12 เจียเหา! ตกลงนายจะเลือกใคร?

อีกสามวันต่อมา เป็นวันเลขคู่ วันนี้หนุ่มโอเมก้าต้องเป็นของเล่นของพี่ใหญ่เจียเหา

ด้วยเหตุนี้ทั้งคู่จึงใช้เวลาด้วยกันตั้งแต่เช้า ดาวกับพี่ชายใหญ่นั่งด้วยกันในห้องดื่มชา

จางเจียเหาดื่มชาหมดถ้วยแล้วลุกขึ้น เขาไม่กินข้าวเช้า ในขณะที่ดาวยังค่อย ๆ ละเลียดโจ๊กหมูที่แม่บ้านแตงโมยกมาเสิร์ฟ

คุณชายใหญ่มาเฟียเห็นหนุ่มของเล่นกินอาหารเช้าอย่างอร่อยแต่ไม่อิ่มเสียทีจึงเดินมาถึงตัว

ตอนแรกดาวิชคิดว่ามาเฟียอาจไม่พอใจที่เขาชักช้า เพราะเจียเหาก้าวมาหาอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยการวางมือบนกลุ่มเส้นผมนุ่ม ก่อนจะขยุ้มขึ้นมาหนึ่งกำมือ

ดาวตกใจจนทิ้งช้อนดังแกร๊ก แต่สิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็เกิดขึ้น เมื่อเจียเหาก้มหลังลงมาแล้วจุ๊บดาวเบา ๆ ที่กลางกระหม่อม

ดาวสังเกตวิธีการจับเส้นผมของคนร่างยักษ์ มันหนักแน่นไม่นุ่มนวลก็จริง แต่ไม่ได้เป็นไปในเชิงทำร้ายร่างกาย ทว่าเป็นบางอารมณ์บางอย่างที่หนุ่มน้อยอ่อนต่อโลกอย่างเขายังไม่เคยสัมผัส

‘เฮ้ย อะไรวะ หรือนี่เป็นการเล่นของเล่นรูปแบบหนึ่งของตายักษ์’

แต่ที่ทำให้ดาวตกใจจนเกือบช็อกคือคำพูดว่า

“ผมหอมจัง”

แม้มาเฟียตัวใหญ่จะพูดงึมงำแต่ดาวิชก็ฟังเข้าใจ

พอทำเสร็จคุณชายก็ผละจากไป ก่อนพูดทิ้งท้ายให้ดาวได้ยินว่า

“เดี๋ยวฉันไปทำงานที่ท่าเรือก่อนนะ แล้วจะกลับมาเล่นด้วย”

แต่เจียเหายังไม่ทันออกไป ผู้ช่วยเดชก็เดินหน้างอเข้ามา

เจียเหาทักด้วยน้ำเสียงที่ต่างจากตอนใช้กับเมียของเล่นเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง

“มึงเป็นอะไร ทำไมทำหน้ามุ่ยอย่างนั้น”

เดชพูดในแบบที่เหมือนการฟ้อง “คุณแซลลี่มาหาคุณเจียเหาแต่เช้าเลยครับ”

เจียเหาฟังแล้วนิ่งขึงทำตาโต ก่อนจะเลิกคิ้วทั้งสองข้างแล้วส่ายหน้า ไม่รู้เพราะระอาพฤติกรรมกวนโมโหของผู้ช่วยหรือเป็นเพราะชื่อแขกที่มาเยี่ยมกันแน่

ดาวฟังได้โดยไม่ต้องแอบ เขาเคยได้ยินคนในคฤหาสน์เม้าท์กันว่าเจียเหามีแฟนสาวคนหนึ่งชื่อคุณสาลินี หรือที่ใคร ๆ เรียกว่า ‘แซลลี่’

‘ตัวจริงของเขามาแล้ว งั้นเราเผ่นก่อนดีกว่า’

แต่เนื่องจากไม่มีอะไรต้องทำต่อ ดาวจึงทำตัวลีบออกทางประตูหน้า กะว่าจะเดินเลาะตัวคฤหาสน์เพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าสายตาของใคร แต่ดวงตาเจ้ากรรมทำให้เขายังเห็นแซลลี่เดินคุยกับเจียเหาอยู่ไม่ไกล

แต่จู่ ๆ สองแฝดก็โผล่มาจนดาวไม่ทันตั้งตัว ทั้งคู่ออกมาจากพุ่มไม้พุ่มหนึ่งแล้วทักทาย

“หวัดดีที่รัก!”

“โอ๊ะ ผมตกใจหมดเลย คุณสองคนเล่นอะไร” ดาวเผลอยื่นไปผลักอกของหนึ่งในนั้นเบา ๆ

สองแฝดไม่ถือสาที่ถูกผลัก เอาแต่หัวเราะชอบใจที่แกล้งให้ดาวตกใจได้

“แหม ขวัญอ่อนจริง”

“ทำอะไรอยู่ละ แอบดูพี่เจียเหากับแซลลี่เหรอ”

“พวกเราเห็นนะ”

ดาวกัดปาก แต่ไม่ต่อปากกับประโยคที่สลับกันเอ่ยของสองคนนั้น

แม้จะเห็นดาวไม่โต้ตอบแต่สองแฝดยังยั่วไม่เลิก “เอ๊ะ วันนี้วันคือวันที่เท่าไรน้า”

ดาวตอบไปว่า “วันที่ 24 ครับ”

หนึ่งในนั้นแกล้งเบะปาก “แหมเสียดายจังที่ไม่ใช่วันคี่”

แล้วอีกคนก็แกล้งชี้นิ้วใส่หน้าดาว “ไว้พรุ่งนี้ก่อนเหอะ”

จางฉวนมองปลายเท้าตัวเอง ก่อนเอ่ยว่า “รู้ไหมยัยดาว! ทำอย่างนี้ไม่ดีนะ”

หนุ่มของเล่นงงไปหมด “ผมทำอะไรไม่ดีครับ”

จางหมิงทำหน้าเบ้เหมือนเด็ก “มาทำให้พวกเราอยากแล้วก็ไปกับคนอื่น”

ส่วนจางฉวนเอนตัวมาจับบ่าของคู่แฝด วางคางเกยไหล่ “จริงด้วย วันก่อนที่ได้เล่นด้วยกันยังตราตรึงหัวใจอยู่เลย”

และในเวลาเดียวกันจางหมิงก็ใช้มือข้างหนึ่งสัมผัสลูบไล้วนไปรอบ ๆ เสื้อผ้าเหนือเม็ดเนื้อยอดอกตัวเองอย่างลามก

ดาวเห็นแล้วทำเสียงเข้มใส่แต่ไม่ดังนัก “พวกคุณทำอะไรเนี่ย นี่มันที่สาธารณะนะ!”

สองคนหัวเราะร่าเริงอย่างอารมณ์ดี ดูเหมือนตัวจริงของทั้งคู่จะเป็นแค่คนขี้เล่นกับชอบกวนโมโห ไม่ใช่คนใจคอโหดร้ายแต่อย่างใด

“เออ ว่าจะบอกตั้งนานแล้ว หยุดเรียกพวกฉันว่าคุณเสียทีเหอะ”

“ทำไมครับ เรียกคุณก็ฟังแล้วยกย่องให้เกียรติดีแล้วไม่ใช่เรอะ”

แฝดคนที่เอาคางเกยอีกคนพูดไปก็ส่งสายตาหวานฉ่ำมาด้วย “มันห่างเหินยังไงไม่รู้นี่นา”

คนที่เมื่อกี้เอามือลูบหน้าอกตัวเองเปลี่ยนมากอดอกทำท่าเอาจริงเอาจัง “อย่าลืมสิยัยดาว ว่าตอนนี้เราสามคนใกล้ชิดกันถึงขนาดไหน”

ดาวฟังแล้วรู้สึกเขินโดยไม่มีสาเหตุ ไม่แน่ใจว่าเกิดจากสาเหตุใดกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ น่าจะมาจากกระแสพลังงานบางอย่างที่ฝาแฝดส่งมาถึงตัวเขา

และขณะที่ทั้งสามคุยกันอยู่นั่นเอง จู่ ๆ คุณแซลลี่กับเจียเหาก็เดินมาถึงตรงนี้ตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้

หนุ่มโอเมก้าของเล่นหันหน้าไปหาโดยไม่ทันคิด อาจเพราะสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่ส่งมาเช่นกัน—เป็นรังสีอำมหิต

พอดาวเห็น ก็พบว่าที่คิดไว้ถูกต้องจริง ๆ มันส่งมาจากแววตาของคุณแซลลี่ ผู้หญิงของเจียเหา

แซลลี่เป็นสาววัยใกล้เคียงกับสามพี่น้อง อายุอาจเลยสามสิบมานิดหน่อย แต่เป็นคนสวยจัด ใบหน้ามีเครื่องสำอางหนาแต่ดูไม่น่าเกลียด รูปร่างก็สวยเพรียวดูเพอร์เฟกต์ ทุกอย่างบนร่างกายของหล่อนบ่งบอกถึงรสนิยมหรูดูแพง

และแรงด้วยในขณะเดียวกัน

ริมฝีปากเคลือบสีแดงของแซลลี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าของดาวิช ค่อนไปทางไม่ค่อยพอใจ มันบิดงอลงอย่างคนเจ้าอารมณ์ นั่นคงเป็นนิสัยของหล่อนจริง ๆ

สาวสวยยกมือกอดอกแล้วพูดเปรย ๆ ว่า

“นี่น่ะเหรอดาวคนที่ว่า”

ดาวิชเพิ่งรู้สึกตัวจึงรีบยกมือไหว้ เขาไม่รู้จะบอกอีกคนยังไงดีจึงแนะนำตัวเองว่าเป็น ‘ผู้อาศัยที่คฤหาสน์ตระกูลจาง’

สัญชาตญาณของแซลลี่ทำงานฉับไว และหล่อนไม่ปล่อยให้ข้อมูลนี้ผ่านไปง่าย ๆ “เธอมาอาศัยที่นี่ในฐานะอะไร”

ดาวอึกอัก เหงื่อแตกเพราะตกประหม่า กลัวโกหกไม่เนียน

“อ่า ผมเป็นแค่เด็กรับใช้คนหนึ่งครับ”

แซลลี่กอดอกแน่นขึ้นแล้วถามด้วยเสียงสูง “แน่ใจเหรอ แต่ดูจากเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายแล้วไม่เห็นเหมือนเด็กรับใช้เลย”

หนุ่มโอเมก้าใจหล่นไปที่ตาตุ่ม ลืมไปเลยว่าด้วยความเห่อเขาหยิบเสื้อผ้าที่สองแฝดพาไปชอปปิงก่อนหน้ามาใส่แล้ว และคนอย่างแซลลี่แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเสื้อผ้าพวกนี้ยี่ห้ออะไร ราคาแค่ไหน

‘ไม่น่ารีบเอามาใส่เลยเรา ถ้าคุณแซลลี่มาเห็นเราก่อนหน้านี้รับรองไม่มีทางสงสัย แต่ก่อนเราแต่งตัวโทรมจะตาย’

คนที่ใครต่อใครคิดว่าเป็นแฟนของเจียเหาหันมาเล่นงานคุณชายใหญ่ต่อ “อย่าให้ฉันจับได้ละกันว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล”

ดาวนึกว่าตัวเองรอดตัวแล้ว แต่สาวหน้าร้ายยังไม่เลิกรา หล่อนหันขวับมาหาดาวอีกครั้ง แถมคราวนี้ยังชี้นิ้วมาทำท่าข่มขู่ “เธอก็ด้วย! เป็นแค่คนอาศัยก็รู้จักเจียมตัว อย่าคิดมักใหญ่ปีนขึ้นที่สูง!”

“หา? อะไรนะครับ?”

แซลลี่ก้าวเข้ามาอีกครึ่งก้าว ท่าทางหล่อนเป็นคนเอาเรื่องไม่เบา “ให้รู้เอาไว้ว่า ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไร ตกลงมาก็ยิ่งเจ็บหนักเท่านั้น”

แต่ที่หนุ่มของเล่นไม่อยากเชื่อเลยก็คือ ประโยคต่อมามาจากเจียเหา

คุณชายใหญ่พูดเสียงเรียบ แต่น้ำเสียงบอกว่าแม้แต่แฟนที่เอาแต่ใจอย่างแซลลี่ก็ไม่อาจมีอำนาจเหนือถ้าเขาไม่ยอม “แซลลี่ อย่ายุ่งกับดาว ปล่อยเขาไป เขาไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ!”

แฟนสาวกัดริมฝีปากล่าง แววในดวงตาสั่นระริก

“หน็อย นี่ไม่ทันไรก็ออกโรงปกป้องกันขนาดนี้แล้วเหรอ ตกลงเห็นมันเป็นอะไรแน่! มันเป็นเด็กที่มาขออาศัย แต่แซลลี่เป็นแฟนของคุณนะ”

เจียเหาได้ยินคำสำคัญนั่นแล้วถึงกับขมวดคิ้ว

เขากำลังจะเอ่ยคำที่ฟังคล้ายคำถามว่า “แฟน?” แต่ยังไม่ทันอ้าปาก แซลลี่ก็รีบใช้นิ้วจิ้มหน้าอกเจียเหาแรง ๆ หนึ่งที ก่อนจะสะบัดหน้าแล้วเดินฉับ ๆ ด้วยความรวดเร็วไม่น่าเชื่อในส้นสูงสามนิ้ว

ดาวิชเห็นแบบนั้นแล้วรู้ทันทีว่าที่ผู้หญิงของเจียเหาทำอย่างนั้นคงอยากให้อีกคนง้อ

ซึ่งเจียเหาก็ทำ เขาโคลงศีรษะอย่างอิดหนาระอาใจ ก่อนจะเดินตามแซลลี่ไป แต่พอเดินตามไปถึงจุดหนึ่ง เขาก็ก้มหน้าแล้วส่ายหัว ก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางอื่น และจากตรงนี้ดาวกับสองแฝดยังพอได้ยินว่า พี่ชายคนโตของตระกูลจางส่งเสียงดังร้องบอกเดชให้เตรียมรถไปท่าเรือให้เขา

เดชโผล่ออกมาอย่างรวดเร็วสมกับเป็นผู้ช่วยผู้รู้งาน ผู้ช่วยจอมแก่นรับคำอย่างแข็งขัน และดูเหมือนยินดีให้ใช้ ตราบใดที่เจ้านายแยกตัวออกจากคุณแซลลี่อะไรนั่นเสียได้

หนุ่มโอเมก้าเห็นจากที่ไกล ๆ ว่าแซลลี่คนสวยพอเห็นรถของชายหนุ่มเคลื่อนเลยผ่านจุดที่ตัวเองอยู่โดยไม่แวะรับ หล่อนก็กระทืบเท้าเร่า ๆ อย่างไม่พอใจ แถมยังตะโกนบางอย่างอย่างเกรี้ยวกราด แต่ดาวอยู่ไกลจนไม่ได้ยินว่าพูดว่าอะไร

จางหมิงผลักดาวที่ไหล่ด้านหลังเบา ๆ อย่างหยอกล้อ

“ยัยดาว เธอคือตัวร้าย เธอทำให้แฟนพี่เจียเหาอารมณ์เสีย”

“ฮึ?” แต่จางฉวนกลับมุ่นคิ้วแล้วมองหน้าคู่แฝดของตน “แต่เฮียเจียเหาเคยบอกว่าแซลลี่ไม่ใช่แฟนของเขานะเว้ยไว้หมิง”

“อ้าวเหรอ แล้วตกลงทั้งคู่เป็นอะไรกันวะ”

จางฉวนยักไหล่ ทำสีหน้าอับจนคำตอบ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ”

อึดใจต่อมาจางฉวนก็หันมามองทางดาวแทน เขาก้มหลังลงเพื่อกรอกเสียงให้ใกล้ใบหูของเล่นร่างเล็ก

“แต่ยังไงก็ตามเธอทำให้ผู้หญิงของเขาไม่พอใจ จงเตรียมตัวรับโทษตอนพี่เจียเหากลับจากท่าเรือให้ดีเถอะดาว เดี๋ยวจะหาว่าเราไม่เตือน”

แล้วสองแฝดก็หัวเราะคิก ๆ ก่อนจะเดินแยกตัวออกไป

ส่วนดาวได้แต่ยืนงง ไม่รู้จะตีความสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ในความหมายแบบใดกันแน่