Secrets 44

สุดท้ายฉันก็ขึ้นมานั่งบนรถไวท์ ด้านหลังมียักษ์กึ่งนั่งกึ่งนอนพลางฮัมเพลงเบา ๆ อย่างคนอารมณ์ดี ฉันขึ้นมานั่งคู่คนขับอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก ที่ต้องมาติดรถไวท์ให้ไปส่งก็เพราะไมค์โทร.มาว่าต้องไปทำเรื่องขอผ่าตัด ก่อนจะส่งตัวป๊าขึ้นพักห้องพิเศษของโรงพยาบาล ตอนที่คุยกับหมอแล้วต้องไปติดต่อเรื่องนอนโรงพยาบาลไมค์เห็นว่าฉันกำลังคุยกับยักษ์และไวท์เลยไม่อยากแทรกคิดว่าค่อยโทร.บอกฉันทีหลัง อาการที่ป๊าเป็นหนักกว่าที่คิด ทีแรกฉันคิดจะอยู่เป็นเพื่อนแต่ไมค์ก็ยังให้ฉันกลับก่อนด้วยไม่อยากให้รู้สึกอึดอัดหากต้องเจอหน้ากับแม่เลี้ยง ฉันจึงได้แต่รับปาก ไวท์ได้ยินฉันคุยกับไมค์ก็อาสามาส่ง ฉันจะเดินหนีเขาก็เดินตาม เพราะความรำคาญสุดท้ายก็จบตรงที่ยอมขึ้นรถมากับเขา

ความจริงฉันจะหนีไปขึ้นแท็กซี่ก็ได้ แต่ตอนนั้นอารามตกใจ นั่งรถพยาบาลมากับไมค์กระเป๋าเงินก็ไม่ได้เอาติดตัวมาด้วย จะเดินเท้ากลับบ้านเหรอ? ท่ามกลางแดดทะลุสี่สิบองศา สุดท้ายก็ยอมขึ้นรถตากแอร์เย็น ๆ ดีกว่า

ช่างเถอะ จะเอาแต่หนีมันก็ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดี มีอะไรก็คุยกันตรง ๆ ให้มันจบ

ฉันคิด ขณะที่รถเคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาล

เสียงเพลงทำนองเพี้ยน ๆ ดังจากด้านหลัง