All Chapters of หอมดอกร่านรัก: Chapter 71 - Chapter 80

ปังๆ“ไอ้เชี่ยภูมิ เปิดประตู!” เสียงทุบประตูดังลั่นแบบไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม ตามมาด้วยเสียงตะโกนเรียกด้วยความโมโหสุดขีดของกริชทำให้คนที่กำลังขู่เด็กสาวตัวเล็กอยู่ถึงกับสะดุ้ง“ชิบหายแล้ว! แม่งตามเจอได้ไงวะ” ภาคภูมิบ่นอย่างหัวเสีย ชายหนุ่มรีบดึงผ้าห่มผืนใหญ่ขึ้นคลุมร่างตัวเองและเด็กสาวไว้อย่างรวดเร็วโครม!“สัตว์! กูว่าแล้วไม่เกินสิบวิ มึงต้องพังประตูเข้ามา” ภาคภูมิบ่นเซ็งๆ เขาคิดถูกแล้วที่รีบดึงผ้าห่มมาปิดร่างตัวเองกับสาวน้อยบนตักไว้“ห้ามพูดอะไร อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นพี่แทงเลือดสาดแน่” ภาคภูมิก้มกระซิบขู่เสียงเข้มข้างใบหูเล็ก เขากดศีรษะทุยให้ใบหน้าน่ารักซุกอยู่กับอก มืออีกข้างกำผ้าห่มไว้แน่นพร้อมกับกระชับเอวคอดไว้ไม่ให้เด็กสาวกระดุกกระดิกไปไหนได้ ส่วนไอ้ปืนโตยังทำหน้าที่จดจ่ออยู่ตรงกลางระหว่างขาขาวอย่างน่าหวาดเสียว“กูกับหยกโป๊อยู่” ภาคภูมิตะโกนบอกเสียงดัง กริชซึ่งกำลังจะเดินเข้าใกล้เตียงชะงักเท้ากึก กริชมองเห็นเพียงศีรษะด้านหลังของเด็กสาวที่ซุกหน้ากับอกเพื่อน เพราะภาคภูมินั่งพิงหัวเตียงหันหน้ามาทางเขา แล้วกอดร่างสาวน้อยไว้บนตัก โดยมีผ้าห่มคล

“เฮ้ย! คิดมากไปแล้ว พี่ไม่ได้เป็นแบบนั้น” ภาคภูมิรู้สึกสงสารเด็กสาวขึ้นมาจับใจ เขาลืมที่มาที่ไปของเธอได้ยังไงกันนะ ทั้งที่กริชเคยเล่าสู่ฟังตั้งนานแล้ว ถึงสาเหตุที่ครอบครัวของกริชต้องรับอุปการะเด็กสาวคนนี้“อย่ามาหลอกหยกเลย” บุษบันเงยหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาไม่เชื่อถือ“แล้วพี่ต้องทำยังไง หยกถึงจะเชื่อ” ภาคภูมิถามจริงจัง“พี่ภูมิต้องรอ”“นานแค่ไหน”“จนกว่าหยกจะเรียนจบปริญญาตรี”“จบม.6พอ พี่ไม่รอนานกว่านั้น” อีกสองเดือนก็จะทนไหวไหมเหอะ ภาคภูมิถอนหายใจเบาๆ“หยุดการต่อรอง เอาตามที่พี่ว่า ไม่อย่างนั้น พี่จะแหกขาแล้วจับแทงเดี๋ยวนี้เลย” บุษบันกำลังจะอ้าปากต่อรองเขาอีกรีบหุบปากฉับ เขาขู่ได้น่ากลัวเหลือเกิน เด็กสาวพยักหน้ารับด้วยใบหน้างอง้ำ ตอนนี้ยอมๆไปก่อนก็ได้ ถึงตอนนั้นค่อยต่อรองกับเขาอีกทีบุษบันกลายเป็นผู้หญิงของภาคภูมิเต็มตัว ใครๆต่างก็รู้ว่าเธออยู่ภายใต้การคุ้มครองของเขา เพื่อนผู้ชายเริ่มทำตัวห่างเหิน เพื่อนผู้หญิงก็พูดด้วยแต่ไม่สนิทใจเหมือนเก่า เด็กสาวมีบอดีการ์ดหน้าเหี้ยมสองคนตามคุ้มครองทุกที่ที่เธอไป ค่าใช้จ่าย

“อะไร” คนขี้หวงถามยียวน“นั่นมันโทรศัพท์ของหยกนะ”“เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่”“พี่ภูมิ!” คนไม่อยากได้ของใหม่ตวาดแหว“อยู่ใกล้กันแค่นี้ เรียกเบาๆก็ได้”“คนบ้า! ทำไมถึงเอาแต่ใจแบบนี้ หยกไม่อยากได้อะไรจากพี่ภูมิทั้งนั้น เกลียดๆๆ เกลียดที่สุด” บุษบันรัวกำปั้นน้อยทุบตีคนเอาแต่ใจอย่างเหลืออด ภาคภูมิถอนหายใจแรง ชายหนุ่มจับข้อมือสองข้างของหญิงสาวไว้แน่น ภาคภูมิจ้องใบหน้าเด็กสาวในวันวานด้วยสายตาดุ“เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นแหละ”“กรี๊ด!!!” บุษบันกรีดร้องเสียงหลง เมื่อถูกคนที่อุ้มเธอลงจากรถโยนเธอลงบนเตียงในห้องนอนที่เธอเคยนอนร่วมเตียงกับเขาเมื่อสามปีก่อน“ถอดเสื้อผ้าออก” คนหึงแรงตะคอกสั่งเสียงดัง“ไม่!” บุษบันกำคอเสื้อของตนไว้แน่น แล้วกระถดกายหนีไปจนเกือบชิดหัวเตียง“ดื้อเหรอ มานี่” ภาคภูมิกระโจนขึ้นเตียง ปล้ำถอดชุดนักศึกษาออกจากร่างสาว“อย่านะ พี่ภูมิ! ไอ้คนบ้า กรี๊ด!” บุษบันถูกคนที่มีแรงเยอะกว่ากระชากสาบเสื้อจนกระดุมหลุดทั้งแถว เปิดเผยนวลเนื้อขาวผ่อง และเนินอกอวบอิ่มเบียดชิดภายใต้บราเซียร์สีหวาน สายตาคู

“ซี้ด! หยกจ๋า เด็ดดวงจริงๆ อู้ววว...” ภาคภูมิจับตาดูกลีบเนื้อสาวแดงก่ำที่หุบเข้าในตอนที่เขาสอดใส่กระทุ้งลึก และรูดรั้งครูดดึงเขาไว้ในตอนถอดถอนลำเนื้อออก เนินเนื้อสาวฉ่ำวาวเต็มไปด้วยน้ำสวาทของเธอและเขาผสมปนเปกันไปหมด สีแดงจางๆที่ปะปนออกมาด้วยทำให้หัวใจหนุ่มพองโต ...เพราะมันตอกย้ำให้เขาได้รู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว“หยกจ๋า โอย...พี่รักหนูเหลือเกิน อยู่กับพี่ เป็นของพี่ตลอดไปนะทูนหัว” ภาคภูมิพร่ำเพ้อขณะเสือกไสลำกายเข้าสู่โพรงรักอุ่นอ้าวอย่างรุนแรง การที่ต้องอดทนมานานไม่เป็นผลดีกับเขา เขาต้องการเธอ ต้องการมากเหลือเกิน“พี่ภูมิ หยกเจ็บ อ๊าย!” บุษบันเอ่ยบอกเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วพร่า เธอทั้งเสียว ทั้งเจ็บจุกไปหมดแล้ว เธอไม่รู้ว่าความรู้สึกไหนมันมากมายกว่ากัน แต่ที่แน่ๆเธอไม่อยากให้เขาหยุด“ไม่ไหวแล้วหยก เสียวไปทั้งลำเลย ซี้ด... ไปพร้อมพี่นะ” ภาคภูมิขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน กระชับเอวบางในมือไว้มั่น ก่อนจะสะบัดสะโพกโยกลำกายเข้าสู่โพรงรักฉ่ำน้ำจังหวะถี่กระชั้น เสียงครางหวีดหวิดของบุษบันเร่งเร้าอารมณ์ให้ลุกโชน ยิ่งเธอกระดกสะโพกโยกดันกลับมา ภาคภูมิก็ยิ่งฮึกเหิม ชายหนุ่ม

“หยกรักพี่ภูมิค่ะ” ภาคภูมิยิ้มละมุน เขาก้มลงมอบจูบแสนหวานนุ่มนวลให้แก่เธอ จูบของเขาถ่ายทอดคำรัก ส่งผ่านทุกความรู้สึกที่เต็มตื้นและเอ่อท่วมท้นในหัวใจมอบให้แก่เธอ ความรักที่รอคอยจนแน่ใจและชัดเจนขึ้นทุกวัน ทำให้เขาตัดสินใจผูกมัดเธอไว้ โดยไม่รอเวลาที่เหมาะสม ก็ช่างปะไร...ใครจะว่าอย่างไรเขาไม่สน รักของคนอื่นจะนิยามว่าอย่างไรก็ช่าง แต่รักของเขาคือการได้ครอบครอง รักของเขาคือการได้เธอมาอยู่เคียงกาย และรักของเขาคือการได้เห็นเธอมีความสุขภายใต้การดูแลของเขา 5 นกน้อย หรือพญานกร่างอรชรสมส่วนในชุดเดรสน่ารักสมวัยหิ้วปิ่นโตเดินผ่านประตูกระจกเลื่อนอัตโนมัติของตึกด้วยความมั่นใจ รอยยิ้มสดใสมอบให้พนักงานทุกคนที่เดินผ่านเธอแล้วโค้งคำนับด้วยความนอบน้อม ผู้คนในตึกห้าชั้นสไตล์โมเดิร์นแห่งนี้รู้จักเธอดีในฐานะภรรยาเจ้าของบริษัท“พี่ภูมิยังไม่ออกมาจากห้องประชุมอีกเหรอคะ” เมื่อขึ้นลิฟท์มาจนถึงชั้นห้า ซึ่งทั้งชั้นมีเพียงห้องทำงานของสามี ห้องประชุม และห้องรับรองแขกวีไอพี บุษบันเอ่ยถามผู้ช่วยเลขาส่วนตัวของเขาซึ่งนั่งอยู่หน้าห้อง“ยังเลยครับคุณหยก”