บททั้งหมดของ ย้อนเวลากลับมาช่วย วิกฤติวันสิ้นโลกพร้อมมิติ: บทที่ 21 - บทที่ 30

ตงหยางยืนมองโจรชั่วที่ถูกเผาต่อหน้าโดยที่ไม่รู้สึกอะไร สำหรับคนเลวก็ควรจะต้องตายไม่ใช่เหรอ เขาไม่กลัวว่าใครจะเจอศพที่ถูกเผา เพราะไฟของเขา มันเผาจนไม่เหลือซากเลยแหละเด็กที่ตอนแรกแอบอยู่ตรงพุ่มไม้ ก็ได้เดินออกมาหาตงหยาง เธอเล่าให้ตงหยางฟังว่า เธออยู่ในศูนย์พักพิงกับแม่ แต่เธอแยกกับแม่เพื่อมาเข้าห้องน้ำ แล้วก็เจอพวกโจรฉุดมา พวกมันก็พักอยู่ในศูนย์พักพิงเดียวกับเธอ และเธอบอกว่ามีหญิงสาว หายไปหลายคนแล้ว ตอนแรกเธอคิดว่าพวกพี่สาวแค่กลับบ้าน เธอเพิ่งมารู้วันนี้ว่าพวกพี่สาวถูกพาไปขายไปแล้ว ยิ่งพูดเธอก็ยิ่งร้องไห้ออกมา ถ้าคนมาช่วยเธอไม่ทันไม่รู้ชีวิตเธอจะเป็นยังไงบ้าง////ตงหยางพาเด็กสาว ไปส่งแม่ของเธอที่ศูนย์พักพิง ตอนที่เขาได้เข้ามาส่งเด็กสาวนั่น เขารู้สึกได้ถึงสายตาที่มองเขาอยู่ เป็นทหารคนหนึ่ง ที่ตัวไม่ผอมหน้าเหลี่ยม ตาดุร้ายกำลังมองเขา พอเขามองกลับไป ชายคนนั้นก็เดินไปที่อื่นแล้ว“โก่วตั้นนายมองใครอยู่ ยกข้าวพวกนี้เอาไปเก็บได้แล้ว ยังมีงานอีกเยอะ” หลังจากที่ทหารที่ชื่อโก่วตั้นเดินออกมา เขารีบเอาข้าวไปเก็บ เขาได้แอบไปโทรหาคนผู้หนึ่ง“ฮัลโหล ท่านเหรอครับ” “ท่านอะไร! ใครจะมารับสายจากลูกน

“พี่จูไห่กินช้าๆ ก็ได้ยังมีอีกเยอะ” ซีซวนพูดขึ้นเพราะทนดูไม่ได้จริงๆ“ทำไมแกมีปัญหากับการกินของฉันหรือไง อยากโดนตีอีกใช่ไหม” “ผมไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ผมก็ไม่ได้กลัวพี่ด้วย จะตีก็มาเลย” ซีซวนที่ทนถูกเอาเปรียบมานาน วันนี้จะไม่ขอทนแล้ว“ใจเย็นๆ เป็นพี่น้องกันอย่ามาทะเลาะกัน” พี่ตงหยางที่เป็นคนห้ามศึกในครั้งนี้ บางทีเธอก็อยากให้น้องเธอสั่งสอนจูไห่บ้างเหมือนกัน“นี่พวกแกจะมาตีลูกฉันเหรอ พี่ดูลูกของน้องพี่สิ จะตีลูกฉัน เป็นอะไรหรือเปล่าจูไห่ลูก” “แกอบรมลูกตัวเองให้มันดีๆ หน่อยนะเซียวกัง ยิ่งโตยิ่งทำตัวเป็นอันธพาลมากขึ้นทุกวัน” “พี่แค่เด็กทะเลาะกันธรรมดา มาๆ กินข้าวกันดีกว่า” หลังจากพ่อเธอพูดจบทุกคนก็มานั่งกินข้าวด้วยกัน คนที่กินน่าจะเป็นครอบครัวของลุงเซียวเอินมากกว่า พวกเธอกินได้แค่นิดหน่อย เพราะทั้งครอบครัวนั้นไม่รู้ไปอดอยากที่ไหนมา กินข้าวเลอะเต็มโต๊ะไปหมด แม่หันมามองเธอด้วยความลำบากใจ“ว่าแต่ทำไมพวกพี่ถึงมาที่บ้านผมได้ล่ะ” “ก็ไม่มีอะไรหรอก พวกฉันจะมาอยู่กับพวกแกนะ บ้านของฉันน้ำท่วมพังไปหมดแล้ว” “น้ำยังไม่ลดเหรอพี่ เดี๋ยวพวกผมไปช่วยซ่อมเอาไหม” “ไม่ต้องหรอกมันไม่เหลืออะไรแล้

หลังจากที่ทุกคนได้เห็นภาพ ที่ถ่ายทอดสด ก็เกิดเสียงร้องของผู้คน บางคนก็ถกเถียงกันว่า สิ่งนี้มันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่ บางคนว่าหลอกลวง บางคนก็เชื่อ มีคนยกมือถือขึ้นมาถ่ายหน้าจอ ที่กำลังถ่ายทอดสดอยู่ พร้อมเผยแพร่ส่งต่อๆ กันไป ให้คนอื่นๆ ได้ดู“ท่านครับ คนที่แจ้งข่าวผ่านทางหน้าจอ ได้บอกข้อมูล ตรงกับที่เราได้รับข่าวมาเลยครับ”“ไปสืบมาหรือยัง ว่าเป็นใคร ที่เผยแพร่ข่าวนี้ แต่ก็ดีเหมือนกัน ที่ทางนั้นแจ้งเรื่องให้ประชาชนรับรู้ ก่อนที่เราจะประกาศออกไป เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือมากขึ้นไปอีก บอกทางสำนักข่าว ทุกช่องทางที่สัญญาณยังพอใช้ได้ ให้ประกาศออกไป ว่าตอนนี้ กำลังจะมีอุกกาบาตชนโลกเป็นเรื่องจริง บอกออกไปว่า เป็นคำสั่งที่มาจากประธานาธิบดี (ด่วนที่สุด!) ”“ผมจะไปจัดการ ตามที่ท่านสั่งเดี๋ยวนี้ครับ” หลังจากที่เขาออกมาจากห้อง ก็เร่งดำเนินการตามที่ท่านสั่งทันที ทุกอย่างต้องด่วนที่สุดหลังจาก ที่เธอประกาศไปไม่นาน ทางหน้าจอโทรทัศน์ทุกช่องทาง ก็ประกาศว่าเรื่องที่เธอได้ประกาศออกไปเป็นเรื่องจริง และได้เตือนประชาชนของท่านต่อทันที ท่านผู้นำเป็นคนที่มีไหวพริบดีมากจริงๆ แค่เธอเผยแผ่แค่นี้ ท่าน

‘ทำไมข้อความนี้ ส่งมาหาเธอเยอะจัง หรือจะมีเรื่องด่วนอะไร’ เธอกดตอบรับ ร้านค้าวิเศษ: สวัสดีค่ะ ร้านค้าวิเศษยินดีให้บริการค่ะสายลับ: คุณเป็นเจ้าของร้านใช่ไหมร้านค้าวิเศษ: ใช้แล้ว คุณต้องการสิ่งใดสายลับ: ผมติดต่อมาจากหน่วยลับพิเศษ ทางเราต้องการหินมิติจากคุณในจำนวนมากร้านค้าวิเศษ: คุณต้องการหินมิติเท่าไหร่สายลับ: ผมต้องการห้าแสนก้อน เพื่อใช้ในหน่วยลับและกองทหารทั่วประเทศร้านค้าวิเศษ: ทางเรามีของให้คุณ กรุณากดสั่งซื้อได้เลย ภายในครึ่งชั่วโมง ของจะส่งถึงที่อยู่ของคุณที่จริงเธอมีของอยู่ห้าล้านก้อนเลยล่ะ แต่เธอจะเก็บไว้ขายให้ประชาชนที่พอซื้อได้ก่อน เดี๋ยวอีกวันเธอค่อยส่งให้ทางรัฐบาลแล้วกัน พวกเธอจัดการของทุกอย่างเรียบร้อย ภายในเวลาหนึ่งเดือนในมิติ และหนึ่งวันด้านนอก ไม่รู้ด้านนอกจะเป็นยังไงบ้าง ลุงของเธอคงจะโวยวายน่าดูไอเจ้าเซียวกังมันหายไปไหนของมัน ข้าวปลาก็ไม่ทำไว้ให้กิน บ้านก็เงียบ อยู่ดีๆ พวกมันหายไปไหนกันหมด เขาบ่นไม่ทันไร ก็เห็นซูเมิ่งเดินเข้ามาพอดี “ไปไหนกันมา” เสียงแรกที่เธอได้ยิน ก็คือเสียงลุงของเธอเอง “ไปหาเพื่อนมาค่า” “ฉันไม่เชื่อหรอก พวกแกเล่นหายกันไปหมดบ้าน

ผู้มีพลังที่ยังหลงเหลือ : ตกลงมีหินพลังเวท ที่ผมต้องการหรือเปล่าครับร้านค้าวิเศษ : คนที่ต้องการใช้หินพลังเวท มีพลังธาตุอะไรผู้มีพลังที่ยังหลงเหลือ : เป็นผู้ฝึกพลังธาตุน้ำครับร้านค้าพิเศษ : ทางเรามีหินธาตุน้ำอยู่หนึ่งก้อน ท่านต้องการหรือไม่ผู้มีพลังที่ยังหลงเหลือ : ผมต้องการครับ ขอบคุณมากครับเจ้าของร้านร้านค้าพิเศษ : สำหรับหินพลังเวท ทางเราขายก้อนละยี่สิบล้านหยวน ถ้าท่านต้องการ กรุณาชำระเงินและกรอกที่อยู่ได้เลยผู้มีพลังที่ยังหลงเหลือ : ได้ครับ ทางร้านค้าพิเศษ ยังมีหินพลังเวทเหลืออยู่อีกไหมครับร้านค้าพิเศษ : มีหรือไม่มี ขึ้นอยู่แต่อารมณ์ของผู้ขายผู้มีพลังที่ยังหลงเหลือ : ครับ ชำระเงินแล้วนะครับ'เจ้าของร้านวิเศษเป็นคนที่กวนเหมือนกัน เราต้องทำดีกับเจ้าของร้านค้านี้เข้าไว้’เธอเลือกความเสี่ยง ที่ขายของออกไป นี่ร้านของเธอ ร้านค้าวิเศษ ของที่ขายก็ต้องเป็นของวิเศษไม่ใช่เหรอ ที่เธอตั้งชื่อร้านนี้ขึ้นมา ก็เพื่อบอกให้คนอื่นรู้ว่า ของในร้านเธอมันไม่ใช่ของธรรมดาทั่วไปอยู่แล้วเวลาผ่านไปเรื่อยๆ วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันที่ อุกกาบาตชนโลก เธอเตรียมความพร้อมสำหรับครอบครัวเธอหมดแล้ว เธอม