All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ: Chapter 71 - Chapter 80

71 : ลอบสังหารในโรงเตี๊ยม เซี่ยซือซือกางแผนที่หนังแกะดูอยู่บ่อยครั้ง นางหารือกับถานจ้านตลอดการเดินทาง ทั้งคู่ทำหน้าที่บังคับรถม้าเคียงข้างกัน บนศีรษะของพวกเขามีหมวกสานใบใหญ่ครอบอยู่ เซี่ยซือซือซื้อหมวกที่มีผ้าโปร่งแสงติดอยู่ นางไม่อยากให้เศษฝุ่นปลิวเข้าตา เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็รัดแขนให้ทะมัดทะแมง ทั้งคู่ทดลองบังคับรถม้าแค่ไม่กี่ครั้ง ก็สามารถออกเดินทางได้ นับว่าเป็นความสามารถ แบบก้าวกระโดดทั้งสองคน เซี่ยซือซือนอกจากจะให้น้ำพุวิเศษแก่คนแล้ว นางยังมอบน้ำพุวิเศษให้ม้าทั้งสองตัวอีกด้วย พวกมันดูกระฉับกระเฉงขึ้นทันตา พอถึงทางตรงก็ออกแรงวิ่งอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย มีชะลอแค่ช่วงที่เป็นเส้นทางขรุขระและเป็นหลุมบ่อมากเกินไป เซี่ยซือหยางร้องไห้จนเหนื่อย และหลับอยู่ในอ้อมกอดของนางถานไป โชคดีที่เซี่ยซือซือซื้อผ้าห่มบุปุยฝ้ายอย่างหนามาด้วย นางต้องการใช้ปูให้ทุกคนได้นอนบนรถม้า กระทั่งเบาะนั่งตรงคนขับนางก็หาซื้อแบบหนาพิเศษมา “ด้านในเป็นอย่างไรบ้าง” ถานจ้านถามเมื่อถึงเส้นทางผ่านป่าไผ่ เขาบังคับรถม้าให้วิ่งไปช้า ๆ คนในรถม้าด้านหลังเงียบเสียงไปนานแล้ว จึงให้ภรรยาเข้าไปส่อง

73 : พี่จ้านข้าขอโทษ คนบ้านสกุลถานนอนหลับสนิทจนถึงเช้า พวกเขาตื่นมาอีกทีเป็นเวลายามเฉิน[1]แล้ว นางถานเป็นคนตื่นนอนคนแรก นางมองดูลูกชายลูกสะใภ้ นอนกอดกันกลมบนเตียงนอน หัวใจพลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นทั้งคู่ได้นอนด้วยกัน “ท่านป้าเช้าแล้วหรือ” เซี่ยซือหยางลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาแบบงุนงง “เช้าแล้วเจ้านอนต่ออีกหน่อยดีหรือไม่เสี่ยวซือหยาง” “อื้ม” เจ้าตัวน้อยทิ้งตัวลงไปนอนอีกหน นางถานลูบศีรษะของเขาเบา ๆ ก่อนดึงผ้าห่มขึ้นคลุมให้เซี่ยซานซาน ให้พวกเขานอนต่ออีกสักหน่อยก็แล้วกัน ตัวนางลุกออกจากห้องไป ให้คนหาน้ำมาล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็เดินไปถามเสี่ยวเอ้อร์ ว่าทางโรงเตี๊ยมสามารถเตรียมอาหารเช้าให้ได้หรือไม่ “ห้องครัวของเรายังสามารถทำอาหารได้อยู่ขอรับ” เสี่ยวเอ้อร์ตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เช่นนั้นก็ดี” นางถานเลือกรายการอาหารง่าย ๆ สำหรับมื้อเช้าของทุกคน กลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง ทุกคนกลับตื่นนอนกันหมดแล้ว นางเลยให้คนยกน้ำเข้ามาให้ล้างหน้าล้างตากัน “ข้าสั่งเขาทำมื้อเช้าให้แล้ว พวกเราไปนั่งกินที่ห

75 : คุณชายท่านกับข้า เป็นคนแปลกหน้าต่อกันนะเจ้าคะ คืนนี้เซี่ยซือซือไม่กล้าพักในโรงเตี๊ยม นางเลือกกางกระโจมริมทาง ห่างจากตัวตำบลเพียงเล็กน้อย เพราะไม่รู้ว่ามีศัตรูของพวกเขาดักรออยู่หรือไม่ อาการของทั้งสองดีขึ้นเรื่อย ๆ ระหว่างทางก็ตื่นขึ้นมากินน้ำกินข้าวได้อยู่ เซี่ยซือซือมอบรถม้าให้พวกเขานอนคืนนี้ ส่วนครอบครัวของนางนอนกระโจมกันตามเดิม เซี่ยซือหยางดูจะสงสัย เหตุใดถึงมีคนอื่นร่วมเดินทางได้ เขาเดินไปแอบดูคนบนรถม้าอยู่บ่อยครั้ง “เจ้ามีอันใดอยากถามก็ถามมา” จีมู่เหยียนส่งสายให้เขาเข้าไปหาใกล้ ๆ “ท่านอาพวกท่านเป็นใคร” เซี่ยซือหยางไม่ได้กลัวพวกเขา ก้าวเท้าสั้น ๆ ไปหยุดอยู่ตรงหน้าของจีมู่เหยียน “ข้าเป็นคนที่พักโรงเตี๊ยมเดียวกันกับพวกเจ้า เมื่อคืนก่อนโน้นอย่างไรล่ะ พอดีเกิดเรื่องขึ้นพี่สาวของเจ้า เลยให้ร่วมเดินทางมาด้วยกัน” “เช่นนี้นี่เอง ข้านึกว่าท่านพี่ไปเก็บมาจากข้างทาง” จีมู่เหยียน “...” ไม่ผิดเลยหากจะเรียกว่าเก็บมา เพราะนางเข้าไปกวักมือเรียกเขาในป่าจริง ๆ “ท่านมีชื่อไหม” ความสงสัยของเจ้าตัวน้อยยังไม่

77 : ข้าคงแก่ตัวลงไป ไหนเลยจะมีใครจำได้ ราวหนึ่งเค่อรถม้าก็วิ่งมาจอดอยู่หน้าประตูจวนแม่ทัพโหย่ว เซี่ยซือซือได้รับมอบหมายให้เข้าไปดูข้างในก่อน จีมู่เหยียนยังไม่อาจให้ซื่อจื่อของเขา ลงจากรถม้าในตอนนี้ได้ เขาต้องแน่ใจว่าในจวนแม่ทัพ มีคนที่พวกเขาอยากพบเจออยู่ “บอกไปว่าคุณชายจ้าวเลี่ยงหลิงมาขอพบแม่ทัพโหย่ว ข้าอยากรู้ว่าแม่ทัพโหย่วอยู่ที่จวนหรือไม่ หากไม่อยู่ให้เจ้ากลับออกมา ข้าไม่ไว้ใจคนอื่น” จีมู่เหยียนสั่งการนางอย่างรอบคอบ “เหตุใดท่านไม่เข้าไปด้วยตัวเองล่ะ” ถานจ้านไม่พอใจเล็กน้อยที่เขามอบหน้าที่นี้ให้ภรรยาของตัวเอง “ไม่เป็นหรอกพี่จ้าน พวกเขาแค่ระมัดระวังไว้ก่อน ดีเสียอีกพวกเราจะได้ไม่เสี่ยงไปด้วย พี่จ้านรอข้าอยู่ตรงนี้แหละ หากได้เรื่องอย่างไร ข้าจะออกมาบอกนะเจ้าคะ” “แล้วถ้าเกิดเรื่องกับเจ้าล่ะ” “ให้ข้าไปกับนางดีหรือไม่” นางถานเสนอตัวเองช่วย “ไม่ดีเจ้าค่ะ” เซี่ยซือซือปฏิเสธทันควัน นางไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งยากไปกว่านี้ “ซือซือเหตุใดเจ้าถึงไม่ให้ข้าไปด้วยล่ะ อย่างน้อยข้าก็พอรู้จักคนในจวนแม่ทัพ” “ท่านแ

79 : ซื้อเรือน เช้าวันนี้แม่ทัพโหย่วต้องนำกองทหาร คุ้มกันซื่อจื่อไปยังจวนของท่านอ๋องเจ็ด ที่อยู่ห่างไปไกลราวสองลี้ พวกเขาจึงทำการร่ำลากันแค่เพียงเล็กน้อย จากนั้นต่างแยกย้ายกันไป เซี่ยซือซือรู้สึกสบายอกสบายใจเป็นอย่างมาก ที่ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับซื่อจื่อ และจวนแม่ทัพแห่งนี้อีกต่อไป ต่างจากนางถานที่ดูสับสนในตัวเองอยู่ เอาแต่มองจวนแม่ทัพด้วยสายตาเศร้าสร้อย แต่ก่อนออกจากจวนท่านแม่ทัพไป เซี่ยซือซือถือโอกาสสอบถามเรื่องนายหน้าค้าที่กับพ่อบ้านหลิว เขาไม่ได้ทำเพียงแนะนำเพียงอย่างเดียว ยังให้คนนำทางพวกนาง ไปหานายหน้าที่น่าเชื่อถือได้อีกด้วย “ท่านแม่ข้าไปซื้อเรือนนะเจ้าคะ ท่านต้องช่วยข้าเลือกด้วยล่ะ ต่อไปพวกเราจะมีบ้านเป็นของตัวเองแล้ว” “ซือซือแม่ทัพโหย่วบอกว่าเรือนที่นี่แพง เจ้าไม่อยากออกไปหาซื้อแถวรอบนอกเมืองดูรึ” “ไม่เจ้าค่ะ ข้าชอบความเจริญ น้อง ๆ ของข้าลำบากมามากแล้ว พวกเขาสมควรได้อยู่อย่างสุขสบายเสียที รวมถึงท่านแม่กับพี่จ้านด้วยเจ้าค่ะ” เซี่ยซือซือมอบทางเลือกให้แม่สามีอย่างคุ้มค่า ขึ้นอยู่ที่ว่านางจะทำใจยอมรับได้หรือไม่ ความจริงนางอยากย้ายไปเ