บททั้งหมดของ ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ: บทที่ 51 - บทที่ 60

หลังจากที่เธอเจอปัญหาเกี่ยวกับระบบ และพลังเวทที่ลดลง เธอสังเกตว่าทุกครั้งที่พระจันทร์ขึ้น พลังสิ่งของที่ขายในร้านค้าวิเศษ จะลดประสิทธิภาพลง ตอนนี้ยังไม่มีข่าวจากเสียวเหมา ยังหาทางแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ได้ หรือเธอจะต้องแจ้งบอกทุกคนไว้ก่อน ถ้าระบบของเธอไม่สามารถแก้ปัญหาได้ เธอจะทำยังไงดี“ลูกรู้ปัญหาที่เกิดขึ้นหรือยัง ว่ามันเกิดจากอะไร” เซียวซูซ่านถามลูกของเธอด้วยความเป็นห่วง“หนูคิดว่าปัญหาน่าจะเกิดจากพระจันทร์แปลกๆ ที่ขึ้นอยู่ในช่วงนี้ค่ะ” “พระจันทร์ พ่อก็เพิ่งเคยเห็นพระจันทร์แบบนี้เป็นครั้งแรก” “ตอนที่พี่เรียนเป็นครูก็ได้ศึกษาเรื่องแปลกๆ อยู่บ้าง ทางวิทยาศาสตร์เขาว่า ถ้าเกิดสิ่งแปลกๆ บนโลกของเราอาจจะเป็นสัญญาณเตือนอะไรบางอย่างที่ร้ายแรง” “แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น พี่ตงหยางมันจะร้ายแรงแค่ไหน” “พี่ก็ไม่รู้ เราไม่สามารถรู้ภัยธรรมชาติล่วงหน้าได้หรอก” “แต่หนูรู้สึกไม่ดีเลย” “พ่อคิดว่า อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดขึ้นจนได้ เราไม่สามารถฝืนธรรมชาติได้” เธอนั่งนิ่งคิดอะไรหลายๆ อย่างที่ได้เกิดขึ้นช่วงนี้หิมะยิ่งตกหนักมากขึ้นไปทุกทีแล้ว“พี่ซูเมิ่งมีคนมาหาพี่ เป็นผู้ชายด้วย แฟนพี่เหรอ”

“ขอบคุณค่ะพี่เฟยหรง” ทุกครั้งที่เธอไม่สบายใจ พี่เฟยหรงจะเป็นคนแรกที่เธอคิดถึงเสมอ เวลาที่เธอได้ระบายความไม่สบายใจให้พี่เฟยหรงฟัง พี่เฟยหรงจะมีคำตอบที่ทำให้เธอดีขึ้นและมีความสบายใจตอนนี้พี่ตงหยางและพี่ซินอี่ตกลงปลงใจที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว พี่เขาบอกว่าไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก เขาแค่อยากใช้เวลาที่เหลือ อยู่ด้วยกันให้มีความสุขที่สุด เวลาจากกันจะได้ไม่เสียดายเวลา เห็นพี่เธอนิ่งๆ แต่ก็เด็ดขาดเสมอ เธอดีใจที่พี่ของเธอมีความสุขสักทีเวลาผ่านจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ที่เธอได้เข้ามาอยู่ในมิติ ตอนนี้เธอปรับเวลาในมิติให้เท่ากับเวลาจริงของภายนอก เธออยากจะผ่านทุกช่วงเวลาไปพร้อมกับคนที่อยู่ภายนอกมิติ ผ่านไปแล้วหนึ่งปีที่หิมะกรดตกลงมา ภายนอกที่เธอเห็นนั้น ไม่มีอะไรเหลืออยู่แล้ว ไม่มีต้นไม้ ไม่มีบ้านคน และไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ มีแค่พื้นดินที่มีหิมะกรดกองกันเต็มไปหมด เป็นสีขาว มองไปสุดสายตา อาจจะมองดูสวยงาม แต่เธอมองว่ามันช่างว่างเปล่าและอันตราย เธอได้ให้ภาพในมิติฉายไปที่คอนโด ที่ท่านผู้นำเคยซื้อต่อเธอไป คอนโดที่เธอเห็นตอนนี้ เธอแทบจะบอกไม่ได้ว่ามันเคยตั้งอยู่ตรงไหนมาก่อน ที่เธอมองเห็นมีแค่หิมะ

“ถ้าแค่เสียงน่าจะทำได้ แต่ไม่สามารถเข้าไปฉายภาพภายในใต้ดินได้” “ต้องเป็นเสียงของท่านเท่านั้น ถึงจะพูดได้หรือเป็นเสียงของใครก็ได้” เธอถามท่านเทพออกไป“เป็นเสียงของใครก็ได้ ข้าว่าเจ้าเป็นคนพูดดีกว่า ทุกคนน่าจะคุ้นเคยกับเสียงของเจ้ามากกว่าข้า” “ได้ ถ้าอย่างนั้น เราเริ่มถ่ายทอดเสียงกันเลย” ท่านเทพใช้พลังดึงภาพขยายเสียงตรงที่ฉายมิติ ที่ให้มีรูปลำโพงขึ้นมา และให้เธอลองพูดออกไป“สวัสดีผู้รอดชีวิตทุกคน เสียงที่ทุกท่านได้ยินเป็นเสียงจากร้านค้าวิเศษ ถ้ายังมีคนที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ ได้โปรดพูดตอบกลับทางเรามาด้วยท่านผู้นำที่กำลังนั่งคิดแก้ปัญหาเกี่ยวกับอาหาร ที่เริ่มจะหมดแล้ว หลังจากที่พวกเขาและประชาชนบางส่วนเข้ามาหลบอยู่ภายในใต้ดินแห่งนี้ เป็นเวลาห้าปีกว่าแล้ว ถ้าหิมะกรดยังตกต่อไปอยู่แบบนี้ เขาไม่รู้ว่าจะมีชีวิตรอดจนถึงวันที่โลกกลับมาเป็นปกติหรือเปล่า ช่วงเวลาที่เขาเริ่มจะถอดใจ ก็มีเสียงที่ดังขึ้นมา เป็นเสียงสวรรค์ที่มาพร้อมกับความหวัง เป็นเสียงของร้านค้าวิเศษนั่นเอง “พวกเรายังมีคนรอดชีวิตครับ ได้ยินเสียงของผมไหม ผมชื่อ หยวนเจียง เป็นประธานาธิบดีของประเทศนี้” เสียงที่ตอบกลับมาเป็นเสียงขอ

“นี่เฟยหรงใช่ไหม” หงเปาร้องเรียกชายหนุ่มที่อยู่ตรงทางออกประตูด้านหน้าเขา“ผมเฟยหรงเองครับท่านผู้ช่วย ตอนนี้ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับท่านผู้นำ ไม่ทราบว่าตอนนี้ท่านทำอะไรอยู่” “ตอนนี้ท่านผู้นำท่านได้พาทุกคนออกไปด้านนอกแล้ว” “แสดงว่า ที่ใต้ดินแห่งนี้มีทางออกหลายทางเหรอครับ” “ใช่แล้ว นายไม่เคยอยู่ในเมืองใต้ดินแห่งนี้ นายคงไม่รู้ว่ายังมีทางออกเชื่อมไปตามเมืองต่าง ๆ อีก” “ที่ผมจะคุยกับท่านก็เรื่องที่พื้นดินด้านบน สามารถอยู่ได้แล้ว ถ้าตอนนี้ท่านรู้แล้ว ผมขอกลับไปหาครอบครัวของผมก่อนนะครับ พวกเราต้องสร้างบ้านหลังใหม่” “ถ้านายทำเรื่องทางฝั่งของครอบครัวนายเสร็จแล้ว ก็มาพบกับท่านผู้นำอีกครั้งก็แล้วกัน ฉันจะบอกท่านไว้ให้” “ขอบคุณมากครับ” เฟยหรงพูดพร้อมกับความสบายใจ และได้เร่งเดินทางกลับมาหาครอบครัวของเขา“พี่เฟยหรงไปไหนมาคะ” ซูเมิ่งถามสามีของเธอออกไป เธอไม่เห็นเฟยหรงตั้งแต่เช้าแล้ว“พี่ไปแจ้งเรื่องท่านผู้นำมา แต่ไม่เจอท่าน” “อ่อ เรื่องนี้นี่เอง พี่น่าจะถามฉันก่อนนะคะ” เธอพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา ที่สามีของเธอใจร้อน ไปหาท่านผู้นำครั้งนี้ พี่เฟยหรงคงจะไปไม่พบกับท่านผู้นำแน่เฟยหรงเขาก็

“ไม่โกรธคะ แต่เป็นห่วงมากกว่ากลัวว่าพี่จะเกิดอันตรายอะไรขึ้นมา พี่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วคราวหน้าถ้าพี่เฟยหรงจะกลับบ้านช้า หรือทำอะไรที่เป็นอันตรายจะต้องบอกน้องไว้ก่อนนะคะ อย่าหายไปแบบนี้อีก ถ้าไม่อย่างนั้นน้องจะโกรธพี่เฟยหรงจริงๆ ด้วย” “ได้ครับ ครั้งหน้าพี่จะรายงานภรรยาตัวน้อยของพี่ทุกอย่าง จะไม่ลืมเลย” เธอหยอกล้อเล่นกับสามีอยู่ พี่เฟยหรงก็ทำหน้าพะอืดพะอมเหมือนอยากจะอ้วกขึ้นมา“พี่เฟยหรงเป็นอะไร ไม่สบายตรงไหน” “พี่ไม่ได้เป็นอะไร แค่ช่วงนี้พี่รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวและอยากจะอ้วกอยู่บ่อยๆ ” หรือพี่เฟยหรงจะแพ้ท้องแทนเธอกัน เขาว่าถ้าคนไหนรักเมียมากก็จะแพ้ท้องแทนเมีย เธอไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่พี่เฟยหรงก็รักเธอจริง“พี่อยากกินอะไรเปรี้ยวๆ หรือเปล่า” “ใช่แล้วพี่รู้สึกอยากกินของเปรี้ยวมากเลย” “ถ้าแบบนั้น เดี๋ยวน้องต้มน้ำแกงใส่ผักกาดดองให้พี่ดีไหม ที่บ้านเรายังมีลูกท้ออยู่ เดี๋ยวน้องจะไปเตรียมไว้ให้ พี่นอนพักก่อนก็ได้นะคะ ถ้าน้องทำเสร็จแล้วจะเอามาให้ที่เตียง” เธอลุกเดินไปล้างหน้า และเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อไปเตรียมอาหารให้คนแพ้ท้องแทนเมียกิน ดีที่แม่ได้เตรียมผักกาดดองมาให้เธอเมื่อวานนี้