All Chapters of ข่มรักเมียแต่ง : Chapter 11 - Chapter 20

เพียะ !ใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบของผู้เป็นพ่อทันที เมื่อก้าวขาเข้ามาในห้องส่วนตัวของโรงแรม ทำให้คนที่ตามเข้ามาอย่างภรรยาสาว และ คนในครอบครัวต่างตกใจกันไปตาม ๆ กัน“สนุกมากหรือไง ได้ทำลายชื่อเสียงครอบครัวตัวเอง!? “คาทสึตวาดลูกชายดังลั่น ด้วยอารมณ์เกรี้ยวโกรธจัด“..” ฮัททสึยกยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน พลางดันปลายลิ้นแตะ ๆ กระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบ ยกนิ้วแกร่งปาดเม็ดเลือดมุมปากที่ผุดซึมลวก ๆ“ก็สนุกดีนิ”“ไอ้ฮัท! “ฝ่ามือหนาง้างขึ้นหวังตบลูกชายอีกครั้ง เมื่อถูกพูดจายียวนกวนประสาทตอบกลับมาแทนที่จะสำนึกผิด แต่ทว่าจีน่าผู้เป็นแม่กลับเข้ามาห้ามปรามไว้เสียก่อน“อย่าค่ะคุณ”“อีกไปจี! ผมจะตบให้มันสำนึกผิด”“อย่าใช้ความรุนแรงแก้ปัญหาสิคะ”“ก็ดูมันทำสิ!”“..” ฮัททสึยิ้มเยาะคล้ายว่าอารมณ์โกรธของผู้เป็นพ่อเป็นเรื่องตลก“ฮัทขอโทษพ่อ ขอโทษน้องแล้วก็ครอบครัวน้องซะ “จีน่าหันไปสั่งลูกชายด้วยสีหน้าจริงจัง แววตาเหนื่อยหน่ายกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ฮัททสึส่งเสียงจิ๊ปากในลำคออย่างรำคาญ เลื่อนใบหน้าไปมองภรรยาสาว ที่เอาแต่ยืนทื่อน้ำตาท่วมอย่างรู้สึกเกลียดชังและสมเพช“ทำไมผมต้องขอโทษ ในเมื่อผมพูดความจริง”“จะเป็นความจร

“นา “ดิวขานเรียกเพื่อนสนิททันที ที่มีนาก้าวเท้าเข้ามาในห้องนั่งเล่นด้วยเสื้อฮูดสีดำตัวใหญ่ และ กางเกงวอมขายาว “ทำไมหน้าแกดูซีด ๆ อย่างนี้ล่ะนา?”“ไม่สบายนิดหน่อยน่ะเลยตื่นสาย ขอโทษพวกแกสองคนนะที่ลงมาช้า “มีนาหย่อนตัวนั่งบนโซฟาตัวยาวข้างกับดิว เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ พยายามประคับประคองสีหน้าให้เป็นปกติ ทั้งที่ร่างกายปวดเมื่อยไปหมด หวังให้เพื่อนทั้งสองสบายใจ“ไม่เป็นไร แล้วกินยาอะไรหรือยัง”“กินแล้ว “ดิวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ“วันนี้ทำไมถึงได้เลิกเรียนเร็วนักล่ะ?“ครูประชุมด่วนน่ะ เลยปล่อยก่อนเวลา เห็นแกไม่ไปเรียนโทรมาก็ไม่รับ เลยชวนไอ้ไทมาหาแก แล้วเป็นยังไงบ้างย้ายมาอยู่ที่นี่?”“..” มีนาหลุบตามองต่ำครู่หนึ่ง ริมฝีปากบางยังคงแค่นยิ้มกลบเกลื่อนความบอบช้ำในใจ ก่อนตอบออกไปด้วยคำพูดที่โกหก“ก็ดี”“มึงแน่ใจนะ? ” ไทเลิกคิ้วขึ้นถามย้ำอีกครั้ง อย่างไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ เมื่อสังเกตเห็นแววตาหม่นหมองของเพื่อนสาวที่ฉายออกมาให้เห็นอย่างเปิดเผย“อือ”“เฮ้อ ~ ฉันนี่สงสารแกจริง ๆ เลยนะยัยนา ต้องแต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองไม่ได้รักอะ….”“…แต่แกก็ยังโชคดีอยู่นะ ที่ได้สามีทั้งหล่อทั้งรวย เป็นถึงเจ้าของบริษ

“คะ…คุณฮัททสึ “จิ๋วหน้าตาแตกตื่นด้วยความกลัว รีบก้มหน้างุดเนื้อตัวสั่นเทา เมื่อปะทะเข้ากับสายตาเยือกเย็นอำมหิตของผู้เป็นนาย“นาอนุญาตตัวเองค่ะ นาหิวเลยให้พี่จิ๋วเอาแซนด์วิชมาให้ “มีนาทำใจกล้ายอมรับผิดแทนสาวใช้ ทั้งที่ในใจเต็มไปด้วยความประหม่า“งานมึงไม่เสร็จไม่มีสิทธิ์กิน “มือหนาเอื้อมไปแย่งจานแซนด์วิชจากมือบาง แล้วยื่นไปให้สาวใช้ที่ชื่อเปิ้ล “อีกอย่างมึงไม่มีสิทธิ์สั่งให้คนในบ้านกู ทำนู่นทำนี่ตามใจชอบ อยากได้อะไรก็ทำเอง”“ใจดำ!”หมับ !“อ๊ะ! “ใบหน้าเรียวสวยบิดเบ้พร้อมกับเปล่งเสียงออกมาโดยอัตโนมัติ เมื่อคนตัวสูงก้าวเท้าเข้ามาบีบปลายคางแน่น จนรู้สึกเจ็บเหมือนว่ากระดูกกำลังจะแหลก ท่ามกลางสายตาของสาวใช้ทั้งสอง และ ลูกน้องคนสนิท…“แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับเด็กร่านอย่างมึง! “มือหนาสะบัดปลายคางมนออกอย่างแรง แววตาคมเรียบนิ่งเปลี่ยนเป็นอาฆาต จนร่างบอบบางโอนเอ็นเซถอยหลังแทบล้ม “ใครหน้าไหนให้ความช่วยเหลือยัยเด็กนี่ กูจะฆ่าทิ้งให้หมด!”“…” คำเตือนของผู้เป็นนายที่ดังกร้าว ทำให้เหล่าลูกน้องละแวกนั้นที่ได้ยิน ต่างหวั่นเกรงก้มหน้าต่ำไปตาม ๆ กัน ซึ่งลูกน้องส่วนใหญ่ต่างรู้สึกสงสารภรรยาร่างเล็กของผู้เป็

ฮาท เพล้ง !มีนาที่ยืนอยู่สะดุ้งเฮือกหัวใจสั่นไหว กุมมือทั้งสองข้างประสานกันตรงกลางหว่างขาแน่น เมื่อฮัททสึเขวี้ยงจานข้าวลงกับพื้นด้วยสีหน้าโกรธจัด หลังจากตักอาหารในช้อนเข้าปาก“ใส่อะไรให้กูกินวะ! แม่งเค็มฉิบหาย “สายตาคมดุจ้องมองใบหน้าภรรยาสาวตาขวาง เมื่อรสชาติในอาหารเค็มปี๋ ไม่เหมือนทุกวันที่อร่อยราวกับผู้เป็นแม่มาทำให้เอง“ไม่ได้ใส่อะไรนิคะ ก็ปรุงเหมือนทุกวัน”“เหรอ?”สิ้นสุดคำถามเย้ยหยัน พรึ่บ !ฮัททสึผลุนผลันลุกขึ้นจากโต๊ะใบหน้าดุร้าย พร้อมกับคว้าชามแกงเขียวหวาน ก้าวเข้าไปประชิดตัวภรรยาสาว จนเธอต้องก้าวถอยหลังไปโดยอัตโนมัติด้วยความหวาดกลัว ทว่าไม่ทันไร…หมับ !“อ๊ะ! อื้ออ ~ “กลับต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นขัดขืน เมื่อถูกฮัททสึบีบแก้มอย่างแรง แล้วพยายามยัดขอบชามในมืออีกข้างเข้ามา บังคับให้เธออ้าปากกินมันอย่างป่าเถื่อนจนน้ำแกงในชามหกเลอะเทอะปาก คาง และเนื้อตัวเต็มไปหมด ทำให้เสื้อยืดสีขาวเปียกโชกจนเห็นบราเชียร์ด้านในเด่นชัด ท่ามกลางสายตาของเหล่าสาวใช้คนอื่น ๆ ต่างอึ้งช็อกหวาดกลัวไปตาม ๆ กัน“กินเข้าไป!”*….*ใบหน้าหวานบิดเบ้หันซ้ายหันขวาด้วยความเจ็บแสบไปทั่วผิว และ กระดูกแก้ม มือบา

“ใคร? “ทินกรเดินเข้ามากระซิบถามข้างใบหูฮัททสึด้วยความสงสัย ที่เห็นหญิงสาวในชุดนักเรียนมัธยมปลายเดินตามหลังเข้ามาในห้อง พิทสต็อป (โรงเก็บรถสำหรับนักแข่ง) แต่ทว่าฮัททสึไม่ทันได้ตอบ ประโยคของเคนกลับดังแทรกขึ้นเสียก่อน“สวัสดีครับน้องมีนา “เคนเดินเข้ามาพร้อมกับแม็ค“..” มีนาพนมมือยกขึ้นไหว้อย่างเคารพ พลางระบายยิ้มส่งกลับไปด้วยความรู้สึกประหม่า เมื่อต้องอยู่ท่ามกลางผู้ชายแปลกหน้าหลายคน แม้ว่าแต่ละคนหน้าตาจะหล่อเหลาเอาการ แต่ก็ดูน่ากลัวมากสำหรับเธอ หากไม่สนิทสนมหรือรู้จักการเป็นส่วนตัว เธอมักจะไม่เป็นตัวเองและมีความหวาดระแวงสูง“มึงพกเมียมาด้วยทำไมไอ้ฮัท น้องยังใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย “แม็คกล่าวถาม จ้องมองใบหน้าเพื่อนสนิทอย่างต้องการคำตอบ“เมีย! “ทินกรทวนคำสีหน้าดูเหวอ พลางเบนสายตากลับไปจ้องฮัททสึแววตาเต็มไปด้วยคำถาม อย่างไม่จะอยากเชื่อว่าฮัททสึจะมีเมียแล้ว หนำซ้ำยังเป็นเด็กผู้หญิงมอปลาย“…” มีนาได้แต่ก้มหน้างุดด้วยความอับอาย อยากเดินหนีออกไปจากสถานที่แห่งนี้แต่ก็ทำไม่ได้“ชุดกูอยู่ไหน? “ฮัททสึทำทีเมินเฉยไม่สนใจแล้วตั้งคำถามกับแม็คแทน โดยที่ทินกรยังคงยืน งุนงง“ในห้องเปลี่ยนชุด”“อือ “ฮัททส