พอดาวถูกวางลงกับพื้น เจียเหาก็ประกาศลั่น
“ฉันจะเอาเธอตรงนี้!”
“เฮ้ย อย่าเพิ่งสิ นี่มันหน้าประตูนะ”
หนุ่มโอเมก้าเหลือบไปด้านข้าง กระทั่งประตูก็ยังไม่ได้ปิด เขาจึงก้าวไปตรงนั้น อย่างน้อยก็ควรปิดประตูก่อน
แต่คุณชายจอมโหดรีบคว้าข้อมือดาวไว้ ผลักดันร่างของเขามาที่ผนังตรงโถงประตูห้องแทน โดยที่ประตูยังเปิดอ้าค้างไว้อย่างนั้น
“ทำไม ต่อให้เอากันแล้วทำไมต้องแคร์!”
“คุณไม่อายคนอื่นในบ้านเรอะ”
“ก็เธอเป็นเมียของฉัน เป็นภรรยาของฉัน!”
ดาวเลิกคิ้วอย่างงุนงง
เจียเหาได้สติ เขาชี้หน้าใส่อย่างโอหัง แล้วรีบเปลี่ยนคำพูดเสียใหม่ “เธอเป็นของเล่นของฉัน และตอนนี้ฉันก็อยากจะเล่นแล้ว อีกอย่างของเล่นชิ้นนี้จ่ายมาแพงด้วยสิ ต้องเล่นให้คุ้มหน่อย!”
“อึก หยุดก่อน!”
ดาวยังไม่ทันพูดจบ อีกคนก็จับไหล่ของเขาด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างบีบที่กระพุ้งแก้ม ทำให้ดาวจำต้องแลบลิ้นออกมา
“อา”
แล้วสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นก็เกิดขึ้นอีก แต่ครั้งนี้ไม่รุนแรงจนเลือดออกเหมือนเมื่อกี้
เจียเหาค่อย ๆ บดเบียดริมฝีปากช้า ๆ ขยับขบเคี้ยวกลืนกิน ใช้ความเปียกชื้นของปากและลิ้นทำงานอย่างสอดประสานและวาบหวาม
และพอทำแบบนี้ก็กระตุ้นอารมณ์ของโอเมก้าของเล่นได้ทันที หัวนมของดาวแข็งเป็นไตขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
ดาวเอื้อมมือไปสัมผัสที่แผงอกใหญ่หนาและมีกล้ามเนื้อหยุ่นของเจียเหา ดูเหมือนเม็ดเนื้อยอดอกของคุณชายใหญ่เองก็มีสภาพแบบเดียวกัน และตอนนี้ไม่ใช่แค่ส่วนนั้นที่แข็งตัว
แก่นกายของคุณชายที่ตุงโป่งใต้กางเกงขายาวที่บดเบียดกระแทกใส่ง่ามขาของดาวดังตับ ๆ เองก็มีสภาพไม่ต่างกัน
เจียเหาเงยหน้า นิ้วยังบีบลงมาที่แก้ม เขาระบายลมหายใจร้อนผ่าวอย่างสุขอุรา
“เฮ้อ ทำไมปากนุ่มแบบนี้วะ ทั้งนุ่มทั้งหวาน”
สองมือแข็งแรงโอบรัดร่างที่บางกว่าของดาวแทบแหลก พอทำจนหนำใจก็เลิกชายเสื้อเชิ้ตของโอเมก้ายกขึ้น
ซึ่งหนุ่มน้อยที่กลายเป็นของเล่นมิอาจต้านทาน ได้แต่ยกแขนขึ้นอย่างยอมจำนน
เจียเหายังซุกไซ้ใบหน้าลงมากับส่วนต่าง ๆ ของอีกคน ซอกคอ ติ่งหู ผิวเป็นเงางามตามแนวกระดูกไหปลาร้า เขาสูดดม ดูดกลืนอย่างสุขสมและติดพัน แม้ในขณะปลดอาภรณ์จากร่าง ริมฝีปากก็ยังไม่ห่างกายจากการดูดกลืนวาบหวาม
ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่เขาได้มีอะไรกับของเล่นชิ้นสวยชิ้นนี้ แต่เป็นครั้งแรกที่ได้ทำโดยตั้งใจและทำชนิดตัวต่อตัว ซึ่งพอได้ลิ้มรสของดาวแล้วเจียเหารู้สึกพึงพอใจมากอย่างไม่น่าเชื่อ
คุณชายใหญ่ถึงกับต้องรวบรวมสติที่เหลือน้อยเพื่อเตือนตัวเอง
‘เฮ้ เจียเหา อย่าลืมนะว่านี่เป็นแค่ของเล่นชั่วคราวแก้เบื่อ มึงจะปล่อยใจเคลิ้มไม่ได้นะ นี่มันผู้ชาย แล้วยังเป็นโอเมก้าที่มึงไม่ชอบ แต่ ๆ…’
แม้ในหัวจะคิดอย่างนั้นแต่พฤติกรรมกลับสวนทาง
ใบหน้าคนร่างใหญ่บดเบียดลึกเข้ามาอีก สองมือบีบที่กะโหลกและขากรรไกรเล็กของดาวิชอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เล่นเอาคนตัวเล็กโอดครวญ
“อึก คุณกดผมแรงจนจะหายใจไม่ออกแล้ว”
คนตัวใหญ่ดูดเนื้อเสียงดังจ๊วบสุดท้าย ฝากรอยแดงเป็นจ้ำไว้ตรงซอกคอ
“ฮึ อ่อนหัดจริง ๆ เลยไม่เคยจูบกับคนอื่นอย่างนี้หรือไง”
“ไม่…ไม่เคย” กระทั่งสองแฝดก็ไม่จูบกับดาวราวกับจะเคี้ยวเขาเข้าไปทั้งตัวขนาดเจียเหา
“งั้นต่อไปเธอต้องชิน เพราะเธอจะต้องเจอฉันทำแบบนี้ทุกครั้ง!”
ลีลาของเจียเหาแตกต่างจากสองแฝดจางฉวนกับจางหมิง สองคนนั้นออกไปในแนวอยากรู้อยากเห็นและชอบทดลอง แต่ของเจียเหานั้นออกแนวกลืนกินและครอบครอง แทบไม่ต่างจากงูเหลือมกลืนเหยื่อ ราวกับอยากได้ทั้งหมดทุกส่วนเป็นของตนเพียงคนเดียวเท่านั้น
และความปรารถนาของเจียเหายังเลยไปไกลกว่านั้น
คุณชายใหญ่ขยับข้อมือทีเดียว กางเกงกับกางเกงในของดาวก็ถูกรูดลงไปกองที่ข้อเท้า
คนตัวใหญ่ก้มลงมองก่อนจะทำหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ
นี่คือครั้งแรกที่เขาเห็นร่างเปลือยของดาวในแบบมีแสงไฟชัด ๆ
“โอ้โห ผิวโคตรขาวเนียนเลย”
ดาวกัดปาก แล้วเชิดหน้าก่อนจะครางเบา ๆ เมื่อนิ้วแข็งแรงของเจียเหาปาดที่ส่วนหัวมนของแก่นกาย เขากระตุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อของเหลวจากตรงนั้นหยดเป็นสายจากนิ้วเห็นเป็นสายสีเงินตัดกับฉากหลังราวกับเส้นใยแมงมุม
กลิ่นของน้ำหล่อลื่นจากโอเมก้าทำให้อัลฟ่าคลุ้มคลั่งขึ้นมาทันที เขาเหวี่ยงตัวดาวไปอีกฟากของผนัง แผ่นหลังคนตัวเล็กกระแทกกำแพงดังโครม
พวกเขายังไม่ได้ไปไหนไกล ยังอยู่แถวโถงทางเข้าห้องของเจียเหาที่ยังไม่ได้ปิดประตู
ต่อมาคนตัวใหญ่ใช้ร่างที่มีแต่กล้ามเนื้อบดเบียดเข้ามากระแทกเข้ามา จนแผ่นหลังของดาวกระแทกผนังดัง ตึก ๆๆ
“อา อ๊า”
เจียเหาฉกชิมจนพอใจถึงยอมปล่อย ใบหน้าของทั้งคู่แทบประชิดกัน ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดถูกกัน
ดาวใช้นิ้วเรียวของตัวเองลูบไล้ที่โหนกคิ้วที่ค่อนข้างสูง กับโหนกแก้มได้รูปของเจียเหา หนุ่มของเล่นจำต้องยอมรับอย่างไม่เต็มใจว่าโครงหน้าลักษณะนี้ช่างดูบึกบึนคมคาย และทำให้ใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะได้ดีเหลือเกิน โดยเฉพาะในตอนที่ไม่ใช่แค่มอง แต่ได้ใช้นิ้วมือลูบไล้สัมผัสมันประหนึ่งเป็นของของตัวเองแม้จะชั่วคราวก็เถอะ
โอเมก้ากระซิบเสียงสั่นด้วยความหวั่นไหวว่า
“คุณชายจะไม่ปิดประตูจริง ๆ เหรอ”
ความหวาดกลัวที่มีในน้ำเสียงเหมือนจะทำให้คนฟังพอใจ เขายิ่งกระชับตัวเองกับดาวแน่นขึ้น
“ทำไม เธอกลัวคนอื่นมาเห็นหรือไงว่าเรากำลังเสพสุขกัน”
“ก็นิดหน่อย”
เจียเหาหัวเราะ ท่าทางไม่ยี่หระใด ๆ
ดาวเห็นแล้วได้แต่คิดว่า ‘หรือนายคนนี้จะเป็นพวกชอบโชว์’
เจียเหาเอานิ้วบีบที่ยอดอกของดาว “แต่ดูท่าทางเธอเองก็ชอบอะไรอย่างนี้ไม่เบานี่ ดูสิหัวนมแข็งอย่างกับอะไรดี!”
แต่ขณะที่พูดคุณชายผู้ร้อนแรงก็สัมผัสบางอย่างได้ ของเหลวใสหยดแหมะลงบนหัวเข่ากางเกงของเขาเป็นดวง และของเหลวนั่นไม่ได้มาจากช่องทางด้านหน้าของผู้ชาย ทว่ามาจากช่องทางด้านหลัง
เจียเหาเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ เขามีประสบการณ์ทางเพศกับโอเมก้าผู้ชายคือแค่ดาวคนเดียว เขาไม่รู้ว่าร่างกายของโอเมก้าชายนั้นมีน้ำไหลออกมาจากข้างหลังยามมีอารมณ์ได้ด้วย
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาจึงนึกอะไรออก
“มานี่ยัยตัวดี!”
คนตัวใหญ่จับคนตัวเล็กไปอีกมุมหนึ่ง ผลักดันให้ชิดผนัง ซึ่งตรงนี้มีกระจกบานแคบสูงติดไว้ เพื่อใช้เช็กความเรียบร้อยก่อนออกจากห้อง
และตอนนี้มันสะท้อนร่างเปลือยท่อนล่างของดาว ต้นขาเพรียวและแผ่นหลังโค้ง ร่างกายมีกล้ามเนื้อแต่ไม่มากและทุกส่วนแทบไร้ไขมันแต่ก้นงอนหนายิ่งกว่าผู้หญิง
เจียเหาหันไปมองด้านข้าง จ้องแล้วก็จ้องอีกอย่างไม่อาย ไม่อยากเชื่อว่าร่างกายผู้ชายอย่างนี้กลับกระตุ้นอารมณ์ทางเพศได้ชะงัด
“อา แม่งโคตรเอ็กซ์แตกเลย เห็นแล้วโคตรน่ากระแทกแรง ๆ”
และร่างกายเจียเหาไม่โกหก แก่นกายของเขาพุ่งชี้ขึ้นมาใต้กางเกง
อัลฟ่าตัวใหญ่หอบหายใจหนัก ก่อนเปลือยกายอย่างรวดเร็วในเสี้ยววินาที แล้วเขาก็ผลักดาวไปที่ผนังกระแทกผนังอีกครั้งด้วยอารมณ์ซาดิสม์เล็ก ๆ ดวงตาคมกล้าเหลือบมองภาพรุกรานคนตัวเล็กอย่างสาแก่ใจ
“โอย แม่งเสียวชิบหาย!”
พอถึงตอนนี้ดาวได้แต่เคลิบเคลิ้มปลดปล่อยตัวเองอย่างไร้การควบคุม คุณชายใหญ่มาเฟียย่อตัวลงเล่นกับร่างกายส่วนล่างของดาวอย่างมึนเมานิ้วมือใหญ่เจียเหาทำงานอย่างคล่องแคล่ว ลูบไล้พื้นที่สงวนของโอเมก้าอย่างเมามัน เขาส่งจมูกโด่งเข้าไปสูดดมความหอมหวานตรงขาหนีบ“อ๊า”“ผิวแม่งโคตรเนียนขาวแถมยังมีกลิ่นหอมอีกด้วยการถูกทำเช่นนั้นทำให้แก่นกายของดาวชี้ไปข้างหน้า แต่แน่นอนว่ามันสู้ขนาดของอัลฟ่าไม่ได้หรอกเจียเหาพักหอบหายใจ สูดดมความเป็นโอเมก้าชายเข้าไปอีกฟอด ในขณะที่ด้านข้างดุ้นเนื้อของหนุ่มของเล่นถูกใช้ถูไถไปมาตามโหนกแก้มสวยของคุณชาย“อา กลิ่นดีมาก”อีกประเดี๋ยวคนตัวใหญ่จับดาวให้หันหลัง ก่อนจะสั่งว่าให้แอ่นก้นเยอะ ๆดาวทำตามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ซึ่งพอแอ่นหลังแล้วก็ต้องกรีดร้องลั่น เพราะคุณชายเล่นส่งลิ้นหนาลงไปเบิร์นที่ช่องทางรูจีบให้ไม่ยั้ง จนพื้นที่เล็ก ๆ นั่นชุ่มโชกเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายและน้ำหล่อลื่นของโอเมก้าแผล็บ ๆ แจะ ๆ“ซู้ด น้ำอะไรวะเนี่ย โคตรอร่อยเลย!”+++++
ดาวปรับตัวเข้ากับชีวิตที่คฤหาสน์ตระกูลจางได้แล้ว เขายังพักอยู่ที่ห้องโล่งห้องเดิม ห้องใหญ่ที่แทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไร แต่วันนี้ที่หน้าห้องส่วนตัว แม่บ้านแตงโมมายืนขวางอยู่“อ้าวพี่แตงโม มาทำความสะอาดห้องให้ผมเหรอ ไม่ต้องหรอกนะ ผมทำเองเรียบร้อย ไม่ต้องกวนพี่ให้เหนื่อยหรอก”“พี่แตงโมก็ว่าจะทำให้ค่ะ แต่มีคนเยอะแยะมาวุ่นวายในห้องเลยทำให้ไม่ได้”“หา? มีคนอยู่ในห้องผมเนี่ยนะ”“คุณดาวลองเดินเข้าไปดูเองสิคะ”พอดาวิชเดินเข้าไปในห้องตัวเองแล้วก็ไม่อยากเชื่อ เมื่อเห็นสองแฝดยืนอยู่กับชายคนหนึ่งที่รีบแนะนำตัวกับเขาทันทีว่าเป็นมัณฑนากร“ผมชื่อวิษณุ มาดูแลเรื่องแต่งห้องใหม่ให้คุณดาวครับ”“หือ ใครสั่งไปเหรอครับ” ดาวทำหน้างงสนิท“ก็คุณชายของบ้านหลังนี้เป็นคนสั่งครับ”ดาวมุ่นคิ้วอย่างตงิดใจ แต่ยังไม่แน่ชัดนักว่าคือใครสะใภ้เหลือบมองไปรอบ ๆ “แล้วทำไมถึงมีคนมาเยอะแยะเลยครับ ไม่ได้มาดูหน้างานแล้วถึงเริ่มงานเหรอ”“อ้อ เห็นคุณชาย
สองอัลฟ่าลุกขึ้นยืน เสื้อคลุมหล่นหายตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ทั้งสองยืนค้ำหัวโอเมก้าที่อยู่ตรงกลาง เสมือนเป็นขนมปังที่ขนาบไส้แซนด์วิชหนึ่งในนั้นสั่งดาวว่า “ใช้ปากให้หน่อย”ดาวก้มหน้าลงอย่างรู้หน้าที่ เขาอยู่ตรงกลางคอยบริการทำรักให้ทั้งสองคนอย่างทั่วถึง หากคนไหนไม่ถูกครอบครองด้วยปากดาวก็จะใช้มือทำให้แทนอุก ๆ อึก ๆชัก ๆด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้หนุ่มของเล่นเรียนรู้ที่จะบริการให้ผู้เล่นอย่างถึงอกถึงใจดุ้นเนื้อเขื่องยาวถูกสอดเข้าไปลึกสุดโคน ดาวอ้าปากกว้างเท่าที่จะทำได้ เขาไม่กลัวที่มันจะเข้าไปปิดกั้นหลอดลมอยู่ชั่วขณะหนึ่งในนั้นถึงกับเชิดคอสูงขึ้น “อา แม่ง อะไรจะอมเก่งขนาดนี้วะเนี่ย โคตรเสียวเลย!”ไม่ว่าคนใดที่ถูกใช้ปากให้ก็จะครวญครางไม่เป็นท่า ต้นขาแน่นที่มีกล้ามแกร่งสั่นกระตุก ยิ่งฝาแฝดถูกทำก็ยิ่งติดใจจึงกดฝ่ามือลงบนหลังศีรษะแรงขึ้น นิ้วจิกเส้นผม ให้หัวของดาวกระแทกลงมากับดุ้นตัวเองปัก ๆๆ“เอาอีก ๆ แรง ๆ!”อุก ๆๆดาวิชทำรักด้วยปาก ทำแล้วก็ทำอีก จนแทบขาดอากาศและสำล
ชีวิตของของเล่นดำเนินต่อไป บ่ายวันหนึ่งที่เป็นวันคู่ ซึ่งเป็นคิวของเจียเหา ดาวเดินบิดขี้เกียจลงบันไดแล้วผ่านตรงช่องกระจกที่มองออกไปเห็นวิวต้นไม้สีเขียว เขาใช้เวลาดื่มด่ำอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งพลางคิดว่า ‘สวนของคฤหาสน์ตระกูลจางสวยจริง ๆ’สะใภ้ของเล่นเริ่มชินกับชีวิตการตกเป็นของเล่นเสียแล้วอันที่จริงทั้งสามคนปฏิบัติกับดาวดีกว่าที่คาดไว้ อันที่จริงคือดีผิดหูผิดตาหากเทียบกับช่วงแรก ๆ ที่ดาวถูกสั่งให้ไปดูแลคอกม้าที่ว่างเปล่า หรือถูกสั่งให้ทำกับข้าวให้คนรับใช้อย่างไรก็ดีสามคุณชายยังไม่เคยบอก และดาวก็อ่านใจคนไม่ได้ หนุ่มโอเมก้าจึงไม่ทราบว่าที่สามคุณชายมาเฟียดีกับดาวเช่นนี้ สาเหตุมาจากความรู้สึกประหลาดบางอย่างที่อยู่ ๆ ก็ระเบิดออกจนท่วมท้นหัวอก ไม่ใช่เป็นดังน้ำพุน้อยที่ค่อย ๆ ซึมออกมา หากควรเรียกว่าน้ำป่าไหลหลากมากกว่า เพราะมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและรุนแรงหลังจากเหตุไม่ตั้งใจนับจากคืนที่ดาวทำหลอดไฟสีรุ้งพังและพวกเขาเริ่มมีสัมพันธ์กันตัดภาพกลับมาที่ดาว พอเขาเดินถึงห้องรับแขก ก็เห็นผู้ช่วยเดชหอบกล่องกระดาษสีส้มก้อนอิฐแบน ๆ สองสามกล่องเต็มอ้อมแขน เท่านั้
กว่าดาวจะลงมา ก็เกือบถึงเวลาต้องออกจากคฤหาสน์แล้วโอเมก้าหนุ่มพยายามก้าวลงบันไดช้า ๆ เพราะกลัวเสื้อกับกางเกงยับ พอถึงตีนบันไดก็เห็นชายหนุ่มตัวใหญ่ที่จะเป็นคู่ควงของดาวในคืนนี้ยืนหันหลังให้ เหมือนมองบางอย่างในตู้โชว์อยู่ ทั้งที่ไม่เห็นมีอะไรน่ามองขนาดนั้นดาวิชไม่รู้หรอกว่าที่จริงคือเจียเหาตื่นเต้นกระวนกระวายจนนั่งไม่ติดเก้าอี้ต่างหากแล้วคุณชายใหญ่แห่งตระกูลจางก็หันมา เพราะสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังจากโอเมก้า พอเห็นแล้วถึงกับตกตะลึงพรึงเพริดท่าทีนั้นทำให้ดาวประหม่าจนต้องถามว่า “ผมพอดูได้ไหมครับ”เจียเหาถึงกับยกมือขึ้นมาลูบผมที่จัดทรงไว้เรียบแปล้เป็นมันปลาบ ภาษากายเช่นนั้นบอกว่าเขาอยากดูหล่อกว่าเดิมเพื่อคู่ควงของตนที่ดูดีเหลือเกินในคืนนี้แต่คุณชายจอมซึนไม่ยอมรับความจริงเฉไฉพูดว่า“ก็…พอดูได้”แต่แค่นั้นของเล่นชิ้นสวยก็ยิ้มร่า พอดูได้ก็น่าดีใจมากแล้ว‘แล้วทำไมคุณชายใหญ่ถึงหน้าแดงวะ’ ดาวคิดสงสัยแต่ไม่ได้เอ่ยออกมาและที่น่าแปลกคือเจียเหายังไม่เลิกลูบเส้นผมแม้ดาวจะเดินมาถึงตัวของ
พอสายตาของโอเมก้าที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นระเบียงเหลือบเห็นคนที่เพิ่งมา เขาก็ยิ้มออก“คุณชายเจียเหา!” น้ำเสียงของดาวยินดีอย่างไม่ปิดบังคุณชายของดาวทำหน้าถมึงทึงชี้หน้าตัวการ น้ำเสียงของเจียเหาเต็มไปด้วยการคุกคามอย่างที่ดาวไม่เคยได้ยินแม้ในตอนที่ได้พบกับคุณชายใหญ่ในครั้งแรก ๆ“ไอ้หวังเจียว มึงจะทำอะไรคนของกู!”อัลฟ่าที่ชื่อหวังเจียวสลัดศีรษะไล่ความมึนงง มือที่เมื่อกี้จับหลังมือข้างที่มีแผลเลือดซิบ ตอนนี้เปลี่ยนมาจับที่แก้มที่มีปื้นแดงขึ้นทันทีแทนหวังเจียวขบฟันแล้วรีบเอ่ยเพื่อไม่ให้ตัวเองเสียฟอร์มไปมากกว่านี้“ฝากเอาไว้ก่อนเหอะ ไอ้เจียเหา เด็กมึงงั้นเหรอ ก็ไม่เห็นจะสวยเท่าไรเลย กูไม่เอาก็ได้วะ!”แต่คนชื่อหวังเจียวกลับรีบวิ่งจากตรงนั้นเข้าไปในห้องโถงไม่ต่างอะไรจากหมาวิ่งหางจุกตูด+++++เจียเหารีบวิ่งมาหา เขาถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเป็นห่วงเป็นใย“ดาว เธอเป็นอะไรไหม”เมื่อกี้ดาวทำท่าจะลุกขึ้นแต่เจียเหามาถึงตัวก่อน เขาย่อตัวลง ก่อนจับไหล่บาง
แล้วพอพูดจบคุณชายหน้าซึนก็ก้มหน้าลงมา ริมฝีปากหนานุ่มหยุ่นของเขาคลอเคลียที่หลังคอ หลังใบหู และที่แก้ม เสียงสูดหายใจเข้าเบา ๆ อย่างเปี่ยมกำหนัด“ตัวเธอหอมจัง”ดาวหลับตาเคลิบเคลิ้ม รู้สึกขอบคุณแม่บ้านแตงโมขึ้นมาที่ใช้เวลาทั้งบ่ายขัดสีฉวีวรรณให้เขา และในตอนนั้นเองเจียเหาก็ทำบางอย่างที่มากกว่า เขาสอดลิ้นเข้ามาในรูหูด้วยจนดาวขนลุกซู่“อ๊า คุณจะทำอะไรเนี่ย”“ก็อยากหอมจนน่าเลียทำไมล่ะ”“นี่คุณแกล้งผมเหรอ”คนตัวใหญ่กว่าพูดงึมงำที่ข้างหู “แกล้งด้วยแล้วก็ทำจริงด้วย”+++++ดาวรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อฝ่ามือใหญ่ย้ายจากที่หน้าท้องของเขามากอบกุมอย่างเต็มที่รอบคอเล็ก นิ้วโป้งของอัลฟ่าเขี่ยเบา ๆ ที่โหนกแก้มอย่างหยอกเอินแค่นั้นก็รู้สึกจะแย่แล้ว หนุ่มโอเมก้าครางเบา ๆ เผยอปากแหงนคอขึ้นคนตัวใหญ่ระบายลมหายใจออกหนักหน่วง ฟังดูก็รู้ว่าเต็มไปด้วยความปรารถนาอันดำมืด และเสียงลมหายใจกับความสากของกรามและคางก็ทำให้ของเล่นชิ้นโปรดเหมือนมีบางอย่างแผดเผาจ
เวลาผ่านไปอีกสักพัก คนตัวใหญ่เกือบเสร็จแต่รีบถอนดุ้นออกทัน เขายังอยากเล่นต่ออีกหน่อยเจียเหายอมปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระ พอถูกปล่อยคนตัวเล็กก็ลงไปอยู่กับพื้นในสภาพเปลือยครึ่งตัว เขาคลานสี่เท้า พลางหอบแฮกจนใบหน้าเป็นสีชมพูเจียเหาเดินมาหาแล้วพูดกลั้วหัวเราะ “เธอไม่ได้เป็นคนทำซะหน่อยทำไมถึงเหนื่อยขนาดนั้น”“แฮก ๆๆ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจเพราะต้องคอยรับแรงคุณมั้ง”“งั้นฉันจะให้เธอพัก” คนตัวใหญ่ย่อตัวลงมาคุกเข่าข้างหนึ่ง ใบหน้าของอัลฟ่าหันมาทางโอเมก้า“ดีครับ ๆ”พอได้พักดาวก็เริ่มหายเหนื่อยเขาเงยหน้าขึ้นมา แล้วพบว่าเจียเหาอยู่ในท่วงท่าที่ยั่วยวนราวกับนักแสดงระบำเปลืองผ้าคุณชายใหญ่คุกเข่านั่งทับส้นเท้า เอนตัวไปข้างหลัง จากนั้นก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ แล้วเขาก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อตัวเองทีละเม็ด ๆ พอหมดเขาก็กระชากเสื้อออกให้ไปกองที่แขนล่ำสัน ลีลาเมื่อครู่นี้ดูคล้ายกับนักเต้นระบำเปลื้องผ้าจริง ๆ ด้วยและการที่เสื้อเชิ้ตตัวนั้นยังคาอยู่ที่แขนในขณะที่แผงอกสวยกำยำถูกแหวกออก มันยิ่งดูเซ็กซี่กว่าการเ
ที่ห้องส่วนตัวของดาว หนุ่มโอเมก้าเดินกลับมาหาสามอัลฟ่าคุณชายที่แทบนั่งไม่ติดด้วยความกระวนกระวายพอเห็นหน้าเจ้าของห้องก็รีบถามทันที“เป็นไง เธอเข้าใจพวกเราแล้วใช่ไหม”ดาวพยักหน้าเร็ว ๆ “ครับ”ภรรยาเดินมานั่งเก้าอี้ที่หนึ่งในแฝดรีบสละให้ทันที พอนั่งลงดาวเขาก็ยังก้มหน้านิ่ง ไร้คำพูดคำจาสามคุณชายทนไม่ไหว รีบผลัดกันถามภรรยาของพวกเขา“เป็นยังไงบ้างล่ะดาว ท่านปู่ว่าอย่างไรบ้าง”“เธอรู้เรื่องราวทั้งหมดจากปากคุณปู่แล้วใช่ไหม”“ถ้าเธอได้รู้จะได้เข้าใจที่มาที่ไปของพวกเราทั้งหมด…ว่าทำไมเราถึงไม่ชอบเธอในตอนแรก”เมียที่กลายเป็นของเล่นตอบแต่ไม่เงยหน้า “สำหรับเรื่องนั้นท่านปู่จางอี้เทาเล่าให้ผมฟังแล้วเหมือนกันครับ”ดาวทราบแล้วและเข้าใจเหตุผลว่าทำไมทั้งสามถึงอาละวาดและตามมาข่มเหงเขาแทบแย่เมื่อรู้ว่าเมียแต่งของพวกตนเป็นโอเมก้า แต่ถ้าพูดอย่างยุติธรรม การกลั่นแกล้งก็คือการกลั่นแกล้ง ไม่อาจซักฟอกให้เป็นสิ่งถูกต้องได้นั่นคือสิ่งที่ดาวคิด แต่แล้วก็ถอ
สามคุณชายยอมให้ดาวใช้เวลาส่วนตัวคุยกับท่านปู่จางอี้เทาโดยพวกเขาไม่เข้ามารบกวนสองแฝดออกตัวว่า‘เผื่อเมียของเราอาจมีเรื่องลับ ๆ อยากคุยกับท่านปู่’‘หรือในทางกลับกันท่านปู่ก็อาจมีอะไรลับ ๆ อยากบอกหลานสะใภ้ก็ได้’‘เอ๊ะ คุณสองคนพูดอย่างนี้แปลว่าอะไรแน่!’ ดาวทำเสียงดุใส่ เขาแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่สถานะระหว่างเขากับสามคุณชายดูจะสลับบทกันอย่างไรบอกไม่ถูกส่วนเจียเหาได้แต่ยิ้มบาง ๆ ก้มหน้าแล้วกอดไหล่น้องชายแฝดเดินหลบมุมไปเงียบ ๆดาวรู้ว่า ก่อนหน้านั้นคุณชายใหญ่เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้อี้เทาฟังคร่าว ๆ แล้วว่า ที่คฤหาสน์หลานสะใภ้ได้ยินเรื่องที่ปู่เล่าให้พวกหลาน ๆ ฟัง และไม่พอใจอย่างรุนแรงจนหนีกลับบ้านดาวได้ยินแล้วทำท่าขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน อยากชูกำปั้นใส่ด้วยที่คุณชายยังใช้คำว่าหนีกลับบ้านไม่เลิก มันฟังเหมือนดาวเป็นแค่เด็กเอาแต่ใจไม่มีผิดตอนนี้ในโทรศัพท์ของเจียเหามีหน้าคุณปู่อยู่ในนั้น ใบหน้าของท่านยังใจดีอย่างเคย[หนูดาวสบายดีไหม][สบายดีครับ แล้วท่านปู่ละครับ]หนุ่มน้อยโอเมก้าว่าที
สามคุณชายเอ่ยเสียงลั่นเกือบพร้อมกันว่า “แล้วเราต้องขอโทษยังไงเธอถึงจะเชื่อล่ะ”แล้ว ณ ตอนนั้นสะใภ้จากสงขลาไม่รู้นึกอย่างไร เขาสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วโพล่งไปว่า“ตามธรรมเนียมคนบ้านผม ถ้าเราอยากให้คนที่เราตั้งใจขอโทษรู้ว่าเราสำนึกผิดจริง ๆ จากใจ ไม่มีทางอื่นเว้นแต่เราต้องกราบขอโทษแทบเท้าคนสำคัญของเขา”สามอัลฟ่าได้ยินแล้วถึงกับทำตาเบิกโพลง “ฮะ?! นั่นหมายถึง…”ดาวิชพยักหน้าแล้วเม้มปากล่าง “หมายถึงเท้าพ่อกับแม่ของผม”คราวนี้ถึงตาสามคุณชายไฮโซถึงกับอึ้งไปนานเลยแต่แล้วก็มีเสียงขัดจังหวะ เมื่อพ่อกับแม่ร้องบอกอย่างร่าเริงว่า“อาหารเย็นพร้อมแล้วมากินข้าวกันเถอะ”+++++อีกไม่นานอาหารง่าย ๆ ข้าวสวยร้อน ๆ น้ำพริกกับผัก และกับข้าวอีกสามสี่จาน–ยำกุ้งหวาน ปลาเล็กปลาน้อยทอดกรอบ กับไข่เจียวใบโหระพาฟูนุ่มก็พร้อมเสิร์ฟ“กินสิขรับคุณ ๆ อาจไม่ถูกปากนัก เพราะของสดที่เอามาทำก็ของพื้น ๆ ชาวประมงแถวนี้ พวกเราจับเอง เหลือก็เอาแบ่งกันกิน
ดาวกลับมาอยู่ที่อำเภอกระแสสินธุ์ จังหวัดสงขลา บ้านเกิดของเขาได้เกือบหนึ่งเดือนแล้วการตัดสินใจแค่ไม่กี่นาทีส่งผลให้ชีวิตของดาวเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ความเป็นอยู่ที่นี่สงบเงียบเรียบร้อย จนหนุ่มโอเมก้าไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือชีวิตเดียวกับตอนที่เป็นของเล่นของสามคุณชายที่คฤหาสน์และวันธรรมดาวันหนึ่ง ระหว่างที่พ่อกับแม่นั่งกินข้าวกลางวัน ส่วนดาวล้างจาน พ่อกับแม่ถามคำถามกับลูกเพราะเพิ่งนึกได้“ดาวเอ๊ย ตกลงแกไม่ได้ทำงานที่กรุงเทพฯ แล้วเหรอ”ลูกชายหรี่ก๊อกน้ำแล้วหันมาตอบ “เปล่าแล้วจ้ะแม่”พ่อกับแม่มองด้วยสีหน้านิ่งอย่างสงสัย แต่ไม่ถามอะไรที่กดดันอย่างเช่น ‘แล้วจะทำอะไรต่อ’ ทั้งคู่รู้ดีกว่าลูกชายของพวกตนไม่ใช่คนหลักลอยเหลวไหลคราวนี้เป็นตาพ่อถามบ้าง “เอ้อ พ่อว่าจะถามเรื่องค่ารักษาของพ่อ หนูไปเอาเงินมาจากไหน”“อ๋อ” ดาวชะงัก แต่ก็รีบแก้ตัวว่า “หนูไปคุยกับหมอและเจ้าหน้าที่ที่โรงพยาบาลมาแล้วจ้ะ ใช้สิทธิบัตรทองได้ ของแม่ก็เหมือนกันนะ ไม่ต้องกังวล”พ่อกับแม่กลืนอาหา
“นั่นเลยเป็นที่มาตั้งแต่ก่อนพ่อแกจะตาย เราถึงเฝ้าเพียรพยายามหาคนที่ใช่ และมันไม่ง่ายเลย เราใช้เวลานานหลายปี หลายคนที่คุณสมบัติใช่แต่เขาไม่ร้อนเงิน ไม่มีเหตุผลที่จะยอมลำบากมาแต่งงานเป็นสะใภ้ตระกูลจาง มีหนูดาวนี่ละลงตัวที่สุด เป็นดอกบัวขาวอย่างที่เรามองหา แถมฐานะที่บ้านยังขัดสน”ชายชราเว้นช่วงเพื่อให้ความจริงตกตะกอนในสมองทึบ ๆ ของสามหลายชาย ก่อนจะย้ำด้วยประโยคอันเด็ดขาดและเสียงดังว่า“แกคิดว่าจะหาโอเมก้าคุณสมบัติเพียบพร้อมอย่างนี้ได้ง่าย ๆ หรือไง!”สามคุณชายพูดอุบอิบ รู้สึกผิดหวังอะไรสักอย่างกับตัวผู้ให้กำเนิด “แล้วทำไมพ่อกับแม่ไม่เคยบอกพวกเราเรื่องนี้เลย”“พ่อแกเคยมาปรึกษาฉัน แล้วเราก็ตกลงว่า จะดีกว่าถ้าปล่อยให้เรื่องนี้เป็นความลับ”สามคนถามโดยพร้อมเพรียง “ทำไมล่ะครับ”“การรู้จุดด้อยของตัวเองเร็วเกินไปส่งผลไม่ดีต่อความมั่นใจ โดยเฉพาะในช่วงที่แกเปลี่ยนจากวัยรุ่นกลายเป็นวัยผู้ใหญ่เต็มตัว พ่อแกรู้ว่าสักวันตำแหน่งหลงโถวของเขาจะต้องถูกส่งต่อให้พวกแกคนใดคนหนึ่ง ดังนั้นย่อมไม่ดีแน่ถ้า
เจียเหาในฐานะพี่ใหญ่รวบรวมความกล้าเอ่ยถามท่านปู่ตรง ๆ“ดะ…ดาวเอาเรื่องนี้มาบอกคุณปู่เหรอครับ”“เปล่า ฉันรู้เอง ดังนั้นพวกแกอย่าเอาเรื่องนี้ไปโทษเขาล่ะ เขาไม่ได้เอามาฟ้องฉัน”ตอนแรกอี้เทากระหยิ่มในใจ แผนการโยนหินถามทางกับสามคุณชายปากแข็งน่าจะสำเร็จ ชายชราแค่ลองปะติดปะต่อเรื่องเอาเองแล้วเอ่ยโพล่งออกไป ซึ่งพอเห็นปฏิกิริยาของสามคุณชายเลยฟันธงว่าน่าจะเข้าใจถูกในประเด็นที่ทั้งสามคงตกลงอะไรบางอย่างกับดาวเกี่ยวกับสถานะความเป็นเมียแต่อี้เทาเป็นคนยุติธรรม เขาอยากให้ทั้งสามคุณชายเป็นผู้ใหญ่ เป็นลูกผู้ชายตัวจริงที่กล้ายอมรับเองว่าพวกตนทำอะไรไว้ทั้งสามนั่งตัวลีบแต่ยังปากแข็งไม่ยอมรับเวลาผ่านไป เข็มนาฬิกาของนาฬิกาคุณปู่ หรือนาฬิกาโบราณตั้งพื้นเรือนใหญ่ดังติ๊ก ๆ อย่างต่อเนื่องขนาดอี้เทาเป็นคนอารมณ์เย็นยังหมดความอดทน“ไอ้พวกหลานโง่ นี่ฉันทนพวกแกไม่ไหวแล้วนะ!”สามคนทำหน้าซีด แต่ยังปากแข็งไม่ยอมพูดสักคำท่านปู่จางอี้เทาทนไม่ไหวอีกจึงกระชากเสียงถามหลานชายจอมมึน“แกรู้ไหมว่า
หวังหงถามดาวว่า “...ว่าแต่เธอเป็นคู่รัก หรือคู่หมั้นของคุณชายมาเฟียตระกูลจางคนไหนนะ”พอดาวได้ยินคำถามนั้น เขาก็ทำหน้าเศร้าอย่างไม่ปิดบัง น่าแปลกที่เขารู้สึกว่าหนุ่มใหญ่ตรงหน้าคือคนที่เขาไม่จำเป็นต้องเสแสร้งหรือระมัดระวังความรู้สึกเท่าใดนัก“ผมมาอยู่ที่นี่ในฐานะผู้อาศัยเท่านั้นครับ ไม่ได้เป็นคู่รักของใคร”หวังหงมองออก เขาเห็นสายตาของสามคุณชายที่มีต่อตนตั้งแต่ตอนกินมื้อกลางวันในห้องมรกตแล้ว ด้วยสายตาของหนุ่มใหญ่ผู้มีประสบการณ์ แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าสามคนนั้นหึงเขา อาจกลัวว่าเขาจะมาจีบหรือเกี้ยวพาใครสักคนในคฤหาสน์หลังงามนี้ และสาเหตุแห่งความหวงก็คงมาจากหนุ่มน้อยน่ารักตรงหน้านั่นเองหวังหงกระแอมเบา ๆ ทีหนึ่งแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างกะทันหัน“เธอคงรู้แล้วว่าฉันเคยเป็นมาเฟียมาก่อน”“ทราบมาบ้างจากท่านปู่ครับ”“และไม่ใช่แค่มาเฟียด้วย แต่เป็นหัวหน้ามาเฟียเลยทีเดียว”คราวนี้หนุ่มน้อยดาวิชทำตาโตหวังหงเห็นแล้วหัวเราะ “เป็นแค่อดีตน่ะ แต่ที่ฉันจะบอกคือ เวลามองหน้าเ
การปรากฏกายของหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกว่าคนหนึ่งที่คฤหาสน์ตระกูลจางได้เปลี่ยนเรื่องราวของสมาชิกในคฤหาสน์ตระกูลจางไปจากชนิดหน้ามือเป็นหลังมือที่ห้องมรกต ห้องพักผ่อนโปรดของท่านปู่จางอี้เทา ต่อหน้าหลานชายทั้งสาม ชายชราพูดเสียงดังฟังชัดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มว่า“คนนี้เป็นเพื่อนรุ่นน้องของปู่เอง ชื่อว่าคุณหวังหง[1]”ขณะสามคุณชายทำหน้าแปลกใจอยู่ว่าทำไมคุณปู่ถึงแนะนำชายแปลกหน้าคนนี้ให้รู้จัก ก็พอดีที่ชายชราเล่าต่อว่า หวังหงเป็นเพื่อนเก่าแก่ของเขา เคยเป็นหัวหน้าใหญ่ของมาเฟียตระกูลหวังก่อนจะรามือลงจากบัลลังก์พร้อมทรัพย์สินมากมาย ตอนนี้เป็นนักธุรกิจ นักพูดสร้างแรงบันดาลใจ และทำอะไรที่ดีงามมีคุณค่าอีกหลายอย่างผิดไปจากตอนที่เป็นมาเฟียสามคุณชายมองหนุ่มใหญ่ตรงหน้าด้วยท่าทีไม่ไว้วางใจ ต่างสัมผัสได้ว่าหวังหงมีอะไรบางอย่างที่เหนือกว่าพวกเขา และนั่นเป็นอะไรที่ทั้งสามไม่ชินและรับไม่ได้เอาเสียเลย ไม่ว่าจะในสถานที่ไหนหรือเมื่อไร พวกเขาจะต้องโดดเด่นเหนือคนอื่นเสมอหวังหงเป็นหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกว่า แต่เรือนร่างยังสมบูรณ์แบบในชุดเสื้อเชิ้ตสีสะอาดที่ทับด้วยเสื้อตัวนอก
ผ่านไปอีกสองเดือน นายดาวิชคนเดิมยังอยู่ที่คฤหาสน์เดิมของสามคุณชายมาเฟีย และสิ่งที่ยังเหมือนเดิมนับตั้งแต่เขาได้เป็นของเล่นของทั้งสาม คือทั้งสามยังเปย์ให้เขาอย่างไม่อั้น ทั้งเงินและข้าวของ ดาวนำเงินที่ได้ส่งให้ทางบ้าน นี่นับเป็นเรื่องดี มารดาของเขาได้คิวการผ่าตัดจากโรงพยาบาลที่ค่อนข้างมีชื่อที่หาดใหญ่แล้ว และดาวก็มีเงินจ้างคนดูแลพ่อในช่วงพักฟื้นหลังให้คีโมอย่างไรก็ตามดาวก็ยังคงสถานะเป็นของเล่นที่มีชีวิต ไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้น เขายังทำหน้าที่ภาชนะรองรับความใคร่ให้สามพี่น้อง และทั้งสามก็ยังโปรดปรานที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเขาตามวันคู่และวันคี่สิ่งหนึ่งที่หนุ่มโอเมก้าสงสัย ตอนแรกดาวคาดว่าหลังจากทั้งสามได้เสพสมกับร่างกายของเขามาสักระยะ อัลฟ่าพวกนั้นคงเบื่อของเล่นชิ้นนี้ แต่กลายเป็นว่าร่างกายของดาวประดุจสิ่งเสพติดของอัลฟ่า ยิ่งได้บ่อยเท่าไรพวกเขาก็ยิ่งอยากได้มากขึ้น ดาวตกเป็นของทั้งสามทั้งในแบบหนึ่งต่อหนึ่ง สองต่อหนึ่ง หรือบางทีก็สามต่อหนึ่งอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันและยังมีอีกอย่างที่น่าประหลาดใจ คือเริ่มมีประโยคเพราะ ๆ หวานหูให้ได้ยินบ่อยขึ้นจากทั้งสามในระหว่างการร่วมรัก