บททั้งหมดของ ก็แค่เจ้าสาวที่คุณไม่เคยรัก: บทที่ 31 - บทที่ 40

“ไปหาให้ตัวเองก่อนเถอะ”“ว้าย ! ไอ้คุณภากร ปากร้ายมาก แก...แก...” ภริดาชี้หน้าน้อง อยากจะด่าให้มันเจ็บ ๆ แต่ไม่รู้จะด่าว่ายังไงดี ให้สาสมกับที่มันแซะเธอเรื่องสามี คนอย่างเธอน่ะ ไม่จำเป็นต้องหา ทุกวันนี้ผู้ชายก็ต่อแถวเข้าหาให้เลือกไม่หวาดไม่ไหว แค่เธอยังไม่อยากจริงจังกับใครเท่านั้นเอง“ดา...พอแล้ว มากินข้าว น้องมุกจัดโต๊ะเสร็จแล้ว” แม่แก้วส่ายหน้าระอาใจกับสองพี่น้อง มีกันแค่สองคนก็เถียงกันอยู่ได้ เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตภริดามองค้อนน้องชาย สะบัดหน้าหนี แล้วเดินไปนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกับทุกคน กระนั้นคนที่อยากเอาชนะน้องชายก็ยังไม่วายบอกน้องสะใภ้เสียงดัง ๆ ให้คนที่นอนหันหลังให้เธอได้ยินว่า“ผู้ชายก็เหมือนกับข้าว รสชาติไม่ถูกปากก็ไม่ต้องไปฝืนกินนะน้องมุก พี่มีร้านเด็ด ๆ แนะนำเยอะแยะ”“ยัยดา !” แม่แก้วตีต้นแขนลูกสาวเบา ๆ ทั้งจิกตาดุใส่ด้วย“ก็มันจริงนี่คะ ดาพูดผิดตรงไหน”“ถ้ายังไม่หยุดพูด แม่จะไม่ให้กินข้าวด้วยแล้วนะ”“ไม่พูดแล้วก็ได้ กินข้าว ๆ กินข้าวกันเถอะน้องมุก แต่อย่าลืมเอาที่พี่พูดเก็บไปคิดนะ”เธอไม่ได้ยุ แต่หมั่นไส้น้องชายตัวเอง เห็นน้องมุกอายุน้อยกว่าและยอมทุกอย่างก็เอาแต่ข่มอย

ช่วงเช้าวันนี้ ไข่มุกจึงขลุกอยู่ในครัวกับแม่แก้ว เธอช่วยท่านเทขนมชั้นทีละชั้น นึ่งจนสุก แต่ละชั้นก็มีสีแตกต่างกันออกไป แล้วจึงนำมาพักไว้ ก่อนจะลอกออกมาทีละชั้น นำมาม้วนและพับตลบเป็นทบ ๆ ให้เป็นดอกกุหลาบสวยงาม แต่เพราะฝีมือการม้วนของไข่มุกยังไม่ชำนาญเท่าไร ดอกกุหลาบของเธอบางดอกจึงไม่ค่อยสวย ดูไม่เหมือนกุหลาบ เหมือนก้อนอะไรสักอย่างมากกว่า แต่บางดอกก็พอไปวัดไปวาได้แม่แก้วคัดขนมชิ้นสวยใส่กล่องสี่กล่อง กล่องหนึ่งเก็บไว้กินที่บ้าน กล่องที่สองจะให้ไข่มุกนำไปให้พ่อกวีกับแม่บุษ กล่องที่สามเอาไว้ให้ลูกชายเอาไปกินที่บริษัท และกล่องสุดท้าย เก็บไว้ให้ลูกสาวคนโตซึ่งชื่นชอบขนมชั้นมาก ส่วนขนมฝีมือไข่มุกถูกจัดอยู่ในกล่องที่จะให้ภากรเอาไปกินที่บริษัท แม่แก้วบอกว่า ถึงไม่สวยก็ไม่เป็นไร แค่ทำด้วยความใส่ใจ ขนมก็อร่อยขึ้นเป็นกองแล้วเมื่อทำขนมเสร็จ และเก็บอุปกรณ์ล้างเรียบร้อย แต่ยังไม่ทันก้าวออกจากครัว พี่กรก็โทรมาหาเธอ ร้อยวันพันปี เขาไม่เคยโทรหาเธอก่อน พอเขาโทรหา เธอจึงดีใจและรีบรับสาย“ค่ะ...พี่กร”“พี่ลืมกระเป๋าเอกสารไว้บนโต๊ะในห้อง ช่วยเอามาให้หน่อย พี่ต้องใช้เอกสารเข้าประชุมตอนบ่ายโมง”“ได้ค่ะ” ไข่ม

“พี่กร !” ไข่มุกโมโหคนหน้าไม่อาย เขาจะตามมาราวีเธอทำไม เธอแค่ขอกลับมานอนบ้านคืนเดียวเท่านั้น เขาควรให้เธอได้นอนหลับอย่างสบายใจสิภากรลืมตามองเมียด้วยสายตาตำหนิ เขาลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าเธอตรง ๆ“เสียงดังเข้าไป ให้ผู้ใหญ่เขาเป็นห่วง แค่เธอหนีพี่มานอนบ้านนี้ คนอื่นเขาก็มองพี่ไม่ดีแล้ว เขาคงคิดว่าพี่ทำร้ายร่างกายเธอ”ไข่มุกกอดอกสะบัดหน้าหนี เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายเธอ แต่เขาทำร้ายจิตใจเธอต่างหาก“มานอนได้แล้ว” ภากรว่าพลางขยับตัวไปทางเตียงอีกฝั่ง เขาตบที่ว่างบนเตียงเบา ๆ “มานอนตรงนี้”“ถ้าพี่กรจะนอนก็ไปนอนที่โซฟาโน่น มุกจะนอนบนเตียงคนเดียวค่ะ”“ไม่ ! พี่จะนอนบนเตียงกับเมีย”“งั้นมุกไปนอนโซฟาก็ได้”ไข่มุกหันหลังให้คนเอาแต่ใจ เธอเดินไปนั่งลงที่โซฟา แล้วเอนกายลงนอน“ปิดไฟด้วยนะคะ”ภากรมองร่างเล็กที่นอนอยู่บนโซฟาอย่างคาดโทษร่างสูงลงจากเตียง เดินตรงไปยังโซฟา เขาก้มลงช้อนอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นแนบอก“พี่กร ! ปล่อยมุกนะ!”“ไปนอนด้วยกันบนเตียง ไม่อย่างนั้นคืนนี้ พี่จะทำให้มุกไม่ได้นอนเลยยันเช้า”คำขู่ของเขา ทำให้ไข่มุกหน้าบึ้งลงอย่างชัดเจน พอเขาวางเธอลงบนเตียง หญิงสาวก็ขยับไปจนชิดขอบเตียง แทบจะหล่นลงจา

“โตเป็นสาวขึ้นเยอะเลย หน้าตาอิ่มเอิบแบบนี้ พี่กรคงใจดีกับมุกแล้วสินะ” “เอ่อ...ก็ดีค่ะ” “แล้วนี่ ทำไมวันนี้มาบ้านเราแต่เช้าล่ะ งอนพี่กรเหรอ” ไข่มุกยิ้มแหย “เปล่าค่ะ” “ยิ้มแบบนี้ โกหกแน่ ๆ งอนพี่กรใช่มั้ยล่ะ” “ไม่ได้งอนค่ะ” ไข่มุกไม่ยอมรับว่า เธองอนพี่กรจริง ๆ และเขาก็ตามมาง้อถึงบ้านด้วย หญิงสาวจึงเปลี่ยนเรื่องคุย “ว่าแต่กตมาตั้งแต่เมื่อไรคะ ทำไมมุกไม่เห็นรู้เรื่องเลย” “พี่มาถึงตั้งแต่วันก่อน พี่พีทชวนพี่กลับมาทำธุระ พี่ไม่ได้บอกใครเลย แอบบินมาแล้วก็จะบินกลับพรุ่งนี้เลย นี่พี่ก็แวะมาหาคุณพ่อคุณแม่กับมุก แล้วตอนเย็นพี่พีทถึงจะมารับไปนอนโรงแรม เพื่อเตรียมตัวบินกลับพรุ่งนี้” “ค่ะ...แล้วพี่พีทเขาดูแลพี่กตดีไหมคะ” “ไม่ต้องห่วงพี่หรอกเด็กน้อย พี่พีทเขาน่ารัก เขาดีกับพี่มาตลอด ตั้งแต่เราคบกันใหม่ ๆ ต

“คุณคะ...ใจเย็น ๆ นะคะ” แม่บุษราเตือนสติคนที่ตะคอกถามเสียงดังจนลูกทั้งสองสะดุ้งตกใจ “มุกรักพี่กรค่ะ มุกเลยยอมไปนอนกับพี่กร แต่คืนนั้นพี่กรไม่ได้ทำอะไรมุกเลยนะคะ พี่กรไม่ผิดเลย มุกผิดเอง” “น้องมุก ! พอแล้ว พ่ออยากฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของคนต้นเรื่อง ว่าไง...กต ทำไมถึงกล้าทำเรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ทำไมถึงกล้าให้น้องทำแบบนี้ ถ้าไม่สงสารกร ลูกก็ควรสงสารน้องบ้าง นี่น้องสาวของลูกนะ น้องแท้ ๆ น้องยังเด็ก การคิดการไตร่ตรองของน้องยังอ่อนด้อยนัก ด้อยกว่ากตที่เป็นพี่สาว และอายุมากกว่าน้องตั้งหลายปี แต่กตก็เลือกที่จะทำแบบนี้ เพื่อตัวเอง ใช้น้องเป็นเครื่องมือ เพื่อให้ตัวเองสมหวัง แต่น้องต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักตัวเอง” ในฐานะคนเป็นพ่อ พ่อกวีรู้สึกผิดหวังกับลูกสาวคนโต และนึกโทษตัวเองที่สอนลูกไม่ดีพอ เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันร้ายแรง และยุ่งเหยิงไปหมด มองไปในอนาคตก็เห็นแต่ความวุ่นวาย คนผิดคือมรกต คนเจ็บคื