All Chapters of Bad Love|รักร้ายนายสารเลว : Chapter 11 - Chapter 20

คอนโด“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ส่วนเสื้อเดี๋ยวซักแล้วจะคืนให้” ฉันบอกพลางเปิดประตูลงจากรถแล้วก็พยายามคิดว่าเรื่องเมื่อคืนมันเป็นยังไง แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกสักที นี่ฉันเสียความบริสุทธิ์ให้เขาแล้วจริงๆ เหรอนี่เธอจะยืนอีกนานไหม?” เขาถามฉัน ขณะที่เดินเข้ามาใกล้“แล้วนายจะตามมาทำไม?” ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขาแล้วถาม“เดี๋ยวไปส่งที่มหาลัย เร็วสิ! เดี๋ยวก็สายหรอก” เขาตอบพลางเร่งฉันอีก แล้วเขาก็เดินตามฉันขึ้นมาบนห้องโดยไม่สนใจว่าฉันจะด่าอะไร คนบ้าอะไร! ด่าไปก็ไม่ฟัง แถมยังจะตามมาด้วย พอเข้าห้อง ฉันก็ไม่สนใจเขา รีบไปแต่งตัวทันทีเพราะกลัวจะสาย“อะไรของนายเนี่ย มานอนบนเตียงฉันทำไม?” ฉันถามอย่างงงๆ เมื่อเดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วเห็นเขานอนอยู่บนเตียงของฉันอย่างสบายอารมณ์“ใครใช้ให้เธอแต่งตัวนาน” เขาตอบแบบไม่ใส่ใจ“แล้วไง? ก็ฉันง่วงเลยนอนรอ” เขาพูดเสียงเรียบ ก่อนจะลุกขึ้น“เสร็จแล้วใช่ไหม? ไปกันเถอะ…ฉันว่าเธอสายแล้วนะ" เขาพูดจบก็เดินนำฉันออกจากห้องทันที ราวกับเป็นเรื่องปกติ“นายไม่เห็นจำเป็นต้องไปส่งฉันเลยนี่” ฉันพูดพลางเดินตามออกมา“ก็คนเป็นผัวเมียกัน เขาก็ต้องไปส่งกันสิครับ…เมียจ๋า” เขาพูดพร้อมกับหั

มหาวิทยาลัย“ทำไมวันนี้มาเช้าจัง ฟ้า” กองทัพที่เพิ่งจะเดินมาถึงถามฉันขึ้น“มันไม่มีอะไรทำอะ” ฉันตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจนัก“จริงสิ วันนี้ไปเที่ยวกันมั้ย?”“ห้ามปฏิเสธเลยนะ ครั้งที่แล้วเราตกลงกันแล้วนะ” ยังไม่ทันจะได้อ้าปากพูดเลย กองทัพก็รีบกันท่าทันที“เฮ้อ… งั้นก็ได้” ฉันถอนหายใจเบาๆ ไม่อยากทำให้เขาผิดหวัง“เดี๋ยวสักสามทุ่มเรามารับนะ” เขาบอกด้วยรอยยิ้มที่ดูพอใจ“โอเคจ้า ป่ะ ขึ้นเรียนกัน” ฉันตอบกลับพร้อมเดินขึ้นห้องเรียนไปกับเขาเอาจริงๆ ฉันก็ไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ แต่ดันไปรับปากกองทัพไว้แล้ว ทำไงได้ละ... ฉันจะพยายามไม่ดื่มแล้วกันนะ ถ้าพลาดเมาขึ้นมาอีกจะแย่เหมือนวันนั้นเมื่อได้เวลาเลิกเรียน ฉันกับกองทัพแยกกันตรงหน้าคณะ เพราะฉันเองก็ต้องรีบกลับไปทำงาน กะว่าจะขอพี่เจนเลิกงานก่อนเวลาสักหน่อย จะได้รีบกลับไปเตรียมตัวไปผับกับกองทัพ@Night Clubเดี๋ยวนะ! นี่มันผับที่ฉันเคยมาวันนั้น แล้วฉันก็... ขออย่าให้เจอเรย์เลยนะ คดีเมื่อเช้ายังไม่เคลียร์เลย“มีอะไรฟ้า?” กองทัพถามฉันขึ้นเมื่อเห็นฉันหยุดเดินกะทันหัน“เปล่าๆ เข้าไปกันเถอะ” กองทัพยังไม่รู้เรื่องฉัน และฉันเองก็ไม่อยากให้ใครรู้ด้วยเหมือนกัน“อื

“อ่าส์ คราวนี้พร้อมกันนะ” เขาก้มลงมากระซิบข้างหูฉัน ก่อนจะขบเม้มเบาๆ ที่ใบหูฉัน ทำเอาฉันขนลุกไปหมดทั้งตัวเพราะความเสียวซ่านที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด ก่อนจะรู้สึกถึงของเหลวขุ่นข้นที่พุ่งทะลักจากแก่นกายของเขาราวกับน้ำพุร้อน ขนาดอยู่ภายใต้สิ่งที่ห่อหุ้มฉันยังรับรู้ถึงสายธารของเขาที่หลั่งออกมาเยอะเหลือเกิน“หนัก!” ฉันบ่นออกไป เมื่อรู้สึกเหมือนโดนควายทับลงมา เขาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวลงไปนอนหงาย แล้วดึงฉันขึ้นมานอนบนตัวเขาแทนแม้ว่าจะอยากด่าเขาสักที แต่ตอนนี้ฉันหมดแรง ทั้งเหนื่อยทั้งหอบ ฉันจึงได้แต่นอนนิ่งๆ ให้เขากอดอยู่แบบนั้น“เห็นว่าครั้งแรกหรอกนะ อนุโลมให้ เพราะปกติฉันฮึกเหิมจะตาย ครั้งเดียวไม่อยู่หรอก” เขาพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ อยากจะบ้าตาย ครั้งเดียวของเขาก็ทำเอาฉันยับเยินขนาดนี้ แต่เดี๋ยวนะ!!“หมายความว่าไง?” ฉันที่นอนหอบหายใจรดหน้าอกของเขาอยู่ ถามขึ้นอย่างสงสัย“ก็หมายความอย่างที่พูดแหละ” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแฝงไปด้วยความกวนประสาท“นี่!! ฉันไม่ตลกนะ” ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา ตาสบตากันอย่างตรงไปตรงมา“ก็ไม่ตลก ฉันพูดจริง” เขายืนยันด้วยน้ำเสียงเรียบๆถ้าเขาพูดจริง งั้นฉันก็

Fah Partหนึ่งเดือนผ่านไปเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน และเรื่องเพื่อนอย่างกองทัพ เราก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม ส่วนเรื่องของเรย์ ทุกๆ วันก็ยังคงเหมือนเดิมเช่นกัน พอเลิกงานเขาก็มักจะมารับฉันไปนอนที่คอนโดของเขา และทุกเช้าเขาก็จะมาส่งฉันที่มหาวิทยาลัย แต่เรื่องที่เขาให้ออกแบบห้อง ฉันยังไม่ได้ร่างแบบอะไรเลย และเขาเองก็ไม่ได้ซีเรียสแค่บอกว่ามีเวลาว่างค่อยทำ เพราะรู้ว่าตอนนี้ฉันเรียนหนักมาก“เป็นอะไรฟ้า แล้ววันนี้แฟนไม่มารับเหรอ?” กองทัพที่นั่งอยู่กับฉันใต้ต้นไม้โต๊ะหินอ่อนถามขึ้น“คงไม่มามั้ง เขาบอกว่ามีธุระที่ต่างจังหวัด” ฉันตอบไปอย่างสบายๆ เขาไลน์บอกฉันเองว่าเขาต้องไปต่างจังหวัดสองสามวันคงสงสัยละสิว่าฉันไปเป็นแฟนกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่จริงแล้วเราก็ไม่ได้คบกันอย่างจริงจัง เขาบอกว่าในเมื่อเราสองคนได้กันแล้ว เขาก็อยากรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองทำ เขาชอบใช้คำว่า "ผัวเมีย" เวลาที่อยู่ด้วยกัน แต่ฉันไม่ชินกับคำนั้น เลยขอใช้คำว่าแฟนแทน มันแปลกเนอะ…เราไม่ได้ขอคบกันเป็นแฟน แต่ดันมีแฟนซะงั้น“งั้นเย็นนี้เราไปเดินเล่นที่ห้างกันมั้ย?” กองทัพเสนอข

"ฉันมันโง่เอง ที่คิดว่านายอาจจะเปลี่ยนไป ฉันมันโง่ที่ยังเชื่อใจนาย!" ฉันพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า แต่ยิ่งเช็ดมันก็ยิ่งไหลเรย์ยังคงนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร แต่ฉันเห็นว่าดวงตาของเขามีความรู้สึกบางอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ความรู้สึกที่ฉันไม่แน่ใจว่าจะเรียกว่าอะไร"ฟ้า...ฉัน.." เขาเรียกฉัน น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาราวกับลมกระซิบเขาก้าวเข้ามาใกล้ฉันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ฉันถอยหนี ไม่ต้องการให้เขาเข้ามาใกล้ฉันอีกแล้ว ไม่อยากรับฟังอะไรจากเขาอีกต่อไป"ต่อไปนี้เราสองคนถือว่าไม่เคยเจอกัน" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากล้ำกลืนน้ำตายกมือขึ้นปาดทิ้งลวกๆ"ฟ้า.."“พอเถอะ!! ฉันเหนื่อยแล้ว...ผู้ชายเฮงซวย เจ้าชู้เอาไม่เลือกอย่างนาย มันไม่ควรมีใครให้โอกาสซ้ำแล้วซ้ำเล่า นายมันก็แค่คนหลอกลวงที่ไม่เคยรู้จักพอ! ทำร้ายคนที่เชื่อใจนายได้หน้าตาเฉย ทำเหมือนทุกอย่างเป็นแค่เกม! ทุกคำพูด ทุกความรู้สึกของนายมันก็แค่การโกหก!” ฉันพูดด้วยความโกรธ ราวกับทุกคำที่ออกจากปากฉันคือมีดที่กรีดแทงจิตใจของเขา และที่เจ็บที่สุดคงเป็นตัวฉันเอง แต่ฉันยังพูดต่อ ทั้งหมดที่เป็นอัดอั้นถูกระบายออกมา“นายมันเห็นแก่ตัว ไม่เคยสนใจความรู้สึกขอ