All Chapters of ข่มรักเมียแต่ง : Chapter 1 - Chapter 10

บทนำหนึ่งปีที่แล้ว “ผมไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนนอกจาก เมจิแฟนผม! “ชายหนุ่มโพล่งขึ้นเสียงดุดัน ใบหน้าอันหล่อเหลาฉายแววเกรี้ยวโกรธ นัยน์ตาตาคมกริบจ้องผู้เป็นพ่อตาเขม็ง“แต่แกต้องแต่งกับลูกสาวของคุณทัศ เขามีพระคุณกับครอบครัวเรา!”“ฮึ ๆ มีพระคุณ? “เจ้าของใบหน้าหล่อแค่นเสียงหัวเราะเย็นเยียบออกมาอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเลิกคิ้วถามด้วยสีหน้ากวนอารมณ์ ตามด้วยประโยคอันร้ายกาจ “แต่ไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้ จนต้องเอาลูกสาวมาเร่ขายเพื่อชดใช้แทนเนี่ยนะ ยัยเด็กนั่นก็คงระริกระรี้อยากแต่งงานกับผมจนตัวสั่น ถึงได้ยอมพ่อตัวเองเอาง่าย ๆ”“หุบปากเน่า ๆ ของแกซะ! ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับหนูมีนา ถ้าแกยังดื้อด้านทุกอย่างที่เป็นของแกหรือแม้กระทั่งผู้หญิงคนนั้น ฉันจะทำลายมันทิ้งให้หมด แกเองก็รู้จักนิสัยฉันดีนะ..เพราะฉะนั้นก็คิดเอาเองว่าจะแต่งหรือไม่แต่ง! “ชายวัยกลางคนยื่นคำขาดด้วยถ้อยคำข่มขู่ และเมื่อจบประโยค จึงเดินหนีไปทันที ปล่อยให้ลูกชายได้ไตร่ตรองถามไถ่ตัวเองฮัททสึ กำหมัดแน่นจนเส้นเอ็นปูดนูนขึ้นมา พลางกัดกรามดังกรอด~ จนเห็นเป็นสันกรามเด่นชัด อารมณ์เดือดดาลภายในใจปะทุหนักกว่าเดิมเมื่อฟังประโยคของผู้เป็นพ่

บทที่ 3 หยาบคาย!ปัง !หญิงสาวบนเตียงใหญ่ที่เผลอหลับไปเมื่อชั่วโมงก่อนผลุนผลันลุกนั่งด้วยความตื่นตระหนกตกใจ ยามที่บานประตูห้องถูกถีบเข้ามาอย่างแรงด้วยฝีเท้าอันหนักของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าสามี ทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไปถึงตาตุ่ม ภายในอกกระวนกระวายเหลือหลายกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น จนต้องยกฝ่ามือทาบกลางอก ก่อนที่บานประตูจะปิดสนิทลงอีกครั้งปัง !ดวงตาสุกใสสั่นระริกจ้องมองการกระทำของชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว เนื้อตัวเธอสั่นเทาเกินจะควบคุมจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อฮัททสึทั้งถอดรองเท้าผ้าใบฟาดลงกับฟื้นอย่างแรง ตามด้วยเสื้อเชิ้ตที่สวมใส่ เผยให้เห็นมัดกรามแน่นตามร่างกำยำชัดเจน หนำซ้ำใบหน้าอันหล่อเหล่ายังเต็มไปด้วยความดุร้าย ราวกับว่าที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้เป็นการข่มขวัญหญิงสาวบนเตียงให้รู้สึกหวาดผวา โดยที่ไม่เอ่ยปากพูดสิ่งใด มีเพียงเสียงหอบหายใจหนัก ๆ พ่นออกมาเท่านั้น ซึ่งบ่งบอกถึงอารมณ์โทสะได้เป็นอย่างดีตุบ !“มองทำไม!!! “ฮัททสึตวาดถามพร้อมกับเขวี้ยงเข็มขัดหนังราคาแพงลงกับพื้น ทำให้มีนาสะดุ้งจนตัวโหยง พลางเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยความกลัว เมื่อสายตาปะทะเข้ากับแววตาดุดันของคนตรงหน้าที่จ้องมอง

“..” มีนาลืมตาตื่นขึ้นมานอนนิ่ง ๆ ด้วยความโศกเศร้า หยาดน้ำตาพลันรินไหลออกจากหางตาไม่ขาดสาย เพราะว่าบ่อยครั้งนักที่เธอมักหลับตาทีไรจะฝันถึงผู้ชายเลวระยำขึ้นชื่อว่าสามีกำลังขืนใจเธออยู่บนเตียงใหญ่อย่างไร้ความปรานี โดยที่เธอไม่สามารถหลุดพ้นไปจากเขาได้ แม้ว่ามันจะผ่านมาเนิ่นนาน แต่เธอก็ยังคงไม่ลืมเลือนและยังจมปลักอยู่กับฝันร้ายอย่างนี้ในบางคืน เมื่อครั้นเธออ่อนแอหนัก ๆ หนำซ้ำเธอยังต้องกินยาคุมทุกวัน เพื่อคุมกำเนิดไม่ให้อีกหนึ่งชีวิตเกิดมาในช่วงวัยรุ่นของเธออีก…“เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากแกสักทีนะ ไอ้คนใจร้าย “ฝ่ามือเรียวเล็กลูบหน้าตัวเองหนึ่งครั้ง ภายในใจเต็มไปด้วยความคุกรุ่น ยิ่งใกล้ถึงวันที่เธอต้องย้ายบ้านพลัดพรากจากอกพ่อแม่ ไปอยู่ชายคาเดียวกันกับสามีผู้ชายที่เกลียดชังเธอ ซึ่งเธอเองก็เกลียดชังเขาไม่ต่างกัน ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขุ่นมัวและห่อเหี่ยวมาก…ถึงมากที่สุด“…”……“รีบมานั่งเลยลูก เดี๋ยวจะสายเอา “ปรีดาเรียกลูกสาวครั้นมีนาเดินเข้ามาในห้องอาหารด้วยชุดนักเรียนมัธยมปลาย“ค่ะ แล้วคุณพ่อล่ะคะ “หญิงสาวตอบรับด้วยรอยยิ้มร่าเริง หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ในขณะที่ผู้เป็นแม่ เดินไปหย่อนสะโพกนั่งฝั่ง

คฤหาสน์สุทัศ“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ สวัสดีค่ะคุณน้าคุณลุง “หญิงสาวชุดนักเรียนมัธยมปลายยกมือไหว้กล่าวสวัสดีผู้เป็นพ่อผู้เป็นแม่ ก่อนจะเคลื่อนย้ายไปกล่าวสวัสดีพ่อและแม่ของสามีอย่างสุภาพ ครั้นย่างกายเข้ามาในห้องรับแขก โดยมีชายหนุ่มผู้เป็นสามีเดินตามหลังเข้ามาด้วยสีหน้าค่อยไม่พอใจ มือหนาสองข้างดึงออกจากกระเป๋ากางเกงยีนขึ้นมายกมือไหวพ่อและแม่ของภรรยาอย่างขอไปที“เรียกพ่อกับแม่เถอะหนูมีนา “จีน่าเอ่ยขึ้นอย่างเอ็นดูลูกสะใภ้“ค่ะ “เธอตอบรับเสียงหวานอ่อนน้อมเดินไปนั่งข้างกับผู้เป็นแม่ หลังจากพ่อและแม่สามีพยักหน้าใจดีรับ ซึ่งสามีของเธอเดินไปนั่งโซฟาตัวเดี่ยวฝั่งตรงข้ามด้วยท่าทางเงียบขรึมดุดัน“พาน้องไปไหนมาตาฮัท ทำไมถึงมาช้าตั้งเกือบ 2 ชั่วโมง “จีน่าหันไปถามลูกชายเสียงอ่อนนุ่ม“ผมติดธุระเลยไปช้า “เจ้าของเสียงเรียบละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรูขึ้นมาตอบผู้เป็นแม่ ใบหน้าคมหล่อไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา ก่อนจะเลื่อนไปมองหญิงสาวสายตาอำมหิตเป็นเชิงสั่งให้เธอห้ามพูดอะไร“ธุระอะไรของแกไอ้ฮัท ฉันบอกแกว่าสี่โมง “คาทสึแหวใส่ลูกชายอย่างไม่เชื่อ“ธุระก็คือธุระ “ฮัททสึจ้องเขม็งผู้เป็นพ่ออย่างไม่เกรงกลัว โดย

ฟิ้ว ~ “ว้าย! “สิ้นเสียงเข้มเจ้าเล่ห์ ร่างบอบบางปลิวไปตามแรงเหวี่ยงของร่างสูงทันที ดวงตากลมโตเบิกกว้างส่งเสียงร้องออกมาอย่างตื่นตกใจ ก่อนลำตัวจะกระแทกลงบนกลางเตียงหนานุ่มขนาดคิงไซซ์ในวินาทีต่อมาหมับ !“อะ..อ๊ะ! “ในเวลาอันรวดเร็วร่างสูงได้ตามขึ้นมาคร่อมทั้งร่างของเด็กสาวเอาไว้ จับข้อมือทั้งสองข้างกดแนบลงกับเตียงใหญ่อย่างแน่นหนา อีกทั้งใบหน้าคมคายยังโน้มเข้าไปใกล้จนปลายจมูกคมสันแนบติดกับแก้มนุ่ม เมื่อใบหน้าเรียวเล็กเบือนหนี“ปล่อยนาเดี๋ยวนี้นะ! “มีนาเม้มริมฝีปากเขาหากันแน่นพร้อมกับหลับตาปี๋ไม่กล้ามอง หนำซ้ำเนื้อตัวยังสั่นเทาอย่างไม่อาจควบคุมได้ด้วยความหวาดกลัว ยามที่เหตุการณ์ตอนนี้คล้ายคลึงกับความทรงจำอันเลวร้ายครั้งก่อน เมื่อมันดันประดังประเดเข้ามาในสมองราวกับเป็นการตอกย้ำเพิ่มทวีคูณความเจ็บปวดในใจให้แก่เธอ“หึ จะร้องไห้ไปทำไม ทำอย่างกับว่าไม่เคยโดนกูเอางั้นแหละ “ฮัททสึเค้นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันสะใจ เมื่อเห็นร่างบางเสียน้ำตาหวาดกลัวจนตัวโยน“ผ่านมาตั้งหนึ่งปีแล้วมึงคงลืมหมดแล้วล่ะสิ ว่ากูเอามึงท่าไหนบ้าง งั้น..วันนี้เรามาทวนความจำกันดีกว่านะ อยากรู้จริง ๆ ….”“….โดนกูเปิดบริสุทธิ