บททั้งหมดของ Bad Love|รักร้ายนายสารเลว : บทที่ 21 - บทที่ 30

ผมเดินเข้ามาในร้านอาหารด้วยความรู้สึกหนักอึ้งหลังจากที่เจอฟ้าเข้าโดยบังเอิญ ในหัวผมยังคงมีภาพของเธอวนเวียนอยู่ตลอดเวลา เธอดูเหมือนคนที่พยายามลบทุกอย่างเกี่ยวกับผมไปแล้ว และนั่นมันเจ็บ...เจ็บยิ่งกว่าที่ผมเคยคาดคิดไว้“ช้าจังว่ะ!” ไอ้เตอร์บ่นขึ้นมาทันทีที่ผมนั่งลง“โทษที” ผมตอบกลับไปอย่างไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ได้บอกมันว่าผมเจออะไรมาเมื่อครู่“แค่เนี่ย!!” ไอ้เตอร์ยังคงบ่นต่อ“เออ…แค่นี้แหละ! สั่งสิกูหิวแล้ว” ผมตัดบทและรีบก้มหน้าก้มตาดูเมนูอาหาร จากนั้นก็สั่งอาหารกับพนักงานที่ยืนรอรับ จริงๆ แล้วผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมอยากกินอะไร ความคิดยังคงจมอยู่กับภาพที่เห็นฟ้าเดินผ่านผมไปโดยไม่เหลียวหลังกลับ ความรู้สึกที่ได้เห็นเธออีกครั้งมันทำให้ใจผมสั่นไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ผมพยายามคิดว่าทุกอย่างจะดีขึ้น แต่ในความจริงแล้ว...มันกลับยิ่งแย่ลง“พวกมึงไม่สั่งกันเหรอ?” ผมถามพวกมันหลังจากที่ผมสั่งเมนูไปจนหมดทั้งโต๊ะ“มึงเล่นสั่งมาขนาดนั้น เหลืออะไรให้พวกกูสั่งอีกล่ะ?” ไอ้บิลพูดประชด น้ำเสียงของมันเต็มไปด้วยความขบขัน แถมยังส่ายหัวน้อยๆ เหมือนจะด่าผมที่เล่นสั่งอาหารเยอะจนเหมือนจะเลี้ยงคนทั้งโรงแรม“อ้าวเหรอ? โท

จนกระทั่ง...“อ๊ะ!” ฉันร้องออกมาอย่างตกใจ เพราะรู้สึกเหมือนเท้าพลิกและเหยียบโดนอะไรบางอย่าง“เป็นอะไร” เรย์ถามขึ้นอย่างกะทันหัน ฉันเพิ่งรู้ว่าเขาเดินตามมาด้วย“ไม่รู้สิ เหมือนโดนอะไรบาด” ฉันก้มมองเท้าตัวเองในความมืด พยายามเพ่งดูว่ามีอะไรผิดปกติเขาเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่องไฟฉาย“เธอเดินยังไงของเธอ..เลือดออกเลย โดนอะไรเข้าเนี่ย” เสียงเขาฟังดูดุ ราวกับฉันตั้งใจให้ตัวเองเจ็บตัว“ก็รองเท้ามันพลิก ฉันตั้งใจหรือไงเล่า!” ฉันตอบกลับด้วยความหงุดหงิด พยายามจะดึงเท้ากลับ แต่เขาก็จับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย“อยู่นิ่งๆ สิ จะดูให้ว่ามีเปลือกหอยยังติดอยู่มั้ย” เขาพูดเสียงเข้ม พร้อมกับจับขาฉันพลิกไปมาเพื่อตรวจดูอาการฉันรู้สึกไม่สบายใจที่เขาทำแบบนี้ มือเขาจับขาฉันแน่น รู้สึกเหมือนมันใกล้ชิดเกินไป “นี่ปล่อย! มันไม่มีอะไรแล้วละ พอแล้ว” ฉันรีบพูด หวังให้เขาหยุด ก่อนที่ความรู้สึกวุ่นวายใจจะทวีคูณไปมากกว่านี้“ทำไม?”“ฉันเมื่อยขา” ฉันพูดเบี่ยงประเด็น แต่อันที่จริงฉันก็เมื่อยจริง ก็ให้ยืนขาเดียวมานานแล้ว ขาอีกข้างก็วางพาดอยู่บนตักเขาแบบนี้มันไม่ค่อยถนัดเลย“ก็ไม่บอก” เขาพูดพร้อมกับลุกขึ้

“ขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ” เธอพูดเบาๆ แก้มแดงระเรื่ออย่างน่าฟัดคงเพราะอายที่แกล้งผมแล้วเผลอทำให้เพื่อนผมเห็น สมน้ำหน้าเล่นเป็นเด็กไปได้“ไม่เป็นไรครับ น้องฟ้าอยากทำอะไรทำเลยครับ พี่ไม่ถือ” ไอ้บิลตอบแบบติดตลก แต่ผมสิที่รู้สึกไม่ค่อยดี มีอย่างที่ไหนคนเยอะแยะยังจะมาทำตัวเสียมารยาทอีก“รีบกิน จะได้ขึ้นไปอาบน้ำ” ผมบอกเธอ“อาบน้ำไปไหน” เธอถามขึ้น“วันนี้พวกเรานัดกันไปดำน้ำนะครับ” ไอ้เตอร์ตอบแทนผม“อ๋อค่ะ” เธอพยักหน้า แล้วก้มหน้าก้มตากินอาหารต่ออย่างเงียบๆ กินเก่งจริงๆพอขึ้นมาบนห้อง ผมก็กะว่าจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แต่พอมาถึง เธอกลับวิ่งเข้าไปในห้องน้ำก่อนผมซะอีก“นี่นาย! ฉันลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้ามา หยิบให้หน่อยสิ” เธอโผล่หัวออกมาจากประตูห้องน้ำแล้วบอกผม นี่แสดงว่าโป๊อยู่ละสิ ถึงได้มาใช้ผมแบบนี้ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้ตามที่เธอบอก ก่อนที่ผมจะคิดอะไรดีๆ ออก หึๆ“อะเอาไป” ผมยื่นผ้าเช็ดตัวให้พรึบ!พอเธอเอื้อมมือมารับ ผมก็ดึงมือกลับ ทำเป็นมองไม่เห็นเธออยู่ในสภาพแบบนั้น“นี่นาย! เล่นอะไรเนี่ย” เธอโวยวายขึ้นทันที“ก็อยากเห็นหน้าเธอชัดๆ ก่อนให้ผ้าเช็ดตัวไง” ผมยิ้มมุมปาก เล่นเอาเธอหน้าแดงก่ำ

บนเกาะแห่งหนึ่งเราใช้เวลาไม่นานก็มาถึงเกาะที่เป็นแหล่งดำน้ำ ที่นี่สวยมาก แถมยังสงบอีกด้วย นักท่องเที่ยวก็ไม่เยอะ มันให้บรรยากาศที่ดีที่สุดจริงๆ แต่ฉันนี่สิ ตั้งแต่มาถึงทะเลยังไม่ได้เหยียบน้ำทะเลเลยด้วยซ้ำ ฉันถอนหายใจเบาๆ แล้วมองไปที่ทะเลที่สวยงามตรงหน้า มันช่างน่าเย้ายวนใจจริงๆ“ไปดำน้ำกัน” เรย์ที่เดินมาจากไหนไม่รู้ก็มาชวนฉัน ขณะที่ฉันนั่งอยู่บนเปลที่ผูกอยู่กับต้นไม้“นายก็เห็นมั้ย เท้าฉันยังไม่หายเลยด้วยซ้ำ” ฉันตอบพลางมองแผลที่เท้าตัวเอง ถึงจะอยากลงน้ำแค่ไหน แต่กลัวแผลจะติดเชื้อก็ไม่คุ้ม“ไม่เป็นไรหรอก ลงไปดำแป๊บเดียว” เรย์ยังคงโน้มน้าว“บนเรือมีหมอ ไม่ต้องกลัวหรอกไปเร็ว” เขาเสริมอีก ทำให้ฉันแปลกใจว่าบนเรือมีหมอมาด้วย“ถ้ามีหมอมาด้วย หมอก็ต้องด่าฉันสิ” ฉันตอบกลับอย่างลังเล คิดแล้วก็รู้สึกเหมือนจะโดนดุโตจนป่านนี้แล้ว ยังจะอยากลงน้ำทั้งๆ ที่มีแผลอยู่“ก็ลองด่าดูสิ ไปเถอะ ฉันจัดการเอง”“แต่…”“ไม่แต่..ถ้าไม่ไป ฉันไปพาสาวๆ พวกนั้นไปด้วยนะ” เขาขู่ด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ เหอะ!!“ไป!!” ฉันรีบตอบรับเสียงดังอย่างไม่รู้ตัว“รีบเชียวนะ กลัวฉันไปหาสาวๆ พวกนั้นเหรอ”“ไม่ได้กลัว ฉันแค่อยากไปดำน้

คอนโดฉันกำลังวุ่นอยู่กับการเตรียมของทำอาหาร ก็แต่ละเมนูที่เขาคิดมาให้ทำนี่เล่นเอาฉันปวดหัวไม่น้อย“ฉันช่วยไหม?” เขาถามด้วยท่าทางที่ดูอยากช่วยจริงๆ“งั้นเอานี่ไปล้าง แล้วก็อันนี้ด้วย” ฉันยื่นของให้เขาอย่างรวดเร็วเขารับไปล้างตามที่บอก แต่พอดูผลงานการล้างผักของเขาแล้ว ฉันก็อดถอนหายใจไม่ได้ มันช้ำจนฉันไม่คิดว่าจะเอามาทำกินได้“ไปนั่งเลยไป ฉันทำเองดีกว่า ง่ายกว่าเยอะ” ฉันชี้ไปที่โซฟาหน้าทีวี บอกให้เขาไปนั่งรอ“ก็บอกแล้วว่าจะช่วยทำไง” เขายังยืนกรานอยู่“เอาเถอะ เอาที่นายสบายใจ”ฉันตั้งใจทำกับข้าวอย่างสุดฝีมือ คนเดียว! แต่ทุกอย่างก็เละเทะเพราะเขาคอยเข้ามายุ่งไม่หยุด“อันนี้ทำแบบนี้ใช่ไหม” นี่ทำมาแล้วสองสามอย่าง ไม่สำเร็จสักอย่าง แค่ให้ตอกไข่ไก่ยังทำไม่เป็น ฉันละปวดหัวจริงๆ“ฉันว่าสั่งอาหารดีกว่าไหม” ฉันเหนื่อยที่จะทำแล้วจริงๆ ส่วนผสมต่างๆ เขาทำเสียหายไปเกือบหมด หิวก็หิว ฉันไม่ไหวแล้ว“โอเค อยากกินอะไร สั่งเลย” เขายื่นโทรศัพท์ให้ฉันพร้อมกับยิ้มแห้งๆ“เป็นอะไรหรือเปล่า” ฉันถามหลังจากจัดการสั่งอาหารเสร็จ แล้วเดินเข้าห้องเตรียมจะอาบน้ำ“เปล่า” เขาตอบ แต่ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่“เปล่าที่ไหน เห็นชัดๆ