All Chapters of ก็แค่เจ้าสาวที่คุณไม่เคยรัก: Chapter 41 - Chapter 50

โชคดีที่วันนี้เธอกลับมานอนบ้าน จริง ๆ ก็โชคไม่ดีเท่าไรหรอก เพราะเธอแค่อยากหนีไอ้เด็กบ้ากามที่ไปดักรอเธอที่คอนโดต่างหาก เธอจึงหนีกลับมานอนบ้าน ถือว่าเป็นโชคดีของไข่มุก แต่เป็นโชคไม่ดีเท่าไรของเธอแล้วกัน ที่เอาตัวไปพัวพันกับเด็กจนเด็กมันติดใจและตามติด เมื่อคืนเธอโทรถามข่าวคราวของน้องชายและน้องสะใภ้กับแม่แก้ว แม่บอกว่า เมื่อคืนนี้น้องมุกมารอคุยกับน้องชายของเธอในห้อง พอเธอมาถึงบ้านในตอนเช้า น้องชายก็ออกไปทำงานแล้ว และพอถามหาน้องมุก แม่แก้วบอกว่ายังไม่เห็นลงมา ด้วยความเป็นห่วง เธอจึงเข้ามาดู “พี่ดา...มุกปวดหัวจังเลยค่ะ” เสียงแหบแห้งของไข่มุกยิ่งทำให้คนได้ยินสงสารจับใจ และยิ่งโกรธน้องชายมากขึ้นไปอีกร้อยเท่าพันเท่า เธอรู้ดีว่าการถูกคนรักกระทำรุนแรงต่อร่างกายและจิตใจนั้น มันเจ็บปวดแค่ไหน เพราะเธอเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาแล้ว และกว่าจะผ่านมาได้ กว่าจะเข้มแข็งยืนหยัดเป็นภริดาได้อย่างทุกวันนี้ มันไม่ง่ายเลย

เพื่อนจะคอยซัพพอร์ตกันในวันที่เพื่อนต้องการ กอดกันให้แน่นในวันที่ใครสักคนอ่อนแอ จับมือและหัวเราะไปด้วยกันในวันที่มีความสุข เพื่อนนั้นหาง่าย แต่เพื่อนที่พร้อมจะยินดีกับเราในวันที่เราสุข เสียใจไปกับเราในวันที่เราทุกข์ เพื่อนที่ยอมรับและเข้าใจในความเป็นเรา และพร้อมจะซัพพอร์ตเราตลอดไปนั้นหายาก ถ้าหาเพื่อนแบบนี้เจอแล้วก็ควรรักษาไว้ให้ดี หลังจากกินขนมและดื่มเครื่องดื่มจนเกลี้ยงโต๊ะแล้ว สามสาวก็กลับขึ้นมาบนรถอีกครั้ง ก่อนที่พลอยขวัญจะถอยรถออกจากช่องจอด ไข่มุกจึงตัดสินใจบอกเพื่อนไปว่า “มุกกำลังจะเลิกกับพี่กร พรุ่งนี้มุกจะโสดแล้วนะ” เพราะวันนี้เธอจะเก็บข้าวของย้ายกลับไปอยู่บ้านเดิม จะรักตัวเองให้มากขึ้น จะดูแลตัวเองให้ดี ช่อใบบัวและพลอยขวัญมองหน้ากันด้วยความตกใจ แต่ในความตกใจนั้น ไม่มากเท่ากับความห่วงใยที่มีให้เพื่อน ช่อใบบัวขยับตัวไปแทรกกลางเบาะหน้า เอื้อมมือไปดึงมือของ

“นี่นายขู่พี่เหรอ” “ไม่ได้ขู่ แต่เอาจริง” “เราควรจบกันได้แล้ว ต่างคนต่างได้ วิน ๆ กันไป นายยังเด็ก เพิ่งสิบแปดปีเอง ไปหาแฟนเด็กที่อายุไล่เลี่ยกัน คนที่ยังโสดยังซิงดีกว่าไหม จะมายุ่งวุ่นวายอะไรกับพี่นักหนาเนี่ย” “ผมอายุสิบเก้าแล้ว อีกหกเดือนก็ยี่สิบปีเต็ม และผมไม่ชอบเด็ก ขี้เกียจสอนงาน ผมเลือกพี่ดาแล้ว ยังไงพี่ก็หนีผมไม่พ้นหรอก” เวทิศยิ้มอย่างผู้ชนะ ภริดาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด “อยากไปก็ไป คืนนี้พี่จะอยู่รอจนร้านปิด” เวทิศยิ้มกว้าง เขาก้มหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ “วันนี้ผมขับรถมา กลับรถผมนะครับ” “อือ...ปล่อยได้แล้ว และก็กรุณาออกไปทำงานด้วย ถ้าไม่ขึ้นร้องก็ไม่ได้ตังค์นะ” “รู้แล้วครับ เมียใครเนี่ย โหดจัง” “นี่ ! อย่าพูดแบบนี้ได้ไหม พี่ไม่ชอบ” “พูดว่า...”

ที่ผ่านมา เขาไม่เคยรู้เลยว่าน้องมุกแอบรักเขามาตลอด ในขณะที่คนที่เขารักและคิดจะแต่งงานด้วยจริง ๆ กลับหักหลังเขาอย่างเจ็บแสบ แม้ว่าเธอโกหก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า เหตุผลที่น้องมุกใช้ในการตัดสินใจโกหกครั้งนี้ก็คือ ไม่ต้องการให้เขาเสียชื่อเสียงและไม่อยากให้เขามีเรื่องขึ้นโรงขึ้นศาล เธอคิดทำเพื่อเขาเท่าที่เด็กวัยสิบแปดจะคิดได้ ถ้าไม่รักก็แค่ปล่อยน้องไป แรก ๆ ก็อยากปล่อยน้องไป อยากเลิกให้จบ ๆ แต่ทำไมพอเธอไปจริง ๆ และเขาได้ความโสดกลับมาอีกครั้ง เขาถึงรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ พอได้อยู่ใกล้ พอได้อิงแอบ ได้รับอะไรหลาย ๆ ที่เธอทำให้ในแต่ละวัน มันทำให้เขาชินที่จะมีเธออยู่ในชีวิต รักไหม...เป็นคำถามที่เขาถามตัวเองมาตลอด ตั้งแต่วันที่หนีความจริง หนีความรู้สึกแย่ๆ หลังจากที่สาดความโกรธใส่เธอไปอย่างน่ารังเกียจและไม่น่าให้อภัย คำตอบที่ได้คือ รู้สึกดีที่มีเธอวนเว

“ขอเป็นเด็กคนนั้นได้ไหมล่ะ ที่มึงติดใจจนรับเลี้ยงอะ” “ไม่ได้ !” คนหวงเด็กตอบโดยไม่ต้องคิด “มึงจะหวงไว้ทำเมียเหรอ” ภากรมองเยาะเย้ย เพราะธันวาไม่เคยจริงจังกับใคร มันก็หากินเด็กไปเรื่อย แต่ไม่เคยเห็นผูกปิ่นโตประจำสักที แต่ล่าสุด มันผูกปิ่นโตนักศึกษาคนหนึ่ง ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยเห็นหน้าหรอก แต่ดูท่าทางแล้ว น่าจะเด็ดไม่เบา ไม่อย่างนั้นเพื่อนของเขาคงไม่ลงทุนรับเลี้ยงไว้กินคนเดียวหรอก “กูไม่เอาเด็กทำเมียให้ปวดหัวหรอก กลัวต้องมาตกที่นั่งเดียวกับมึง ดูสภาพตัวเองเสียก่อน สำนึกผิดก็ไปขอโทษ ไปง้อขอคืนดี” อชิระเห็นเพื่อนถกเถียงกันแล้วก็ส่ายหน้า “พอได้แล้ว แดกเหล้าครับ สั่งมาแล้วเดี๋ยวจะเสียของ” อชิระยกแก้วเหล้าขึ้น ยื่นไปตรงหน้า ภากรกับธันวาจึงยกแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมาชนแก้วกับเพื่อน แล้วยกดื่ม เมื่อดื่มเหล้าแก้วแรกจนหมดแก้ว ภากรจึงวางแก้วลงบนโต๊ะ เขากำลังมองหาเ