Novels by Kidsroom

สามปีต่อมา งานรับปริญญาภายในงานรับปริญญาบัตรพลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมาย ทั้งบัณฑิตจบใหม่ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องของแต่ละคณะ และ ญาติมิตรที่มาร่วมแสดงความยินดีกับลูกหลาน หรือ คนรู้จัก“สา” มนัสรินทร์ที่เห็นน้องสาวเป็นคนแรก เธอขานเรียกพลางโบกมือ ส่งสัญญาณว่าอยู่ทางนี้มาริษาอยู่ในชุดครุย ใบหน้าน่ารักถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางที่ค่อนข้างเข้มจัด สวยหวานราวกับเจ้าหญิง เธอโบกมือตอบรับพี่สาว รีบเร่งฝีเท้าเดินบนรองเท้าคัทชูตรงดิ่งเข้าไปหาบิดามารดาและ เพื่อนสนิทที่มาร่วมแสดงความยินดีในความสำเร็จของเธอ เธอเรียนจบหลังเพื่อน เพราะต้องดรอปเรียน เพื่อดูแลลูกสาวที่ตอนนี้อายุได้สามขวบเศษ“คูณแม่~” เจ้าของแก้มป่องราวกับลูกซาลาเปา ตากลมโต ฉีกยิ้มกว้างสดใส ตะโกนเรียกผู้เป็นแม่ ปล่อยมือจากผู้เป็นน้าสาว วิ่งเตาะแตะเข้าไปหามารดาด้วยความคิดถึง มาริษาย่อตัวลงอ้าแขนรับลูกสาว อุ้มขึ้นแนบอกฟอด~ มาริษาหอมแก้มป่องลูกสาวเจ้าของใบหน้าน่ารักฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงและเอ็นดู ขณะเพื่อน ๆ และคนในครอบครัว ต่างก็เดินเข้ามาสบทบ ยกเว้นเสียแต่พ่อของลูกที่ติดงานด่วนที่ต่างประเทศไม่สามารถมาวันสำคัญของเธอได้“ยินดีด้วยนะสา” จีน่าพ

หนึ่งเดือนต่อมา @คฤหาสน์ พีรพัฒน์ “สบายขึ้นไหม?” บนเตียงขนาดคิงไซซ์แทนคุณกำลังนวดเรียวขาทั้งสองข้างของมาริษาบนตักแกร่งอย่างเบามือ เนื่องจากเธอมีอาการปวดเมื่อยบริเวณขาทั้งสองข้าง เพราะท้องใกล้คลอดขนาดใหญ่มหึมา ครั้นจะนอนหรือนั่งก็ขยับพลิกตัวลำบากไปหมด“ค่ะ~” น้ำเสียงสั่นเครือเอ่ยตอบเบา ๆ ด้วยความปวดขึ้นเรื่อย ๆ บริเวณอุ้งเชิงกราน จนน้ำตาเล็ด ถึงจะปวดไม่มากแต่ก็รู้สึกทรมานพอสมควร“ปวดท้องเหรอ?”“…” มาริษาพยักหน้าหงึก ๆ หยาดน้ำค่อย ๆ ไหลกลิ้งอาบแก้มใส มือบางกุมเข้าหากันแน่นอย่างอดทนกับอาการต่าง ๆ ของคนท้องใกล้คลอดที่ต้องเจอ เพื่อลูกคนแรกของเธอ“ทนอีกหน่อยนะ อีกไม่กี่วันเราจะได้เจอหน้าลูกกันแล้ว” แทนคุณเห็นความเจ็บปวดบนใบหน้ามาริษาก็ถึงกับน้ำตาคลอเบ้าด้วยความสงสาร นิ้วยาวเอื้อมไปเช็ดน้ำตาบนแก้มนุ่มอย่างปลอบประโลม“ให้พี่นวดต่อไหมหรือนอนพัก”“นวดค่ะ สารอให้อาการปวดหายไปอีกสักนิดค่อยนอน”“ครับ งั้นพี่ร้องเพลงให้เอาไหม?” แทนคุณฉีกยิ้มให้กำลังใจมาริษา ในเมื่อไม่สามารถรับเจ็บปวดแทนเธอได้ เขาขอเป็นคนสร้างพลังบวกและคอยอยู่เคียงข้างเธอไม่ไปไหนมาริษากะพริบตาปริบ ๆ สีหน้าไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ มือ

หลายอาทิตย์ต่อมา คฤหาสน์ พีรพัฒน์ ดึก~“ฮึ ตัวเล็กถีบหน้าพ่อซะแรงเลยนะลูก” ภายในห้องนั่งเล่นคนที่กำลังเป็นพ่อคนแนบหูฟังเสียงเต้นหัวใจของลูกน้อยในครรภ์ของภรรยาตัวเล็กตรงโซฟาตัวยาว แต่แก้มสากกลับสัมผัสได้ถึงแรงดิ้นลูกน้อยในท้องค่อนข้างแรง ไม่รู้ว่าเป็นการทักทายหรือกลั่นแกล้งพ่อกันแน่ “ดูสิสาลูกเราดิ้นใหญ่เลย”แทนคุณเงยหน้าขึ้นกล่าวกับมาริษาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เป็นครั้งแรกที่ลูกในท้องดีดดิ้นอย่างซุกซน จนเห็นการเคลื่อนไหวเป็นคลื่น ๆ ตรงท้องป่องชัดเจน“สงสัยแกอยากออกมาเล่นกับพ่อเขาแล้วมั้งคะ” มาริษายิ้มปริ่มมีความสุขไปกับแทนคุณ แม้ว่าจะรู้สึกเจ็บเล็กน้อยเมื่อลูกในท้องดิ้นแรงเกินไปแต่เธอก็ยอมอดทน เธอท้องได้เจ็ดเดือนย่างเข้าเดือนที่แปด ท้องจึงโตตามอายุครรภ์ ไปไหนมาไหนก็ค่อนข้างยากลำบากแทนคุณฉีกยิ้มดีใจใหญ่ทาบมือบนท้องป่องตรงจุดที่ลูกในท้องดีดดิ้น “เบา ๆ หน่อยนะครับ เดี๋ยวแม่เจ็บ”“ขออนุญาตค่ะ” ระหว่างนั้นสาวใช้ก็เดินเข้ามาโค้งศีรษะทำความเคารพผู้เป็นนายทั้งสอง ก่อนจะกล่าวรายงานในเวลาต่อมา “คุณหมอธัน คุณหวาน คุณเทวินแล้วก็คุณมิลินมาถึงแล้วค่ะ”“อือ” แทนคุณครางตอบรับสาวใช้ด้วยใบหน้าเรียบเฉย

เช้าวันต่อมา “อื้อ~” หญิงสาวบนเตียงนุ่มส่งเสียงครางในลำคอเบา ๆ อย่างรู้สึกตัวตื่น เมื่อถูกรบกวนการนอนหลับ สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างกำลังยุ่มย่ามตรงกลางความเป็นสาว จนรู้สึกเสียววาบไปทั่วทั้งร่าง มือบางขยุ้มผ้าปูเตียงโดยทันที ขณะที่สมองเริ่มกลับมาประมวลอีกครั้งแผล็บ แผล็บ แทนคุณตวัดปลายลิ้นสากเลียกลีบกุหลาบสวยที่ไม่ได้เชยชมมานานหลายเดือนอย่างละเมียดละไม กลืนกินน้ำหวานบนกลางความเป็นสาวราวกับของอร่อย เหลือบตาขึ้นมองมาริษาที่ยังไม่ลืมตา แต่มือบางกลับเอื้อมลงมาผลักศีรษะให้ออกห่างจากความหอมหวาน“ยะ…อย่า~” ใบหน้าน่ารักเหยเกด้วยความเสียวในรอบสี่เดือน จนต้องหนีบเรียวขาเข้าหาคนตรงกลางหว่างขา ผลักไสยังไงก็ไม่เป็นผล คืนดีกันได้ไม่ถึงวันคนพี่ก็ลักหลับเธอเสียแล้ว เป็นคืนแรกที่เธอตื่นสายและรู้สึกว่าได้หลับเต็มอิ่ม หากไม่ถูกปลุกเสียก่อนก็คงนอนเพลินจนไม่รู้ตื่นกี่โมง“น้ำเมียพี่ยังหวานเหมือนเดิมเลยนะ” เจ้าของใบหน้าหล่อเงยขึ้นไปสบตากับร่างเล็กที่ยังงัวเงียด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ แววตาหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความหื่นกามอย่างเห็นได้ชัด“คนลามก ออกไปเลยนะ! สาไม่อนุญาตให้พี่ทำอะไรกับร่างกายสาทั้งนั้น” วาจาหยาบโลนทำ

ภายในรถสปอร์ตหรูสีฟ้าตกอยู่ในความเงียบสงัดตั้งแต่ขับออกมาจากโรงพยาบาล xxx มีเพียงเสียงลมหายใจของคนสองคนที่พ่นออกมาเป็นจังหวะ แทนคุณทำหน้าที่ขับรถ หันมองมาริษาที่นั่งเงียบ หันหน้าออกหน้าต่างตลอดทางบ่อยครั้งด้วยความเป็นห่วง “หิวไหม เดี๋ยวพี่จอดเซ่เว่นข้างหน้า ลงไปซื้อของกินมาให้” “ไม่” น้ำเสียงห้วน ๆ ตอบกลับ บ่งบอกว่าคนตัวเล็กกำลังหงุดหงิด แทนคุณพยายามทำความเข้าใจกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคนท้อง แม้ว่าค่อนข้างยากก็ตาม โดยนิสัยเป็นคนใจร้อนและขี้รำคาญ แต่ครั้งนี้เขาจะยอมทำเพื่อคนน้องและหัวใจตัวเอง “อือ ถ้าหิวหรืออยากเข้าห้องน้ำก็บอกพี่นะ” “…” คำตอบที่ได้กลับมาจากคนมาริษาคือความเงียบ เธอมองวิวนอกหน้าต่างรถ ตามทางส่วนมากเป็นบ้านคน และ ต้นไม้สลับกันไป ในหัวครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องตรวจ ยามที่นอนบนเตียงเพื่ออันตราซาวดูลูกในครรภ์เป็นวันแรก เธอเห็นหยดน้ำตาคนพี่หยดแหมะลงบนเตียง ขนาดที่หมอกำลังอธิบายอวัยวะต่าง ๆ ของลูกในท้อง เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นมุมอ่อนไหวของเขา บ้านสวนหวาน “ปลานึ่งมีทั้งโปรตีนทั้งโฟเลท สร้างเนื้อเยื่อให้กับร่าง

@บ้านสวน หวาน ปัง!ประตูรถกระบะถูกปิดเสียงดังด้วยฝีมือของหญิงสาวที่กำลังตั้งครรภ์ เธอเดินสะบัดตูดเข้าบ้านโดยไม่รอชายหนุ่มที่เพิ่งก้าวขาเดินลงจากรถ“เปลี่ยนไปเยอะแฮะ” แทนคุณเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเอ็นดู การกระทำน่าหงุดหงิดของมาริษา ไม่ได้ทำให้รู้สึกโกรธเลยสักนิดเดียว กลับมองว่าน่ารักเสียมากกว่า ถึงแม้ไม่ใช่มาริษาคนเดิมที่รู้จักก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเธออยู่ก็ในสายตา เขาต้องทำให้เธอกลับมาเป็นมาริษาคนเดิมให้ได้“…” แทนคุณส่ายหน้าไปมา แล้วสาวเท้าเดินตามหลังมาริษาเข้าบ้าน แต่ไม่ทันได้เดินตามเข้าห้องนอน มาริษากลับปิดประตูใส่หน้าเสียก่อน ใบหน้าหล่อ ๆ แทบถูกประตูกระแทก“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ” นิ้วแกร่งชี้ย้ำ ๆ อย่างคาดโทษคนตัวเล็ก มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง“ผู้ชายอะไรดื้อด้านเป็นที่สุด!” เจ้าของดวงตาสวยมุ่ยหน้าหงุดหงิดพลางหย่อนสะโพกนั่งบนเตียงนุ่มอย่างเจ็บใจพ่อของลูก แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกแปลกใจกับท่าทีของคนพี่ เขาดูใจเย็น พูดจาดีขึ้นเยอะ หากเป็นเมื่อก่อนพี่ไม้คงเละเป็นโจ๊ก “ทำไมใบหน้าดูซูบลงไปเยอะจัง”“…” ความสงสัยและความเป็นห่วงแทรกเข้ามาแทนที่ความโกรธ ใบหน้าน่ารักมีแ

#วันต่อมา @ร้านเบเกอรี่“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ?” กล่าวถามทันทีที่เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดเค้กมะพร้าวในมือ เจอกับแก๊งเพื่อนของสามีที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี ในมือหนาแต่ละคนต่างเต็มไปด้วยถุงกระดาษใส่ของเล่น อีกทั้งลูกชายในอ้อมแขนแกร่งของสามียังถือโมเดลไอรอนแมนตัวใหม่แกะกล่อง“ของเล่นลูกน่ะ ไอ้พวกนี้มันสายเปย์” ฮัททสึตอบพลางยิ้มกริ่มอย่างไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่มีนาหม่นคิ้วเข้าหากันเป็นปม ส่งถาดเค้กให้กับพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ สาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าสามีจ้องมองนิ่ง “มีอะไรหรือเปล่า?”“ของเล่นลูกเต็มบ้านแล้วนะคะ จนไม่มีที่จะเก็บแล้ว” กล่าวเสียงเข้มอย่างต้องการตำหนิ“เห็นหลานอยากได้ พวกพี่เลยซื้อให้ครับ น้องมีนาอย่าโกรธพวกพี่เลยนะ ส่วนไอ้ฮัทโกรธมันเลยเต็มที่” เคนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแหย ๆ อย่างเอาตัวรอด แล้วโยนขี้ให้กับพ่อของลูก“เฮ้ย! พูออย่างนี้ได้ไงวะไอ้เคน จะยุให้เมียกูโกรธกูอีกทำไมวะ ไอ้เพื่อนชั่ว ยิ่งง้อยากอยู่ แถมยังขี้บ่นอีก บ่นจนกูหูชา แม่ง!” ฮัททสึหันขวับแหวใส่เพื่อนรักอย่างใจไม่ดี ก่อนหลุดปากพูดความคิดที่อยู่ในหัวออกมาอย่างลืมตัว พอรู้ตัวอีกทีถึงกับหน้าถอดสี ส่วนเคนได้แต

ตอนที่ 49 เป็นผัวที่ดี“ปะลูกเข้าห้องกับมี้” หยัดกายลุกขึ้นเมื่อasลูกชายวิ่งเตาะแตะเข้ามาหาหลังจากถูกลงโทษให้นั่งนิ่ง ๆ อยู่กับผู้เป็นพ่อในห้องรับแขก“ปะป๊า”“ปะป๊าเขายังถูกทำโทษอยู่นะครับ”“ป๊างอน ” เด็กชายกล่าวบอกความต้องการด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางเอียงศีรษะทุยเล็กซบท่อนขาผู้เป็นแม่“แต่…”“มี้~” แหงนคอมองผู้เป็นแม่ตาแป๋วขอความเห็นใจ ทำเอามีนาถึงกับหนักใจแต่ก็ยอมตกลงตามความต้องการของลูกชาย ทำให้ทั้งพ่อทั้งลูกต่างดีใจกันยกใหญ่#เวลาต่อมา“ลูกหลับแล้วก็ออกไปนอนข้างนอก” เมื่อลูกชายหลับสนิทจึงลุกขึ้นนั่งเอ่ยกับคนตัวสูงที่นอนอยู่อีกฝั่งข้างของลูกชาย“พี่ง่วงจังครับ” แสร้งหลับตาแล้วทำเสียงงัวเงีย“อย่ามาเจ้าเล่ห์นะ ออกไป!”“อย่าเสียงดังสิเมียจ๋า เดี๋ยวลูกตื่นเอานะ”“ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ต้องเรียกแบบนั้น” แหวใส่คนเจ้าเล่ห์เสียงเบาหวิวอย่างเริ่มหงุดหงิด ทั้งที่ความเป็นจริงเธอกำลังหวั่นไหวให้เขา ทว่าคนเจ้าเล่ห์กลับเงียบทำหูทวนลมแล้วข่มตานอนต่อ “บอกให้ออกไปนอนข้างนอกไง” ไม่ยอมแพ้ก้าวลงจากเตียงดึงแขนแกร่งให้ลุกขึ้นพรึ่บ!“อ๊ะ!” เพียงคนบนเตียงออกแรงกระตุกท่อนแขนเล็กเบา ๆ ร่างบางก็เสียหลักล้มทับค

ตอนที่ 48 บทลงโทษ“วันนี้คุณมีนาดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะคะ” เจนกล่าวแสดงความคิดเห็นกับฮัททสึที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชาย หลังจากมีนาเดินเข้ามาก่อนด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด“คงงอนผมน่ะครับ”“สู้ ๆ นะคะ คุณฮัททสึ ง้ออีกนิดเดียวคุณมีนาต้องยอมใจอ่อน แน่ ๆ ค่ะ น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ”“ขอบคุณครับ” เริ่มมีแรงฮึดสู้อีกครั้ง เขาจะไม่ยอมแพ้“ให้พี่ช่วยไหม?” ฮัททสึเดินจากหน้าร้านเข้ามากล่าวอาสา เมื่อเห็นว่ามีนากำลังทำบัญชีอยู่หน้าตาเคร่งเครียด โดยที่ลูกชายตัวน้อยนั่งดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา“ไม่ต้อง ไปช่วยพี่เจนหน้าร้านเถอะ” ตอบเสียงห้วน ๆ โดยไม่ละสายตาไปจากบัญชีตรงหน้าที่เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย แต่ก่อนเป็นหน้าที่ของมาเรีย แต่เพราะแม่ป่วยเธอจึงลาออกกลับไปดูแลแม่ที่บ้าน“คนไม่มีแล้ว มาเดี๋ยวพี่ทำให้เอง พี่ถนัด”“ไม่เข้าใจหรือวะ…ว้าย!” ไม่ทันได้กล่าวจบเพราะความรำคาญ ทว่าต้องหวีดเสียงแทนด้วยความตกใจ เมื่อก้นลอยขึ้นจากเก้าอี้เข้าสู่อ้อมแขนแกร่งในท่าเจ้าสาวเสียก่อน เธอจึงรีบตวัดรัดลำคอแกร่งกร้านไว้โดยอัตโนมัติเพราะกลัวตก ทำให้ใบหน้าทั้งสองใกล้กันเพียงคืบนิ้วเท่านั้น“ปล่อยเดี๋ยว

มีนาจูงมือลูกชายเข้ามาในร้านด้วยสีหน้าแปลกใจ เมื่อทุกโต๊ะในร้านถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย รวมถึงขนมหวานต่าง ๆ ที่เธอทำเตรียมเอาไว้ในตู้เย็นหลังร้านถูกนำมาจัดเข้าตู้โชว์พร้อมเปิดรับลูกค้าทั้งที่พนักงานเหลือเพียงคนเดียวคงจัดการทุกอย่างไม่ทัน เพราะมาเรียลาป่วยได้ห้าวันแล้ว เธอจึงต้องรีบพาลูกชายมาที่ร้านเร็วกว่าเดิม เพื่อช่วยพนักงานเตรียมเปิดร้าน แต่ผิดคาด ห้าวันมานี้เธอแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย มาถึงก็รอขายและทำขนมหวานบางอย่างที่หมด“สวัสดีค่ะคุณมีนา”“สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เตรียมร้านเสร็จเร็วมาก ๆ เลยนะคะพี่เจน คงเหนื่อยแย่เลยค่ะ”“ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณมีนา ดีที่มี…” รีบหยุดพูดแทบไม่ทัน เมื่อกำลังจะเผยความลับบางอย่างออกมา“มีอะไรคะ?”“เอ่อ...” ตอบอย่างอึก ๆ อัก ๆ ท่าทางมีพิรุธ “มะ...มีแฟนพี่มาช่วยค่ะ เลยเสร็จเร็วกว่าปกติ”“อ๋อ ๆ ค่ะ นาฝากขอบคุณแฟนพี่เจนด้วยนะคะ เย็นนี้นาฝากขนมไปให้แฟนพี่เจนด้วยนะคะถือว่าเป็นการตอบแทน”“ค่ะ”มีนาส่งยิ้มให้พนักงานสาวอย่างใจดีถึงแม้จะยังเคลือบแคลงสงสัย แต่เธอก็เลือกที่จะไม่เซ้าซี้เอาความ จูงมือลูกชายเดินเข้าไปหลังร้าน เจนยกมือทาบอกพลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันทีที่

@อเมริกา“แอะ~" ฮาชิยิ้มร่าจนตาหยีเป็นรูปสระอิด้วยความคิดถึงปู่และย่าที่นาน ๆ ทีมาเยี่ยมหน ความตาตี่และเค้าโครงหน้าคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดตอนเยาว์วัยไม่มีผิดเพี้ยน“อย่าวิ่งครับลูก” มีนาปรามลูกชายด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าจะล้มหน้าคะมำเอาได้ แต่มีหรือเด็กชายแสนแสบจะฟัง เร่งฝีเท้าอันเล็กตรงมาหาผู้เป็นปู่ ก่อนปีนป่ายขึ้นนั่งบนตักแกร่งอย่างซุกซน ทำเอามีนาถึงกับส่ายหน้าเอือมระอา“ไปไหนมาครับหลานปู่”“ปู" ริมฝีปากน้อย ๆ พยายามเปล่งเสียงเรียกผู้เป็นปู่อย่างรู้ความ พลางแก้มป่องซบบนแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของผู้เป็นแม่และผู้เป็นย่า“คิดถึงแค่ปู่เหรอครับหลานย่า” จีน่าแสร้งปั้นสีหน้าน้อยใจ ทำให้เด็กชายวัยหนึ่งขวบรีบผละใบหน้าจิ้มลิ้มออกจากแผงอกของผู้เป็นปู่ แล้วปีนลงจากตักแกร่งด้วยตัวเอง เดินเตาะแตะเข้าไปสวมกอดผู้เป็นย่าราวกับเป็นการปลอบใจ“ตึ๋ง~ ” “ไหนย่าขอหอมหน่อยสิ” จีน่าอุ้มหลานชายขึ้นมานั่งบนตัก แล้วโน้มใบหน้าฟัดแก้มป่องของหลานชายทันทีอย่างมันเขี้ยว เมื่อหลานชายขี้อ้อนทำแก้มป่องอนุญาตยอมให้ผู้เป็นย่าหอมอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้คนเป็นแม่ที่มองอยู่ถึงกับยิ้มแก้มปริ

ตอนที่ 45 หนีมาไกล / ยังไร้ร่องรอยหนึ่งปีต่อมา@อเมริกาออด ออด ออด เสียงออดประตูหน้าบ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังพับเสื้อผ้าใส่ตะกร้าอยู่ตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น ละความสนใจออกจากสิ่งที่ทำ หยัดกายลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูให้กับแขกที่มาเยือน“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ “สองมือยกขึ้นไหวพ่อและแม่ของสามี ที่เธอต้องการหย่าขาดอย่างสุภาพ แล้วเชิญเข้าไปนั่งในบ้านหลังจากที่ท่านทั้งสองพยักหน้ารับ“เป็นยังไงบ้างหนูมีนา ไม่ลำบากอะไรนะ “จีน่าเอ่ยถามลูกสะใภ้อย่างเป็นห่วง เมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่กับหลานชายเพียงสองคนในต่างถิ่นต่างแดนหากย้อนไปปีก่อน หลังรู้เรื่องราวจากลูกชายตัวดี สามีของเธอจึงให้คนตามสืบเบาะแสเพิ่มเติมของลูกสะใภ้ระหว่างอยู่ที่ไร่ส้มในจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งทราบข่าวว่าลูกสะใภ้กำลังจะหนีลูกชายไปไกลถึงสหรัฐอเมริกาอีกครั้งเธอและสามีจึงตัดสินใจอาสาพาลูกสะใภ้หนี โดยการติดต่อผ่านบิดามารดาของลูกสะใภ้ให้ช่วยเหลืออีกแรง ด้วยความเป็นห่วงหลานชายที่กำลังจะลืมตาดูโลก ไม่อยากให้ไปใช้ชีวิตลำบากกันตามประสากันสองคนแม่ลูก บวกกับความรู้สึกผิดที่เลือกตัดอนาคตเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะได้ศึกษาต่อจนจบ มีหน้าที่การงานก

" รอด้วยสิคะคุณเทวิน " ฉันตะโกนเรียกเขาพร้อมกับรีบวิ่งตามเขามาที่รถเขานี่หงุดหงิดอะไรกันเดินหรือวิ่งกันแน่เร็วกว่าอะไรปัง !!เมื่อเทวินมาถึงรถเขารีบก้าวขึ้นรถทันทีด้วยท่าทางหงุดหงิดเสียงปิดประตูฝั่งคนขับปิดลงอย่างแรง จนมิลินสะดุ้งเฮือกกับการกระทำของมาเฟียหนุ่ม เธอเห็นว่าท่าไม่ดีเลยรีบเปิดประะตูขึ้นอย่างรู้สึกประหม่าเอามาก ๆ" ฉันเป็นคนขับรถเธอหรือไงถึงได้ไปนั่งข้างหลัง ! " เทวินหันไปตวาดถามมิลินอีกครั้งเมื่อเธอก้าวขึ้นมานั่งเบาะหลัง" ขอโทษค่ะ " เขาจ้องฉันเขม็งเลยสายตาเขาน่ากลัวมากตอนนี้ ฉันก้มต่ำลงพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษเขาและรีบลงไปนั่งข้างหน้ากับเขาทันที ฉันรู้สึกกลัวสายตาเขาเหลือเกินฉันจะหลุดพ้นจากเขาเมื่อไหร่กันนะ "......"" ขะ...ขับช้า ๆ ก็ได้นะคะ มันอันตราย " ฉันบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นหลังจากเขาขับรถออกมาจากมหาลัยเขาก็ขับมันเร็วขึ้นปาดซ้ายปาดขวารถคันอื่นจนฉันเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาบรื้นนนนนนน -----" อึกกก ! กะ...กลัวขับช้า ๆ ได้ไหมคะลินกลัว " ฉันอ้อนวอนเขาด้วยน้ำตาไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนความเร็วลงเลยกับเร่งเครื่องให้เร็วขึ้นอีกฉันกลัว"......"" เงียบ !! " เทวินหันมาตวาดใส่มิลินเสียงด

( Tevin Talk )ที่ผมดูแลเธอผมก็แค่ทำไปงั้น ๆ แหละครับผมไม่มีทางรักน้องของคนที่มันหักหลังผมหรอก สามวันที่ผมไม่กลับบ้านผมไปส่งของกับไอ้แพททริคไอ้กรที่ต่างจังหวัดมา พอกลับมาผมก็เข้ามาทำงานที่ห้องทำงานเหมือนเดิม เพราะยังมีเอกสารที่ต้องเซ็นอีกมากมาย ทำได้ไม่นานยัยนั่นก็เปิดประตูเข้ามาขออนุญาตผม ผมก็เลยให้ขอแลกเปลี่ยนไม่คิดว่าเธอจะยอมทำตามขอเสนอผมซะด้วยสิ หึก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา "" นายครับไอ้คิรินมันให้คนของไอ้มังกรไปก่อความวุ่นวายที่ผับครับนาย " คิวเปิดประตูเข้ามาบอกเรื่องให้เทวินทราบ" หึ มันคงจะใช้วิธีนี้เพื่อแก้แค้นให้ยัยนั่นสินะ คิดว่าจะไม่ดิ้นซะแล้ว "" เอายังไงดีครับนาย "" ส่งคนไปเผาคาสิโนมัน " คิดจะเล่นกับผมไม่ง่ายหรอกคนอย่างผมถ้าจะเอาคืนใครมันต้องมากกว่าหลายเท่า" ครับนาย "" เดี๋ยว "ขณะที่คิวกำลังจะหันหลังเดินออกไปเทวินก็เรียกขึ้นมา" มีอะไรหรือเปล่าครับนาย ? "" พรุ่งนี้มึงไปส่งยัยนั่นไปเรียนแล้วก็ให้คนตามดูทุกฝีเก้า "" มึง งง อะไรไอ้คิวไม่เข้าใจที่กูพูดหรือไง ! ? " ผมสั่งมันแต่มันกลับทำหน้า งง ที่ผมพูดมันก็ชัดเจนนะไม่มีอะไรที่ไม่เข้าใจ" นายยอมให้ลินไปเรียนแล้วหรอครับ ? "

หลายวันผ่านไป ---ตั้งแต่วันที่ฉันไม่สบายฉันก็ไม่ได้เจอนายเทวินอีกเลยเห็นป้านิดบอกว่าเขาไปทำงาน เขาไปทำงานที่ไหนกันไม่กลับมาบ้านตั้งสามวันแล้วแต่ก็ดี ตั้งแต่เขาไม่อยู่ฉันก็ขอยืมโทรศัพท์ของป้านิดติดต่อหาพี่คิรินฉันพอจะจำเบอร์พี่เขาได้ ฉันบอกพี่คิรินว่าไม่ต้องเป็นห่วงฉันสบายดี ฉันก็ถามนู้นนี่นั่นตามประสาฉันจะทนรอวันที่พี่คิรินมาช่วยพาฉันออกไปจากชีวิตของนายเทวิน" หนูลินจ๊ะ มีเพื่อนหนูลินโทรเข้ามาจ๊ะ "" ขอบคุณค่ะป้า " ฉันกำลังยืนล้างจานอยู่ที่ห้องครัวแล้วคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่นานป้านิดก็เข้ามาพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ ฉันจึงรับและขอบคุณป้านิดไป" จ๊ะ ป้าไปทำความสะอาดห้องข้างบนก่อนนะหนูลิน "" ค่ะ " คงเป็นหวานนั่นแหละโทรมา ฉันเป็นคนโทรไปหาหวานเองและโทรศัพท์ที่ใช้โทรก็เป็นของป้านิดเหมือนกัน พอป้านิดออกไปฉันก็รับสายหวานทันที( ลินเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม? ) ทันทีที่มิลินเอาโทรศัพท์แนบหูปลายสายจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง“ ลินสบายดี คิดถึงหวานกับแทนจัง “( ฉันก็คิดถึงเหมือนกันไอ้แทนถามถึงลินทุกวันเลย )“ ฝากบอกแทนด้วยนะว่าไม่ต้องเป็นห่วงลิน ลินสบายดีแล้วไม่ทะเลาะกันแล้วหรอ ? “( ก็เหมือนท

วันต่อมา ---( Tevin Talk )" พรุ่งนี้กูจะไปส่งของเอง มึงจัดการพวกน่ารำคาญที่ตามสืบเรื่องกูด้วย "" ครับนาย " คิวก้มหัวน้อมรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปทันทีตอนนี้ผมนั่งเคลียร์งานอยู่ที่ห้องทำงานที่บ้าน ผมสั่งไอ้คิวให้จัดการเพราะทุกวันนี้มักจะมีพวกน่ารำคาญคอยสะกดรอยตามผม ผมรู้ครับที่ผมเลือกไม่ทำอะไรเพราะพวกมันก็เป็นแค่เศษสวะของไอ้มังกรเท่านั้นพวกมันทำอะไรผมไม่ได้หรอกเลยปล่อยผ่านไป ผมนี่ดีแค่ไหนแล้วที่เมตตาพวกมันไม่ฆ่าพวกมันก่อน แต่วันนี้มันคงไม่ได้อยู่ตามผมอีกแล้วก๊อก ก๊อก ก๊อก" เข้ามา " ระหว่างที่ผมก้มลงเซ็นเอกสารได้ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น" คุณเทวินคะ หนูมิลินฟื้นแล้วค่ะ "" ครับป้านิด " เมื่อวานผมไม่ได้ยิงเธอจริง ๆ หรอกครับ แต่ผมยิงเป้าอีกอันที่อยู่ใกล้ ๆ ก็เท่านั้น แต่เธอดันสลบ ผมเลยอุ้มเธอมาไว้ที่ห้องผมก่อน ผมไม่ได้สงสารเธอนะครับที่ทำไป เธอก็แค่ยังมีประโยชน์กับผมอยู่ ผมแค่ต้องการให้ไอ้คิรินมันคลั่งที่รู้ว่าน้องสาวมันกำลังมีอันตรายแต่กลับช่วยอะไรไม่ได้ จะได้รู้ซะบ้างว่าผมก็รู้สึกผิดที่ช่วยพี่ชายตัวเองไม่ได้เหมือนที่มันเป็นตอนนี้แต่มันยังดีเพราะผมไม่ได้ฆ่าเธอ" หนูมิลินตัวร้อนป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก" หนูมิลิน ป้าเอาข้าวมาให้จ๊ะ "ก๊อก ก๊อก ก๊อก" อื้อออออ ค่ะ " ฉันนั่งร้องไห้อยู่นานแล้วก็เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ป้านิดเคาะประตูเรียก ฉันจึงเดินไปเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงีย" ป้าเอากับข้าวมาให้ เห็นหนูไม่ออกมากินข้าวสักที "" ขอบคุณนะคะป้า "" ไม่เป็นไรจ๊ะ กินเถอะเดี๋ยวป้าไปก่อนนะ "" ค่ะป้า ขอบคุณอีกครั้งนะคะ " ป้านิดพยักหน้ารับอย่างใจดี" ใช่คิดตั้งนานว่าลืมอะไร ฉันลืมได้ไงเนี่ย " ฉันโพล่งขึ้นอย่างตกใจ เมื่อฉันดันลืมยาคุมไว้ที่รถ ลืมได้ยังไงกันมันน่าตีหัวตัวเองจริง ๆ ฉันเลยรีบวางถาดข้าวไว้บนโต๊ะในห้อง แล้วหันหลังตะโกนตามหลังป้านิดที่กำลังเดินไปได้ไม่กี่ก้าว" ป้าคะ ป้านิด! "" มีอะไรหรือเปล่าหนูมิลิน ทำไมหน้าดูตกใจขนาดนั้น ? "" เออ ป้านิดรู้ไหมคะว่าคิวอยู่ที่ไหน ? ""ตอนมาหาหนูป้าเห็นไอ้คิวเดินไปทางหลังบ้านนู้นนะจ๊ะ "" ขอบคุณค่ะป้า " ป้านิดชี้ไปทางหลังบ้านพอฉันขอบคุณเสร็จไม่รอช้าก็รีบวิ่งจะไปที่นั่นทันที ฉันก็วิ่งสุ่ม ๆ มานั่นแหละฉันไม่รู้ทางหรอก รีบไปหน่อยเลยลืมถามรายละเอียดจากป้าฉันว่าเดี๋ยวก็คงเจอเอง" ไม่เห็นมีเลยนี่ก็หลังบ้

" รถพร้อมแล้วครับนาย " คิวบอกพร้อมกับโค้งหัวให้เจ้านายหนุ่มที่เดินออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับหญิงสาว" จะพาลินไปไหนคะ ? "" ไม่ต้องกลัวฉันไม่พาเธอไปฆ่าตอนนี้หรอก เธอยังมีประโยชน์ " เทวินหยุดเดินแล้วหันหน้ามาพ่นคำพูดร้ายกาจใส่ มิลินเขาจ้องเธอด้วยสายตาเย็นชาฉันจิ๊ปากใส่เขาอย่างหมั่นไส้ ดูเขาสิแค่ตอบคำถามฉันมันยากตรงไหนนะ สุดท้ายฉันก็ไม่ได้คำตอบต้องเดินตามหลังผู้ชายใจร้ายนี่ไปอย่างไม่รู้อะไรเลย เห้ยยย ! ชีวิตฉัน มาถึงโรงจอดรถ คิวก็เปิดประตูรถหรูสีดำให้เจ้านายหนุ่มได้ขึ้นไปนั่งพร้อมกับหญิงสาว" ขอบคุณนะคะ " มิลินกล่าวขอบคุณคิวด้วยรอยยิ้มหวาน คิวก็โค้งหัวให้เธอพร้อมกับรอยตอบ" มึงจะยิ้มอีกนานไหมไอ้คิว " ระหว่างนั้นเทวินก็โพล่งขึ้นน้ำเสียงโมโห จนทำให้คิวเหลือบมองเจ้านายหนุ่มทันที คิวถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย เมื่อเจ้านายหนุ่มจ้องสายตาเขม็ง" ขอโทษครับนาย "" อย่าลืมนะคะ " ระหว่างที่รถขับเคลื่อนออกมาจากโรงจอดรถของผับสักพัก ฉันก็หันไปเตือนความจำคนที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้าง ๆ เขาหันมามองฉันโดยไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา" ไอ้คิวจอดร้านยาด้วย " เทวินมองมิลินเพียงนิดเมื่อได้ยินเสียงเธอ เขาไ