All Chapters of Love Secrets...ลวงรัก สัมผัสอันตราย: Chapter 41 - Chapter 50

ใช่ ผมโกรธ โกรธที่ปายหลอกผม หลอกว่ามีแฟนแล้ว จงใจขีดแบ่งเส้นความสัมพันธ์ไม่ให้ผมเข้าใกล้ ทำให้ผมรู้สึกจุกอก เจ็บเสียดหัวใจกับไอ้คำว่ามือที่สามแต่ต่อมาก็รู้ตัวเองว่าไม่มีสิทธิ์โกรธ ผมนับเป็นตัวอะไรในสายตาเธอ โกรธแล้วได้อะไร ผมจะเหวี่ยงเกรี้ยวกราดใส่ปายเหมือนเมื่อก่อนจนปายเกลียดผมไปมากกว่าเดิมเหรอ ไม่ ผมจะไม่ใช้อารมณ์มานำเหตุผลอีกแล้ว ทุกอย่างที่เจอมามันคือบทเรียน ที่ปายเกลียด โกรธผมก็เพราะผมทำตัวเอง งี่เง่า วุ่นวาย เอาแต่ใจผมหยุดเดินเมื่อถึงสวนสาธารณะมุมหนึ่งของโรงพยาบาล พอรู้ตัวก็เดินออกมาตั้งไกล ไม่รู้ว่าไอ้ยักษ์มันเป็นยังไงบ้าง ผมมาโรงพยาบาลเพราะไอ้ยักษ์มันได้รับบาดเจ็บไปเหยียบเศษแก้วเข้าเลยรีบพามันมาส่งโรงพยาบาล ความจริงผมมาก่อนปายแต่เพราะออกไปคุยโทรศัพท์มือถือพอเดินเข้ามาหน้าห้องฉุกเฉินอีกทีก็เห็นเหตุการณ์นั้นโดยบังเอิญ จะเรียกว่าเป็นข่าวดีสำหรับผมก็ได้ เมื่อได้รู้ว่าปายยังไม่มีใคร ที่ปายบอกว่ามีแฟนเป็นเรื่องโกหกเพราะฉะนั้นผมยังมีโอกาสที่จะได้หัวใจของปายถึงแม้จะต้องใช้ความพยายามขนาดไหนผมก็จะทำให้ปายกลับมารู้สึกดีกับผมและรักผมให้ได้คิดได้ก็หมุนตัวกลับ แล้วเร่งฝีเท้ามุ่งหน้าไปย

สุดท้ายฉันก็ขึ้นมานั่งบนรถไวท์ ด้านหลังมียักษ์กึ่งนั่งกึ่งนอนพลางฮัมเพลงเบา ๆ อย่างคนอารมณ์ดี ฉันขึ้นมานั่งคู่คนขับอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก ที่ต้องมาติดรถไวท์ให้ไปส่งก็เพราะไมค์โทร.มาว่าต้องไปทำเรื่องขอผ่าตัด ก่อนจะส่งตัวป๊าขึ้นพักห้องพิเศษของโรงพยาบาล ตอนที่คุยกับหมอแล้วต้องไปติดต่อเรื่องนอนโรงพยาบาลไมค์เห็นว่าฉันกำลังคุยกับยักษ์และไวท์เลยไม่อยากแทรกคิดว่าค่อยโทร.บอกฉันทีหลัง อาการที่ป๊าเป็นหนักกว่าที่คิด ทีแรกฉันคิดจะอยู่เป็นเพื่อนแต่ไมค์ก็ยังให้ฉันกลับก่อนด้วยไม่อยากให้รู้สึกอึดอัดหากต้องเจอหน้ากับแม่เลี้ยง ฉันจึงได้แต่รับปาก ไวท์ได้ยินฉันคุยกับไมค์ก็อาสามาส่ง ฉันจะเดินหนีเขาก็เดินตาม เพราะความรำคาญสุดท้ายก็จบตรงที่ยอมขึ้นรถมากับเขาความจริงฉันจะหนีไปขึ้นแท็กซี่ก็ได้ แต่ตอนนั้นอารามตกใจ นั่งรถพยาบาลมากับไมค์กระเป๋าเงินก็ไม่ได้เอาติดตัวมาด้วย จะเดินเท้ากลับบ้านเหรอ? ท่ามกลางแดดทะลุสี่สิบองศา สุดท้ายก็ยอมขึ้นรถตากแอร์เย็น ๆ ดีกว่าช่างเถอะ จะเอาแต่หนีมันก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดี มีอะไรก็คุยกันตรง ๆ ให้มันจบฉันคิด ขณะที่รถเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาลเสียงเพลงทำนองเพี้ยน ๆ ดังจากด้านหลัง

เขายื่นนิ้วก้อยให้ฉันทั้งที่ยังคุกเข่าอยู่ ท่าทางเหมือนขอแต่งงาน แต่ต่างกันตรงว่านี้คือการขอคืนดี ฉันปล่อยให้เขานิ่งค้างอยู่ในท่านั้นอย่างสบายอารมณ์ ไม่พูด ไม่ยื่นนิ้วไปเกี่ยวก้อย เพียงแต่จ้องมองเขาเงียบ ๆ ตอนนี้ฉันรู้สึกดีขึ้น อารมณ์ขุ่นมัวทั้งหลายมันจางไป แต่ฉันยังไม่พูดตกปากรับคำเป็นแฟนกับไวท์“ปาย...”ไวท์ที่ส่งสายตาปิ๊ง ๆ ให้ฉันนานสองนานพอนิ่งค้างในท่าเดิมหลายนาทีผ่านไป ก็บอกเสียงเหย“ดีกันได้แล้วมั้งครับ ไวท์ปวดเอว...”“ฮ่า ๆ ๆ”ฉันหลุดหัวเราะอย่างห้ามใจตัวเองไม่อยู่ หัวเราะจนตัวโยนพลางเอามือกุมท้อง ไวท์เมื่อรู้ตัวว่าโดนแกล้งก็ลุกขึ้น ปัดทรายออกจากตัวก่อนบอกฉันเสียงเข้ม“นี่แกล้งกันเหรอปาย!”“ท่าทางนายมันตลกชะมัด ฮ่าๆ” ฉันหัวเราะ ไวท์ทำท่าเข็ดเขี้ยวเคี้ยวฟันอาศัยตอนที่ฉันไม่ทันระวังตัวดึงฉันเข้าชนแผงอกดังปึก ก่อนท่อนแขนแข็งแกร่งจะโอบรัดฉันไว้จนดิ้นไปไหนไม่หลุดฉันหยุดหัวเราะทันที ใบหูฉันแนบกับอกเขาจนได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้นตึกตัก“ปะ ปล่อยนะ”ฉันบอกเสียงสั่น รู้สึกหัวใจตัวเองเต้นแรงจนมันแทบจะกระเด็นกระดอนออกมา“ตกลงเราดีกันแล้วนะ” ไวท์ไม่ปล่อย เขาแนบริมฝีปากเข้ากับเส้นผมฉันก่อนเอ

หลายวันต่อมาฉันสะดุ้งตื่นเพราะโทรศัพท์มือถือที่ลืมปิดเสียงไว้ดังขึ้น พอยื่นมือควานหา หยิบมาดูเบอร์หน้าจอปรากฏว่าเป็นชื่อแม่ฉันเอง ฉันกดรับก่อนกรอกน้ำเสียงงัวเงียลงไป“แม่....มีอะไรหรือเปล่าคะถึงโทร.หาหนูแต่เช้าแบบนี้”“ทำไม แม่โทร.หาต้องมีธุระด้วยเหรอ” เสียงแม่ตอบกลับเสียงแง่งอน ฉันรีบปะเหลาะ“เปล่าค่ะ ปายแค่แปลกใจ ปกติแม่จะโทร.มาหัวค่ำ วันนี้โทร.มาเช้า ปายยังไม่ตื่นดีเลย ตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์แม่เนี่ยแหละ”“ไม่เช้าแล้วนะปาย ตอนนี้ตะวันโด่งแล้วมั้ง”“ค่า ๆ โอเค ปายตื่นสายเอง” ฉันรีบยอมรับผิดเสียงอ่อน ยังไงแม่ก็คือแม่ แม่ถูกเสมอ“แม่กำลังจะขึ้นเครื่อง ถ้าถึงที่นู้นเรากับพี่ชายมารับแม่ที่สนามบินด้วยล่ะ”“หา? ” ฉันงุนงง ก่อนสมองเริ่มประมวลผล ขึ้นเครื่อง ให้มารับ? “แม่จะมาหาปายหรือคะ!”“ใช่สิ ทำไมต้องร้องเสียงหลงขนาดนั้น มีอะไรปิดแม่หรือเปล่า”เสียงแม่เริ่มคาดคั้น ฉันรีบปรับน้ำเสียงเป็นปกติ ก่อนตอบ“มะ ไม่มีค่ะ โอเค เดี๋ยวปายบอกพี่เชนก่อน แล้วเจอกันนะคะแม่”“จ้ะ”ฉันกดวางสาย แล้วรีบลุกจากที่นอนวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน ไม่นานก็วิ่งตึงตังไปเคาะประตูห้องพี่เชน“ก๊อก ๆ ๆ ๆ”“โว้ย!

“อร่อย กลมกล่อมมาก ๆ ค่ะ” ฉันชมจากใจจริง ฉันชอบอาหารรสอ่อนอยู่แล้ว อย่างพวกแกงจืด แกงจืดถ้วยนี้กลมกล่อม รสชาติลงตัวอย่างมากในความรู้สึกของฉัน“น้าดีใจที่หนูปายชอบ พ่อครัวของน้าก็คงดีใจ” ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับน้าอุ่นที่มองฉันอยู่แล้ว สายตาน้าอุ่นดูเป็นประกาย เต็มไปด้วยความเอ็นดู ฉันเลื่อนสายตาไปมองแม่ แม่ยิ้มไม่ว่าอะไรก่อนจะเริ่มลงมือกินข้าว เพราะความหิวและอาหารเต็มโต๊ะดูน่ากินไปหมด ฉันจึงปัดความรู้สึกตงิด ๆ นั้นทิ้งไปและลงมือกินข้าวอย่างจริงจังอาหารบนโต๊ะพร่องไปอย่างรวดเร็ว อาจจะเพราะรสชาติถูกปาก และฉันยังไม่ได้กินข้าวตั้งแต่ตอนเช้า พอกินอิ่มจึงวางช้อนลง ฝ่ายแม่และน้าอุ่นอิ่มไปก่อนหน้าฉัน กำลังนั่งคุยสัพเพเหระ พอน้าอุ่นเห็นฉันอิ่มก็บอกให้เด็กมาเก็บโต๊ะ“หนูปายเรียนวิศวะฯ เหรอจ๊ะ”“ค่ะ เปิดเทอมนี้ก็ปีสามแล้วค่ะ”“รายนี้ชอบพวกเครื่องจักรเครื่องกล ทั้งที่เป็นผู้หญิงแต่ไม่ห้าวนะอุ่น ยังรักแต่งตัวอยู่บ้าง ตอนเลือกเรียนฉันยังคิดว่าฟังผิด เพราะพี่ชายเขาเรียนทันตะฯ ส่วนน้องกลับเรียนวิศวะฯ เสียได้...แต่เอาเถอะ ลูกเราอยากเรียนอะไรก็ให้เรียน จะบังคับมันไม่ใช่เพราะเราไม่ได้เป็นคนเรียนเสียหน่อย”แ