Lahat ng Kabanata ng The Tycoon's Pampered Wife: Kabanata 11 - Kabanata 20

"Nasaan si Rowan?" malalim ang boses ni Mr. Morris habang galit na sinisiyasat ang housekeeper. Ang linya sa noo niya ay lalong humaba, senyales ng matagal na pagtitimpi na sa wakas ay sumabog. "Sir, hindi po makontak ang second young master," sagot ng housekeeper, halata ang kaba sa boses. "Pasaway talaga!" Galit niyang ibinagsak ang hawak na dyaryo sa mesa. Nagkalat ang mga papel, pero hindi niya ito inintindi. Naglakad siya papunta sa bintana, ang mga kamay nakasapo sa baywang. Sa labas, makikita ang malawak nilang hardin, pero kahit gaano kaganda ang tanawin, hindi iyon sapat para pakalmahin siya. Ang saglit na katahimikan ay naputol nang may humintong itim na mamahaling kotse sa driveway. Bumukas ang pinto, at bumaba ang isang lalaking matikas ang tindig, malalim ang mga mata, at seryoso ang ekspresyon. Isinara niya ang pinto ng kotse gamit ang kaunting puwersa, na tila nagpapahiwatig ng pinipigilang galit. Ang kanyang sapatos ay halos hindi marinig habang tinatahak ang land

Habang abala si Rowan Morris sa pag-aasikaso ng mga papeles sa kanyang opisina, biglang tumunog ang kanyang telepono. Tiningnan niya ang screen ngunit hindi kilala ang numero. Saglit siyang nag-isip kung sasagutin ito, ngunit sa huli ay dinampot niya ang telepono.“Hello?” malamig niyang sagot.Mula sa kabilang linya, narinig niya ang boses na maligalig at puno ng kasiyahan, tila nananadyang manggulo. “Hi, Tito Rowan!”Napapikit si Rowan, ang kanyang sentido’y biglang uminit. Ang bahagyang init na naramdaman kanina ay ngayo’y parang apoy na nagbabaga. Inabot niya ang tulay ng kanyang ilong at bahagyang pinisil ito habang hinahabol ang pasensya. “Sunny Fajardo,” aniya nang madiin.“Hehe, Tito, huwag kang masyadong galit! Pinapasabi lang ni Mr. Morris na umuwi ka raw sa bahay. May kailangan daw siyang pag-usapan sa’yo,” sagot ni Sunny, walang bahid ng pag-aalala sa tono.Napakagat ng labi si Rowan. Alam niyang sinasadya ito ni Sunny. Nakakabingi ang saya sa boses nito, parang isang bata

“Hi!” bati ni Sunny, pilit na tinatago ang kaba sa likod ng isang ngiti. Itinaas pa niya ang isang kamay, nagbibiro, “Uncle?” Saglit na tumigil si Rowan, nagtataka kung paano ang isang tao ay kayang magbago ng ekspresyon nang ganoon kabilis. Ang babae sa harap niya—mabilis magsinungaling, mabilis ding magpalusot. Pero ang ginagawa nito ngayon ay hindi nakakatuwa. Nakita ni Sunny ang pagkunot ng kilay ni Rowan, tanda ng pagtaas ng inis nito. Hindi niya napansin na lumapit ito nang mabilis, hanggang maramdaman niya ang malamig na kamay nito na dumakma sa kaniyang braso. “Ano ba!” sigaw niya, bahagyang pumalag, ngunit walang lakas ang mga braso niya laban sa mahigpit na hawak ni Rowan. Pinilit niyang itaas ang braso, ngunitahigpit ang hawak ni Rowan sa kaniya, napaupo na lamang ito sa kama. “Rowan! Bitawan mo ‘ko!” galit niyang utos. Ngunit tila bingi si Rowan sa kanyang hiling. Nagpatuloy ito sa paglapit, mas pinadiinan ang hawak. Hindi siya nagpatalo. Gamit ang malil

Habang magkasama sina Rowan at Sunny sa hapagkainan kasama ang mga magulang nito, halata ang tensyon sa pagitan nila. Kahit na tila normal ang usapan, may tahimik na pagtanong sa mga mata ng mga magulang ni Sunny—tila nagtataka kung paano nauwi sa kasalan ang kanilang anak sa isang lalaking tulad ni Rowan. Naputol ang pag-iisip ng ama ni Sunny nang bigla itong tumayo. “Tara, Rowan, Sunny. Kumain na tayo,” aniya habang nakatingin kay Rowan na parang sinusukat ang pagkatao nito. Matapos ang hapunan, sinamahan ni Rowan si Sunny na makipagkwentuhan sa mga magulang nito. Ramdam ni Sunny na kahit na hindi nagsasalita si Rowan nang madalas, nagpapakita ito ng paggalang—isang bagay na ikinatuwa niya. Ngunit hindi rin maiwasan ni Sunny na mapansin ang nananatiling distansya sa pagitan nila. Sa paglipas ng hapon, nagpaalam si Rowan na kailangan na nilang umalis. Habang nakaupo sa passenger seat, si Sunny ay nakatanaw palabas ng bintana. Nakita niya sa rearview mirror ang kanyang mga magulan

Tumatak sa isipan ni Celeste ang mga sinabi ni Rowan sa kaniya kanina. Hindi niya akalain na ang matagal niya nang minamahal na lalaki ay wala pa lang pag tingin sa kaniya.Hindi niya maunawaan kung paano nasabi ni Rowan na wala itong pag tingin sa kaniya kung sa mga kinikilos nito dati at sa pag aalaga nito sa kaniya dati ay sobra pa sa sobra.Ramdam niya ang pag mamahal ni Rowan sa kaniya, hindi niya lamang iyon guni-guni.Noong lasing siya ay inalagaan siya nito. Ipinasok pa nga siya sa loob ng kaniyang bahay. Kaya paano niya nasabing wala ito nararamdaman sa kaniya?Hindi niya matanggap ang lahat ng iyon. Alam niya na mahal siya ng lalaki! Hindi lamang masabi ni Rowan iyon sa kaniya dahil kasal na ito sa iba! kasalanan lahat ito ni Sunny! Kung hindi lamang siya ipinakasal sa mga Morris, siguradong mabait pa rin sa kaniya si Rowan! At siguradong aamin si Rowan na mahal siya nito!nasa ganon siyang kalagayan ng may marinig itong tunog ng makina.Sa bakuran, kararating lang ni Evely