Semua Bab Mamahalin mo Kaya?: Bab 1 - Bab 10

"Ano ang ginawa mo kay Dilan ?" naiinis na sigaw sumbat ni Marisse kay Ella anak ng katulong nila na naninilbihan na rin ngayon sa kanila ng maabutan ito sa may pinto papasok .Nang maisip na galing itong university na pareho nilang pinapasukan at gabi na nakauwi ay lihim siyang natuwa.Tama talaga ang ginawa niyang hindi ito isinabay pauwi. Dahil may sarili na siyang sasakyan na regalo ng kaniyang parents a few months ago for her 19th birthday. Dahil doon hindi na niya kailangan magtiis na kasabay sa pagpasok at pag-uwi ang katulong .Na ewan ba niya kung bakit ganoon ka-espesyal ang turing dito ng mga magulang ,tuloy lalo siyang naiimbyerna rito. "Anong ibig mong sabihin Senyorita?" napangisi siya sa narinig na pagtawag nito sa kaniya ,ganiyan nga matuto kang gumalang sa kaniya dahil katulong ka lang ani niya sa isip. "Nagmagandang-loob nang inihatid ka ng tao pagkatapos magagawa mo pang pagisipan siya ng masama?Napakayabang mo naman ng katulong ka."nanggigil niyang patuloy .

Tanghali na siyang nagising kinabukasan na masakit ang ulo .Kung ano man sa dalawa na pinahatid siya ng bartender o ni Dilan ay ayaw ng alamin mahalaga ay ligtas at maayos siyang nakauwi.Makalipas ang ilang segundo may kumakatok sa may pintuan.Tinatamad pa siyang bumangon at ayaw pagbuksan ang kung sino mang kumakatok. "Will you stop, ayoko pang lumabas!"sigaw niya na hindi nag-abala panng tumayo marahil ang isa sa katulong na mag-aayang kumain. Ngunit patuloy pa rin ang pagkatok at tila walang balak tumigil. "Ano ba sinabi ko ng ayokong lumabas "ang tugon niyang pagalit ng pagbuksan niya ang pangahas na kumakatok ",anong kailangan mo?"isa ito sa mga maid. "Pasensiya po Senyorita maldita este Marisse po pala,pero dumating na po ang parents ninyo at pinatatawag kayo ."pinagtaasan niya ito ng isang kilay. Isa rin ito sa mga katulong na alam niyang naiinis sa kaniyang ugali .Napatulala sa narinig hindi agad siya nakasagot " Sige na makakaalis kana." mataray niyang sagot at nahuli

After that she saw how his jaw clench and fist turn into a ball.Alam niyang nasaktan ito sa mga sinabi niya.Nakaramdam man siya ng awa rito ay hindi na niya gustong bawiin pa ang mga nasabi .After all siya ang niloko and she would not be called such a spoiled brat just for nothing. Ilang minuto rin ang nagdaan na nagtitigan lang sila. Nang dahan -dahang lumapit ito sa kaniya.Bigla siyang napapikit ,akala niya ay sasaktan siya nito .Ngunit mali -naramdaman niya ang bibig nito malapit sa kaniyang tenga, kasabay ng mahinang tunog ng mapaklang tawa ."Kung hindi lang kita talaga ganoon kakilala baka maniwala pa ko,stop being so harsh sometimes."unti-unti nagmulat siya ng mga mata at lumingon sa gawi nito. Matapos siya nitong bigyan ng malungkot na ngiti ay tumalikod na ito at lumakad palayo. Para tuloy siyang baliw na gustong umiyak pero mas pinili na lang ang tumawa .Dahil sa aminin man niya o hindi bigla siyang nakaramdam ng panghihinayang .Aaminin niyang naging masaya naman siya kahi

Apat na araw na ang nakararaan mula mabalitaan ni Marisse ang pagka-aksidente ni Dilan na nauwi pa sa pagka-comatose ng huli. Ilang beses rin siyang sinabihan ng mga kaibigan na dalawin naman ito at baka sakaling maging dahilan siya sa mabilis nitong paggaling ngunit sa tuwina ay nanaig sa kaniya ang pride. Tulad kanina ay binalita nila na gising na ito,at siya ang hinahanap. Pinakiusapan na siya ng mga kaibigan maging ng ina nito ngunit naging matigas siya.Idinahilan na tambak ang mga kailangan niyang gawin. Malalim na ang gabi ,nakahiga na siya ngunit hindi pa rin dalawin ng antok.Nitong mga nakaraang araw ay alam niyang napapansin na ng mga magulang ang kaniyang pagkabalisa at pananamlay .Idinadahilan na lang niya ang mga tambak na project lalo na at patapos na ang araw ng klase. Lumabas muna siya tumungo sa kusina.Binuksan ang ref at kinuha ang karton ng fresh milk at nagsalin sa baso.Baka sakaling makatulog siya pagkatapos makainom ng gatas. Umupo siya matapos hilahin ang

"Kaya pala hindi ka man lang nagpakita sa akin ." Hindi pa siya nakakabawi sa pagkabigla sa mga narinig buhat kay Jeff heto si Dilan naman ang nanunumbat sa kaniya. May munting tuwa siyang naramdaman ng makitang maayos na ito .Medyo pumayat lang at bakas pa ang konting mga galos sa kaniyang braso . "Ku-kumusta ka na,mabuti naman at ma-ayos ka na." medyo pautal niyang nasambit dito. "Yeah ,pinilit ko ang sariling kong mabilis na gumaling .May gusto kasi sana akong balikan pero mukhang huli na 'ko." Nangunot ang noo niya,may gusto ba itong ipahiwatig?Ngunit nanatili lang siyang tahimik dahil ayaw niyang magsalita baka mali pa ang kaniyang masabi. "Huwag mo ng intindihin ang sinabi ko .Take care of yourself always .Aalis na 'ko."tumalikod na ito at aktong maglalakad. " Mag-iingat ka!"ang tangi niyang nasambit .Bakit nakaramdam siya ng lungkot ngayong nakita niya itong papalayo?Gusto pa sana niya itong makausap pero hindi rin niya alam ang sasabihin. "Ikaw din."ngumiti ito