“ยังจะมาสาธยายอีกนะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย พ่อลูกเชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ” แม่ถึงกับถอนหายใจอึดใหญ่ ส่ายหน้าเอือมระอาให้กับความไวไฟของผม“เอ้า! จะได้ไม่เสียแรงที่พ่ออุตส่าห์ทำให้ผมเกิดไง โอ๊ยๆๆ ไม่พูดแล้ว ซีนส์ไม่พูดแล้ว” ครั้งนี้แม่ทั้งตีไปทั่วร่างผมเลยล่ะ โหดจริงๆ แม่ผมเนี่ย“ทำอะไรกันคะสองแม่ลูก เสียงดังไปจนถึงห้องครัวแหน่ะ” น้าพิณทำหน้าตื่นๆ เดินออกมาจากห้องครัวถามเราสองคน“ลงโทษลูกชายไม่เอาไหนนิดหน่อยค่ะ” แม่ผมตอบน้าพิณแต่ก็ไม่วายจิกตาดุใส่ผมไปด้วย“ไปตามน้องมาทานข้าวสิ มัวนั่งทำอะไรไม่ทราบ คุณลูกชาย” แม่ผมยังคงใช้น้ำเสียงข่มต่ำดุผม “ให้ผมไปเรียกคิดว่ายัยนั่นจะออกมาเหรอ”แม่ชี้นิ้วใส่ผม คงปรามสรรพนามที่ผมเรียกเพลย์เยอร์ว่า ‘ยัยนั่น’ ละมั้ง“น้องมีชื่อ” เห็นมั้ย เดาผิดที่ไหน“เดี๋ยวพิณไปตามเองแล้วกันค่ะ คุณพี่พาตาซาดีนส์ไปรอที่โต๊ะทานข้าวแล้วกันนะคะ” น้าพิณเอ่ยบอกพร้อมกับเดินไปห้องเพลย์เยอร์ที่อยู่ห้องกลางเมื่ออยู่กันสองคนแม่เลยเอ่ยถามผมอีกครั้ง“เมื่อไหร่เราจะบอกน้องสักที” แม่ถามอย่างลุ้นไปด้วยซึ่งสิ่งที่ท่านถามผมก็กำลังคิดอยู่เช่นกัน“มะรืนวันเกิดเธอ ผมว่าจะบอกวันนั้น” แม่ได้ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-17 อ่านเพิ่มเติม