All Chapters of ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ: Chapter 31 - Chapter 36

ผ่านไปแล้วอีกหนึ่งวัน หลังจากที่เกิดเหตุอุกกาบาตตกทั่วเมือง ไม่มีที่ไหน ที่อุกกาบาตจะไม่ตกเลย เธอให้หน้าจอแต่ละหมายเลข ถ่ายวิดีโอจากภาพด้านนอกมิติ ให้ทั่วทุกที่ เธอคิดว่าหน้าจอแค่ห้าอัน คงไม่พอ เธอเลยซื้อเพิ่มไปอีกห้าตัว และก็ตั้งชื่อเรียงกันเหมือนเดิม ไฟที่เกิดจากอุกกาบาตตกลงมานั้น ได้ดับลงแล้วในบางพื้นที่ แต่บนเขาที่อุกกาบาตตกลงมา เสียหายเป็นจำนวนมาก ไฟที่ลามเข้ามาเผาไหม้ในบ้านเมือง บางเมืองแทบมองไม่ออกว่าเมื่อก่อนเคยเป็นแบบไหนมาก่อนเธอเข้าไปในระบบ เปิดร้านค้าขั้นที่สอง กดซื้อของเป็นหน้ากากกันสารพิษและมีออกซิเจนในตัวมาหนึ่งเครื่อง เธอจะลองขึ้นไปด้านนอกดู เธอใส่หน้ากากกันสารพิษ เตรียมพร้อมจะออกไปดูด้านนอกมิติ“เสียวเหมา เดี๋ยวนายออกไปด้านนอกกับฉันหน่อยนะ” “ได้ครับเจ้านาย” เธอและเสียวเหมา ออกมาจากหินมิติ สิ่งแรกที่เห็นก็ไม่ต่างจากที่เธอได้ดูถ่ายทอดสดเท่าไหร่“เสียวเหมา นายลองสแกนอากาศที่อยู่รอบๆ ตัวฉันได้หรือเปล่า ลองสแกนพื้นดินและตรงนั้น ตรงที่อุกกาบาตตกลงมาด้วย” “เสียวเหมาทำได้” เสียวเหมาเริ่มสแกนทุกสิ่งรอบตัว และดินบริเวณที่หินอุกกาบาตได้ตกลงมาด้วย“เป็นยังไงบ้าง นายเจออะไ

”นายคิดถูกแล้ว ผมจะให้พวกคุณ วิจัยเกี่ยวกับสภาพอากาศและหินอุกกาบาตที่ตกลงมา เราจะได้คิดค้นยาและวิธีที่พวกเราจะสามารถอยู่บนพื้นดินได้ ก่อนที่ทุกคนจะทำงานผมอยากให้ทุกคน มาสแกนหน้าเพื่อเข้าพักที่คอนโดแห่งนี้เสียก่อน คุณเฟยหรง คุณสแกนหน้าก่อนเลย” ท่านผู้นำไปยืนตรงหน้าเครื่องสแกน เพื่อกดอนุญาตให้คนอื่นเข้าพักที่คอนโดแห่งนี้ ร้านค้าวิเศษหลังจากที่ขายคอนโดให้พวกเขาแล้ว ก็ให้ตัวเขาที่เป็นผู้นำเป็นเจ้าของโดยสมบูรณ์ เขาจะให้ใครเข้าพักก็ได้ หรือจะให้ใครออกจากห้องพักก็ได้อีกเหมือนกัน“ได้ครับท่าน” เฟยหรงที่โดนเรียกชื่อ เขาได้เดินไปทางหน้าประตูคอนโด กดปุ่มสแกนหน้าขึ้นมา เครื่องสแกนหน้าก็เริ่มทำงานทันที หลังจากที่เขาสแกนหน้าเสร็จแล้ว จะมีหน้าจอขึ้นมาให้เขากดเลือกห้องพัก เขากดเลือกห้องที่อยู่สูงที่สุด เพราะเขาจะได้ระวังภัยได้ง่ายขึ้น เขากดชื่อลงไป และระบบของคอนโดก็มีเสียงแจ้งเตือนซ้ำขึ้นมาอีกครั้ง“ผู้เข้าพักห้อง ห้าหนึ่งห้าชื่อเฟยหรงทำรายการสำเร็จแล้ว” หลังจากที่เขาสแกนหน้าสำเร็จแล้ว เขาก็หลีกทางให้คนอื่นๆ สแกนหน้าต่อ คอนโดนี้มีทั้งหมดสิบห้อง ชั้นละสามห้องเท่านั้น มีทั้งหมด หกชั้น ชั้นที่อยู่บนสุ

“ต้องจับมือด้วยเหรอถึงเข้าไปได้” เฟยหรงจับมือของหญิงสาวคนนั้น แล้วพากันเดินเข้าไปด้านใน ในตอนที่เขาเดินผ่านไปนั้น เขารู้สึกเหมือนร่างกายของเขาถูกอะไรบางอย่างวาปผ่านไปทั้งตัว“นายลองเอาหน้ากากออกสิ” เฟยหรงทำตาม เขาเอาหน้ากากออก แล้วหายใจเหมือนที่หญิงสาวคนนั้นทำ“ที่ตรงนี้ไม่มีสารพิษและอากาศก็ดีอีกด้วย” “นายมองไปที่พื้นสิ” เฟยหรงมองไปที่พื้นตามที่หญิงสาวได้บอก เขาเห็นว่าบนพื้นดินมีหญ้าเริ่มขึ้นมาบ้างแล้ว เขาจะเอาเรื่องนี้ไปรายงานท่านผู้นำ เขามองไปที่พื้น และมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ด้านข้าง เขารู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้มาก เหมือนเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน“เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่าครับ” ซูเมิ่งมองไปที่ชายคนนั้น เธอรู้สึกคุ้นท่าทาง เธอมองสบตากับชายที่อยู่ตรงหน้า เธอรู้สึกคุ้นสายตาคู่นี้มาก เธอคิดว่าเคยเจอที่ไหนนะ ตาแบบนี้ มันช่างคุ้นซะเหลือเกิน เธอนึกออกแล้วว่าเคยเจอที่ไหน“นาย” “คุณ” ทั้งสองหันมาแล้วพูดพร้อมกัน“เป็นคุณนี่เอง ตอนนั้นผมตามหาคุณ แต่คุณหายไปไหน” “ฉันกลัวมาก ก็เลยหนีออกมานะสิ คุณตามหาฉันทำไมละ” “ก็ ไม่มีอะไรหรอก” ตอนนั้นที่เขาตามหา เพราะเขาอยากถามว่า ทำไมวันนั้นเ