All Chapters of ผมจะร้ายถ้าพี่ไม่รัก: Chapter 11 - Chapter 20

วันนี้ฉันมีนัดกับสองแฝดอาลีไอติมเข้ามหาวิทยาลั​ยในตอนกลางวันเพื่อช่วยกันเตรียมของไปค่ายอาสาในสุดสัปดาห์​ที่จะถึงนี้ ฉันจึงขอตื่นสายนิดหน่อยเลยไม่ทันได้เจอเขาที่อาบน้ำแต่งตัวไปเรียนตั้งแต่เช้า มีแต่โน้ตเล็กๆ ตรงหน้ากระจกว่าจะมากินข้าวเย็นด้วยเท่านั้น ฉันเลยไม่ได้ส่งข้อความไปหาเขาอีกจนถึงตอนนี้ที่รถไฟฟ้าคันน้อยพาฉันมาถึงจุดนัดพบเพื่อนๆ อย่างตรงเวลา"ลูกพีช ไปกินข้าวกัน ฉันหิวมาก""แล้วอาลีละ""ไปกินข้าวกับสาวนิเทศน์""ห๊ะ อาลีเนี่ยนะ""อืม อยู่ดีดีแฝดตัวเองก็มีแฟน""แกก็หาแฟนสักคนสิ""ไม่อะ โสดสวยๆ เป็นเพื่อนแกไง""หรือแกมี""ห๊ะ มะ ไม่มี"พอมาถึงโรงอาหาร ฉันสองคนก็รีบหันซ้ายหันขวามองหาโต๊ะว่าง จนไปสะดุดเข้ากับร่างสูงที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวอยู่กับเพื่อนๆ ครบแก๊งค์​ที่ฉันเคยเจอตอนเดินไปที่คณะเขา แต่ที่น่าสนใจ วันนี้เขาเดินมาไกลเพื่อจะมากินข้าวข้ามคณะฯ แถมตรงที่นั่งข้างเขามีรุ่นน้องคณะฉันหน้าตาน่ารักคอยตักกับข้าวให้เขาอย่างเอาใจนี่แหละ มิน่าละ! วันนี้เงียบไปเลยไม่แชทมากวนกันสักนิด จนไอติมสะกิดไหล่ให้รีบเดินไปนั่งโต๊ะว่างที่ไม่ไกลจากเขา ให้ตายเถอะ! "ลูกพีช แกจะกินอะไร ฉันซื้อมาให้""เ

อาหารมื้อเย็นวันนี้ของพวกเราเป็นเมนูที่ทางผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านช่วยกันทำเพื่อเลี้ยงต้อนรับพวกเราสิบหกคน ก็เป็นเมนูง่ายๆ ทำจากผักที่ชาวบ้านปลูกไว้กินกัน อย่างน้ำพริกมะเขือเผา ผักลวก ไข่เจียว ต้มจืดฟักใส่ไก่ กินกับข้าวกล้องร้อนๆ แสดงถึงวิถีชีวิตที่เรียบง่ายพอมีพอกินแต่อร่อยมาก และผมก็เห็นว่าเธอดูมีความสุขกับอาหารมื้อนี้มากถึงขนาดขอเติมข้าวอีกจาน จนผมอดที่จะหันไปแซวคนตัวเล็กที่นั่งหันหลังชนกับผมเบาเบาข้างหูไม่ได้"ลูกพีช เติมข้าวอีกมั้ย""อีกนิดนึง""อ้วน""..." เพราะเหนื่อยจากการเดินทางและพรุ่งนี้ทุกคนต้องตื่นแต่เช้าเพื่อทำภารกิจให้เสร็จภายในสามวันเลยต้องพากันเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ ลำพังทีมพวกผมหกคนแค่ประกอบเครื่องคอมพิวเตอร์​ที่ลงโปรแกรม​เรียบร้อยแล้วไม่เท่าไหร่ไม่ถึงสองชั่วโมงก็คงเสร็จเวลาที่เหลือสาวๆ ก็ขอใช้สอนเด็กๆ ใช้งานเบื้องต้นและเตรียมคอร์สวาดรูปสั้นๆ มาให้เด็กๆ ได้ฝึกฝีมือกัน แต่ทีมวิศวะนี่สิ ต้องทาสีห้องเรียนและซ่อมห้องน้ำด้วย ผมว่าทีมนั้นงานหนักกว่ามาก ผมตั้งใจว่าหลังจากทำหน้าที่ของผมเสร็จก็จะไปช่วยทาสีห้องเรียนอีกแรงไม่รู้ป่านนี้ที่รักของผมนอนหลับรึยัง จะรู้สึกผิดที่จนนอนไม่

"จะไปไหนกัน""ไปซื้อขนมในหมู่บ้านหน่ะ""ลีเอาอะไรมั้ย""ไม่ มึงจะเดินไปเป็นเพื่อน?" "ฮะ" "อืม""รีบกลับนะ เดี๋ยวมีหมูย่าง""โอเค / โอเค"เหมือนพี่อาลีจะมองเห็นอะไรในตัวผม หรืออาจเป็นผู้ชายเหมือนกันเลยพอดูกันออก ถ้าอย่างนั้นถือว่าโชคดีของผมนะ ที่เพื่อนสนิทของเธอไม่ได้มีท่าทีขัดขวางผมแต่อย่างใด ออกแนวเปิดโอกาสให้ผมอยู่หน่อยๆ ถ้าผมเดาไม่ผิดประวัติของผมน่าจะผ่านตาพี่เขามาบ้างแล้ว เพราะพี่เขาก็ใหญ่พอตัวโชคดีที่ตลอดชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย​ ผมไม่มีข่าวเสียหายหรือเรื่องผู้หญิงเลยสักครั้ง มีก็แค่ติดชาร์ต​หนุ่มฮอตที่มีคนโหวตให้ก็เท่านั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันที่เธอชอบว่าผมเจ้าชู้ เธอไปเอามาจากไหน ถึงเอามาพูดเป็นตุเป็นตะหยิบมาว่าผมตลอด"น้องกายเอาน้ำอะไรมั้ย เดี๋ยวพี่ให้ลูกพีชจ่ายเงินให้""ไอติม แกอยากเลี้ยงก็เลี้ยงเองสิ""ถ้าพีชเลี้ยงผมเอาอันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้ครับ""แต่ถ้าพี่ไอติมเลี้ยง ผมขอแค่น้ำอัดลมแก้วเดียวก็พอ""อยู่เป็นนะเนี่ย" "ไอติม แกจ่ายสิ ฉันไม่ได้เอากระเป๋าสตางค์​มา""หึ ขี้งก" "... "ผมยืนอมยิ้มกอดอกมองคนตัวเล็กที่ไม่ยอมควักเงินจ่ายค่าขนมถุงใหญ่ให้ผม ปากผมก็อดไม่ได้ที่จะขยับ

"เอาไก่ย่างมั้ย" "เอา" "กาย หรือ ไก่ย่าง""ไก่ย่างงงงงง""อย่าไปพูดคำนี้กับคนอื่นนะ""มีแต่กายนี่แหละ ที่คิดทะลึ่ง""รู้หรอ กายคิดอะไร""รู้""คิดว่า?" "..." ปึก"โอ้ย!" "ตัวเองนั่นแหละ ทะลึ่ง" "หึ" ไอ้เด็กบ้านี่! เขาเอาหน้าผากกว้างของตัวเองมาชนเข้ากับหน้าผากมนของฉันแทนการใช้มะเหงกเพราะมือกำลังยุ่งอยู่กับการแกะไก่ให้ฉันอยู่ แถมยังเอาสิ่งที่ตัวเองคิดมายัดเยียดให้ฉันคิดเหมือนเขาอีก ร้ายกาจที่สุด ใจดีด้วยหน่อยไม่ได้เลยจริงๆระหว่างรอเขาอาบน้ำ ฉันก็หยิบไอแพดขึ้นมานอนวาดรูปไดอารี่เก็บไว้ เพราะตั้งแต่ไปค่ายฉันก็ยังไม่ได้วาดเลยสักรูป พอหัวถึงหมอนหนังตาก็ปิดสนิทเหมือนถูกปิดสวิตช์​ทุกคืนรูปแรกที่ฉันเลือกวาด เป็นรูปเขาที่กำลังยืนทาสีมีฉันนั่งเทสีอยู่ใกล้ๆ ส่วนอีกรูปก็เป็นคืนสุดท้ายที่เราสองคนกำลังนั่งมองตากันอยู่หน้าเต๊นท์ตอนที่คนอื่นๆ กำลังเล่นเกมส์กันอย่างสนุก วาดไปก็คิดถึงช่วงเวลาตอนนั้นไปมันอดทำให้ฉันเผลอยิ้มออกมาไม่ได้ พอวาดเสร็จฉันก็โพสต์ลงเพจส่วนตัว พร้อมคิดแคปชั่นสั้นๆ ว่าอะไรดีละ.... อันนี้แล้วกัน 'Ours Story' "ทำอะไร""อุ้ย! มายืนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย""ตกใจหมด""แอบทำอะไร"

"ใส่พริกสองเม็ดพอมั้ย""กายกินเผ็ดนี่ ใส่อีกสิ""กายกินได้ เดี๋ยวพีชปวดท้อง""เอางั้นก็ได้""ชิมสิ""เป็นไงอร่อยมั้ย""อืม อร่อย"เราสองคนช่วยกันเข้าครัวทำอาหารมื้อเย็นง่ายๆ ด้วยกัน เพราะอยากทำชาเลนจ์​ให้ตัวเองอิ่มท้องในงบหนึ่งร้อยบาท เขาเลยพาไปซื้อหมูสับกับใบกะเพราในซูเปอร์​มาร์เก็ต​ฝั่งตรงข้ามมาทำกินกันซึ่งก็เหลือพอให้ซื้อเต้าหู้ไข่กับผักกาดขาวมาทำเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง โดยเขาขอโชว์ฝีมือทำผัดกะเพราหมูสับที่คุยนักคุยหนาว่าเป็นเมนูเด็ด ส่วนฉันก็ทำต้มจืดไว้กินคู่กัน ซึ่งมันทั้งอิ่มทั้งอร่อยแถมยังสบายกระเป๋าอีกด้วย จะว่าไปเขาก็เก่งรอบด้านเลยนะเนี่ย"ว่าไง ไอติม" "ลูกพีช พรุ่งนี้แวะรับฉันด้วยได้มั้ย""โดนแฝดเทอะ""อะ เอ่อ ดะ ได้สิ""ทำไมทำเสียงแบบนั้นละ ไม่สะดวกหรอ""ห๊ะ ไม่ๆ สะดวกๆ""หึ"ปึก"อุ๊บ""ลูกพีชแกเป็นอะไรรึป่าว""เหมือนฉันได้ยินเสียงผู้ชายเลย""เสียงทีวีหน่ะ""อ่อ หรอ โอเค""เจอกันแปดโมงนะไอติม""เดี๋ยวฉันไปรอตรงป้ายรถเมล์""แกจะได้ไม่ต้องกลับรถ""โอเค" "น่ารักที่สุด เจอกันนะ""จ้า บ๊ายบาย"เกือบไปแล้วลูกพีชเอ้ย ไอติมเกือบสงสัยแล้วมั้ยละ เพราะเขาคนเดียวเลยที่ส่งเสียงหัวเราะขำคว