All Chapters of ข่มรักเมียแต่ง : Chapter 41 - Chapter 50

ตอนที่ 42 สภาพ“หึ “ไทหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างนึกขำกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคนที่กำลังจะเป็นแม่คน “เฉไฉเก่งนะมึง”มีนามุ่ยหน้าจิ๊ปากใส่คนรู้ทันอย่างหมั่นไส้“กูไม่หิวหรอก ว่าแต่ไอ้พี่แทนอยู่ไหน?”“พี่แทนออกไปซื้อปุ๋ยกับคนงานน่ะ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมา”“อือ”“แล้ววันนี้แกจะค้างที่นี่ไหม?”“ตอนเย็นก็กลับแล้ว”“อันตรายนะขับรถตอนกลางคืนอ่ะ”“กูเป็นผู้ชายมึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอกน้า หลานกูดิ้นบ้างหรือเปล่าวะ? “ไทเลื่อนสายตามองไปที่ท้องนูนของมีนา“ดิ้นทุกวันเลยล่ะ โดยเฉพาะเวลาที่ฉันพูดด้วยจะดิ้นแรงเป็นพิเศษ เหมือนหนูน้อยในท้องกำลังตอบโต้ให้ฉันรู้ว่าแกได้ยินที่ฉันพูด “มือบางลูบท้องนูนเบา ๆ ขึ้นลงแววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เมื่อเอ่ยถึงลูกน้อยในท้อง เพราะลูกเธอถึงมีแรงยึดสู้ต่อไป และ เพิ่มพลังให้เธอเข้มแข็งยืนหยัดด้วยตัวเอง“กูขอจับดูได้ไหม?”“อือ เอาสิ”ไทยิ้มบาง ๆ หลังจากได้รับอนุญาต จากนั้นจึงย้ายที่ไปนั่งข้าง ๆ มีนา ฝ่ามือใหญ่วางทาบหน้าท้องนูนอย่างเบามือด้วยความตื่นเต้น“ขยับหน่อยสิครับหลาน”“พูดจาอ่อนโยนก็เป็นนิไท “มีนาอดที่จะแซวไม่ได้ แทบไม่เคยได้ยินไทใช้โทนเสียงนุ่มนวลเลยด้วยซ้ำ“กูพูดออกจ

ตอนที่ 44 ขอโอกาสแก้ตัว“เมื่อกี้เธอจะล้มน่ะครับผมเลยเข้าไปช่วยได้ทัน “เลือกที่จะไม่แสดงสถานะ จนกว่าเขาจะทำให้แม่ของลูกยอมใจอ่อนกลับไปกับเขา หากลั่นวาจาอะไรออกไปคงยากที่จะเข้าถึงตัวแม่ของลูก ดูท่าแล้วไอ้หน้าจืดนี่ก็คงชอบเมียเขาอยู่มากทีเดียว“อ๋อครับ น้องเขาน่าสงสารมากเลยนะครับ ครอบครัวเธอเป็นหนี้จนเธอต้องเสียสละตัวเองไปแต่งงานกับลูกชายเจ้าหนี้เพื่อเป็นการทดแทน โคตรจะไม่แฟร์กับเธอเลยครับ แต่ผมก็เข้าใจนะถ้าเป็นผม ผมก็คงไม่มีทางเลือกเช่นกัน หนำซ้ำไอ้ผู้ชายคนนั้นยังทำร้ายจิตใจเธอสารพัด ขนาดท้องยังจะพรากลูกไปจากเธออีก ทำให้ท้องเพราะผลประโยชน์ของตัวเองล้วน ๆ ไม่แมนเอาซะเลย”ฮัททสึแทบอยากจะพุ่งเข้าไปตะบันหน้าเจ้าของไร่ส้มให้หายแค้น เมื่อเจ้าของไร่ส้มสาธยายยาวเหยียดในความเลวชามของเขา ราวกับถูกตบหน้าย้ำ ๆ แต่ก็ได้กัดฟันแน่นข่มกลั้นอารมณ์เดือดดาลเอาไว้ในใจ ไม่ให้ปะทุออกมาทำลายความตั้งใจ“แล้วคุณแทนเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นหรือเปล่าครับ? “กล่าวถามเสียงเรียบแข็งลองเชิง จ้องมองเจ้าของไร่ส้มนิ่ง“ไม่เลยครับ น้องชายแค่เล่าให้ฟังครับ แต่ไม่ได้เอารูปไอ้สารเลวคนนั้นให้ดู”ไอ้สารเลวเหรอวะ !ทำได้เพียงทวนค

@อเมริกา“แอะ~" ฮาชิยิ้มร่าจนตาหยีเป็นรูปสระอิด้วยความคิดถึงปู่และย่าที่นาน ๆ ทีมาเยี่ยมหน ความตาตี่และเค้าโครงหน้าคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดตอนเยาว์วัยไม่มีผิดเพี้ยน“อย่าวิ่งครับลูก” มีนาปรามลูกชายด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าจะล้มหน้าคะมำเอาได้ แต่มีหรือเด็กชายแสนแสบจะฟัง เร่งฝีเท้าอันเล็กตรงมาหาผู้เป็นปู่ ก่อนปีนป่ายขึ้นนั่งบนตักแกร่งอย่างซุกซน ทำเอามีนาถึงกับส่ายหน้าเอือมระอา“ไปไหนมาครับหลานปู่”“ปู" ริมฝีปากน้อย ๆ พยายามเปล่งเสียงเรียกผู้เป็นปู่อย่างรู้ความ พลางแก้มป่องซบบนแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของผู้เป็นแม่และผู้เป็นย่า“คิดถึงแค่ปู่เหรอครับหลานย่า” จีน่าแสร้งปั้นสีหน้าน้อยใจ ทำให้เด็กชายวัยหนึ่งขวบรีบผละใบหน้าจิ้มลิ้มออกจากแผงอกของผู้เป็นปู่ แล้วปีนลงจากตักแกร่งด้วยตัวเอง เดินเตาะแตะเข้าไปสวมกอดผู้เป็นย่าราวกับเป็นการปลอบใจ“ตึ๋ง~ ” “ไหนย่าขอหอมหน่อยสิ” จีน่าอุ้มหลานชายขึ้นมานั่งบนตัก แล้วโน้มใบหน้าฟัดแก้มป่องของหลานชายทันทีอย่างมันเขี้ยว เมื่อหลานชายขี้อ้อนทำแก้มป่องอนุญาตยอมให้ผู้เป็นย่าหอมอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้คนเป็นแม่ที่มองอยู่ถึงกับยิ้มแก้มปริ

ตอนที่ 48 บทลงโทษ“วันนี้คุณมีนาดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะคะ” เจนกล่าวแสดงความคิดเห็นกับฮัททสึที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชาย หลังจากมีนาเดินเข้ามาก่อนด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด“คงงอนผมน่ะครับ”“สู้ ๆ นะคะ คุณฮัททสึ ง้ออีกนิดเดียวคุณมีนาต้องยอมใจอ่อน แน่ ๆ ค่ะ น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ”“ขอบคุณครับ” เริ่มมีแรงฮึดสู้อีกครั้ง เขาจะไม่ยอมแพ้“ให้พี่ช่วยไหม?” ฮัททสึเดินจากหน้าร้านเข้ามากล่าวอาสา เมื่อเห็นว่ามีนากำลังทำบัญชีอยู่หน้าตาเคร่งเครียด โดยที่ลูกชายตัวน้อยนั่งดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา“ไม่ต้อง ไปช่วยพี่เจนหน้าร้านเถอะ” ตอบเสียงห้วน ๆ โดยไม่ละสายตาไปจากบัญชีตรงหน้าที่เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย แต่ก่อนเป็นหน้าที่ของมาเรีย แต่เพราะแม่ป่วยเธอจึงลาออกกลับไปดูแลแม่ที่บ้าน“คนไม่มีแล้ว มาเดี๋ยวพี่ทำให้เอง พี่ถนัด”“ไม่เข้าใจหรือวะ…ว้าย!” ไม่ทันได้กล่าวจบเพราะความรำคาญ ทว่าต้องหวีดเสียงแทนด้วยความตกใจ เมื่อก้นลอยขึ้นจากเก้าอี้เข้าสู่อ้อมแขนแกร่งในท่าเจ้าสาวเสียก่อน เธอจึงรีบตวัดรัดลำคอแกร่งกร้านไว้โดยอัตโนมัติเพราะกลัวตก ทำให้ใบหน้าทั้งสองใกล้กันเพียงคืบนิ้วเท่านั้น“ปล่อยเดี๋ยว

#วันต่อมา @ร้านเบเกอรี่“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ?” กล่าวถามทันทีที่เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดเค้กมะพร้าวในมือ เจอกับแก๊งเพื่อนของสามีที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี ในมือหนาแต่ละคนต่างเต็มไปด้วยถุงกระดาษใส่ของเล่น อีกทั้งลูกชายในอ้อมแขนแกร่งของสามียังถือโมเดลไอรอนแมนตัวใหม่แกะกล่อง“ของเล่นลูกน่ะ ไอ้พวกนี้มันสายเปย์” ฮัททสึตอบพลางยิ้มกริ่มอย่างไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่มีนาหม่นคิ้วเข้าหากันเป็นปม ส่งถาดเค้กให้กับพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ สาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าสามีจ้องมองนิ่ง “มีอะไรหรือเปล่า?”“ของเล่นลูกเต็มบ้านแล้วนะคะ จนไม่มีที่จะเก็บแล้ว” กล่าวเสียงเข้มอย่างต้องการตำหนิ“เห็นหลานอยากได้ พวกพี่เลยซื้อให้ครับ น้องมีนาอย่าโกรธพวกพี่เลยนะ ส่วนไอ้ฮัทโกรธมันเลยเต็มที่” เคนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแหย ๆ อย่างเอาตัวรอด แล้วโยนขี้ให้กับพ่อของลูก“เฮ้ย! พูออย่างนี้ได้ไงวะไอ้เคน จะยุให้เมียกูโกรธกูอีกทำไมวะ ไอ้เพื่อนชั่ว ยิ่งง้อยากอยู่ แถมยังขี้บ่นอีก บ่นจนกูหูชา แม่ง!” ฮัททสึหันขวับแหวใส่เพื่อนรักอย่างใจไม่ดี ก่อนหลุดปากพูดความคิดที่อยู่ในหัวออกมาอย่างลืมตัว พอรู้ตัวอีกทีถึงกับหน้าถอดสี ส่วนเคนได้แต