All Chapters of เกิดมาอีกทีก็มีสามีเป็นเทพบุตรถึงสองคน: Chapter 11 - Chapter 20

นางเมิงมองดูบุรุษตรงหน้าอย่างไม่ลดสายตา นางมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่นาน แล้วจึงเอ่ยออกไป "เจ้าชื่อว่ากระไร......? "ข้าชื่อโม่เฉินขอรับ ท่านแม่..." "ใครเป็นแม่ของเจ้า...เรียกข้าว่าท่านน้าก็พอ.." "คิก...คิก" หรงหรงแอบหลุดหัวเราะออกมา เมื่อได้เห็นว่ามารดาตำหนิคำเรียกของโม่เฉิน "ได้ขอรับ ท่านน้า..." "เจ้า...อย่าได้คิดว่าเจ้าหน้าตาดี แล้วจะมาล่อลวงหรงเอ๋อร์ของข้า หากข้ายังอยู่ เจ้าไม่มีวันได้สมใจกมายแน่นอน ข้าจะจับตาดูเจ้าทุกฝีก้าว จงอยู่อย่างเจียมตัวดีๆ.." "ข้าให้สัญญาขอรับ ข้าจะไม่มีวันชิงสุกก่อนห่ามเเน่นอน ข้าจะให้เกียรติหรงเอ๋อร์ และปกป้องนางจนสุดชีวิต เท่าที่ข้าจะทำได้ขอรับ" *.....* คำพูดเขาดูกำกวมยิ่งนัก..... "หึ...จงจำคำพูดของเจ้าเอาไว้ให้ดีเถิด หากข้าไม่อนุญาติ พวกเจ้าทั้งสองก็ห้ามใกล้ชิดกัน ทำได้เพียงแค่รักษาเท่านั้น ได้ยินหรือไม่...? พูดจบหญิงชราก็หันสายตาไปมองค้อนบุตรสาวทันทีเพื่อเป็นการตักเตือน หรงหรงรีบหลุบตามองต่ำและยิ้มเจือนๆออกมา "ขอรับ" โม่เฉินตกปากรับคำอย่างจริงจัง "ตอนนี้ที่เรือนก็มีเพียงแค่ห้องเดียว ข้าจะเอาผ้ากั้นกลางระหว่างห้องเอาไว้ หรงเ

สตรีในสมัยนี้ ล้วนถือชื่อเสียงเป็นสิ่งสำคัญ นางเมิงจึงต้องรีบออกตัวปกป้องบุตรสาวเพียงคนเดียว บวกกับความรักความห่วงใยที่มีต่อบุตรสาวเกินกว่าจะพรรณนา นางเมิงมีหรือจะยอมให้ใครมาแตะต้องแก้วตาดวงใจของนาง มิมีวันเสียหรอก "ในเมื่อเป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเจ้าก็จงแยกย้ายกันได้แล้ว..." ท่านผู้นำหมู่บ้านหันไปทางสองผัวเมียตัวต้นเรื่อง "ประเดี๋ยวก่อน...เรื่องค่าสินสอดข้านั้นกระจ่างแล้ว แต่เรื่องที่นังหนูหรงหรงทำร้ายร่างกายบุตรชายข้าเล่า พวกเจ้าสองแม่ลูกจะรับผิดชอบเช่นไร.....? นายท่านเซิ๋นมองไปที่หรงหรง คิดว่าตนเองถือไพ่เหนือกว่านาง "อ่อ....พอดีเลย ข้าก็พึ่งจะนึกขึ้นมาได้อยู่เรื่องหนึ่ง พวกท่านทุกคนลองสังเกตุดูร่องรอยฟกช้ำตามร่างกายของข้าสิเจ้าคะ..." "ตายแล้ว...นั้นมันร่องรอยการถูกทำร้ายชัดๆ" ชาวบ้านคนหนึ่งตะโกนออกมา "ใช่แล้ว นี้เป็นร่องรอยจากการถูกทำร้ายแน่นอนเจ้าค่ะ ข้าขอสาบานได้..." หรงหรงแสร้งเอามือปาดน้ำตา"โถ้ๆๆ ร่างกายนางบอบบางเยี่ยงนั้น นังหนู...รีบบอกลุงมาเถอะ ตกลงใครเป็นคนทำร้ายเจ้ากันแน่....? ท่านผู้นำหมู่บ้านถามด้วยความเป็นห่วง"ท่านลุงลองไปถามบุตรชายตัวดีของท่านลุงเซิ๋นสิเจ้าคะ ว่าร

บรรยากาศยามรุ่งสาง..... หรงหรงตื่นขึ้นมาเป็นคนแรก นางรีบอาบน้ำแต่งตัวออกเดินทางขึ้นเขาไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ในระหว่างการเดินทาง เมื่อนึกถึงริมฝีปากอ่อนนุ่มที่ถูกสัมผัสเข้าโดยบังเอิญ ใบหน้ารูปไข่เริ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมา สาเหตุเป็นเพราะเมื่อคืนหรงหรงนอนหลับๆตื่นๆ และนอนพลิกตัวไปมาตลอดทั้งคืน จนเผยให้เห็นรอยคล้ำที่ใต้ตา จู่จู่หรงหรงก็นึกถึงเรื่องราวในอดีตที่แสนเจ็บปวดขึ้นมาในโสตปราสาท หรงหรงเคยมีเพื่อนสนิทที่รักมากอยู่คนหนึ่ง เพราะความไว้เนื้อเชื่อใจ จึงทำให้ถููกเพื่อนสนิทคนนั้นแอบแทงข้างหลัง และได้ถูกสวมเขามาเป็นเวลานาน โดยที่หรงหรงไม่เคยได้รับรู้ถึงเรื่องนี้ หากว่าเรื่องไม่แดงขึ้นมาเสียก่อน หรงหรงคงกลายเป็นคงโง่งมอยู่เช่นนั้น เนื่องจากหรงหรงตั้งใจว่าจะไปเซอร์ไพรเพื่อนสนิท โดยไม่บอกล่วงหน้า จึงได้แอบไปหาเพื่อนสนิทที่ห้องพักอย่างลับๆ และบังเอิญได้ยินเพื่อนสนิทกำลังคุยโทรศัพท์ว่าตั้งครรภ์ขึ้นมา และพ่อของเด็ก ก็คือแฟนหนุ่มของหรงหรง หรงหรงเหมือนกับโดนมีดกรีดลงกลางใจ ซึ่งเรื่องนี้ได้สร้างบาดแผลทางใจให้กับหรงหรงอย่างไม่มีวันลืม.... หรงหรงรีบสลัดความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมดทิ้งไป พร้อมกับ

แม่เฒ่าอิ๋น คิดอยากจะหุบเอาที่ดินของลูกชายไปเป็นของตนเอง จึงได้วางแผนให้นางเมิง ดื่มยาพิษ ทีละน้อย ๆ เพื่อจะให้นางเมิงตายอย่างแยบยล และคิดจะขายหรงหรงให้แก่ผู้อื่น เพื่อหวังเงินค่าสินสอด แม่เฒ่าอิ๋นจะได้ไม่ต้องมีภาระในการรับเลี้ยงหรงหรง และยิ่งหากนางเมิงตายไป แม่เฒ่าอิ๋นก็จะได้หุบเอาสมบัติทุกอย่างโดยไม่ต้องลงแรง และใช้เงินค่าสินสอดที่ขายหรงหรงไปอย่างสบายใจ เรื่องนี้มีเพียงแม่เฒ่าอิ๋นเท่านั้นที่รู้ "หรงเอ๋อร์ที่แม่ยกเรื่องนี้ขึ้นมา แม่เพียงอยากให้เจ้าคิดไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนอีกที หากคิดจะมีสามี เจ้าต้องหาคนที่ช่วยเหลือและพึ่งพาเขาได้ ไม่ใช่ให้เจ้าต้องมาเป็นฝ่ายลำบากไปเสียเอง เจ้าได้ยินที่แม่พูดหรือไม่.....? "ท่านแม่....เราเคยพูดเรื่องนี้ไปแล้วนะเจ้าค่ะ เอาเป็นว่า หรงเอ๋อร์จะคิดดูอีกทีน่ะเจ้าค่ะ..." หรงหรงคีบเนื้อกระต่ายวางไปที่ชามของมารดาทันที "ตอนนี้....ท่านแม่กินยอะๆนะเจ้าค่ะ ท่านแม่วางใจเถอะ ต่อไปครอบครัวเราจะมีเนื้อกินทุกวัน ลูกให้สัญญา..." หรงหรงเอื้อมมือไปจับมือมารดาอย่างอ่อนโยน นางเมิงมองไปที่บุตรสาวน้ำตาเริ่มคลอเบ้า นางคีบเนื้อกระต่ายเข้าปากแล้วเคี้ยวจนละเอียด ก่อนจะกลืนลงคอ

หรงหรงตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ นางรีบเร่งฝีเท้าเดินไปที่ร้านค้าในหมู่บ้านเพื่อหวังจะซื้อเหล้ารสชาติดีหนึ่งไหกับไก่อีกหนึ่งตัว ก่อนจะหิ้วสัมภาระที่พึ่งจะซื้อมา เดินฮัมเพลงไปตลอดทั้งทาง เพื่อไปหาท่านลุงฉู่ที่ท้ายหมู่บ้านอย่างอารมณ์ดี ท่านลุงฉู่....ถือเป็นช่างไม้ฝีมือดีอันดับหนึ่งอีกหนึ่งคนของหมู่บ้าน เขาสามารถสร้างผลงานการออกแบบ รวมถึงการต่อเติมเรือนที่แข็งแรง และยังทนทานกว่าช่างทุกคนในหมู่บ้าน ขนาดช่างฝีมือในระแวกใกล้เคียง ยังต้องมาเรียนรู้งานเพิ่มเติมจากช่างไม้ฉู่อยู่เป็นประจำ ทุกคนในหมู่บ้าน รวมไปจนถึงเพื่อนบ้านในระแวกใกล้เคียงหลายคน ต่างพากันมาใช้บริการกับช่างไม้ฉู่อยู่เป็นประจำ เรียกได้ว่าแถบจะทุกครัวเรือน ล้วนเป็นฝีมือของช่างไม้ฉู่แทบจะทั้งหมด หากเอ่ยถึงช่างไม้ฝีมือดี คงไม่มีใครที่จะไม่รู้จักช่างไม้ฉู่.... คำล้ำลือถึงความสามารถของช่างไม้ฉู่ยังมีอีกมายมาย ไม่ใช่เฉพาะแต่สร้างบ้านหรือต่อเติมบ้านเป็นเท่านี้ เขายังสามารถสร้างโต้ะกินข้าว เก้าอี้ โต้ะเครื่องแป้ง และอุปกรณ์ที่ทำจากไม้อีกหลายอย่าง ขึ้นอยู่กับผู้จ้างวาน ว่าจะสั่งให้ช่างไม้ฉู่ออกแบบได้ตามกำลังทรัพย์ที่มี ขอเพียงมีแบบร่าง ช่า