บททั้งหมดของ สิงหราชติดบ่วง: บทที่ 11 - บทที่ 20

สิงหราชเปิดประตูออฟฟิศก็เห็นลูกจ้างสาวนั่งเท้าคางงีบหลับอย่างสบายอารมณ์ ชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้ ใช้สายตามองเด็กเส้นของมารดาที่ตอนนี้หลับตาพริ้มอวดแพขนตางอน แถมยังมีเสียงลมหายใจดังเข้าออกเบา ๆ บ่งบอกว่ากำลังอยู่ในห้วงนิทราอย่างเป็นสุขชายหนุ่มมองคนตรงหน้า เมื่อเจ้าหล่อนหลับไม่รู้เรื่องเขาจึงใช้สายตาสำรวจพิจารณาแบบละเอียด วราลี ปรเมทร์ หญิงสาวอายุยี่สิบห้าปี จากข้อมูลที่พายัพหามา หญิงสาวเป็นลูกสาวเพื่อนของมารดา วราลี...หนูลี ชื่อที่คุ้นเคยและติดอยู่ริมฝีปาก สิงหราชรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตากับหญิงสาวที่นอนหลับตรงหน้า ไม่ใช่เพราะเคยเจอที่กรุงเทพ เขารู้สึกเหมือนว่าเคยเจอเธอเมื่อนานมาแล้ว นานมาก จนทีแรกนึกไม่ออกแต่พอรู้ว่ามารดาของวราลีเป็นใคร ภาพเด็กสาวอ้วนกลมก็แล่นผ่านเข้ามาในความคิด วราลี...หนูลี ลูกสาวเพื่อนมารดาที่ชื่อวรรณา สิงหราชจึงนึกออกในทันที วราลี หรือ หนูลี ก็คือยายหนูผีในตอนนั้น!ยายเด็กตัวกลมที่ชอบตามก้นเขาต้อย ๆ ปากก็ร้องเรียกพี่สิงห์คะ พี่สิงห์ขา แถมส่งสายตาออดอ้อน งอแงง้อแง้งจนน่าขนลุก เมื่อสิบกว่าปีก่อน เขาเพิ่งเรียนจบและกลับมาบริหารงานในไร่ก็ได้เจอกับเด็กหญิงวราลี หรือหนูลีลูกส

“เธอ...” เขาจงใจเรียกอีกฝ่าย“คะ!” วราลีได้สติ หญิงสาวหันมาสบตาเจ้านายหนุ่มด้วยใบหน้าเก้อกระดาก รู้สึกเหมือนตนเองทำเรื่องน่าอายอย่างไรอย่างนั้น ทั้งที่คนทำยืนอยู่ตรงหน้าแท้ ๆ แถมยังทำท่าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก “คุณสิงห์ มีอะไรคะ”“จะกลับไหมน่ะ เลิกงานแล้ว ถ้าจะกลับรีบตามมา” ชายหนุ่มบอกเสียงเข้มก่อนเดินออกประตูไป วราลีได้สติ รีบเก็บข้าวของบนโต๊ะ ขณะที่กำลังยัดเอกสารที่กองไว้ให้เข้าที่เข้าทาง ดาราสาวก็เดินออกจากห้องมาสีหน้าท่าทางเหนื่อยอ่อนคงจัดกันหนักเลยสิท่า วราลีค่อนแคะในใจ“เธอ...ชื่อลีใช่ไหม”“คะ?” วราลีหยุดยัดสิ่งของลงกระเป๋า เงยหน้ามองแฟนสาวเจ้านาย ดลฤดีหยิบกระเป๋าถือแบรนด์ดังขึ้นมา เปิดกระเป๋าแล้วล้วงแบงก์สีเทาห้าใบยื่นให้กับวราลี“อ่ะ ฉันให้”“ค่า...อะไรคะ” วราลีไม่ยื่นมือรับ มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้างุนงง จะว่าค่าตัวเจ้านายก็ไม่ใช่ ถ้าเป็นค่าตัวจริง ๆ ดาราสาวควรจ่ายให้สิงหราชมากกว่าเธอ หรือจะเป็นค่าปิดปาก ค่าล้างหูที่เธอไปได้ยินฉากร่วมรักดุเดือดในห้องนั่น“รับไปซะ” ดลฤดีดึงมืออีกฝ่ายมาก่อนยัดเงินใส่ “ฉันให้ก็เอา แลกกับข่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ เธอเป็นเลขาสิงห์ สิงห์ไปไหนมาไหนต้องรายงานให้ฉัน

วราลีด่าทอรวดเดียว ก่อนหายใจหอบเพราะเปลืองพลังงานตะโกนด่าไปมากพอสมควร หญิงสาวชะงัก เมื่อตอนนี้ผู้ชายที่นั่งบนรถวางท่ากวนประสาทเมื่อสักครู่ มีใบหน้าเขียวแดงสลับกัน นึกมโนภาพควันออกหูสิงหราชอย่างพวยพุ่ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะกระโจนลงรถมาจัดการเธอ วราลีหมุนตัวแล้ววิ่งหนีไปทันที ทิ้งให้สิงหราชที่นั่งควันออกหูบนรถ ขบกราบแน่นจนเสียงดังกรอด ใบหน้าคมเข้มแดงก่ำจนคล้ำดำ“ยายหนูผี ปากดีนักนะ!”สิงหราชตั้งท่าจะตามไปเอาเรื่อง แต่พอนึกถึงงานที่จะทำตอนบ่าย ชายหนุ่มก็สบถอย่างไม่สบอารมณ์ บอกในใจว่าฝากไว้ก่อนเถอะ แล้วขับรถกลับไปตามทางเดิมยายหนูผียังอยู่ที่ไร่เขาอีกนาน ในเมื่อเจ้าหล่อนประกาศกร้าวว่าเขาไล่ยังไงก็จะไม่ไป เพราะฉะนั้น เตรียมรับการทรมารจากเขาได้เลยไม่มีคนที่กล้าปากดีกับสิงหราชคนนี้แล้วยังมีชีวิตที่สุขสบายหรอกนะ!วราลีนั่งอกสั่นขวัญแขวนในออฟฟิศ แต่เมื่อมองดูนาฬิกาบนฝาผนังบอกเวลา บ่ายสองก็ยังไม่เห็นหน้าเจ้านายที่จะเรียกใช้เธอก็แอบโล่งอก สงสัยเขาจะติดพันอย่างอื่น วราลียิ้มเยาะเมื่อใบหน้าดาราสาวผ่านเข้ามาในหัว ช่วงนี้ดูเหมือนดลฤดีจะเข้ามาป่วนเปี้ยนในไร่อยู่บ่อยครั้ง วราลีได้ยินว่าอีกฝ่ายพักอยู่ที่ร

ทว่าเสียงเรียบเฉยของสิงหราชกลับฉุดกระชากวราลีให้กลับมาสู่ความจริง“ใช่ มีห้องเดียว...และเป็นห้องที่ผมจะนอน”“คะ?”วราลีเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่ม ท่าทางเหลอหลา สิงหราชรู้สึกขันในใจ แต่ไม่แสดงออก ยังคงทำสีหน้าเย็นชาเคร่งขรึมใส่อีกฝ่าย“ไม่คงไม่คะ ผม...” ชายหนุ่มใช้นิ้วชี้จิ้มหน้าอกตัวเอง “เป็นเจ้านาย”“...”ก่อนใช้นิ้วชี้เลื่อนไปชี้หญิงสาวที่นั่งอึ้งอยู่ตรงหน้า“ส่วนคุณ...เป็นลูกจ้าง กินเงินเดือนของผม คงไม่หวังให้ผมออกไปนอนตากยุงหน้าระเบียงหรอกนะ”แปะ!วราลีตบแก้มตัวเองเมื่อรู้สึกเหมือนโดนตัวอะไรกัด หญิงสาวพลิกตัวไปมา มือข้างหนึ่งก็เกาแก้ม ส่งเสียงอืออาทั้งที่ยังหลับตาอยู่“วราลี...”เสียงทุ้มดังอยู่บนศีรษะ หญิงสาวขมวดคิ้วทั้งที่ยังหลับตา ก่อนพลิกกายหนีไปอีกทางสิงหราชมองคนขี้เซาแล้วส่ายหน้าอย่างระอา ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้นอนกอดอกหันหลังให้โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังนอนบนระเบียงอยู่ ขืนขยับตัวอีกนิดเจ้าตัวก็จะร่วงหล่นไปกองที่พื้นวราลีขยับตัวอีกครั้งเพราะความไม่สบายตัวหลังจากนอนขดในท่าเดิมค่อนคืน ผลที่ตามมาคือตกจากระเบียง ลำตัวกระแทกพื้นดังแอ๊ก!“โอ๊ย!”“หึ”วราลียกมือขยี้ตา ก

สิงหราชขับรถด้วยความรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงบ้านพัก เขาดับเครื่องยนต์แล้วเดินดุ่ม ๆ เข้าบ้านโดยไม่สนใจว่าคนที่นั่งรถกลับมาด้วยจะมีสีหน้าอย่างไร ชายหนุ่มพุ่งตัวเข้าไปในห้องนอน หยิบผ้าขนหนูออกจากตู้แล้วเดินลิ่วเข้าห้องน้ำปัง!เสียงปิดประตูดังสนั่น วราลีที่เดินตามมาได้แต่ถอนหายใจด้วยความระอา ตลอดเวลาที่ผ่านมาอีกฝ่ายมีอาการผีเข้าผีออกกับเธอตลอด เดี๋ยวก็อยากหลีกหนีให้ห่าง เดี๋ยวก็หาเรื่องมาตอแย เดี๋ยวไล่ไปทางโน้น เดี๋ยวเรียกให้ตามมาทางนี้ จนตอนนี้เธอเริ่มสับสน และคิดว่าอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของเขาที่มีต่อเธอมันเกิดจากอะไรหญิงสาวเดินไปยังระเบียงบ้านก่อนนั่งลง เพราะยังไม่อยากเข้าไปรองรับอารมณ์แปรปรวนของผู้ชายด้านใน เธอจึงนั่งเงียบ ๆ ครุ่นคิดอะไรไปพลาง ๆ“อ้าวคุณลี ทำไมมานั่งตากยุงตรงนี้ครับ”เสียงผู้ชายดังขึ้น วราลีได้สติเมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นพายัพยืนอยู่ ชายหนุ่มอยู่ในชุดไปรเวทธรรมดา มือซ้ายถือถุงผ้าใบใหญ่ มือขวามีถุงกับข้าวสองสามถุง“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ลีร้อนเลยออกมานั่งเล่น...ว่าแต่ คุณพายัพหิ้วกับข้าวมาแบบนี้ เอามาให้คุณสิงห์เหรอคะ”“ใช่ครับ พ่อเลี้ยงสั่งมา” พายัพชูถุงกับข้าวให้ดู ก่อนเดินมา