All Chapters of ผู้หญิงขัดดอก: Chapter 71 - Chapter 80

คนที่มีประสบการณ์เหนือกว่าจากที่ออกอาการประท้วงก็เริ่มรุกและโอนอ่อนผ่อนตาม ผิวเนื้อเรียบเนียนและขาวผ่องบดเบียดเสียดสีอย่างจงใจ เนื้อนูนยืดหยุ่นที่ยื่นออกมาบดเบียดอกแกร่งผ่านเนื้อผ้าอย่างท้าทาย เรียกร้องความกำหนัดของชายชาตรีให้ลุกโชน“คุ คุณเมย์ ...”ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วลง ตัดสินใจเรียกอีกครั้งเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ เขาอยากรู้ว่าตอนนี้หล่อนมีสติกลับมาหรือยัง แต่สิ่งที่ได้รับเป็นคำตอบคือแรงผลักชายหนุ่มล้มตึงหงายหลัง เมื่อร่างเปล่าเปลือยพยุงตัวลุกขึ้นคล่อมร่างแกร่งเขาเอาไว้ หล่อนกำลังกลายร่างเป็นนางแมวยั่วสวาทไปแล้ว...“ที่ร๊าก ... เอิ๊ก ... ไม่ต้อง เมย์ทามเอง ...”เอ่ยเสียงยานคางมองคนใต้ร่างสายตาหวานหยาดเยิ้มและแฝงไปด้วยแววตากระหายในไฟราคะที่เริ่มคุกรุ่นจนยากจะดับลงได้เหมือนกลัวเวลาจะผ่านไปโดยสูญเปล่า ร่างอวบแน่นก้มลงมาหาใบหน้าเข้มที่กำลังอึ้งสมองมึนงง ไม่รู้จะทำอะไรกับตัวเองดี ครั้นจะหนีออกจากห้องโดยทิ้งให้ผู้หญิงที่เจ้านายสั่งไว้ให้ดูแลไป ก็เกรงว่าเธอจะเป็นอันตราย แต่หากหล่อนยังอยู่ในสภาพไม่ได้สติแบบนี้ มีหวังเขาเองนี่แหละที่จะทำให้หล่อนเป็นอันตรายเสียเองแม้ร่างกายของวิรุจจะกำลังเ

สายตาคมเข้มมองหน้าหญิงสาวที่ไม่ต่างอะไรกับกระต่ายตัวน้อยที่กำลังตกเป็นเหยื่อเมื่อหลงทางเข้ามาด้ายเหตุผลการเอาแต่ใจ ความเจ็บปวดที่ถูกยกมากล่าวมันทำให้หนุ่มที่เรียบขรึมกลายเป็นเสือหนุ่มเลือดร้อน พร้อมขย้ำเหยื่อ เสียงกรามขบเข้าหากันจนเกิดเสียง ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาสิ้นความอดทนด้วยเหตุผลที่เธอปากร้ายได้น่าเกลียดที่สุด ...ใบหน้าของใครบางคนซ้อนทับเข้ามาในสมอง ก่อนจะรีบสลัดมันทิ้ง คำว่า ‘เกลียด’ แทรกเข้ามาในห้วงความคิดแทนที่ความรู้สึกทั้งหมด“แกดูถูกผู้หญิงเกินไปแล้วนะ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย”น้ำเสียงกร้าวจัดต่อว่าอย่างไม่เกรงกลัวกรามบดกันจนเกิดเสียง“โทษฉันไม่ได้ ปากพาจนเองทำไม”คว้าร่างบางด้วยมือเดียวเหมือนกับหล่อนเป็นใครบางคนที่แทรกเข้ามาในความรู้สึกก่อนหน้านี้“ว้าย! นายจะทำอะไร?”ร้องเสียงหลงพยายามดิ้นให้หลุดจากมือหนาที่บีบกุมไหล่เนียนของตนไว้“ก็ทำอย่างที่บอกไง”น้ำเสียงเยือกเย็นเอ่ยออกมาตวัดคว้าเอวบางพาดไว้บนบ่าข้างหนึ่ง ตากลมโตเบิกกว้างอย่างไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มที่ดูสุขุมเงียบนิ่งจะทำอะไรที่ไร้มารยาทได้“ไม่นะ ปล่อยฉัน ฉันบอกให้ปล่อยไง ไอ้คนเลว มันจะมากไปแล้วนะ” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ คำด่าท

ความเสียวซ่านหลั่งไหลเขามาจนถึงขีดสุด แรงกระแทกครั้งแล้วครั้งเล่ามันทำให้ร่างสองร่างเผลอครางออกมาส่งเสียงผสานกัน ยามถูกดึงออกมันวาบหวาม ยามมันกระแทกส่งเข้าฝังลึกลงมาใหม่ มันทำให้ใจรัญจวนเกือบหายใจไม่ทั่วท้อง ลมหายใจขาดหายเป็นห้วง ๆ ไม่ต่างกัน แล้วความดื่มด่ำและเร่าร้อนก็มาถึงขีดสุด สายธารอุ่นถูกส่งออกมาเต็มรักพร้อมกับร่างบางที่เกร็งกระตุกสองสามครั้งบีบรัดแก่นกาย จนชายหนุ่มไม่กล้าขยับเพราะแรงตอดรัดของหล่อนและรอเวลาให้มันคลายลงร่างแกร่งก้มลงทาบทับ หายใจถี่รัวบนอกนุ่มที่เปียกชุ่มด้วยเหงื่อไม่ต่างกัน ก่อนจะเบี่ยงตัวลงนอนข้าง ๆ ร่างบางที่นอนหลับตานิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างที่เขาเองก็ได้แต่นอนดูนิ่ง ๆ อย่างไม่เข้าใจอาการนิ่งเงียบมันชวนให้อึดอัด ร่างแกร่งในสภาพเปล่าเปลือยผุดลุกขึ้นและตัดสินใจเอ่ยประโยคก่อนหน้านี้ขึ้นอีกครั้ง“เมื่อคุณยังไม่มีใครและผมยังไม่มีใคร ผมก็ยังยืนยันคำเดิม ผมอยากให้คุณพิจารณาผมไว้สักคน ผมพูดจริง ๆ ...”หยุดถอนหายใจเหมือนคนกำลังอึดอัดมองดูร่างบางที่ยังคงนอนนิ่งเงียบ“บางที ... สิ่งที่คุณเห็น มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดก็ได้ คุณเมย์”เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะยันตัวลุกข

“เป็นอะไร หน้าบอกบุญไม่รับ” ผู้เป็นน้องเอ่ยถามพี่ชายที่ขอตัวลุกขึ้นไปคุยโทรศัพท์ด้านนอกก่อนหน้านี้ พอเดินกลับเข้ามาก็ทำหน้าเหมือนกินของขม กลืนไม่เข้าคายไม่ออกสายตาคมหันมองคนถามสีหน้าขุ่นไม่หาย ผู้เป็นน้องก้มหน้าเก็บปากเงียบ รู้ว่างานนี้พี่ชายยังไม่ลืมเรื่องงานที่ตัวเองทิ้งมาแน่ ๆผู้เป็นแม่ก็ได้แต่มองลูกชายคนโต จ้องมองตาปริบ ๆ จะถามสิ่งที่อยากจะถามก็ไม่กล้า เพราะเห็นสีหน้าชายหนุ่ม ขุ่นมัวตั้งแต่มนธิราเดินเข้าไปในห้องพักของหล่อน ผู้เป็นแม่ก็ได้แต่มองหน้าลูกชายคนโตนิ่ง“แม่มีอะไรจะถามก็ถามมาเถอะ ผมยินดีตอบทุกคำถาม”เมื่อหย่อนกายลงนั่ง ชายหนุ่มก็เอ่ยทันที เพราะเห็นสายตาของผู้เป็นแม่มองมาตั้งแต่ในรถ แต่ก็ไม่อยากจะคุยต่อหน้ามนธิรา เพราะกลัวว่าคำพูดของผู้เป็นแม่จะกระทบจิตใจของหญิงสาวอีก เพราะรู้ดีว่าผู้เป็นแม่ไม่ค่อยปลื้มสาวสวยที่กำลังเป็นแม่ของลูกเขาแต่งานนี้ไม่ใครก็ใครต้องทำใจแล้วละ ... ชายหนุ่มถอนหายใจ“แม่ไม่ได้สงสัยอะไรมากนัก ... แต่อยากรู้ว่าลูกเลิกสนใจหนูเมย์แล้วหรือ”ผู้สูงวัยตัดสินใจเอ่ยถามลูกชายตรง ๆ เมื่อต้องการรู้สิ่งนี้ในความตั้งใจ ก็ไม่รู้จะเก็บเอาไว้ทำไม ในเมื่อทุกอย่างมัน

เสียงอาเจียนดังผ่านออกมา ทำให้คนที่นั่งอยู่ด้านนอกเกือบนั่งไม่ติดที่ ก้นร้อนไปตาม ๆ กัน มองหน้าเหมือนต่างคนต่างอยากรู้ความจริงและค้นหากันด้วยสายตา ก่อนจะมองไปยังประตูเมื่อเสียงอาเจียนเงียบลง“นอนพักเสียนะ”พยุงสาวให้นอนราบบนเตียง ดึงผ้าห่มทับบนร่างบางไว้ครึ่งตัว“เดี๋ยวค่ะ”มือเรียวคว้าแขนแกร่งไว้มั่น“บีไม่ต้องการให้คุณใหญ่บอกเรื่องนี้กับคุณผู้หญิง ... บีกลัว”แววตากังวลและวอนขอส่งออกมาจากสายตา คนที่ได้รับถึงกับถอนหายใจออกมา“ฉันจะพยายาม”เสียงทุ้มเอ่ยบอก“เพื่อเธอ...บี”ก้มจุมพิตหน้าผากมนเบา ๆ ฉันทำร้ายเธอมามากมันคงถึงเวลาที่ฉันจะตอบแทนให้เธอบ้าง ... ชายหนุ่มต่อในใจ ไม่ต้องการให้หญิงสาวรับรู้ความต้องการของตัวเองตอนนี้ และไม่ต้องการให้กระทบกับความรู้สึกหล่อนไปมากกว่านี้มือเรียวลูบสัมผัสหน้าผากตัวเองเบา ๆ ความรู้สึกอบอุ่นและตื้นตันใจมันแผ่เข้ามาในหัวใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มองหลังแกร่งจนหายลับจากห้องพร้อมกับเสียงประตูบ่งบอกและย้ำว่าเขาได้ออกจากห้องไปแล้วธาดาจัดการให้หญิงสาวนอนพักผ่อนแล้วตนก็ออกมาด้านนอก ทำใจเอาไว้กับข้อซักถามที่จะตามมา และหากความลับที่เป็นความจริงไม่อาจยื้อเวลาไปได้