บททั้งหมดของ ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ: บทที่ 31 - บทที่ 40

ผ่านไปแล้วอีกหนึ่งวัน หลังจากที่เกิดเหตุอุกกาบาตตกทั่วเมือง ไม่มีที่ไหน ที่อุกกาบาตจะไม่ตกเลย เธอให้หน้าจอแต่ละหมายเลข ถ่ายวิดีโอจากภาพด้านนอกมิติ ให้ทั่วทุกที่ เธอคิดว่าหน้าจอแค่ห้าอัน คงไม่พอ เธอเลยซื้อเพิ่มไปอีกห้าตัว และก็ตั้งชื่อเรียงกันเหมือนเดิม ไฟที่เกิดจากอุกกาบาตตกลงมานั้น ได้ดับลงแล้วในบางพื้นที่ แต่บนเขาที่อุกกาบาตตกลงมา เสียหายเป็นจำนวนมาก ไฟที่ลามเข้ามาเผาไหม้ในบ้านเมือง บางเมืองแทบมองไม่ออกว่าเมื่อก่อนเคยเป็นแบบไหนมาก่อนเธอเข้าไปในระบบ เปิดร้านค้าขั้นที่สอง กดซื้อของเป็นหน้ากากกันสารพิษและมีออกซิเจนในตัวมาหนึ่งเครื่อง เธอจะลองขึ้นไปด้านนอกดู เธอใส่หน้ากากกันสารพิษ เตรียมพร้อมจะออกไปดูด้านนอกมิติ“เสียวเหมา เดี๋ยวนายออกไปด้านนอกกับฉันหน่อยนะ” “ได้ครับเจ้านาย” เธอและเสียวเหมา ออกมาจากหินมิติ สิ่งแรกที่เห็นก็ไม่ต่างจากที่เธอได้ดูถ่ายทอดสดเท่าไหร่“เสียวเหมา นายลองสแกนอากาศที่อยู่รอบๆ ตัวฉันได้หรือเปล่า ลองสแกนพื้นดินและตรงนั้น ตรงที่อุกกาบาตตกลงมาด้วย” “เสียวเหมาทำได้” เสียวเหมาเริ่มสแกนทุกสิ่งรอบตัว และดินบริเวณที่หินอุกกาบาตได้ตกลงมาด้วย“เป็นยังไงบ้าง นายเจออะไ

”นายคิดถูกแล้ว ผมจะให้พวกคุณ วิจัยเกี่ยวกับสภาพอากาศและหินอุกกาบาตที่ตกลงมา เราจะได้คิดค้นยาและวิธีที่พวกเราจะสามารถอยู่บนพื้นดินได้ ก่อนที่ทุกคนจะทำงานผมอยากให้ทุกคน มาสแกนหน้าเพื่อเข้าพักที่คอนโดแห่งนี้เสียก่อน คุณเฟยหรง คุณสแกนหน้าก่อนเลย” ท่านผู้นำไปยืนตรงหน้าเครื่องสแกน เพื่อกดอนุญาตให้คนอื่นเข้าพักที่คอนโดแห่งนี้ ร้านค้าวิเศษหลังจากที่ขายคอนโดให้พวกเขาแล้ว ก็ให้ตัวเขาที่เป็นผู้นำเป็นเจ้าของโดยสมบูรณ์ เขาจะให้ใครเข้าพักก็ได้ หรือจะให้ใครออกจากห้องพักก็ได้อีกเหมือนกัน“ได้ครับท่าน” เฟยหรงที่โดนเรียกชื่อ เขาได้เดินไปทางหน้าประตูคอนโด กดปุ่มสแกนหน้าขึ้นมา เครื่องสแกนหน้าก็เริ่มทำงานทันที หลังจากที่เขาสแกนหน้าเสร็จแล้ว จะมีหน้าจอขึ้นมาให้เขากดเลือกห้องพัก เขากดเลือกห้องที่อยู่สูงที่สุด เพราะเขาจะได้ระวังภัยได้ง่ายขึ้น เขากดชื่อลงไป และระบบของคอนโดก็มีเสียงแจ้งเตือนซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง“ผู้เข้าพักห้อง ห้าหนึ่งห้าชื่อเฟยหรงทำรายการสำเร็จแล้ว” หลังจากที่เขาสแกนหน้าสำเร็จแล้ว เขาก็หลีกทางให้คนอื่นๆ สแกนหน้าต่อ คอนโดนี้มีทั้งหมดสิบห้อง ชั้นละสามห้องเท่านั้น มีทั้งหมด หกชั้น ชั้นที่อยู่บนสุ

“ต้องจับมือด้วยเหรอถึงเข้าไปได้” เฟยหรงจับมือของหญิงสาวคนนั้น แล้วพากันเดินเข้าไปด้านใน ในตอนที่เขาเดินผ่านไปนั้น เขารู้สึกเหมือนร่างกายของเขาถูกอะไรบางอย่างวาปผ่านไปทั้งตัว“นายลองเอาหน้ากากออกสิ” เฟยหรงทำตาม เขาเอาหน้ากากออก แล้วหายใจเหมือนที่หญิงสาวคนนั้นทำ“ที่ตรงนี้ไม่มีสารพิษและอากาศก็ดีอีกด้วย” “นายมองไปที่พื้นสิ” เฟยหรงมองไปที่พื้นตามที่หญิงสาวได้บอก เขาเห็นว่าบนพื้นดินมีหญ้าเริ่มขึ้นมาบ้างแล้ว เขาจะเอาเรื่องนี้ไปรายงานท่านผู้นำ เขามองไปที่พื้น และมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง เขารู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้มาก เหมือนเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน“เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าครับ” ซูเมิ่งมองไปที่ชายคนนั้น เธอรู้สึกคุ้นท่าทาง เธอมองสบตากับชายที่อยู่ตรงหน้า เธอรู้สึกคุ้นสายตาคู่นี้มาก เธอคิดว่าเคยเจอที่ไหนนะ ตาแบบนี้ มันช่างคุ้นซะเหลือเกิน เธอนึกออกแล้วว่าเคยเจอที่ไหน“นาย” “คุณ” ทั้งสองหันมาแล้วพูดพร้อมกัน“เป็นคุณนี่เอง ตอนนั้นผมตามหาคุณ แต่คุณหายไปไหน” “ฉันกลัวมาก ก็เลยหนีออกมานะสิ คุณตามหาฉันทำไมละ” “ก็ ไม่มีอะไรหรอก” ตอนนั้นที่เขาตามหา เพราะเขาอยากถามว่า ทำไมวันนั้นเ

“แม่หนูว่าจะสร้างบ้านเราไว้ตรงนั้นค่ะ แม่ว่าดีไหม” เธอชี้ไปที่ ที่เธออยากสร้างบ้าน“สวยมากเลยลูก แต่มันจะไม่เด่นไปเหรอ” “ไม่หรอกค่ะแม่ หนูจะให้บ้านของผู้นำไปอยู่ไกลๆ จากเรา และเอาเป็นบ้านชั้นเดียวสี่ห้อง มาตั้งตรงนี้ สิบหลัง พ่อกับแม่จะได้ไม่เหงาไงคะ” “นี่ลูกกลัวว่าแม่จะเหงาเหรอ ทำไมน่ารักแบบนี้นะเรา” “แม่ไม่เหงาหรอกครับ เพราะมีผมอยู่ไง” ซีซวนตอบแม่ของเขาออกไป เขาอยากเอาข่าวที่จะให้คน ที่ออกจากมิติและให้มาอยู่ในเมืองที่พวกเขาสร้างนี้ ไปบอกเพื่อน ๆ ที่เขาสนิทให้รู้ก่อนคนอื่นทั้งสามคนคุยเล่นกันไปมา และขับรถไปที่จุดนัดพบ เพื่อรอพ่อกับพี่ชาย“เป็นยังไงบ้างค่ะพ่อ ทางนั้นเรียบร้อยดีใช่ไหม” “ทางฝั่งพ่อดีมากเลย พ่อว่าที่มันยังเหลืออีกเยอะ เราควรที่จะต้องไปคัดลอกแบบบ้านมาเพิ่มอีก” “ใช่ค่ะ หนูก็จะไปคัดลอกมาเพิ่มเหมือนกัน เราเข้าไปในมิติกันเลยไหม” ทั้งครอบครัวของเธอรีบกลับเข้ามาในมิติ เพื่อกินข้าว แม่ของเธอทำข้าวผัดง่ายๆ ทุกคนรีบกินและเริ่มทำงานกันต่อ เพราะตอนนี้เวลาได้ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วครอบครัวเธอจัดการเรื่องบ้านกันอีกหลายวัน ทุกอย่างก็เสร็จ พร้อมอยู่ทั้งหมดแล้ว สิ่งที่เธอได

สำหรับคนที่มีค่าความดีที่อยู่ในขั้นสีเขียวและสีเหลืองนั้น ตอนนี้ก็กำลังเดินเข้าไปในเมืองแห่งการเริ่มต้น ซูเมิ่งได้นำรถเมล์ที่อยู่ในเมืองที่ยังใช้ได้อยู่ และรถยนต์อีกหลายคัน เธอได้นำมาไว้ในเมืองของเธอแล้ว ก่อนที่จะนำเข้ามาเธอได้ฆ่าเชื้อแล้วทั้งหมด ทุกคนต่อแถวกันอย่างดีไม่มีทะเลาะกันเสียงดัง แต่ละคนคอยช่วยเหลือกันดีมาก นี่คือการแบ่งแยกคนดี และคนไม่ดีออกจากกัน ตอนนี้ในเมืองแห่งการเริ่มต้น ห้องทุกห้อง บ้านทุกหลัง เต็มหมดแล้ว รอเธอหาทองได้มากกว่านี้ เธอก็จะสามารถรับคนมาเพิ่มได้เธอไม่รู้ว่าวิกฤติที่เกิดต่อจากนี้ จะเกิดอะไรขึ้นอีก เพราะเธอตายก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์หลังจากนี้ ถ้าเธอคิดไม่ผิด น่าจะเกิดอากาศที่หนาวมากแน่นอน เพราะอากาศหนาวยังไม่เกิดขึ้นเลย“ปู่บ้านหลังนี้ดีมากเลยนะครับ ปู่อยู่ได้ใช่ไหม อาการของปู่ดีขึ้นหรือยัง” “ไม่ต้องเป็นห่วงปู่หรอก หลานยังไม่รู้ใช่ไหมว่า ตอนนี้ปู่ได้หินเวทมาชำระล้างพิษ ภายในร่างกายของปู่แล้ว” “ปู่ไปเอาหินเวทมาจากไหนครับ” เฟยหรงถามปู่ของเขาออกไป เพราะปู่ของเขาโดนคนทำร้ายทำให้ร่างกายอ่อนแอลงทุกวัน ถึงปู่ของเขาอายุจะเก้าสิบแล้ว แต่หน้าตาหรือรูปร่างยังเหมือ