ตอนที่ 49 เป็นผัวที่ดี“ปะลูกเข้าห้องกับมี้” หยัดกายลุกขึ้นเมื่อasลูกชายวิ่งเตาะแตะเข้ามาหาหลังจากถูกลงโทษให้นั่งนิ่ง ๆ อยู่กับผู้เป็นพ่อในห้องรับแขก“ปะป๊า”“ปะป๊าเขายังถูกทำโทษอยู่นะครับ”“ป๊างอน ” เด็กชายกล่าวบอกความต้องการด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางเอียงศีรษะทุยเล็กซบท่อนขาผู้เป็นแม่“แต่…”“มี้~” แหงนคอมองผู้เป็นแม่ตาแป๋วขอความเห็นใจ ทำเอามีนาถึงกับหนักใจแต่ก็ยอมตกลงตามความต้องการของลูกชาย ทำให้ทั้งพ่อทั้งลูกต่างดีใจกันยกใหญ่#เวลาต่อมา“ลูกหลับแล้วก็ออกไปนอนข้างนอก” เมื่อลูกชายหลับสนิทจึงลุกขึ้นนั่งเอ่ยกับคนตัวสูงที่นอนอยู่อีกฝั่งข้างของลูกชาย“พี่ง่วงจังครับ” แสร้งหลับตาแล้วทำเสียงงัวเงีย“อย่ามาเจ้าเล่ห์นะ ออกไป!”“อย่าเสียงดังสิเมียจ๋า เดี๋ยวลูกตื่นเอานะ”“ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ต้องเรียกแบบนั้น” แหวใส่คนเจ้าเล่ห์เสียงเบาหวิวอย่างเริ่มหงุดหงิด ทั้งที่ความเป็นจริงเธอกำลังหวั่นไหวให้เขา ทว่าคนเจ้าเล่ห์กลับเงียบทำหูทวนลมแล้วข่มตานอนต่อ “บอกให้ออกไปนอนข้างนอกไง” ไม่ยอมแพ้ก้าวลงจากเตียงดึงแขนแกร่งให้ลุกขึ้นพรึ่บ!“อ๊ะ!” เพียงคนบนเตียงออกแรงกระตุกท่อนแขนเล็กเบา ๆ ร่างบางก็เสียหลักล้มทับค
#วันต่อมา @ร้านเบเกอรี่“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ?” กล่าวถามทันทีที่เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดเค้กมะพร้าวในมือ เจอกับแก๊งเพื่อนของสามีที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี ในมือหนาแต่ละคนต่างเต็มไปด้วยถุงกระดาษใส่ของเล่น อีกทั้งลูกชายในอ้อมแขนแกร่งของสามียังถือโมเดลไอรอนแมนตัวใหม่แกะกล่อง“ของเล่นลูกน่ะ ไอ้พวกนี้มันสายเปย์” ฮัททสึตอบพลางยิ้มกริ่มอย่างไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่มีนาหม่นคิ้วเข้าหากันเป็นปม ส่งถาดเค้กให้กับพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ สาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าสามีจ้องมองนิ่ง “มีอะไรหรือเปล่า?”“ของเล่นลูกเต็มบ้านแล้วนะคะ จนไม่มีที่จะเก็บแล้ว” กล่าวเสียงเข้มอย่างต้องการตำหนิ“เห็นหลานอยากได้ พวกพี่เลยซื้อให้ครับ น้องมีนาอย่าโกรธพวกพี่เลยนะ ส่วนไอ้ฮัทโกรธมันเลยเต็มที่” เคนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแหย ๆ อย่างเอาตัวรอด แล้วโยนขี้ให้กับพ่อของลูก“เฮ้ย! พูออย่างนี้ได้ไงวะไอ้เคน จะยุให้เมียกูโกรธกูอีกทำไมวะ ไอ้เพื่อนชั่ว ยิ่งง้อยากอยู่ แถมยังขี้บ่นอีก บ่นจนกูหูชา แม่ง!” ฮัททสึหันขวับแหวใส่เพื่อนรักอย่างใจไม่ดี ก่อนหลุดปากพูดความคิดที่อยู่ในหัวออกมาอย่างลืมตัว พอรู้ตัวอีกทีถึงกับหน้าถอดสี ส่วนเคนได้แต
บทนำหนึ่งปีที่แล้ว “ผมไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนนอกจาก เมจิแฟนผม! “ชายหนุ่มโพล่งขึ้นเสียงดุดัน ใบหน้าอันหล่อเหลาฉายแววเกรี้ยวโกรธ นัยน์ตาตาคมกริบจ้องผู้เป็นพ่อตาเขม็ง“แต่แกต้องแต่งกับลูกสาวของคุณทัศ เขามีพระคุณกับครอบครัวเรา!”“ฮึ ๆ มีพระคุณ? “เจ้าของใบหน้าหล่อแค่นเสียงหัวเราะเย็นเยียบออกมาอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเลิกคิ้วถามด้วยสีหน้ากวนอารมณ์ ตามด้วยประโยคอันร้ายกาจ “แต่ไม่มีปัญญาหาเงินมาใช้หนี้ จนต้องเอาลูกสาวมาเร่ขายเพื่อชดใช้แทนเนี่ยนะ ยัยเด็กนั่นก็คงระริกระรี้อยากแต่งงานกับผมจนตัวสั่น ถึงได้ยอมพ่อตัวเองเอาง่าย ๆ”“หุบปากเน่า ๆ ของแกซะ! ยังไงแกก็ต้องแต่งงานกับหนูมีนา ถ้าแกยังดื้อด้านทุกอย่างที่เป็นของแกหรือแม้กระทั่งผู้หญิงคนนั้น ฉันจะทำลายมันทิ้งให้หมด แกเองก็รู้จักนิสัยฉันดีนะ..เพราะฉะนั้นก็คิดเอาเองว่าจะแต่งหรือไม่แต่ง! “ชายวัยกลางคนยื่นคำขาดด้วยถ้อยคำข่มขู่ และเมื่อจบประโยค จึงเดินหนีไปทันที ปล่อยให้ลูกชายได้ไตร่ตรองถามไถ่ตัวเองฮัททสึ กำหมัดแน่นจนเส้นเอ็นปูดนูนขึ้นมา พลางกัดกรามดังกรอด~ จนเห็นเป็นสันกรามเด่นชัด อารมณ์เดือดดาลภายในใจปะทุหนักกว่าเดิมเมื่อฟังประโยคของผู้เป็นพ่
ผับ xxx ปึก !ฮัททสึ กระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวหมดอยู่หลายต่อหลายแก้วตั้งแต่มาถึง แล้วกระแทกแก้วลงบนโต๊ะเสียงดังทุกครั้งด้วยอารมณ์คุกรุ่นฉุนเฉียวในใจ ที่ไม่มีท่าทีว่าจะกลับมาเป็นปกติสักที ข้างกายอ้อมล้อมด้วยสาวสวยนมโตที่คอยปรนนิบัติเอาใจ“เบา ๆ ก็ได้มึงแก้วร้านกูจะแตกอยู่แล้ว แม่ง!วางซะแรง “ฮามะเจ้าของผับ ปราบไอ้เพื่อนรักด้วยสีหน้าเอือมระอา และ พวกเขาทั้งสามสามารถสื่อสารกันเป็นภาษาไทยได้ เนื่องจากแต่ละคนก็มีธุรกิจกันที่ประเทศไทยจึงมีการเรียนภาษาเพิ่มเติมมาบ้าง“มึงหนีมาเที่ยวในคืนเข้าหออย่างนี้ ไม่กลัวว่าพ่อมึงจะตามมาลากตัวกลับเหรอวะไอ้สัส! “แม็คพูดขึ้นอีกคน พลางกระดกเหล้าเข้าปากโดยที่มีสาวสวยข้างกายคอยชงเหล้าบริการ ก่อนจะป้อนด้วยกับแก้ม“กูไม่กลัว! แค่ยอมแต่งงานกับเด็กนั่นมันก็มากพอแล้ว! “สายตาดุดันตวัดมองเพื่อนรักพร้อมกับตอบกลับด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง ก่อนจะดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มอย่างไม่สบอารมณ์ ยามนึกถึงเรื่องพ่อทีไรก็แค้นใจขึ้นมาทุกที“ปากบอกไม่กลัว แต่มึงก็ยอมแต่งงานกับเด็กที่อายุยังไม่ถึงแปดปีเนี่ยนะ คนดื้อด้านอย่างมึงไม่ว่าเรื่องอะไรพ่อมึงก็ไม่เคยบังคับได้ “แม็คย้อนด้วยถ้อยคำเหน
บทที่ 3 หยาบคาย!ปัง !หญิงสาวบนเตียงใหญ่ที่เผลอหลับไปเมื่อชั่วโมงก่อนผลุนผลันลุกนั่งด้วยความตื่นตระหนกตกใจ ยามที่บานประตูห้องถูกถีบเข้ามาอย่างแรงด้วยฝีเท้าอันหนักของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าสามี ทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบไปถึงตาตุ่ม ภายในอกกระวนกระวายเหลือหลายกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น จนต้องยกฝ่ามือทาบกลางอก ก่อนที่บานประตูจะปิดสนิทลงอีกครั้งปัง !ดวงตาสุกใสสั่นระริกจ้องมองการกระทำของชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัว เนื้อตัวเธอสั่นเทาเกินจะควบคุมจนทำอะไรไม่ถูก เมื่อฮัททสึทั้งถอดรองเท้าผ้าใบฟาดลงกับฟื้นอย่างแรง ตามด้วยเสื้อเชิ้ตที่สวมใส่ เผยให้เห็นมัดกรามแน่นตามร่างกำยำชัดเจน หนำซ้ำใบหน้าอันหล่อเหล่ายังเต็มไปด้วยความดุร้าย ราวกับว่าที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้เป็นการข่มขวัญหญิงสาวบนเตียงให้รู้สึกหวาดผวา โดยที่ไม่เอ่ยปากพูดสิ่งใด มีเพียงเสียงหอบหายใจหนัก ๆ พ่นออกมาเท่านั้น ซึ่งบ่งบอกถึงอารมณ์โทสะได้เป็นอย่างดีตุบ !“มองทำไม!!! “ฮัททสึตวาดถามพร้อมกับเขวี้ยงเข็มขัดหนังราคาแพงลงกับพื้น ทำให้มีนาสะดุ้งจนตัวโหยง พลางเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นด้วยความกลัว เมื่อสายตาปะทะเข้ากับแววตาดุดันของคนตรงหน้าที่จ้องมอง
“ซ่อนรูปนะมึง “ฮัททสึแค่นเสียงในลำคออย่างเย้ยหยัน พลันไล่สายตามองเรือนร่างอรชรของสาวแรกแย้มราวกับหมาป่าที่จ้องจะตะครุบเหยื่อหมับ !“อ๊ะ! “มือหนารีบกระชากข้อเท้าของหญิงสาวกลับมาที่กลางเตียง ก่อนจะตามขึ้นไปคร่อมตัวเธอเอาไว้ พร้อมกับขึงข้อมือทั้งสองข้างกดลงกับเตียงนอน เมื่อเธอกำลังจะคลานหนีทำให้เธอส่งเสียงร้องขึ้นมาอีกครั้ง“จะไปไหน กูกำลังจะทำความรู้จักกับมึงให้ลึกซึ้งไปถึงข้างในรู ห… ตามคำสั่งพ่อกูอยู่นะ”“..” มีนาเบือนหน้าหนียามที่ใบหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้ พลอยให้หยาดน้ำตาหยดแหมะลงหมอนใบใหญ่ และ เป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ชิดแนบเนื้อกับผู้ชายร่างกำยำแบบนี้ แต่ใช่ว่าเธอจะรู้สึกดีกลับหวาดกลัวจนทั่วร่างสั่นเทิ้มอย่างหนัก“อึก ~~”“เก็บเสียงร้องไห้ของมึง ไว้ครางตอนที่โดนคxวกูกระแทกดีกว่า “ฮัททสึปล่อยมือออกจากข้อมือเล็กพลางดันตัวลุกขึ้นปลดกางเกงยีนของตัวเองออก มุมปากหนาเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจที่สามารถทำให้ผู้หญิงตรงหน้าเกรงกลัวเขาได้สำเร็จ เป็นสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด ให้เธอเจ็บปวดทุกข์ ทรมานอย่างที่เขาและคนรักที่หนีหายกำลังรู้สึกหมับ !“มึงไม่มีทางหนีกูพ้น “ฮัททสึรีบคว้าเอวคอดของมีนาไว้ใ
“..” มีนาลืมตาตื่นขึ้นมานอนนิ่ง ๆ ด้วยความโศกเศร้า หยาดน้ำตาพลันรินไหลออกจากหางตาไม่ขาดสาย เพราะว่าบ่อยครั้งนักที่เธอมักหลับตาทีไรจะฝันถึงผู้ชายเลวระยำขึ้นชื่อว่าสามีกำลังขืนใจเธออยู่บนเตียงใหญ่อย่างไร้ความปรานี โดยที่เธอไม่สามารถหลุดพ้นไปจากเขาได้ แม้ว่ามันจะผ่านมาเนิ่นนาน แต่เธอก็ยังคงไม่ลืมเลือนและยังจมปลักอยู่กับฝันร้ายอย่างนี้ในบางคืน เมื่อครั้นเธออ่อนแอหนัก ๆ หนำซ้ำเธอยังต้องกินยาคุมทุกวัน เพื่อคุมกำเนิดไม่ให้อีกหนึ่งชีวิตเกิดมาในช่วงวัยรุ่นของเธออีก…“เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นจากแกสักทีนะ ไอ้คนใจร้าย “ฝ่ามือเรียวเล็กลูบหน้าตัวเองหนึ่งครั้ง ภายในใจเต็มไปด้วยความคุกรุ่น ยิ่งใกล้ถึงวันที่เธอต้องย้ายบ้านพลัดพรากจากอกพ่อแม่ ไปอยู่ชายคาเดียวกันกับสามีผู้ชายที่เกลียดชังเธอ ซึ่งเธอเองก็เกลียดชังเขาไม่ต่างกัน ยิ่งทำให้เธอรู้สึกขุ่นมัวและห่อเหี่ยวมาก…ถึงมากที่สุด“…”……“รีบมานั่งเลยลูก เดี๋ยวจะสายเอา “ปรีดาเรียกลูกสาวครั้นมีนาเดินเข้ามาในห้องอาหารด้วยชุดนักเรียนมัธยมปลาย“ค่ะ แล้วคุณพ่อล่ะคะ “หญิงสาวตอบรับด้วยรอยยิ้มร่าเริง หย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ ในขณะที่ผู้เป็นแม่ เดินไปหย่อนสะโพกนั่งฝั่ง
เวลาต่อมา ~~“ไม่มาก็ดี! “มีนาลุกขึ้นยืนพลางบ่นอย่างหงุดหงิดและรู้สึกโล่งอกในเวลาเดียวกัน ไม่ว่าจะนั่งรอหรือยืนรอ ผู้ชายคนนั้นก็ไม่โผล่หัวมาเสียที จนนักเรียนละแวกหน้าโรงเรียนแทบไม่หลงเหลือเอี๊ยดดดดด !!!เสียงล้อรถขูดกับพื้นถนนดังสนั่นก่อนจะจอดเทียบท่าข้างกับฟุตบาททางเดิน บ่งบอกว่าคนขับต้องเหยียบเบรกกะทันหัน ทำให้หญิงสาวสะดุ้งตกใจจนหัวใจดวงน้อยหล่นไปถึงตาตุ่ม มือเรียวเล็กยกขึ้นมาทาบอกอย่างขวัญแขวน สองตากลมโตพยายามเพ่งเล็งมองผ่านกระจกสีดำเข้าไปว่าเขาคือใคร“ขึ้นมา “คนในข้างเปิดกระจกหน้าต่างออกคำสั่งกับหญิงสาวเสียงดุ โดยไม่หันหน้าออกมามอง“..” มีนาขมวดคิ้วระแวงชายแปลกหน้าในรถ หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวเร็วด้วยความหวาดกลัว เขาแต่งตัวโทนสีดำรวมถึงแว่นราคาแพงบนใบหน้าหล่อ ท่าทางน่ากลัวไม่น่าไว้ใจ สองเท้าเล็กจึงรีบเดินหนี“ใจเย็น ๆ มีนา “หญิงสาวบอกกับตัวเอง มือเรียวเล็กลนลานล้วงเอาโทรศัพท์เครื่องหรูออกจากกระเป๋ากระโปรง ทว่า…พรึบ !“อ๊ะ! อะ..เอาคืนมานะ “โทรศัพท์เครื่องหรูของเธอกลับถูกมือใหญ่ดึงแย่งจากมือไปกะทันหันอย่างเสียมารยาท ริมฝีปากบางขยับเปล่งเสียงทวงคืนด้วยเนื้อตัวที่สั่นเทาซึ่งเกิดจากความ
#วันต่อมา @ร้านเบเกอรี่“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ?” กล่าวถามทันทีที่เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดเค้กมะพร้าวในมือ เจอกับแก๊งเพื่อนของสามีที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี ในมือหนาแต่ละคนต่างเต็มไปด้วยถุงกระดาษใส่ของเล่น อีกทั้งลูกชายในอ้อมแขนแกร่งของสามียังถือโมเดลไอรอนแมนตัวใหม่แกะกล่อง“ของเล่นลูกน่ะ ไอ้พวกนี้มันสายเปย์” ฮัททสึตอบพลางยิ้มกริ่มอย่างไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่มีนาหม่นคิ้วเข้าหากันเป็นปม ส่งถาดเค้กให้กับพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ สาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าสามีจ้องมองนิ่ง “มีอะไรหรือเปล่า?”“ของเล่นลูกเต็มบ้านแล้วนะคะ จนไม่มีที่จะเก็บแล้ว” กล่าวเสียงเข้มอย่างต้องการตำหนิ“เห็นหลานอยากได้ พวกพี่เลยซื้อให้ครับ น้องมีนาอย่าโกรธพวกพี่เลยนะ ส่วนไอ้ฮัทโกรธมันเลยเต็มที่” เคนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแหย ๆ อย่างเอาตัวรอด แล้วโยนขี้ให้กับพ่อของลูก“เฮ้ย! พูออย่างนี้ได้ไงวะไอ้เคน จะยุให้เมียกูโกรธกูอีกทำไมวะ ไอ้เพื่อนชั่ว ยิ่งง้อยากอยู่ แถมยังขี้บ่นอีก บ่นจนกูหูชา แม่ง!” ฮัททสึหันขวับแหวใส่เพื่อนรักอย่างใจไม่ดี ก่อนหลุดปากพูดความคิดที่อยู่ในหัวออกมาอย่างลืมตัว พอรู้ตัวอีกทีถึงกับหน้าถอดสี ส่วนเคนได้แต
ตอนที่ 49 เป็นผัวที่ดี“ปะลูกเข้าห้องกับมี้” หยัดกายลุกขึ้นเมื่อasลูกชายวิ่งเตาะแตะเข้ามาหาหลังจากถูกลงโทษให้นั่งนิ่ง ๆ อยู่กับผู้เป็นพ่อในห้องรับแขก“ปะป๊า”“ปะป๊าเขายังถูกทำโทษอยู่นะครับ”“ป๊างอน ” เด็กชายกล่าวบอกความต้องการด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางเอียงศีรษะทุยเล็กซบท่อนขาผู้เป็นแม่“แต่…”“มี้~” แหงนคอมองผู้เป็นแม่ตาแป๋วขอความเห็นใจ ทำเอามีนาถึงกับหนักใจแต่ก็ยอมตกลงตามความต้องการของลูกชาย ทำให้ทั้งพ่อทั้งลูกต่างดีใจกันยกใหญ่#เวลาต่อมา“ลูกหลับแล้วก็ออกไปนอนข้างนอก” เมื่อลูกชายหลับสนิทจึงลุกขึ้นนั่งเอ่ยกับคนตัวสูงที่นอนอยู่อีกฝั่งข้างของลูกชาย“พี่ง่วงจังครับ” แสร้งหลับตาแล้วทำเสียงงัวเงีย“อย่ามาเจ้าเล่ห์นะ ออกไป!”“อย่าเสียงดังสิเมียจ๋า เดี๋ยวลูกตื่นเอานะ”“ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ต้องเรียกแบบนั้น” แหวใส่คนเจ้าเล่ห์เสียงเบาหวิวอย่างเริ่มหงุดหงิด ทั้งที่ความเป็นจริงเธอกำลังหวั่นไหวให้เขา ทว่าคนเจ้าเล่ห์กลับเงียบทำหูทวนลมแล้วข่มตานอนต่อ “บอกให้ออกไปนอนข้างนอกไง” ไม่ยอมแพ้ก้าวลงจากเตียงดึงแขนแกร่งให้ลุกขึ้นพรึ่บ!“อ๊ะ!” เพียงคนบนเตียงออกแรงกระตุกท่อนแขนเล็กเบา ๆ ร่างบางก็เสียหลักล้มทับค
ตอนที่ 48 บทลงโทษ“วันนี้คุณมีนาดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะคะ” เจนกล่าวแสดงความคิดเห็นกับฮัททสึที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชาย หลังจากมีนาเดินเข้ามาก่อนด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด“คงงอนผมน่ะครับ”“สู้ ๆ นะคะ คุณฮัททสึ ง้ออีกนิดเดียวคุณมีนาต้องยอมใจอ่อน แน่ ๆ ค่ะ น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ”“ขอบคุณครับ” เริ่มมีแรงฮึดสู้อีกครั้ง เขาจะไม่ยอมแพ้“ให้พี่ช่วยไหม?” ฮัททสึเดินจากหน้าร้านเข้ามากล่าวอาสา เมื่อเห็นว่ามีนากำลังทำบัญชีอยู่หน้าตาเคร่งเครียด โดยที่ลูกชายตัวน้อยนั่งดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา“ไม่ต้อง ไปช่วยพี่เจนหน้าร้านเถอะ” ตอบเสียงห้วน ๆ โดยไม่ละสายตาไปจากบัญชีตรงหน้าที่เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย แต่ก่อนเป็นหน้าที่ของมาเรีย แต่เพราะแม่ป่วยเธอจึงลาออกกลับไปดูแลแม่ที่บ้าน“คนไม่มีแล้ว มาเดี๋ยวพี่ทำให้เอง พี่ถนัด”“ไม่เข้าใจหรือวะ…ว้าย!” ไม่ทันได้กล่าวจบเพราะความรำคาญ ทว่าต้องหวีดเสียงแทนด้วยความตกใจ เมื่อก้นลอยขึ้นจากเก้าอี้เข้าสู่อ้อมแขนแกร่งในท่าเจ้าสาวเสียก่อน เธอจึงรีบตวัดรัดลำคอแกร่งกร้านไว้โดยอัตโนมัติเพราะกลัวตก ทำให้ใบหน้าทั้งสองใกล้กันเพียงคืบนิ้วเท่านั้น“ปล่อยเดี๋ยว
มีนาจูงมือลูกชายเข้ามาในร้านด้วยสีหน้าแปลกใจ เมื่อทุกโต๊ะในร้านถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย รวมถึงขนมหวานต่าง ๆ ที่เธอทำเตรียมเอาไว้ในตู้เย็นหลังร้านถูกนำมาจัดเข้าตู้โชว์พร้อมเปิดรับลูกค้าทั้งที่พนักงานเหลือเพียงคนเดียวคงจัดการทุกอย่างไม่ทัน เพราะมาเรียลาป่วยได้ห้าวันแล้ว เธอจึงต้องรีบพาลูกชายมาที่ร้านเร็วกว่าเดิม เพื่อช่วยพนักงานเตรียมเปิดร้าน แต่ผิดคาด ห้าวันมานี้เธอแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย มาถึงก็รอขายและทำขนมหวานบางอย่างที่หมด“สวัสดีค่ะคุณมีนา”“สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เตรียมร้านเสร็จเร็วมาก ๆ เลยนะคะพี่เจน คงเหนื่อยแย่เลยค่ะ”“ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณมีนา ดีที่มี…” รีบหยุดพูดแทบไม่ทัน เมื่อกำลังจะเผยความลับบางอย่างออกมา“มีอะไรคะ?”“เอ่อ...” ตอบอย่างอึก ๆ อัก ๆ ท่าทางมีพิรุธ “มะ...มีแฟนพี่มาช่วยค่ะ เลยเสร็จเร็วกว่าปกติ”“อ๋อ ๆ ค่ะ นาฝากขอบคุณแฟนพี่เจนด้วยนะคะ เย็นนี้นาฝากขนมไปให้แฟนพี่เจนด้วยนะคะถือว่าเป็นการตอบแทน”“ค่ะ”มีนาส่งยิ้มให้พนักงานสาวอย่างใจดีถึงแม้จะยังเคลือบแคลงสงสัย แต่เธอก็เลือกที่จะไม่เซ้าซี้เอาความ จูงมือลูกชายเดินเข้าไปหลังร้าน เจนยกมือทาบอกพลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันทีที่
@อเมริกา“แอะ~" ฮาชิยิ้มร่าจนตาหยีเป็นรูปสระอิด้วยความคิดถึงปู่และย่าที่นาน ๆ ทีมาเยี่ยมหน ความตาตี่และเค้าโครงหน้าคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดตอนเยาว์วัยไม่มีผิดเพี้ยน“อย่าวิ่งครับลูก” มีนาปรามลูกชายด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าจะล้มหน้าคะมำเอาได้ แต่มีหรือเด็กชายแสนแสบจะฟัง เร่งฝีเท้าอันเล็กตรงมาหาผู้เป็นปู่ ก่อนปีนป่ายขึ้นนั่งบนตักแกร่งอย่างซุกซน ทำเอามีนาถึงกับส่ายหน้าเอือมระอา“ไปไหนมาครับหลานปู่”“ปู" ริมฝีปากน้อย ๆ พยายามเปล่งเสียงเรียกผู้เป็นปู่อย่างรู้ความ พลางแก้มป่องซบบนแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของผู้เป็นแม่และผู้เป็นย่า“คิดถึงแค่ปู่เหรอครับหลานย่า” จีน่าแสร้งปั้นสีหน้าน้อยใจ ทำให้เด็กชายวัยหนึ่งขวบรีบผละใบหน้าจิ้มลิ้มออกจากแผงอกของผู้เป็นปู่ แล้วปีนลงจากตักแกร่งด้วยตัวเอง เดินเตาะแตะเข้าไปสวมกอดผู้เป็นย่าราวกับเป็นการปลอบใจ“ตึ๋ง~ ” “ไหนย่าขอหอมหน่อยสิ” จีน่าอุ้มหลานชายขึ้นมานั่งบนตัก แล้วโน้มใบหน้าฟัดแก้มป่องของหลานชายทันทีอย่างมันเขี้ยว เมื่อหลานชายขี้อ้อนทำแก้มป่องอนุญาตยอมให้ผู้เป็นย่าหอมอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้คนเป็นแม่ที่มองอยู่ถึงกับยิ้มแก้มปริ
ตอนที่ 45 หนีมาไกล / ยังไร้ร่องรอยหนึ่งปีต่อมา@อเมริกาออด ออด ออด เสียงออดประตูหน้าบ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังพับเสื้อผ้าใส่ตะกร้าอยู่ตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น ละความสนใจออกจากสิ่งที่ทำ หยัดกายลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูให้กับแขกที่มาเยือน“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ “สองมือยกขึ้นไหวพ่อและแม่ของสามี ที่เธอต้องการหย่าขาดอย่างสุภาพ แล้วเชิญเข้าไปนั่งในบ้านหลังจากที่ท่านทั้งสองพยักหน้ารับ“เป็นยังไงบ้างหนูมีนา ไม่ลำบากอะไรนะ “จีน่าเอ่ยถามลูกสะใภ้อย่างเป็นห่วง เมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่กับหลานชายเพียงสองคนในต่างถิ่นต่างแดนหากย้อนไปปีก่อน หลังรู้เรื่องราวจากลูกชายตัวดี สามีของเธอจึงให้คนตามสืบเบาะแสเพิ่มเติมของลูกสะใภ้ระหว่างอยู่ที่ไร่ส้มในจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งทราบข่าวว่าลูกสะใภ้กำลังจะหนีลูกชายไปไกลถึงสหรัฐอเมริกาอีกครั้งเธอและสามีจึงตัดสินใจอาสาพาลูกสะใภ้หนี โดยการติดต่อผ่านบิดามารดาของลูกสะใภ้ให้ช่วยเหลืออีกแรง ด้วยความเป็นห่วงหลานชายที่กำลังจะลืมตาดูโลก ไม่อยากให้ไปใช้ชีวิตลำบากกันตามประสากันสองคนแม่ลูก บวกกับความรู้สึกผิดที่เลือกตัดอนาคตเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะได้ศึกษาต่อจนจบ มีหน้าที่การงานก
ตอนที่ 44 ขอโอกาสแก้ตัว“เมื่อกี้เธอจะล้มน่ะครับผมเลยเข้าไปช่วยได้ทัน “เลือกที่จะไม่แสดงสถานะ จนกว่าเขาจะทำให้แม่ของลูกยอมใจอ่อนกลับไปกับเขา หากลั่นวาจาอะไรออกไปคงยากที่จะเข้าถึงตัวแม่ของลูก ดูท่าแล้วไอ้หน้าจืดนี่ก็คงชอบเมียเขาอยู่มากทีเดียว“อ๋อครับ น้องเขาน่าสงสารมากเลยนะครับ ครอบครัวเธอเป็นหนี้จนเธอต้องเสียสละตัวเองไปแต่งงานกับลูกชายเจ้าหนี้เพื่อเป็นการทดแทน โคตรจะไม่แฟร์กับเธอเลยครับ แต่ผมก็เข้าใจนะถ้าเป็นผม ผมก็คงไม่มีทางเลือกเช่นกัน หนำซ้ำไอ้ผู้ชายคนนั้นยังทำร้ายจิตใจเธอสารพัด ขนาดท้องยังจะพรากลูกไปจากเธออีก ทำให้ท้องเพราะผลประโยชน์ของตัวเองล้วน ๆ ไม่แมนเอาซะเลย”ฮัททสึแทบอยากจะพุ่งเข้าไปตะบันหน้าเจ้าของไร่ส้มให้หายแค้น เมื่อเจ้าของไร่ส้มสาธยายยาวเหยียดในความเลวชามของเขา ราวกับถูกตบหน้าย้ำ ๆ แต่ก็ได้กัดฟันแน่นข่มกลั้นอารมณ์เดือดดาลเอาไว้ในใจ ไม่ให้ปะทุออกมาทำลายความตั้งใจ“แล้วคุณแทนเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นหรือเปล่าครับ? “กล่าวถามเสียงเรียบแข็งลองเชิง จ้องมองเจ้าของไร่ส้มนิ่ง“ไม่เลยครับ น้องชายแค่เล่าให้ฟังครับ แต่ไม่ได้เอารูปไอ้สารเลวคนนั้นให้ดู”ไอ้สารเลวเหรอวะ !ทำได้เพียงทวนค
ตอนที่ 43 ตามอยู่ห่าง ๆ สามวันต่อมา@เชียงใหม่“ไอ้หน้าจืดนั่นกล้าดียังไงมาแตะต้องเมียกูวะ! “กำหมัดแน่นด้วยความหึงหวง อยากจะเข้าไปตะบันหน้าให้หายหงุดหงิดก็ทำไม่ได้ ทำได้แต่ตามดูอยู่ห่าง ๆ จากไร่ส้มจนถึงตลาดสด “ผมว่านายเข้าไปแสดงตัวเลยดีกว่าครับ เอาแต่ตามเฝ้าดูแล้วหงุดหงิดอยู่คนเดียวอย่างนี้ ก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นหรอกครับ “เทนกล่าวไปตามความจริง เกือบสองวันเต็มที่ผู้เป็นนายเอาแต่ติดตามอยู่ห่าง ๆ“เข้าไปให้โดนด่าดิไอ้สัส! ไหนจะไอ้หน้าจืดนั่นอีก”“นายพูดเหมือนกลัวคุณมีนาเลยนะครับ ทั้งที่เมื่อก่อน….”“มึงหยุดพูดไอ้เทน! กูไม่ได้กลัวอะไรทั้งนั้น กูแค่รอจังหวะให้เด็กนั่นอยู่คนเดียวซะก่อน ทางจะได้สะดวก “แหวใส่แล้วแก้ต่างให้กับตัวเอง นัยน์ตาเลิ่กลั่กอย่างเสียอาการ“ครับ “เทนตอบรับไปอย่างส่ง ๆ ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม โดยไม่เชื่อคำพูดของผู้เป็นนาย“หายไปไหนแล้ววะ! “ครั้นเงยหน้าขึ้นมอง แม่ของลูกกลับหายไป ทั้งที่เมื่อครู่ยังยืนเลือกซื้อปลาอยู่กับไอ้หน้าจืด “โถ่เว้ย! เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้เทนชวนกูคุย คาดสายตาจนได้ “โยนความผิดให้ลูกน้องสนิทอย่างหัวเสีย แล้วเร่งฝีเท้าเดินตามหาคนตัวเล็ก“กูผิดอีกแล้วสิ
ตอนที่ 42 สภาพ“หึ “ไทหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างนึกขำกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคนที่กำลังจะเป็นแม่คน “เฉไฉเก่งนะมึง”มีนามุ่ยหน้าจิ๊ปากใส่คนรู้ทันอย่างหมั่นไส้“กูไม่หิวหรอก ว่าแต่ไอ้พี่แทนอยู่ไหน?”“พี่แทนออกไปซื้อปุ๋ยกับคนงานน่ะ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมา”“อือ”“แล้ววันนี้แกจะค้างที่นี่ไหม?”“ตอนเย็นก็กลับแล้ว”“อันตรายนะขับรถตอนกลางคืนอ่ะ”“กูเป็นผู้ชายมึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอกน้า หลานกูดิ้นบ้างหรือเปล่าวะ? “ไทเลื่อนสายตามองไปที่ท้องนูนของมีนา“ดิ้นทุกวันเลยล่ะ โดยเฉพาะเวลาที่ฉันพูดด้วยจะดิ้นแรงเป็นพิเศษ เหมือนหนูน้อยในท้องกำลังตอบโต้ให้ฉันรู้ว่าแกได้ยินที่ฉันพูด “มือบางลูบท้องนูนเบา ๆ ขึ้นลงแววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เมื่อเอ่ยถึงลูกน้อยในท้อง เพราะลูกเธอถึงมีแรงยึดสู้ต่อไป และ เพิ่มพลังให้เธอเข้มแข็งยืนหยัดด้วยตัวเอง“กูขอจับดูได้ไหม?”“อือ เอาสิ”ไทยิ้มบาง ๆ หลังจากได้รับอนุญาต จากนั้นจึงย้ายที่ไปนั่งข้าง ๆ มีนา ฝ่ามือใหญ่วางทาบหน้าท้องนูนอย่างเบามือด้วยความตื่นเต้น“ขยับหน่อยสิครับหลาน”“พูดจาอ่อนโยนก็เป็นนิไท “มีนาอดที่จะแซวไม่ได้ แทบไม่เคยได้ยินไทใช้โทนเสียงนุ่มนวลเลยด้วยซ้ำ“กูพูดออกจ