บททั้งหมดของ สิงหราชติดบ่วง: บทที่ 21 - บทที่ 30

“มะ ไม่ใช่จ้ะ ฉันไม่ได้เป็นแฟนพ่อเลี้ยง ฉันก็เป็นคนงานคนหนึ่งถึงได้มานั่งปลูกชาอยู่นี่ไงจ๊ะ”“เอ๋ ไม่ใช่แฟนเหรอคะ แต่พวกป้า ๆ เขายังบอกว่า คุณลีกับพ่อเลี้ยงพักที่เดียวกัน บ้านเดียวกันด้วยนะคะ ลูกจ้างพักกับพ่อเลี้ยงได้หรือคะ”“เอ่อ...” วราลีพูดไม่ออก นี่เธอกลายเป็นหัวข้อสนทนาของเหล่าคนงานตั้งแต่เมื่อไร แล้วพวกเขารู้ได้ยังไงว่าเธอพักที่เดียวกับสิงหราช “เอ๊ะ ฉันยังมีงานที่พ่อเลี้ยงใช้ให้ทำอีก ต้องขอตัวก่อนนะจ๊ะ”วราลีรีบลุกขึ้น ปัดก้นตัวเอง ก่อนจะหมุนตัวเดินไปทันที ปล่อยให้เด็กสาวที่ตั้งคำถามนั่งมองพลางยกมือขึ้นเกาหัว“ปากคุณลีบอกว่าไม่ใช่...แต่ทำไมหน้าแด๊งแดง” วราลีเดินหนีออกมาจากตรงนั้นได้ก็ถอนหายใจยาวเหยียด หญิงสาวเดินตามทางเรื่อย ๆ พื้นที่ที่เธอเพิ่งปลูกชาเสร็จ ดูเหมือนจะเป็นพื้นที่พิเศษที่ไว้ปลูกชาพันธุ์ใหม่ ส่วนชาของไร่ที่ปลูกไว้ขายและส่งออกนั้นโตหมดแล้วเรื่องเมื่อเช้าทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ส่วนเขาก็คงไม่ต่างจากเธอ ระหว่างเดินทางมาที่ไร่ ในรถจึงมีแต่ความเงียบ ตอนนี้หญิงสาวกำลังสับสน ใจหนึ่งเธอก็อยากจะกลับกรุงเทพ การที่ได้กลับมาอยู่ใกล้ชิด กับผ

เป็นครั้งแรกที่วราลีได้ยินชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เธอมองเขา เห็นสายตาที่มองมาเต็มไปด้วยความรักก็รู้สึกมึนงง ชายหนุ่มปากร้าย นิสัยไม่ดีที่เธอพบเจอมาตลอดหนึ่งเดือนหายไปไหน“เอ่อ...คือ”“ตอบพี่มาสิครับ”วราลีดันอกเขา แล้วลุกขึ้น มองเขาที่นอนตะแคงมองเธอยิ้ม ๆ ก็กัดริมฝีปาก“มะ ไม่รู้ ฉะ ฉันไปทำงานก่อนนะคะ” วราลีตอบอย่างตะกุกตะกัก พอพูดจบหญิงสาวก็หันหลังวิ่งไป ท่าทางเหมือนวิ่งหนีอะไรสักอย่างชายหนุ่มมองแผ่นหลังบอบบางที่ห่างไปไกล สุดท้ายก็ยกมือขึ้นลูบริมฝีปากตัวเองเบา ๆตะวันใกล้ตกดิน วราลีเดินไปยังที่จอดรถช้า ๆ นึกภาพตอนประจันหน้ากับสิงหราชไม่ถูก เธอหลบหน้าเขามาครึ่งวันแล้ว แต่สุดท้ายก็ต้องกลับพร้อมกัน ทำตัวไม่ถูกจริง ๆคิดถึงตอนถูกเขาปล้นจูบก็อดหน้าร้อนไม่ได้ หญิงสาวยกมือขึ้นแตะริมฝีปากตัวเองเบา ๆ แตะแล้วก็รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า พอเดินไปถึงรถ ก็เห็นชายหนุ่มยืนกอดอกรออยู่ เธอก้มหน้างุด เดินผ่านเขา แล้วเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถเงียบ ๆ สิงหราชก้าวขาขึ้นรถบ้าง เขาสตาร์ทรถแล้วขับออกจากไร่ มุ่งหน้ากลับที่พัก ตลอดทางมีแต่ความเงียบหมับ!ฝ่ามืออุ่นร้อนทาบทับมือของวราลีที่วางไว้บนต้นขาตัว

หญิงสาวยกมือขึ้นปาดน้ำตา ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด“ถ้าพี่สิงห์ไม่ไปเคลียร์กับคนก่อน ๆ ก็อย่ามาถามหาความรักจากหนูลี อย่ามาแตะต้อง อย่ามาฉวยโอกาสกับหนูลี หนูลีจะไม่เริ่มต้นใหม่กับพี่ ถ้าพี่สิงห์ยังมีผู้หญิงอื่น”“กลับไปพี่จะบอกเลิกดีดี้ ผู้หญิงคนอื่นพี่ก็จะไม่มี พี่จะบอกเรื่องของเราให้ผู้ใหญ่ทราบ พอใจหรือยัง หือ” สิงหราชมองหญิงสาวที่ยืนสูดน้ำมูกแล้วรู้สึกขัน นี่วราลีกำลังหึงเขาอยู่ใช่หรือไม่ ความจริงเรื่องของเขากับดลฤดีไม่มีอะไรเลยนอกจากผลประโยชน์และความสุขทางกาย กับผู้หญิงคนอื่นเขาก็เลิกราไปหมดนานแล้ว“ดีค่ะ” วราลีพยักหน้า “แต่ว่า เรื่องของเรายังไม่ต้องบอกผู้ใหญ่ และคนงานในไร่จะไม่รู้ว่าเราคบกัน”“อ้าว ทำไมล่ะ” สิงหราชถามอย่างไม่เข้าใจ “หนูลีไม่อยากเปิดตัวว่าเป็นแฟนพี่หรือไง”“ไม่ค่ะ” วราลีตอบทันที ส่งผลให้สิงหราชใบหน้างอง้ำ “จนกว่าลีจะมั่นใจในตัวพี่สิงห์ จะไม่มีใครรู้ว่าเราคบกัน ต่อหน้าคนอื่น เรายังคงเป็นเจ้านายกับลูกน้อง ลีจะใช้ชีวิตปกติ พี่สิงห์ก็ทำตัวปกติ”“แต่เวลาเราอยู่ด้วยกันสองคน เราทำอะไร ๆ แบบ...” เขายกนิ้วชี้ขึ้นชนกัน ปากก็ถาม “แฟนได้ใช่ไหม”“ก็...ไม่รู้สิคะ” ได้ยินเขาแก

คิดได้อย่างนั้น เขาก็หันมามองนางร้ายสาว ยกมือขึ้นแกะแขนที่เกาะเกี่ยวเขาราวกับปลาหมึกออก “ดีดี้ ปล่อยผม...”การกระทำแบบไม่รักษาหน้าทำให้ดลฤดีชะงัก แล้วตัดสินใจยิ้มสู้“ว่ายังไงคะสิงห์ เราไปกรุงเทพกันตอนนี้เลยนะคะ”“ไม่...ผมไม่ไป” สิงหราชปฎิเสธเสียงเรียบ “รูปหลุดอะไรนั้นผมไม่สนใจ คุณก็แถลงไปว่าเราเคยคบกันแต่ตอนนี้...เลิกกันแล้ว”“อะไรนะคะ!”“คุณจะเอาเงินไปปิดปากนักข่าวและซื้อภาพคืนก็ได้นะ เท่าไรคุณก็บอกพายัพไป ผมจัดการให้ทั้งหมด”“สิงห์จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ” ดลฤดีมองชายหนุ่มหน้าซีดปากสั่น หล่อนไม่นึกว่าการที่แกล้งทำรูปหลุดมันจะได้ผลตอบรับแบบนี้ สิงหราชควรจะรับผิดชอบโดยการแต่งงานกับเธอสิ “หน้าที่การงาน ชื่อเสียงดีดี้ หากสิงห์ไม่รับผิดชอบ ชีวิตดีดี้พังแน่ ๆ สิงห์คะ สิงห์ไปแถลงข่าวเรื่องแต่งงานของเราเถอะนะ...”สิงหราชมองหญิงสาวตรงหน้าที่พูดรำพึงรำพันทั้งน้ำตาด้วยสายตาเรียบเฉย เมื่อหญิงสาวพูดจบ เขาก็พูดขึ้น“คุณจะเอากี่ล้าน?”“คะ?”“แลกกับการไปจากชีวิตผม และปิดข่าวบ้า ๆ ของคุณ คุณต้องการเท่าไร ดีดี้”“นี่...สิงห์คิดว่าเงินซื้อดีดี้ได้เหรอคะ!” นางร้ายสาวหยุดร้องไห้ทันที มองชายหนุ่มด้วยสายตาเกรี

วราลีมองเขาตาค้าง จู่ ๆ ก็ถูกขอแต่งงานกลางถนน ความรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก“ตะ แต่ว่าเราเพิ่ง...”“จะบอกว่าเพิ่งรู้จักกันเหรอ พี่รู้จักหนูลีมาเป็นสิบปีแล้ว” สิงหราชโบกมือตัดบท “จะอ้างอะไรอีก เรื่องผู้หญิง? พี่ก็เคลียร์ไปหมดแล้วไงครับ อะไรที่คาใจเราก็คุยกันไปแล้ว หนูลีไม่ยอมให้สถานะแฟนกับพี่เสียที เห็นผู้ชายคนอื่นมาขายขนมจีบหนูลีมันน่าโมโหนัก ฮึ!”หญิงสาวมองเขาแค่นคำรามตาปริบ ๆ“ไหนว่าแอบรักแอบชอบพี่มาหลายปีไง ตอนนี้พี่ชอบตอบแล้ว หนูลีจะยังไม่ยอมคบกับพี่เหรอ ผู้ชายแบบพี่หายากนะ หล่อ รวย มีบ้าน มีรถ มีไร่ มีทุกอย่างพร้อมที่จะสร้างครอบครัว”ยืนโฆษณาขายตัวเองเสร็จสรรพ สิงหราชเลิกคิ้ว มองหญิงสาวตรงหน้าที่ยืนใบ้กินอยู่“ตอนนี้พี่ขาดอย่างเดียวคือเมีย...แม่ของลูก”“หา?”“ว่ายังไงครับ จะแต่งไหม ถ้าตกลงเราเดินทางไปเชียงใหม่หาแม่หนูลีตอนนี้เลย แต่ถ้าไม่ตกลง พี่ก็ยังจะไปขอหนูลีมาเป็นเมียอยู่ดี”“พี่สิงห์!”วราลีจนคำพูดกับผู้ชายตรงหน้านี้ จะบอกว่าดีใจก็ดีใจอยู่หรอก แต่ทำไมเขาถึงชอบทำอะไรห่าม ๆ ปรู๊ดปร๊าดแบบนี้ จะขอแต่งงานก็ไปที่บรรยากาศดี ๆ หน่อยสิ ไร่ชาวิวสวย ๆ ก็มี นี่เล่นขอกลางถนนที่มีท