All Chapters of just a fiance ว่าที่คู่หมั้นตัวร้าย: Chapter 41 - Chapter 50

“ฉันยังไม่ลองเลย อย่าเพิ่งขี้โม้” ฉันทำปากยู่ส่งไปให้ซาดีนส์“เจ้าเหมียว มานี่มะ มาหาพี่เพลย์เร็ว” ฉันลองเรียกเจ้าดำของซาดีนส์เพื่อทดสอบปฏิกิริยาอีกครั้ง แต่... แป๊ก! อีกรอบ เจ้าแมวดำนั่นแค่มองหน้าฉันแล้วก็หันไปออดอ้อนซาดีนส์ต่อ“น้ำตาล มาหาพี่เพลย์มาลูกมา ขนปุยก็อยู่นี่ด้วยนะ” ฉันลองอุ้มเพื่อนรักที่นอนหลับสบายบนตักขึ้นหลอกล่อ ได้ผล! เจ้านั่นทำท่าทางเหมือนจะเดินมาหาเพื่อนอีกตัวของมัน แต่... ก็เลือกเดินไปนอนบนตักซาดีนส์แทน“สงสัยเจ้านั่นต้องชื่อดำแล้วล่ะ อ้อนตาซีนส์ซะขนาดนั้น” เสียงลุงพงศ์ที่เปรียบเสมือนกรรมการตัดสินอีกคนเอ่ยขึ้นฉันถึงกับทำหน้าสลด อันนี้ไม่ได้เสแสร้งแกล้งแอคติ้งแต่อย่างใดรู้สึกเสียเซลมากๆ ฉันคิดว่าเจ้าอ้วนนั่นจะชอบชื่อน้ำตาลที่ดูไฮล์คลาสมากกว่าชื่อเจ้าดำที่โคตรจะเฉิ่มเชยแบบนั้นเสียอีก“หึ” ฉันได้ยินเสียงกลั้วหัวเราะของซาดีนส์ดังขึ้นเบาๆ หมอนั่นกำลังหัวเราะฉัน ไม่ต้องซ้ำเติมได้มะ เพลย์จะร้องไห้~“แกจำชื่อนี้ไว้ให้ดีนะ” ไม่อยากฟังฉันกำลังจะยกมือปิดหูไม่อยากฟังชื่อเฉิ่มเชยแบบนั้น “เจ้าน้ำตาล”เมี๊ยวววเดี๋ยวนะ เมื่อกี้ซาดีนส์เรียกเจ้าแมวอ้วนนั่นว่าอะไรนะ ‘น้ำตาล’ ใช่เป

“เธอคงไม่รู้ แม่ฉันน่ะท่านไม่จบแค่พรุ่งนี้วันเดียวหรอกนะ”“หมายความว่ายังไง” รู้สึกคิ้วกระตุกถี่ๆ เลยตอนนี้“หมายความว่าแผนเด็กๆ ของเธอหลอกแม่ฉันไม่สำเร็จหรอก”คิ้วฉันผูกปมยิ่งกว่าเดิมเมื่อซาดีนส์พูดแบบนั้น“ยังไม่เข้าใจ?”“...” ใช่ ไม่เข้าใจอย่างแรง แต่ไม่พูดอะ ตอบในใจ“เธอเอาของใช้ไปแค่สี่ห้าชุด หนังสือเรียนไม่มี ไหนจะชุดนักศึกษา คิดว่าสร้างสถานการณ์เหมือนจริงแล้วดิ?” ซาดีนส์เลิกคิ้วถามฉันมองตามสิ่งที่เขาพูด ใช่ ฉันขนเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเป้ไปแค่สี่ห้าตัวอย่างที่หมอนั่นว่า กะจะเอาไปยัดๆ ใส่ตู้เสื้อผ้าเขาเหมือนกับฉันอยู่กับหมอนั่นในห้องนั้นแต่เรื่องหนังสือเรียน ชุดนักศึกษาฉันดันคิดไม่ได้นี่สิ“เตือนแล้วไม่ฟัง” เสียงยีนส์ดังแทรกขึ้นมายัยนี่นั่งเล่นมือถือสบายใจเฉิบ แต่ปากต่อบทสนทนาไปเรื่อยๆ“เชิญพวกคนมีคู่ตกลงกันตามสบายนะคะ เพลย์น้อยเลิกดื้อเหอะ ยีนส์ว่างานนี้ไม่รอด ชัวร์!” ไอ้ประโยคท้ายๆ นี่เพื่อนรักฉันกำลังสื่ออะไรหรือเปล่าอ่าสรุปผลสุดท้ายซาดีนส์ก็เป็นคนกวาดเสื้อผ้าข้าวของทุกอย่างของฉันย้ายมาห้องเขาที่อยู่ชั้นสิบเจ็ดชั้นบนสุดที่มีแค่สี่ห้องใหญ่ๆ เท่านั้น"จะให้ฉันนอนห้องไหนอะ" เพ

หมับ! ยัยหวาคงสุดจะทนกับฉัน เธอกระชากแขนฉันอีกข้างดึงให้ตัวฉันหลุดมาจากแขนซาดีนส์ พร้อมกับง้างฝ่ามือจะตบหน้าฉัน“หยุดนะหวา!” เสียงประกาศิตย์ของซาดีนส์ดังขึ้น ทำให้หวาหยุดชะงักมือค้างกลางอากาศ “ซาดีนส์ตะคอกหวาเหรอคะ” ก็เรียกชื่อหล่อนจะให้ตะคอกฉันหรือไง“พี่ไม่ชอบเราทำตัวงี่เง่าแบบนี้”“แต่หวาเป็นเมียพี่นะ” ยัยหวาขึ้นเสียงกลับคนที่โง่ที่สุดคือคนที่ป่าวประกาศเรื่องคาวราคีของตัวเองกินที่ลับไม่ควรไขในที่แจ้ง ไม่มีใครเคยสอนหล่อนหรือยังไง“ฉันว่าวันนั้นก็บอกเธอไปแล้วนะ one night stand” น้ำเสียงซาดีนส์ฟังดูไม่ถนอมน้ำใจอะไรยัยหวานั่นเลยสักนิด“ซาดีนส์ หวาไม่ยอม เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” ยัยหวายังคงไม่ยอมจบง่ายๆเธอตรงเข้ามาผลักฉันออกแล้วแทรกตัวยืนแทนที่ โชคดีที่ได้ตาโตช่วยรับไว้ ไม่งั้นก้นได้จูบพื้นปูนโรงอาหารแน่ๆ แล้วนี่ฉันเพิ่งสังเกตรอบๆ ตัวที่ตอนนี้มีไทมุงหลายสิบคนกำลังสนใจละครเวทีของพวกเรา“ต้องคุยอะไรอีก ฉันบอกแล้วเราจบแค่คืนนั้น” ซาดีนส์ยังคงไล่หวาแบบไม่รักษาน้ำใจเหมือนเดิม “เพราะมันใช่ไหม ทำให้พี่ทิ้งหวา” หวาหันมาชี้หน้าฉัน“อย่ายุ่งกับเพลย์” ซาดีนส์ข่มเสียงต่ำใส่“อย่าบอกนะ คนที่รับโ

แอ้ด ปัง!“ยีนส์ เดี๋ยวดิ!” ฉันถึงกับร้องลั่นเมื่อยีนส์คว้าประตูไปปิดเฉยเลยฮือๆๆ เพื่อนบ้า รู้นะว่าหล่อนคิดอะไรอยู่ อยากให้ความรักสิบเจ็ดปีฉันสมหวังใช่ม๊า! แต่ไม่ใช่ตอนนี้เพื่อน กลับมาช่วยชีวิตเพลย์น้อยก่อนนนนน“หึ” เสียงกลั้วหัวเราะเหมือนพอใจของคนที่กอดฉันอยู่ดังขึ้น ฉันรีบหันไปขึงตาใส่เขาแบบที่คิดว่าโหดสุดๆ“ปล่อยเลย ยอมแล้ว เดินเองได้” สุดท้ายฉันก็จำยอม ต้องกลับไปค้างห้องซาดีนส์เหมือนเดิม ฝากไว้ก่อนเหอะยีนส์ ถ้ามีโอกาสฉันจะเอาคืนแกยัยเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด ฮือๆๆหลังจากที่ฉันกลับมาอยู่ในถ้ำเสือร้ายอย่างซาดีนส์เรียบร้อย ก็เอาแต่นั่งเล่นกับเจ้าขนปุยที่เมื่อวันก่อนป้าแพรวท่านเอามาให้ด้วยน่ะ เอามาทั้งสองตัวนั่นแหละแต่อย่างที่รู้ๆ น้ำตาลไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันเท่าไหน เจ้านั่นติดซาดีนส์“จะเล่นกับแมวอีกนานมั้ย” เสียงโหดๆ ดังขึ้น พร้อมกับพื้นโซฟาข้างๆ ฉันที่ยวบลง ทำให้รู้ว่าซาดีนส์เดินมานั่งลงข้างๆ กัน“เดี๋ยวมี๊พาขนปุยไปอาบน้ำตัดขนดีกว่า ลูกชายมี๊เริ่มจะสกปรกแล้ว”ฉันไม่สนใจเสียงคนข้างๆ กำลังอุ้มขนปุยลุกออกไปจากโซฟาตัวนี้“อย่าหนีเพลย์ มีอะไรคุยกันดีๆ”ซาดีนส์รั้งฉันด้วยคำพูด เขาผ่อนลมหา

“ทำอะไรกันน่ะลูก” เสียงผู้หญิงวัยกลางคนถามขึ้นฉันแทบช็อค รีบกระชากมือซาดีนส์ที่กอดฉันไว้บนตักออกอย่างร้อนรน“แม่เล็ก คุณป้า” เสียงฉันติดขัดราวกับเด็กโดนจับได้ว่าทำผิด“แหม! ดิฉันบอกแล้วให้เรากดกริ่งๆ คุณพี่ก็ไม่ยอมเชื่อ” แม่เล็กป้องปากพูดน้ำเสียงคล้ายกำลังอมยิ้มชอบใจ“ไม่มีอะไรนะคะ แม่เล็กอย่าชวนให้คุณป้าเข้าใจผิดสิ” ฉันรีบเดินเข้าไปกอดแม่เล็กไว้แน่น ซ่อนใบหน้าที่แดงก่ำไว้กับอกแม่คนที่สองของตัวเองแม่เล็กรู้ดีว่าฉันรอซาดีนส์มานานแค่ไหน แต่ฉันไม่รู้ว่าฝั่งคุณป้าแพรวกับซาดีนส์จะคิดเหมือนฉันหรือเปล่า ทางนั้นจะรู้ไหมตลอดเวลาฉันรอคอยแต่ลูกชายของท่าน “โอ๋ๆ แม่เล็กไม่แซวแล้วก็ได้จ๊ะ ดูสิ หน้าแดงเหมือนตำลึงสุกเชียว”“ง่า~” ฉันถึงกับทำแก้มอมลมทันทีที่แม่เล็กยังไม่เลิกแซวแล้วดูสิ สายตาป้าแพรวที่มองมาเหมือนกับกำลังกรุ่มกริ่มพออกพอใจอะไรบางอย่างนั่นอีก ไม่ไหวแล้วนะ ตัวฉันจะระเบิดอยู่แล้ว“คุณหญิงจำได้ว่าเรามีสัญญากันนี่นา~” เสียงป้าแพรวโพล่งขึ้นราวกับกำลังพูดกับใครสักคน แต่ฉันเดาว่าคงไม่เกี่ยวกับฉันหรอก เพราะพอท่านพูดเสร็จก็เดินไปซุบซิบๆ อะไรสักอย่างกับซาดีนส์กันสองคน ท่าทางมีลับลมคมใน“ทำไมวัน