Lahat ng Kabanata ng GOT TO BELIEVE IN LOVE: Kabanata 21 - Kabanata 30

Ang mga salita ni Drake ay paulit-ulit na umuugong sa kanyang isipan:"Ang pinakamahalaga ay ang magawa mong tama ang papel mo bilang surrogate. Kung magagawa mo iyon, wala nang ibang hihilingin pa."Paulit-ulit na bumabalik ang bawat salita, na parang isang malamig na alon na tinatangay ang bawat hibla ng emosyon sa kanyang puso. Kahit gaano niya pilit alisin ang bigat ng mga salitang iyon, hindi niya magawa. Sa bawat ulit nito sa kanyang isip, mas tumitindi ang kirot—parang isang paalala na siya ay bahagi lamang ng plano, isang tao na may layunin ngunit walang halaga higit pa roon.Habang siya ay nakaupo sa sofa ng kanyang kwarto, tahimik niyang hinaplos ang kanyang tiyan. Ramdam niya ang mahinang galaw ng bata sa loob nito, at kahit papaano, nagbigay iyon ng kaunting ginhawa. Subalit, kasabay ng aliw na iyon, naroon din ang sakit ng pagkakulong sa isang relasyon na tila hindi nagbibigay ng puwang para sa damdamin niya bilang isang tao."Ang tanga-tanga ko," bulong ni Dianne sa sari

Patuloy ang pagiging abala ni Drake sa trabaho, tila ito na ang naging sandalan niya para takasan ang matinding sakit na dulot ng pagkawala ni Tiffany. Para kay Drake, ang bawat oras na ginugugol niya sa mga meeting, mga papeles, at mga proyekto ay isang paraan upang pansamantalang makalimutan ang masakit na realidad. Ngunit sa kabila ng kanyang pagkaabala, hindi maiwasan na may mga bagay siyang napapabayaan—at isa na rito si Dianne.Si Dianne, sa kabila ng kanyang pagsisikap na unawain si Drake, ay hindi maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. Palagi niyang iniisip na bahagi ng kasunduan nila ay ang suporta ni Drake sa kanyang pagbubuntis, ngunit sa bawat missed na OB appointment, mas lalong lumilinaw sa kanya na tila nag-iisa siya sa prosesong ito."Manong, diretso na po tayo sa clinic," mahinang sabi ni Dianne sa driver habang papunta sila sa kanyang regular na check-up. Hawak niya ang kanyang tiyan, dama ang banayad na galaw ng bata. Pilit niyang pinapalakas ang kanyang loo

Naglakad siya patungo sa kanyang kwarto at naupo sa gilid ng kama. Walang naririnig kundi ang kanyang sariling mga paghinga at ang malalim na silensyo ng bahay. Sa mga sandaling iyon, nagdesisyon siya. Hindi na siya maghihintay pa sa isang bagay na hindi naman darating. Hindi niya kayang magpatuloy sa ganitong kalagayan, na para bang ang lahat ng ginawa niya ay hindi naiintindihan."Bakit ba ako naghintay? Para saan?" tanong ni Dianne sa kanyang sarili habang tinitingnan ang kanyang tiyan. Ang bata, na nagbibigay sa kanya ng pag-asa, ngunit nagdudulot din ng kalungkutan dahil sa kalagayan ng kanyang relasyon kay Drake.Sa mga susunod na araw, hindi nagbago ang pakikitungo ni Drake. Patuloy itong abala, walang pakialam sa kanyang nararamdaman. Isang araw, habang siya ay nag-aalaga ng mga gamit, muling sumagi sa kanyang isipan ang mga salitang binitiwan ni Drake. "Wala akong inaasahan mula sa'yo kundi gawin mo ang papel mo." Ang bawat salita ay nagiging isang pahirap, ngunit sa kabila n

“Sige, kung gusto mo. Salamat,” sagot ni Dianne, pilit na pinipigilan ang pag-aalala sa pagitan nila. Alam niyang para sa anak ang lahat ng ito, pero hindi niya maiwasang maramdaman na parang may bahid ng koneksyon ang bawat kilos ni Drake.Habang nag-aayos upang lumabas, may kung anong init na sumilay sa puso ni Dianne. Minsan, sapat na ang maliliit na bagay upang magbigay-liwanag sa isang sitwasyong puno ng kalituhan.Habang nasa mall, tahimik lang na sinundan ni Dianne si Drake. Parang kontrolado nito ang bawat galaw, ngunit sa kabila nito, naramdaman niya ang pag-aalaga. Tinuro ni Drake ang ilang maternity dresses na mukhang komportable at bagay kay Dianne.“Subukan mo ‘to,” sabi niya habang inaabot ang isang pastel-colored na damit. Hindi siya tumingin kay Dianne nang diretso, ngunit may kaunting tensyon sa kanyang kilos—parang hindi sigurado kung tama ba ang ginagawa niya.Habang isinusukat ni Dianne ang damit sa fitting room, nakaramdam siya ng kakaibang emosyon. Parang may bah

"Siopao at mangga, ha?" tanong ni Drake, na may bahagyang ngiti sa labi. "Hindi ko na kailangan itanong."Tahimik lang si Dianne at tumango. Hindi niya kayang itago ang saya sa kanyang mata. "Oo... sana may mangga pa," sagot niya, ang puso ay puno ng tuwa dahil sa maliit na bagay na ito.Walang salitang binitiwan si Drake, ngunit agad na bumili siya ng siopao at mangga para kay Dianne. Nang ibigay sa kanya ang mga pagkain, tumango siya bilang pasasalamat at ngumiti, kahit na pilit."Salamat, Drake," wika ni Dianne, at naramdaman niya ang kaunting kagalakan mula sa simpleng hakbang na ito. Hindi perpekto ang kanilang relasyon, ngunit sa mga sandaling iyon, kahit papaano, ramdam niya ang koneksyon—isang pagmamahal na hindi kailangang ipilit, kundi isang simpleng pag-aalaga na hindi nasasayang.Habang naglalakad sila, tinikman ni Dianne ang mangga at siopao, at sa bawat kagat, napansin niyang may isang maliit na piraso ng saya na unti-unting pumupuno sa kanyang puso. Hindi pa rin nila al