All Chapters of ของเล่นที่คุณชายไม่รัก (4P, ฮาเร็มผัวร้ายกลายเป็นโบ้, จบดี): Chapter 11 - Chapter 20

อีกสามวันต่อมา เป็นวันเลขคู่ วันนี้หนุ่มโอเมก้าต้องเป็นของเล่นของพี่ใหญ่เจียเหาด้วยเหตุนี้ทั้งคู่จึงใช้เวลาด้วยกันตั้งแต่เช้า ดาวกับพี่ชายใหญ่นั่งด้วยกันในห้องดื่มชาจางเจียเหาดื่มชาหมดถ้วยแล้วลุกขึ้น เขาไม่กินข้าวเช้า ในขณะที่ดาวยังค่อย ๆ ละเลียดโจ๊กหมูที่แม่บ้านแตงโมยกมาเสิร์ฟคุณชายใหญ่มาเฟียเห็นหนุ่มของเล่นกินอาหารเช้าอย่างอร่อยแต่ไม่อิ่มเสียทีจึงเดินมาถึงตัวตอนแรกดาวิชคิดว่ามาเฟียอาจไม่พอใจที่เขาชักช้า เพราะเจียเหาก้าวมาหาอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยการวางมือบนกลุ่มเส้นผมนุ่ม ก่อนจะขยุ้มขึ้นมาหนึ่งกำมือดาวตกใจจนทิ้งช้อนดังแกร๊ก แต่สิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็เกิดขึ้น เมื่อเจียเหาก้มหลังลงมาแล้วจุ๊บดาวเบา ๆ ที่กลางกระหม่อมดาวสังเกตวิธีการจับเส้นผมของคนร่างยักษ์ มันหนักแน่นไม่นุ่มนวลก็จริง แต่ไม่ได้เป็นไปในเชิงทำร้ายร่างกาย ทว่าเป็นบางอารมณ์บางอย่างที่หนุ่มน้อยอ่อนต่อโลกอย่างเขายังไม่เคยสัมผัส‘เฮ้ย อะไรวะ หรือนี่เป็นการเล่นของเล่นรูปแบบหนึ่งของตายักษ์’แต่ที่ทำให้ดาวตกใจจนเกือบช็อกคือคำพูดว่า“ผมหอมจัง&rdq

พอดาวถูกวางลงกับพื้น เจียเหาก็ประกาศลั่น“ฉันจะเอาเธอตรงนี้!”“เฮ้ย อย่าเพิ่งสิ นี่มันหน้าประตูนะ”หนุ่มโอเมก้าเหลือบไปด้านข้าง กระทั่งประตูก็ยังไม่ได้ปิด เขาจึงก้าวไปตรงนั้น อย่างน้อยก็ควรปิดประตูก่อนแต่คุณชายจอมโหดรีบคว้าข้อมือดาวไว้ ผลักดันร่างของเขามาที่ผนังตรงโถงประตูห้องแทน โดยที่ประตูยังเปิดอ้าค้างไว้อย่างนั้น“ทำไม ต่อให้เอากันแล้วทำไมต้องแคร์!”“คุณไม่อายคนอื่นในบ้านเรอะ”“ก็เธอเป็นเมียของฉัน เป็นภรรยาของฉัน!”ดาวเลิกคิ้วอย่างงุนงงเจียเหาได้สติ เขาชี้หน้าใส่อย่างโอหัง แล้วรีบเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่ “เธอเป็นของเล่นของฉัน และตอนนี้ฉันก็อยากจะเล่นแล้ว อีกอย่างของเล่นชิ้นนี้จ่ายมาแพงด้วยสิ ต้องเล่นให้คุ้มหน่อย!”“อึก หยุดก่อน!”ดาวยังไม่ทันพูดจบ อีกคนก็จับไหล่ของเขาด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างบีบที่กระพุ้งแก้ม ทำให้ดาวจำต้องแลบลิ้นออกมา“อา”แล้วสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นอีก แต่ครั้งนี้ไม่รุ

ดาวปรับตัวเข้ากับชีวิตที่คฤหาสน์ตระกูลจางได้แล้ว เขายังพักอยู่ที่ห้องโล่งห้องเดิม ห้องใหญ่ที่แทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไร แต่วันนี้ที่หน้าห้องส่วนตัว แม่บ้านแตงโมมายืนขวางอยู่“อ้าวพี่แตงโม มาทำความสะอาดห้องให้ผมเหรอ ไม่ต้องหรอกนะ ผมทำเองเรียบร้อย ไม่ต้องกวนพี่ให้เหนื่อยหรอก”“พี่แตงโมก็ว่าจะทำให้ค่ะ แต่มีคนเยอะแยะมาวุ่นวายในห้องเลยทำให้ไม่ได้”“หา? มีคนอยู่ในห้องผมเนี่ยนะ”“คุณดาวลองเดินเข้าไปดูเองสิคะ”พอดาวิชเดินเข้าไปในห้องตัวเองแล้วก็ไม่อยากเชื่อ เมื่อเห็นสองแฝดยืนอยู่กับชายคนหนึ่งที่รีบแนะนำตัวกับเขาทันทีว่าเป็นมัณฑนากร“ผมชื่อวิษณุ มาดูแลเรื่องแต่งห้องใหม่ให้คุณดาวครับ”“หือ ใครสั่งไปเหรอครับ” ดาวทำหน้างงสนิท“ก็คุณชายของบ้านหลังนี้เป็นคนสั่งครับ”ดาวมุ่นคิ้วอย่างตงิดใจ แต่ยังไม่แน่ชัดนักว่าคือใครสะใภ้เหลือบมองไปรอบ ๆ “แล้วทำไมถึงมีคนมาเยอะแยะเลยครับ ไม่ได้มาดูหน้างานแล้วถึงเริ่มงานเหรอ”“อ้อ เห็นคุณชาย

ชีวิตของของเล่นดำเนินต่อไป บ่ายวันหนึ่งที่เป็นวันคู่ ซึ่งเป็นคิวของเจียเหา ดาวเดินบิดขี้เกียจลงบันไดแล้วผ่านตรงช่องกระจกที่มองออกไปเห็นวิวต้นไม้สีเขียว เขาใช้เวลาดื่มด่ำอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งพลางคิดว่า ‘สวนของคฤหาสน์ตระกูลจางสวยจริง ๆ’สะใภ้ของเล่นเริ่มชินกับชีวิตการตกเป็นของเล่นเสียแล้วอันที่จริงทั้งสามคนปฏิบัติกับดาวดีกว่าที่คาดไว้ อันที่จริงคือดีผิดหูผิดตาหากเทียบกับช่วงแรก ๆ ที่ดาวถูกสั่งให้ไปดูแลคอกม้าที่ว่างเปล่า หรือถูกสั่งให้ทำกับข้าวให้คนรับใช้อย่างไรก็ดีสามคุณชายยังไม่เคยบอก และดาวก็อ่านใจคนไม่ได้ หนุ่มโอเมก้าจึงไม่ทราบว่าที่สามคุณชายมาเฟียดีกับดาวเช่นนี้ สาเหตุมาจากความรู้สึกประหลาดบางอย่างที่อยู่ ๆ ก็ระเบิดออกจนท่วมท้นหัวอก ไม่ใช่เป็นดังน้ำพุน้อยที่ค่อย ๆ ซึมออกมา หากควรเรียกว่าน้ำป่าไหลหลากมากกว่า เพราะมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรงหลังจากเหตุไม่ตั้งใจนับจากคืนที่ดาวทำหลอดไฟสีรุ้งพังและพวกเขาเริ่มมีสัมพันธ์กันตัดภาพกลับมาที่ดาว พอเขาเดินถึงห้องรับแขก ก็เห็นผู้ช่วยเดชหอบกล่องกระดาษสีส้มก้อนอิฐแบน ๆ สองสามกล่องเต็มอ้อมแขน เท่านั้

พอสายตาของโอเมก้าที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นระเบียงเหลือบเห็นคนที่เพิ่งมา เขาก็ยิ้มออก“คุณชายเจียเหา!” น้ำเสียงของดาวยินดีอย่างไม่ปิดบังคุณชายของดาวทำหน้าถมึงทึงชี้หน้าตัวการ น้ำเสียงของเจียเหาเต็มไปด้วยการคุกคามอย่างที่ดาวไม่เคยได้ยินแม้ในตอนที่ได้พบกับคุณชายใหญ่ในครั้งแรก ๆ“ไอ้หวังเจียว มึงจะทำอะไรคนของกู!”อัลฟ่าที่ชื่อหวังเจียวสลัดศีรษะไล่ความมึนงง มือที่เมื่อกี้จับหลังมือข้างที่มีแผลเลือดซิบ ตอนนี้เปลี่ยนมาจับที่แก้มที่มีปื้นแดงขึ้นทันทีแทนหวังเจียวขบฟันแล้วรีบเอ่ยเพื่อไม่ให้ตัวเองเสียฟอร์มไปมากกว่านี้“ฝากเอาไว้ก่อนเหอะ ไอ้เจียเหา เด็กมึงงั้นเหรอ ก็ไม่เห็นจะสวยเท่าไรเลย กูไม่เอาก็ได้วะ!”แต่คนชื่อหวังเจียวกลับรีบวิ่งจากตรงนั้นเข้าไปในห้องโถงไม่ต่างอะไรจากหมาวิ่งหางจุกตูด +++++ เจียเหารีบวิ่งมาหา เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเป็นห่วงเป็นใย“ดาว เธอเป็นอะไรไหม”เมื่อกี้ดาวทำท่าจะลุกขึ้นแต่เจียเหามาถึงตัวก่อน เขาย่อตัวลง ก่อนจับไหล่บาง