้น” หญิงสาวครุ่นค

 34 ข้าไม่ได้อยากรู้   บรรยากาศตกสู่ความเงียบงันอีกครา หญิงสาวดึงมือตนเองออกจากการเกาะกุม หันไปกล่าวกับเขาเสียงเข้ม “ในเมื่อเรื่องนี้กระจ่างแล้วข้าขอตัว พี่จืออวิ๋น หลินซีเราไปกันเถอะ” หญิงสาวยอบกายท่าทางจริงจังจนเขาไม่กล้าขัด ก่อนจะหันไปคล้องแขนซ้ายขวาเข้ากับแขนของหนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีข้างกายแล้วจากไป “คุณหนูสือ นี่หมายความว่าอย่างไร” มู่หลินเฟิงเอ่ยเสียงลอดไรฟันอย่างข่มอารมณ์ ความรู้สึกปั่นป่วนในยามนี้ต่อให้มีสติหรือใจเย็นมากเพียงใดก็คงต้องฝืนอย่างสุดกำลัง เขาเองก็เช่นกัน ตลอดเวลาหลายปีมานี้เขาดีกับนางทุกอย่าง เริ่มต้นก็เพราะเหตุการณ์เมื่อเจ็ดปีก่อน... คืนหนึ่งในเทศกาลลอยโคมของเมืองเทียนเผิง มู่หลินเฟิงและโจวจี้หยวนเที่ยวเล่นอยู่ใกล้แม่น้ำ แต่จนแล้วจนรอดโจวจี้หยวนก็หาผู้เป็นน้องสาวไม่เจอทั้งที่บอกให้ยืนอยู่ใ

 36 คนแซ่มู่นั่นมีใจให้เจ้า   ในโถงรับแขกเล็กของเรือนข้าง โจวเจียวเจียวนั่งลูบตั๋วเงินไปมา นี่ก็ใกล้ถึงช่วงนั้นของนิยายแล้วไม่รู้ว่าเงินที่รวบรวมพร้อมหลินซีและหว่านจืออวิ๋นเพียงพอหรือไม่ เสียงเคาะประตูเรียกให้นางหลุดออกจากภวังค์ หันไปพบกับบุรุษที่งดงามจนนางนึกอิจฉาอยู่หลายครั้ง ร่างสูงสง่าใช้ไหล่ซ้ายพิงประตูใช้มือขวาเคาะประตู โปรยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์มาให้ หญิงสาวยิ้มพลางส่ายหน้าด้วยความขบขัน “มาเมื่อใดเหตุใดไม่ให้เสียง” “ที่เคาะประตูเมื่อครู่ไม่ได้ให้เสียงหรืออย่างไรนายหญิง” ว่าจบก็เดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ไม้ขัดเงาตรงข้ามนาง ทั้งที่เป็นทหารแต่ท่าทีกลับเหมือนคุณชายเจ้าสำราญเสียอย่างนั้น “ไม่พูดมากแล้ว มาถึงนี้มีเรื่องใดใช่หรือไม่ ว่ามาเถอะ” “คนของท่านพ่

 38 ฮ่องเต้ประทานผู้ใดจะขัดได้   หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว การบรรเทาภัยเป็นไปอย่างเรียบร้อย เคราะห์ดีได้จดหมายจากหญิงสาวที่เฝ้าคำนึงถึงการเฝ้าระวังการปล้นเสบียงจึงทำการไว้ล่วงหน้า ยามนี้เสบียงบรรเทาจึงได้รับการแจกจ่าย ภัยพิบัติก็ดีขึ้นไม่น้อย คาดว่าไม่น่าเกินสองเดือนคงได้กลับไปรายงานผลการบรรเทาภัยพิบัติที่เมืองหลวง จดหมายของนางเขียนบรรยายการดักปล้นเสบียงอาหารที่เขาเป็นผู้นำขบวน จำต้องไปแจกจ่ายในตอนใต้ของเมืองเฝิงซึ่งอยู่ใกล้ค่ายโจรไม่น้อย ขบวนอาหารสิบคันรถจนมุมที่เส้นทางปากน้ำเต้าถูกล้อมหน้าและหลัง ถูกธนูมุ่งสังหารจนบาดเจ็บล้มตาย สุดท้ายฝ่ายโจรจึงได้เสบียงไป มู่หลินเฟิงไม่รู้ว่าเหตุใดนางรู้รายละเอียดถึงเพียงนี้ แต่เขาเคยไม่เชื่อนางมาก่อนยามนี้จึงเชื่อนางหมดใจ เขาใช้รถลากยี่สิบคัน รถสิบคันแรกภายในใส่หญ้าและฟางเปียกน้ำเอาไว้ทหารคุ้มกันมีไม่มากเท่าใด แ