บททั้งหมดของ PLAYBOY คุณพ่อฝึกหัด: บทที่ 31 - บทที่ 40

Chris Part . “ทำอะไร...” เมื่อพรีมถามออกมาแบบนั้นผมก็ก้มหน้าลงไปใกล้เธอเพื่อเป็นคำตอบ แน่นอนว่าผมไม่มีทางปล่อยให้โอกาสนี้หลุดไป พรีมกลิ้งตามองไปทั่วเพราะไม่กล้าสบตาผมตรง ๆ ต่างจากผมที่จ้องมองริมฝีปากคู่สวยของเธอที่เปิดออกนิด ๆ อย่างมาดหมาย “โอ๊ะ!” ผมสะดุ้งเมื่อหน้าท้องด้านขวาที่ผมวางมืออยู่เกิดความเคลื่อนไหวเล็กน้อย มันไม่ได้มากเท่าก่อนหน้านี้ แต่ด้วยแรงที่มากจนผมรู้สึกได้แบบนั้น เลยทำให้พรีมที่รู้สึกได้มากกว่าเผลอดันผมออกห่าง “ลูกดิ้นน่ะ” ผมเริ่มหน้าตึง ลูกไม่รักผมจริง ๆ สินะ ตอนที่รอให้ดิ้นทักทายล่ะไม่ยอมดิ้น แต่พอจะจู๋จี๋กับเมียบ้างกลับดิ้นเสียอย่างนั้น มันใช้ได้ที่ไหนกัน พรีมส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้ผม ก่อนจะค่อย ๆ ติดกระดุมที่ผมปลดออกจนหมด อารมณ์พิศวาสที่เกิดขึ้นจางหายไปจนเกลี้ยง ผมมองโอกาสที่จะได้สานสัมพันธ์กับพรีมที่หลุดลอยไปอย่างเสียดาย กว่าจะได้บรรยากาศแบบเมื่อกี้มันไม่ได้สร้างกันได้ง่าย ๆ เลย แถมโอกาสแบบนี้มีแค่อาทิตย์ละวันเท่านั้น ผมไม่อยากกวนพรีมในวันที่เธอต้องไปทำงาน ถึงได้ทนเก็บความต้องการของตัวเองทั้งหมดไว้ตั้งแต่วันที่ถามหมอจนถึงวันนี้ วันที่พรุ่งนี้คือวันหยุดสุดสัปดาห์ข

Pream Part . “ผู้ชายนี่มันห่วยเหมือนกันทั้งโลกเลยไหม” เสียงตะโกนที่ดังขึ้นทำให้คริสที่กำลังยกน้ำออกมาให้แขกชะงักกึก ฉันหันไปส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้เขา คริสเองก็ได้แต่ส่งยิ้มกลับมาว่าไม่เป็นไร “ใจเย็น ๆ ก่อน เป็นอะไร มาถึงก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่หยุด” ฉันลูบหลังของเพื่อน เมื่อเช้าที่แซนดี้โทรมาฉันคุยได้ไม่นานนัก เลยนัดว่าจะไปหาแซนดี้ที่บ้านในตอนเย็น แต่แซนดี้บอกว่าจะมาหาเองเมื่อเลิกงาน พอมาถึงเธอก็หน้าบึ้งไม่หยุด แถมยังด่าผู้ชายเสียงดังจนคริสสะดุ้งแล้วสะดุ้งอีกเพราะเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้าน “ตั้งแต่กลับมาจากไทย ฉันเดตกับผู้ชายสามคน สามคนแล้วนะที่ผลสุดท้ายมันก็ออกมาเป็นแบบเดิม เจ้าชู้! มั่ว! ไม่รู้จักพอ!! ผู้ชายมันก็ชั่วเหมือนกันทั้งโลกนั่นแหละ!” “เดี๋ยวก่อนนะ” ฉันรีบยกมือห้ามให้แซนดี้หยุดพูด เพราะมีคำถามที่คาใจอยู่ “เธอบอกว่าเดตกับผู้ชายมาสามคนแล้ว?” “อือ” “ภายในเวลาไม่ถึงสองเดือนนี่นะ?” “ใช่ คนแรกเดตได้อาทิตย์เดียวก็จับได้ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว คนที่สองเดตได้สามวัน ออกเดตครั้งแรกเขาก็หวังจะลากฉันขึ้นห้องอย่างเดียว ฉันไม่ชอบ ส่วนคนสุดท้ายฉันเดตด้วยเกือบเดือน เกือบเดือนเลยนะ!” แซนดี้เริ่มอารม

Pream Part . “จะนอนก็ต้องส่งข้อความรายงานสามีด้วยเหรอ” คำพูดหยอกล้อที่ไม่จริงจังของแซนดี้ทำให้ฉันหันกลับไปมอง ก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย “ก็ต้องส่งสิ คริสเขาให้รายงานตัวตลอด เขาบอกว่าเป็นห่วงน่ะ” “จ้ะ” แซนดี้เบ้ปาก ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน ฉันยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าช่วงนี้แซนดี้มานอนที่บ้านฉัน นอนด้วยกันเลยเพราะว่าถ้าเกิดฉันมีปัญหาในตอนดึก ๆ จะได้ช่วยได้ทัน ตอนนี้ฉันท้องได้ยี่สิบแปดสัปดาห์แล้ว ท้องใหญ่จนอุ้ยอ้ายไปหมด เลยไม่ปฏิเสธความหวังดีของแซนดี้ มีคนช่วยยังไงก็ดีกว่าอยู่คนเดียวแล้วมีปัญหาล่ะนะ ฉันทิ้งตัวลงนอนบ้าง สี่ทุ่มแล้ว วันนี้ฉันนอนดึกกว่าปกติด้วยซ้ำเพราะมัวแต่เคลียร์งาน อันที่จริงตั้งแต่ไม่มีคริสฉันก็นอนดึกขึ้น แซนดี้คอยห้ามแล้วแต่ทำอะไรมากไม่ได้ คนเดียวที่ฉันยอมคงมีแต่คริสนั่นแหละ พูดแล้วก็อดคิดถึงไม่ได้ ที่ฉันส่งไปหาคริสว่าคิดถึงคือฉันคิดถึงเขาจริง ๆ กว่าห้าสัปดาห์แล้วที่ไม่มีคริสอยู่ด้วย ไม่มีจูบตอนเช้าและก่อนนอน ไม่มีอาหารฝีมือเขา ไม่มีอ้อมกอดจากเขา ฉันกำลังรู้สึกว่าตัวเองเคยชินกับการมีคริสมากเกินไป ถ้าวันหนึ่งไม่มีเขาแล้วฉันจะทำยังไงดี “ไร้สาระ” ฉันส่ายหัว บ่นตัวเองที่ค

Chris Part . “ก็มึงไม่ได้รักเขาไง เข้าใจยากตรงไหน” . เควิลพูดพร้อมตักเค้กช็อคโกแลตเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ ไม่รู้ว่าทำไมเหล่าชายไม่โสดแบบพวกเราถึงเปลี่ยนสถานที่นัดเจอจากร้านเหล้ามาเป็นคาเฟ่ของหวานแบบนี้ได้ คนที่หน้าบึ้งที่สุดแน่นอนว่าต้องเป็นไอ้เนตั้น แต่ก็มันเองนั่นแหละที่เลือกสถานที่นัดรวมกลุ่มเป็นร้านนี้ สาเหตุเพราะน้องเหมือนฝัน แฟนของมันทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่นี่ ทั้ง ๆ ที่มีแฟนรวยระดับประเทศ แต่เด็กขยันอย่างเหมือนฝันก็ยังทำงานไม่หยุด ผมเห็นแล้วก็ปวดหัวแทนเนตั้นมัน เพราะถ้าผมมีเงินเป็นหมื่นล้านแบบเนตั้น แต่กลับต้องมานั่งมองแฟนตัวเองเดินเสิร์ฟขนมให้ลูกค้าจนขาแข็งแบบนี้ก็คงหัวเสียไม่น้อย พอมีแฟน ใคร ๆ ก็อยากให้แฟนสบายไม่ต้องลำบากตรากตรำอยู่แล้ว “มึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับพรีมเลยจริง ๆ เหรอ” เป็นไอ้มาเฟียที่หันกลับมาถาม สีหน้ามันดูเครียดกว่าทุกคน คงเพราะว่าสำหรับมันพรีมก็เป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง ไหนจะเป็นเพื่อนกับนับดาวอีก ที่วันนี้ผมนัดกับเพื่อนมาเจอกัน เป็นเพราะว่าอยากระบายสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจมาซักระยะหนึ่งให้ใครซักคนฟัง แต่เลือกไม่ถูกก็เลยโทรชวนมันมาทั้งสามคนไปเลย ส่วนพบรักผมไม่ได้ชว

Chris Part . สรุปแล้วพวกเราทั้งสามคนถูกหมอมิเชลขอร้องกึ่งไล่ให้กลับมาพักผ่อนทั้งหมด เพราะพรีมยังไม่ตื่นภายในเร็ว ๆ นี้แน่นอน ยื้อกันอยู่นานสุดท้ายพวกเราก็ยอมกลับ นิโคลัสขับรถมาส่งผมและแซนดี้ที่บ้าน ส่วนตัวเขาก็กลับไปพักผ่อนที่บ้านตัวเองเหมือนกัน แซนดี้เข้าไปอาบน้ำในห้องนอนเล็ก ที่จริงแล้วตอนที่ผมไม่อยู่แซนดี้มานอนที่ห้องนอนใหญ่เพื่อที่จะได้ดูแลพรีมได้สะดวก พอผมกลับมาเธอก็ไปอยู่ที่ห้องเล็กแทนเพื่อความเหมาะสม ผมเสียบที่ชาร์จแบตกับมือถือ รอให้ไฟวิ่งเข้าสักพักก็เปิดเครื่อง ข้อความเด้งขึ้นทันทีว่าเนตั้นพยายามติดต่อผมเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว ผมรีบโทรกลับไปหามันทันทีเผื่อมีอะไรคืบหน้าจากทางนั้น 'คริส' มันรับสายอย่างรวดเร็ว เหมือนว่ากำลังรอผมอยู่ “เนตั้น กูเห็นมึงโทรมา มีอะไรวะ” 'ทางนั้นเป็นไงบ้าง' “พรีมยังไม่ตื่นเลย ลูกคนโตตัวเล็กมากแต่แข็งแรงดี ส่วนอีกคน...” คอผมแห้งผากเมื่อต้องพูดถึงลูกชาย รู้สึกเจ็บปวดหัวใจที่จะต้องเล่าอาการของลูกออกไปให้ใครฟัง “หมอบอกว่า...ต้องรอดูอาการ” 'ทำไม' “หลายเหตุผลเลยว่ะ กูได้แต่หวังว่าเขาจะรอด” 'ใจเย็น ๆ ก่อนคริส' เนตั้นเอ่ยเตือนเมื่อเสียงผมเริ่มสั่น ถ้