Semua Bab ป่วนหัวใจท่านประธานเย็นชา: Bab 141 - Bab 150

240 Bab

ตอนที่ 141 บ้ากามกับภรรยาตัวเอง

เมื่อวันเสาร์-อาทิตย์ มาถึง พิมกับเตชินก็พากันตื่นแต่เช้ามืด มาเป็นลูกมือให้พ่อคำกับแม่มะลิทำอาหารพอทำอาหารเสร็จแม่มะลิกับพิมก็ตักอาหารใส่กล่องแล้ววางลงในตะกร้าใบใหญ่เตชินกับพ่อคำทำหน้าที่ขนของขึ้นไปไว้ท้ายรถกระบะพอฟ้าสางพวกเขาก็ขึ้นรถแล้วออกเดินทาง เตชินอาสาขับรถให้ทุกคนรถกระบะคันนี้เป็นของพิมที่เพิ่งซื้อมาใหม่เป็นรถกระบะใหญ่สี่ประตูลุยได้ทั้งในเมืองและในสวนระหว่างทางเตชินหันมาถามพิมว่า" คุณไปไร่เข้าสวนบ่อยเหรอ "พิมจึงเอ่ยตอบว่า" ตอนเด็กบ่อย แต่พอโตมาไม่ค่อยมีเวลาแล้ว ไม่ได้มานานหลายปีแล้ว คุณถามทำไม "เตชินยิ้มละมุนแล้วเอ่ยตอบ" ผมแค่สงสัย คุณเป็นคนที่ผิวสวยเนียนนุ่มมากไม่เหมือนคนทำไร่ทำสวนทั่วไป "คำว่าเนียนนุ่มมาก พิมรู้สึกว่ามันเป็นคำพูดที่ล่อแหลมจึงมองตาเขียวใส่เขาเพื่อเตือนเขาให้ระวังคำพูดต่อหน้าพ่อแม่เขาเตชินเห็นดังนั้นก็ไม่อยากแกล้งเธอต่อ จึงยิ้มแล้วเอ่ยอย่างจริงจัง" อยากรู้เรื่องของคุณให้มากขึ้น จะว่าไปผมอิจฉาคุณนะ ที่มีช่วงเวลาได้อยู่กับธรรมชาติได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระ ผมน่ะนอกจากเรียนแล้วก็ต้องเข้าศึกษาเรียนรู้งานในบริษัทตั้งแต่เด็ก ไม่มีเวลาออกไปไหนเลยต้องรอ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 142 ภรรยาผมสวย

หลังจากทานข้าวเสร็จ พ่อคำก็เอ่ยกับพิมว่า" พิมลูกพาคุณเตชินไปเก็บตรอว์เบอร์รี่ที่ไร่โน้นสิ จะได้เก็บไปฝากพ่อแม่ของเขาด้วย ส่วนพ่อกับแม่จะไปเก็บส้มมาให้ "" ได้ค่ะ งั้นหนูไปแล้วนะคะ "พิมเอ่ยจบ พ่อคำกับแม่มะลิพยักหน้าให้ลูกสาวจากนั้นพิมก็เดินไปขึ้นรถ เตชินก็ตามเธอขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ พิมทำอะไรเขาทำตามหมดโดยที่ไม่รู้อะไรเลยพอปิดประตูเรียบร้อยพิมก็ชี้นิ้วไปที่เขาอีกลูกที่อยู่ไกลออกไปพร้อมกับเอ่ยว่า" คุณเห็นเขาลูกนั้นมั้ย ตรงนั้นแหละไร่สตรอว์เบอร์รี่ของพ่อฉัน "เตชินมองตามนิ้วที่พิมชี้ไปแล้วเอ่ยถามด้วยความสงสัย" พ่อของคุณมีที่กี่ไร่ทำไมมีหลายสวนจัง เช่าคนอื่นเหรอ "พิมจึงเอ่ยว่า" มีแค่สวนแต่ไม่มีเงินและไม่ได้เช่าใคร เงินก็มีแค่พออยู่พอกิน ไม่ได้มีเยอะเหมือนคุณ เงินเยอะจนไม่เห็นค่าของคนอื่น "พิมเหน็บแนมเบาๆอย่างหน้าตาเฉย เตชินหันไปมองเธอแล้วเอ่ยอย่างรู้สึกผิด" นั่นมันเมื่อก่อนแล้วตอนนี้ไม่เป็นแบบนั้นแล้ว ผมขอโทษนะที่เคยทำแบบนั้นกับคุณ จะว่าไปผมก็รู้สึกขอบคุณอำนาจของเงินนะที่นำพาคุณมาส่งให้ผม ทำให้ผมได้รักคุณ "พิมฟังอย่างเงียบๆสายตามองตรงไปข้างหน้าด้วยแววตานิ่งเฉยเย็นชาโดยไม่หันไ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 143 คนดีอะไรผมไม่อยากเป็นแล้ว

สองวันต่อมาเวลา 06:00.......พิมไปส่งเตชินที่สนามบินแต่เช้า ก่อนจะเข้าไปเช็คอินเตชินได้กำชับกับเธอด้วยความเป็นห่วง" เวลาทำงานอยู่ให้ห่างจากคุณป๊อบนะพิม คนเราหากคลั่งรักมากๆสามารถทำได้ทุกอย่าง น่ากลัวกว่าที่คุณคิดนะรู้มั้ย "" ไม่มีใครน่ากลัวไปกว่าคุณอีกแล้ว รีบเข้าไปเช็คอินเถอะค่ะ "" ได้ งั้นวันศุกร์หน้าผมจะมาหาใหม่นะ ห้ามให้ใครส่งคุณไปเรียนเข้าใจมั้ย เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง "เตชินมัวแต่กำชับทำให้พิมรู้สึกรำคาญ พิมจึงหมุนตัวเขาแล้วใช้ฝ่ามือผลักหลังเขาให้เข้าไปในสนามบิน" คุณเข้าไปได้แล้ว "เตชินเข้าในสนามบินอย่างไม่เต็มใจ พอเขาเข้าไปแล้วพิมก็ถอนหายใจออกมา แล้วหมุนตัวเดินกลับไปขึ้นรถ แล้วขับออกไปทันทีทางด้านป๊อบก็ขับรถไปรับพิมแต่เช้า เขาเปิดประตูลงจากรถ เดินเข้าไปหาแม่มะลิที่นั่งบนโต๊ะใต้ถุงบ้าน" สวัสดีครับคุณป้า พิมตื่นหรือยังครับ "แม่มะลิหันไปมองป๊อบด้วยสีหน้าแปลกใจ" อ้าว ผอ.ป๊อบ นี่ลูกพิมไม่ได้บอก ผอ. เหรอคะ ว่าวันนี้จะขับรถไปเอง "" ไม่ได้บอกครับ แล้วทำไมคุณพิมถึงขับรถไปเองล่ะครับ "ป๊อบเอ่ยถามด้วยสีหน้าสงสัย ทุกทีเขามารับพิม ถ้าพิมจะไปเองเธอจะบอกล่วงหน้า แบบนี้มันผิดวิสัยของ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 144 ระเบิดอารมณ์

ป๊อบยิ้มขึ้น แววตาแดงก่ำจ้องตาพิม ในหัวใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แล้วเอ่ยพร้อมกับคลานเข้ามาหาพิม" ทำอะไรอย่างงั้นเหรอ คุณยังต้องถามอีกเหรอพิม ผมเองก็รักคุณมาก รักไม่น้อยไปกว่าเขาเลย ดีทุกอย่างแต่กลับสู้เขาไม่ได้เลย "พิมพยายามเกลี้ยกล่อมเขาเพราะรู้ว่าเขาโกรธมาก" คุณใจเย็นๆนะ มีสติหน่อยสิ อย่าทำให้ฉันกลัวคุณแบบนี้ได้โปรด "ดวงตากลมโตของพิมสั่นไหวด้วยความหวาดกลัวเอ่ยอ้อนวอนเสียงสั่น" ไม่ได้แล้วพิม ผมต้องการคุณ ผมหักห้ามใจมาตลอดเพื่อให้คุณรักผม แต่ในเมื่อคุณไม่ได้รักผมแล้ว ผมไม่รู้จะห้ามใจตัวเองอีกทำไม ผมจะทำตามที่ใจปรารถนาแล้ว ผมรักคุณ รักมากจนไม่อาจตัดใจได้แล้วพิม คุณรู้มั้ยว่าผมเจ็บแค่ไหนที่รู้ว่าคุณอยู่กับเขา ผมอดทนกับความเจ็บปวดทรมานใจมาเป็นปีๆผมอยู่ได้เพราะผมหลอกตัวเองว่าคุณยังรักผม ใจของคุณอยู่กับผม ผมหลอกตัวเองมาตลอดทั้งที่รู้ดีว่าคุณไม่ได้มีใจให้ผมนานแล้ว ใจของคุณไม่ได้อยู่กับผมนานแล้ว "ป๊อบเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าปนความเจ็บปวดหัวใจแววตายังคงมีน้ำตาซึมออกมาตามขอบตาไม่หยุดพิมเองก็เสียใจและรู้สึกผิดที่ทำให้เขากลายเป็นแบบนี้ เธอร้องให้ออกมาแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครืออย่างรู
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 145 ความเจ้าชู้เป็นเหตุ

จากนั้นมือที่กำแน่นก็คลายออกแล้วเปลี่ยนเป็นตบเสียงดัง" เพี๊ยะ! "รอยนิ้วมือของพิมก็ปรากฏบนแก้มของเตชินอย่างชัดเจน" ตบนี้สำหรับการที่คุณไม่รักษาคำพูด ต่อไปนี้คุณกับฉัดตัดขาดกัน "เอ่ยจบก็ตบไป เพี๊ยะ! อีกที" และตบนี้สำหรับที่คุณหลอกฉัน ส่วนหมัดก่อนหน้านั้นสำหรับการที่คุณเล่นกับความรู้สึกฉันคุณจำไว้ว่าหลังจากนี้คุณกับฉันตัดทุกๆความสัมพันธ์ จะไม่ข้องเกี่ยวกันอีก "เตชินที่เมาแอ๋จับมือพิมแล้วเอ่ยเสียงงัวเงียแทบไม่เป็นภาษาฟังแทบไม่ออก" เหมียวคนสวยคืนนี้คุณอยู่กับผมนะ ขอแค่คุณทำให้ผมมีอารมณ์ร่วมได้ ผมจะจ่ายให้คุณไม่อั้นเปย์หนักๆเลย "ได้ยินดังนั้นน้ำตาของพิมที่ไหลพรั่งพรูออกมาก่อนหน้าก็เหือดแห้งไปหมดถูกแทนที่ด้วยแววตารังเกียจและเกลียดชังใบหน้าสวยแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าเกรี้ยวกราดดึงมือกลับมาอย่างขยะแขยงแล้วง้างมือฟาดลงบนหน้าเตชินซ้ำแรงๆอีกครั้งให้สะใจแล้วเอ่ยอย่างเยือกเย็นจากนั้นเธอก็ผลักเตชินลงบนโซฟา แล้วลุกขึ้นยืนมองต่ำลงมาบนตัวเตชินแล้วหมุนตัวเดินออกไปจากห้องไปป๊อบมองเตชินด้วยสายตาโมโหปนความสมเพชแล้วยิ้มเยาะขึ้นที่มุมปาก ก้มลงเอ่ยกระซิบใกล้ๆ" คุณเตชินคุณพลาดแล้ว "เอ่ยจบเขาก็หมุน
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 146 ขอแค่คุณยินดี

หนึ่งเดือนต่อมา.............โรงเรียนJK บนห้องเรียนชั้นสาม หลังจากที่นักเรียนออกจากห้องไป พิมก็เดินไปยืนเอาไหล่พิงขอบหน้าต่างในห้องเรียนแววตาตาเศร้าหมองทอดมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยเอ่ยพึมพำในใจเบาๆ[ คุณเตชิน ฉันเคยคิดจะลองใจคุณด้วยวิธีสกปรกนี้ คิดว่าคุณกลับใจรักฉันอย่างจริงจังสุดท้ายฉันก็ล้มเลิกความคิด เพราะรู้สึกผิดต่อคุณ แต่ไม่คิดว่าคุณจะเป็นคนกลับกลอกเอาแน่เอานอนเชื่อไม่ได้แบบนี้ ต่อหน้าให้คำมั่นสัญญาไว้ดิบดีราวกับว่ารักนักหนา ลับหลังแล้วกลับทรยศหักหลังความไว้เนื้อเชื่อใจของฉันอย่างไม่ใยดี คุณคงเห็นว่าฉันเป็นแค่ผู้หญิงจนๆคนหนึ่งสินะ ถึงย่ำยีศักดิ์ศรีฉันอย่างไม่เกรงใจ ถูกป้อนด้วยถ้อยคำหวานเพียงไม่กี่คำก็เคลิ้มตาม หลอกกี่ครั้งก็เชื่อ คุณคงจะสะใจ ภูมิใจมากสินะ ที่ได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีฉันครั้งแล้วครั้งเล่าฉันแบบนี้ หลังจากนี้ฉันจะทำให้คุณรู้ว่าคนจนๆอย่างฉันก็มีหัวใจมีเกียรติมีศักดิ์ศรีที่เท่าเทียมกับคุณ ฉันจะไม่เสียใจอีกเลยสักนิด จะไม่หลั่งน้ำตาอีกสักหยด คุณจะเป็นเพียงเชื้อโรคที่น่าสะอิดสะเอียนที่ฉันรังเกียจที่สุด ]ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งกำขอบหน้าต่างแน่น แรกๆรู้สึกเศร้า
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 147 ลำเอียง

ในเช้าวันต่อมา......ป๊อบขับรถมารับพิมที่บ้านแล้วไปส่งเธอเรียนตามปกติหลังจากเรียนเสร็จพวกเขาก็ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะในเมืองพากันให้อาหารนกให้อาหารปลาแล้วก็กลับมานั่งพักบนเก้าอีกใต้ต้นไม้" ฉันอยู่เชียงใหม่มาตลอด ไม่เคยมาเดินเล่นที่นี่เลย ไม่คิดว่าข้างในจะร่มรื่นขนาดนี้ "พิมเอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มอย่างอารมณ์ดีดูสบายใจสุดๆ ป๊อบจ้องหน้าเธอแล้วยิ้มอ่อนจากนั้นก็เอ่ย" คุณชอบก็ดีแล้ววันหลังถ้าคุณเรียนเสร็จเราก็มาเดินเล่นผ่อนคลายกันกันที่นี่ดีมั้ย "พิมหันไปยิ้มให้เขาแล้วเอ่ย" ค่ะ เรียนมาเหนื่อยๆมานั่งผ่อนคลายชมธรรมชาติเดินเล่นเพลินๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน กลับไปถึงบ้านจะได้สลบเลย "" คุณนั่งรอก่อนนะเดี๋ยวผมขอไปซื้อน้ำก่อน "พิมเผยใบหน้างามยิ้มละมุนพยักหน้าป๊อบแล้วเอ่ย" ได้ค่ะ "ป๊อบลุกขึ้นเดินออกไปซื้อน้ำ พิมนั่งไขว่ห้างเอนหลังพิมเก้าแล้วเก็บมือเข้ามากอดอกทอดสายตามองไปข้างหน้าอย่างเพลินๆ มองดูผู้คนที่กำลังเดิน กำลังวิ่งออกกำลังกายและปั่นจักรยานกัน ตามถนนท่ามกลางความร่มรื่นของต้นไม้รอบๆโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังแอบมองเธออยู่ห่างๆอยากจะเข้าไปหาเธอใจแทบขาดแต่ก็ไม่กล้า ยิ่งเห
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 148 ทีจูบกับผู้ชายคนอื่น

เตชินไปเคาะประตูห้องพิม พิมที่อยู่ด้านในก็นึกว่าเป็นแม่เธอมาเคาะประตูอีกจึงวางมือจากงานบนโต๊ะแล้วเดินมาเปิดประตู ทันทีที่เห็นเตชินเธอก็ตะลึงอึ้งไปสองวิแล้วเธอก็รีบปิดประตูหนีคนตัวใหญ่ที่จ้องหน้าเธอด้วยแววตาแข็งกร้าวอย่างถมึงทึง เตชินเห็นเธอจะปิดประตูหนีเขาก็ยิ่งไม่พอใจโกรธมากขึ้นกว่าเดิม ฝ่ามือใหญ่จับขอบประตูไว้ไม่ให้พิมปิดประตูได้แล้วมืออีกข้างก็จับข้อมือพิมไว้แล้วผลักเธอกลับเข้าไปข้างใน จากนั้นก็ล็อคประตูไว้แน่นสนิท ดวงตาพิมเบิกกว้างจ้องเขาอย่างหวาดกลัวแล้วเอ่ยพร้อมกับถอยหลังไป" คุณเตชิน คุณบ้าไปแล้วหรือไง ถึงได้บุกบ้านคนอื่นโดยพลการแบบนี้ "เตชินไล่ต้อนพิมที่กำลังถอยอย่างช้าๆแต่กลับเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันแววตาเต็มไปด้วยไฟโกรธ" ใช่ ผมบ้าไปแล้ว ผมบ้าไปแล้วเพราะคุณนั่นแหละ "พิมจ้องหน้าเตชินอย่างเย็นชาแม้เธอจะกลัวเขาแค่ไหนแต่เธอก็ไม่แสดงออกเลยสักนิด" คุณจะบ้าเพราะฉันได้ยังไง ฉันไปทำอะไรให้คุณ คุณบ้าเพราะคุณทำตัวเองต่างหาก "เตชินยกยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างร้ายกาจแล้วเอ่ยเสียงเยือกเย็นด้วยสีหน้าดุดัน" คุณถามว่าคุณทำอะไรผมงั้นเหรอ ดูเหมือนคุณจะยังไม่รู้ตัวนะว่าไปทำอะไรผิดมา "" คุณเ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 149 ผมจะออกไปจากชีวิตคุณ

ในตอนเช้าพิมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอก็ค่อยๆฝืนร่างตัวเอง ลุกขึ้นลงจากเตียงเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำอย่างปวดเมื่อยยืนมองตัวเองในกระจก บนตัวเต็มไปด้วยรอยกัดฟกช้ำดำเขียวเป็นจ้ำๆตรงบริเวณคอเต็มไปด้วยรอยดูดของเตชิน เนื้อตัวตัวก็ปวดระบมไปทั้งตัว[ คุณเตชิน ฉันจะต้องทำยังไง ถึงจะหนีคุณพ้น จะต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมออกไปจากชีวิตฉันไป ]เธอยืนพึมพำด้วยแววตาเศร้า วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยล้าเหลือเกิน ไม่มีแรงที่จะไปเรียนแล้ว จะอยู่บ้านก็ไม่ได้เพราะมีเตชินอยู่และจะให้ป๊อบมาเจอกับเตชินไม่ได้ ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งปวดหัวแล้วเธอก็ยื่นมือไปเปิดฝักบัวอาบน้ำอย่างเงียบๆ เตชินที่เพิ่งตื่นก็ได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำจึงลุกมานั่งรอ พิมอาบน้ำเสร็จ สักพักประตูห้องน้ำก็เปิดออก พิมเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผมเปียกปอน บนตัวมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวห่อหุ้มร่างกายเธอไว้เตชินหันมองไปยังพิมที่มีสีหน้านิ่งอย่างเย็นชาแล้วเขาก็ลงจากเตียงเดินเข้าไปหาเธอยื่นแขนเข้าไปกอดรักเอวเธอจากด้านหลังแล้วหอมแก้มเธอ" ตัวคุณหอมจังเลยพิม "" ปล่อย "พิมเอ่ยออกมาเสียงเย็นด้วยสีหน้านิ่งแววตาเย็นชาอย่างไร้อารมณ์เตชินยังคงกอดพิมไว้แล้วเอ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya

ตอนที่ 150 คุณสวยไม่เปลี่ยน

พ่อคำกับแม่มะลิกลับมาที่บ้าน เดินเข้าไปดูในครัวเห็นข้าวกับกับข้าวยังไม่มีร่องรอยการกินเลยจึงเดินไปเคาะประตูห้องลูกสาวแล้วเอ่ยขึ้น" พิม ตื่นหรือยังลูก "พิมได้ยินเสียงแม่ เธอก็รีบไปล้างหน้าล้างตาแล้วออกมาเปิดประตูให้แม่แม่มะลิมองหน้าลูกสาวที่ตาบวมแดงก็เอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วง" ลูกเป็นอะไร ร้องให้เหรอ ลูกร้องให้ทำไม "พิมยิ้มขึ้นแล้วเอ่ย" หนูแค่ปวดหัวค่ะแม่ ไม่สบายนิดหน่อย นอนพักสักหน่อยก็น่าจะดีขึ้นค่ะ "แม่มะลิได้ยินดังนั้นก็ไม่ถามอะไรอีก แต่กลับเอ่ยว่า" เมื่อคืนแม่ขอโทษนะที่ไม่ได้กลับมานอนบ้านพ่อกับแม่คุยงานกับลุงดำรงค์ แล้วดื่มมากไปหน่อย พอเมาแล้วก็เผลอหลับบ้านเขาเลย "ความจริงดำรงค์นั้นวางยานอนหลับไว้ในเครื่องดื่มของทั้งสองต่างหากพิมยิ้มแล้วเอ่ยอย่างเข้าใจ" แม่จะมาขอโทษหนูทำไมละคะ หนูโตแล้ว นานๆทีเห็นพ่อกับแม่ออกไปดื่ม ดีซะอีก แม่กับพ่อจะได้ไปเปิดหูเปิดตาเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง "แม่มะลิพยักหน้าแล้วเอ่ยต่อ" งั้นลูกพักผ่อนนะ เดี๋ยวแม่จะไปเอายามาให้ "" หนูกินยาแล้วค่ะ แม่นั่นแหละกินข้าวแล้วพักผ่อนเถอะ "" ได้ งั้นลูกนอนพักซะนะแม่ไม่กวนแล้ว "พิมพยักหน้าเบาๆแล้วแม่มะลิ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-01-16
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
1314151617
...
24
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status