All Chapters of เฉินอันหนิง องค์หญิงผู้หวนคืน: Chapter 61 - Chapter 70

 ตำหนักอันหนิงอากาศยามเช้าในวันหิมะตก ไม่ดีหนัก แต่ถึงแม้จะอยากซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนาสักเท่าไหร่เฉินอันหนิงก็ต้องฝืนตัวเองลุกขึ้นมา ด้วยว่าวันนี้เป็นวันที่นางมั่นใจว่าน้องชายคนที่ห้าจะมาเข้าเฝ้ากลางดึกที่ผ่านมาเค่อซินมารายงานว่าเฉินไป๋เสวี่ยเดินทางมาถึงเมืองหลวงแล้วเพียงแค่ยังไม่ได้เข้าวังนั่นเท่ากับว่าเช้าวันนี้น้องชายของนางจะต้องมาเข้าเฝ้าต่อหน้าพระพักตร์เป็นแน่ เช่นนั้นวันนี้ต่อให้ไม่อยากตื่นนางก็ต้องตื่น และ...นางก็จะไปเข้าประชุมด้วยก็แล้วกันขนบธรรมเนียมแคว้นอื่นเป็นอย่างไรเฉินอันหนิงไม่อาจรู้ และอาจจะเป็นเหมือนกับนิยายยุคจีนโบราณที่นางเคยอ่านที่สตรีไม่ยุ่งงานราชการ แต่ที่ต้าเฉินไม่ได้มีกฎข้อห้ามและขนบธรรมเนียมเช่นนั้น แม้ยังไม่มีขุนนางหญิงในราชสำนักแต่เหล่าขุนนางในท้องพระโรงก็ได้พบเจอนางอยู่ข้าง ๆ ฮ่องเต้เป็นประจำทว่าช่วงนี้นางไม่ได้เข้าร่วมการประชุมในท้องพระโรงบ่อยดั่งเช่นก่อนหน้า หากพูดให้ถูกคือนางไม่ได้เข้าร่วมเลยตั้งแต่หิมะตก แม้กลับจากซินอู๋แล้วก็ยังไม่ได้เข้าร่วม และจากนี้ไปก็อาจจะเข

  หอสุราเทียนหลินคือหอสุราหนึ่งในสามอันดับต้น ๆ ของต้าเฉิน ยิ่งฟ้ามืดก็ยิ่งคึกคัก ด้านล่างเต็มไปด้วยเสียงเจือยแจ้วของคอสุราที่มาดื่มกินสังสรรค์โดยไม่รับรู้เลยว่าด้านบนได้มีการเปิดต้อนรับเหล่าเชื้อพระวงค์ถึงเก้าพระองค์ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีใครล่วงรู้เลยจริง ๆพลึบ!เสียงร้องโวยวายเกิดขึ้นแทนที่เสียงเฮฮาอย่างไม่มีใครทันได้ตั้งตัว เสียงการต่อสู้ดังขึ้นในเวลาต่อมาจนเป็นเหตุให้ต้องลุกออกมามอง ทว่าในทันทีที่โผล่หน้าลงมามองเบื้องล่าง คนชุดดำผู้หนึ่งก็ใช้วิชาตัวเบาหันปลายกระบี่พุ่งเจาะจงมาที่ผู้เป็นองค์หญิงลำดับที่หนึ่งอย่างไม่ลังเลแต่มีหรือเหล่าองครักษ์จะยินยอมให้นายเหนือหัวได้รับบาดเจ็บ เค่อซินใช้วิชาตัวเบาพุ่งไปขวางเอาไว้ในทันที เป็นพอดีกับที่ใครอีกคนพุ่งเข้าใส่คนร้าย ก่อนที่คนทั้งคู่จะเข้าต่อสู้กับคนร้ายท่ามกลางความแตกตื่นวิ่งหนีตายของผู้คนด้านล่างบุรุษรูปงามสองคนพุ่งเข้าต่อสู้กับกลุ่มคนร้าย ขณะที่เหล่าองครักษ์กรูกันขึ้นมาอารักขานายของตนด้วยใบหน้าดุดันเฉินอันหนิงมองความวุ่นวายเบื้องหน้าที่ใกล้จะสงบลงด้วยใบห

 หอซุยฉีทั้งที่ชวนทั้งแม่ทัพบูรพาและคนของเขา ทว่าผู้ที่มานั่งร่วมโต๊ะกับนางมีเพียงแค่เหลยจิ้งและเสียนฟู่ถัง รองแม่ทัพหนึ่งในสองของเขาเท่านั้นที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกับนาง ส่วนรองแม่ทัพที่มีนามว่าชิงเว่ยและทหารติดตามขอแยกไปอีกโต๊ะ การอยู่ต่อหน้าบรรดาท่านอ๋องและองค์หญิงเป็นเรื่องที่พวกเขารู้สึกลำบากใจ นางก็พอจะเข้าใจได้“แม่ทัพเหลย ข้าขอถามท่าน...ไม่ทราบว่าท่านอายุเท่าใด ท่านดูอายุมากกว่าพวกข้าไม่กี่ปีเท่านั้น” ผู้ที่ชื่นชอบการรบทัพจับศึกอย่างเฉินซีหานย่อมชื่นชอบคบค้ากับแม่ทัพนายกอง ทันทีที่นั่งลงเฉินซีหานก็ส่งคำถามให้เหลยจิ้งอย่างชวนคุยทันที“ทูลท่านอ๋อง ปีนี้กระหม่อมย่างเข้ายี่สิบเอ็ดพะย่ะค่ะ”“ยี่สิบเอ็ดเท่านั้นแต่กลับเชี่ยวชาญการรบทัพจับศึก นับถือนับถือ นอกจากเสด็จอาแล้ว ท่านเป็นอีกคนที่ข้านับถือ ข้าขอดื่มให้ท่าน”“ท่านอ๋องตรัสเกินไป กระหม่อมไม่กล้ารับพะย่ะค่ะ” นอกจากความเก่งกาจแล้ว เหลยจิ้งผู้นี้ยังมีความอ่อนน้อมอีกด้วย นับได้ว่าน่าคบหาทีเดี

 ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ...แล้วชอบบุรุษเช่นใดเล่า?“แล้วเจ้าชื่นชอบบุรุษเช่นไร” เป็นเว่ยหนิงที่สอบถามขึ้น ทว่าคำถามนั้นกลับมิได้คำตอบที่น่าพอใจเหลยเซียนหนิงกลอกตาก่อนจะเอ่ย “ข้าไม่ชอบบุรุษเช่นใดทั้งนั้น ข้าเพียงชื่นชอบมองเป็นอาหารตามิได้อยากจะครอบครอง...”“ข้าไม่อาจขัดใจพี่ใหญ่หรือทำร้ายจิตใจเขา แต่ข้าก็ไม่อยากแต่งให้เขา พวกเจ้ามีหนทางที่ทำให้ข้าไม่ต้องแต่งกับเขาหรือไม่”“หากไม่อยากแต่งกับเขาก็มีแต่แต่งกับคนอื่นด้วยเหตุสุดวิสัยตัดหน้าเขา” เว่ยหนิงเสนอแนวทางที่ไม่นับว่าดี...แต่ก็ไม่นับว่าแย่ แล้วก็หันไปยังสหายผู้สูงศักดิ์ “น้องชายนางมีหลายคน เจ้าเลือก ๆ สักคนแล้วสร้างเรื่องว่าเป็นลิขิตฟ้าอันใดเช่นนั้นดีหรือไม่”“ข้าไม่อยากแต่งเข้าราชวงค์”“เช่นนั้นก็ลูกขุนนางสักคน” เว่ยหนิงเสนอความคิดเห็นพลางยกตัวอย่างลูกหลานขุนนางตงฉินมาสามถึงสี่คนที่นางรู้จัก “บุตรชายท่านเสนาบดีก็รูปงาม ทั้งยังเป็นบัณฑิต บุตรชา

 แคว้นเฉินเป็นหนึ่งในแคว้นใหญ่ที่เรืองอำนาจอาคันตุกะที่มาร่วมงานวันครบรอบการสถาปนาแคว้นในครั้งนี้จึงมีมากมายจากหลากหลายแคว้น แม้แต่แคว้นไห่ที่อยู่ไกลออกไปก็ยังส่งไท่จื่อและองค์หญิงมาร่วมงาน เฉินอันหนิงไม่สนใจใครเป็นพิเศษแม้แต่ไท่จื่อและองค์หญิงจากแคว้นไห่คนเหล่านั้นไม่ได้น่าสนใจเลยสักนิด...หากมีผู้ใดน่าสนใจเป็นพิเศษแล้วล่ะก็...คงจะเป็นพี่น้องสกุลเหลยอย่างแม่ทัพเหลยจิ้งและน้องสาวอย่างเหลยเซียนหนิงที่วันนี้ดูจะโดดเด่นทั้งพี่ทั้งน้องนั่นล่ะ“ท่านแม่ทัพเหลยช่างหล่อเหลาองอาจ...ข้าล่ะสงสัยจริง ๆ ว่าสตรีผู้ใดจะได้ครอบครองตำแหน่งฮูหยิน จะเป็นข้าหรือไม่”และ...ฟังจากเสียงพูดคุยแล้วผู้อื่นก็ให้ความสนใจสองพี่น้องเช่นกันถึงแม้จะดูสนใจแค่ผู้พี่ก็เถิดองค์หญิงอันหนิงไม่เอ่ยสิ่งใดทำเพียงนั่งเงียบจิบชาและขนมที่ถูกนำมาถวาย ด้วยตำแหน่งที่นั่งแล้ว คงไม่มีผู้ใดคิดว่านางจะได้ยิน แต่นางก็ได้ยินอย่างชัดเจน...เช่นนั้นก็ฟังเงียบ ๆ แล้วกันเหล่าสตรีที่เพ้อถึงแม่ทัพหนุ่มยังคงพูดค